Chapter 03

"Why'd you tell her?! That's against the the rule!" nagising bigla ang diwa ko dahil na galit na boses ng isang pamilyar na lalaki.

Nakapikit parin ako at hindi ko maimulat ang aking mga mata, pero rinig na rinig ko silang nag uusap.

"I-I just need to do that... kailangan na syang magising sa katotohanan." Narinig kong saad ng isang malumanay na boses. Napaka anghel ng kanyang tinig at tila ba parang nanghahalina sa tenga.

Muli kong narinig ang malalim na pag buntong hininga nuong lalaking pamilyar ang boses. "I want to do that to, pero magugulo lamang ang lahat" He said that.

***

NAPABALIKWAS ako at muntikan ng mahulog saaking kama dahil sa malakas na pag tunog ng alarm na nasa side table lamang. Inabot ko iyon at agad na pinatay. 8am at may training kami mamaya with the swimming team by 10am to 1pm.

It's Friday at dalawang subject lamang ang mayroon ako mamaya.

Bumangon na ako at magtutungo sana sa banyo upang mag hilamos ng may kumatok saaking silid, sumilip muna ako sa peep hole at nakita kong nakatayo mula sa labas ang kapit bahay ko. Pinag buksan ko siya ng pinto at naka yuko nga lang siya habang iniaabot saakin ang isang itim na kahon na may gintong designs sa palibot nito.

"M-May nag iwan nito sa lobby at ipinabibigay sayo... a-ako nalang ang nag bigay sayo kasi paakyat narin naman ako" Nakayuko parin ito at hindi ipinapakita saakin ang kanyang mukha. Inabot ko nalamang sakanya ang kahapon.

"Salamat" Hindi na siya muling nag salita pa at pumasok na sakanyang silid na nasa tabi lamang ng akin. Pumasok na ako sa loob at naupo sa harap ng vanity mirror.

Pinag masdan kong maigi ang kahon at ang bawat desensyo nito sa buong paligid ng itim na kahon. The gold designs look real, at kumikinang pa ito. Binuksan ko ang kahon at ang una kong nakita ay isang itim na papel na sa wari ko'y isang liham na katulad na katulad ng liham na bigla bigla nalamang lumilitaw saaking harapan. Binuksan ko iyon at hindi na nagulat ng wala itong laman at ilang sandal palamang ay lumitaw ang mga letra.

"Lady Avia Seta Vangouh..." Pag basa sa mga unang katagang lumabas. Kasunod na lumitaw ang napakaraming salita na sa tingin ko'y mapupuno na ata ang buong itim na papel.

"Lady Avia, it's been a long time since that day happened. I know you don't even know me since that day and until now, because I've been guiding you since the very start since the very beginning. They told me to do that, they gave me this task but actually I am really willing to do that...because you helped me. Years past and I think you already forget about that and about me but I still want to thank you for everything. I am nothing now if you didn't help me..."

Sandali akong huminto sa pagbabasa at inisip kung sinong nag bigay nito, ipinag patuloy ko na ang pag babasa.
 

"Finally, the Elites give me the chance to give this gift to you as a sign of my loyalty and for thanking you to. I hope you will like it. This will help you in times of danger."

"Ps. The sky will bow down when the Lady comes back"

Sincerely yours,

One of your protector.

"The sky will bow down when the Lady comes back" Muli kong pagbasa sa huling mga salita. Anong ibig sabihin ng mga katagang iyon? And one of my protector? What does it mean?

Sobrang dami ng katanungan ang gumugulo saakin isipan na hindi ko alam kung may kasagutan ba o may makaka sagot sa lahat ng ito. Habang tumatagal ay mas lalong nagiging weird ang lahat, at mas lalong nadadagdagan ang mga katanungan saaking isipan.

"Be patient Lady Avia, soon." I heard him again.

***

SINCE that day ay hindi ko na muling nag salita pa ang lalaking iyon sa aking isipan. Almost three weeks pero hindi ko na muli siyang narinig simula ng araw na iyon, at bumalik lahat sa normal pati narin ang buhay ko. Kaya mas pinag tuunan ko nalamang ang aking pag-aaral dahil malapit narin naman na ang Christmas break at makakauwi ako saamin ng halos dalawang linggo.

I miss Dad and Mom, pati narin ang mga pinsan ko at nag buong pamilya, through online nalang kasi ako nakapag paalam sakanila na labis nilang ikinatampo saakin dahil hindi man lang daw ako nagpa despidida party dahil sa pag alis ko at pag-aaral ko rito, I'm not into partying kaya ipinag sawalang bahala ko nalang.

Kasalukuyan akong papunta ngayon sa College of Arts para sana mag survey para sa thesis naming ng mga ka grupo ko, nauna na sila saakin duon dahil may pinagawa pa saakin ang prof namin.

Ayoko sanang maki grupo sa iba dahil sanay akong ako lang mag isa ang gumagawa ng mga projects and some paper works pero hindi ako pinayagan ng prof namin dahil mag kukulang ang grupo na kinabibilangan ko ngayon, so I just agreed.

"Via! Hello!" Napapitlag ako nang bigla bigla nalamang siyang sumulpot sa harapan ko at napaka lapad ng ngiti at sobrang sigla. "It's been a long time" Tama siya, matagal ko siyang hindi nakita at iyon ang pala isipan saakin dahil pati sa mga subjects na kaklase ko siya ay wala siya.

Maybe he's doing something important.

Inirapan ko lamang siya at nag patuloy ulit sa paglalakad, alam ko naming sinusundan niya ako dahil panay nag kwento niya na kesyo sobra nya daw akong namiss. Pinapakinggan ko lamang ang masigla niyang pag kekwento.

Huli ko siyang nakita noong araw na nasa clinic ako at siya ang nag dala saakin. Nakalimutan kong hindi pa pala ako nakakapag pasalamat sakanya dahil sa pag tulong saakin at pagdala saakin sa clinic. Huminto ako sa paglalakad at hinarap ko siya na napahinto rin dahil sa pag hinto ko.

"Thank you for you help and for bringing me to the clinic that day when I passed out." Tipid ko siyang nginitian at muling nag patuloy sa paglalakad.

"You're always welcome my Via." Magiliw niyang saad at nag kwento muli ng kung anu-ano.

Locki is nice but he's annoying always, madami siyang kwento kahit hindi naman ako interesado na malaman lath ng kenekwento niya, para rin siyang langaw na kapag nakita ako ay susunod at hindi na aalis pa hanggang sa mainis nalang ako at iwanan ko siya.

Ever since that I've started to study here ay palagi na kaming ganito, kaya siguro nasanay nalang rin ako sa pangungulit niya at siguro ay nasanay nalang rin siya sa pakikitungo ko sakanya kaya minsan ay hindi niya nalang ako pinapakinggan kapag pinapaalis ko siya.

Nag beep ang phone ko na aking hawak at kaagad na binasa kung sino ang na text, and it's one of my thesis member.

From: Maricrisia Vallencia

Via, change of plans. Something came up here, Santiago and Adeline fought and pati thesis natin dinamay. Urgh! They're having a personal issue pero pati thesis natin dinamay! And they even left me here! They will pay for this.

Santiago and Adeline are couple, base on Maricrisia. Wala naman akong balak alamin pero sinabi naman ni Maricrisia kaya alam ko. Binasa ko pa ang isang message niya.

From: Maricrisia Vallencia

Inform nalang kita kung kalian natin ito maitutuloy, if hindi lang sana kailangang tayong lima ang mag survey ay hindi ko na iisipin ang dalawang iyon eh! Haist. Sabihan nalang kita Via, papasok na kami ni Anto sa next class namin. See you around!

Hindi na ako nag abala pang mag reply dahil hindi naman talaga ang pala reply at alam na nila iyon, but being Maricrisia ay ikekwento talaga saakin ang lahat ng nangyari kahit na alam niyang hindi ko naman sasagutin at wala naman akong pakealam.

"V-Via..." huminto ako sa paglalakad at nilingon si Locki na matiim na nakatitig sa kwintas na aking suot. Napakunot ako dahil sa reaksyon niya sa kwintas na ito. "W-Who gave you that?" Hindi niya parin iniaalis ang tingin sa kwintas ko, hinawakan koi yon at tinignan.

Hindi ko rin naman alam kung sino ba ang nag bigay saakin nito. I just have the guts the seryoso naman ang mga sinabi nito sa liham, at maganda rin naman ang kwintas kaya isinuot ko nalang rin.

"I actually don't know"

***

DAYS had past and every day was getting hard and hard, not just for me but all the students here. Sabay sabay ang mga paper works and projects na dapat ipasa with the same schedule ng pasahan. Para saakin ay hindi naman sobrang hirap kasi mas inaagapan ko na magagawa kong lahat ang dapat gawin at tapusin, and napasa ko naman na kaagad ang mga paper works at projects ng mas maaga keysa sa deadline.

Kaya naman ngayon ay iyong thesis nalang namin ang pinag tutuunan ko ng pansin, my group mates our busy on their own things in life kaya hanggang ngayon ay hindi parin naming ito natatapos. And as me na ayaw nahuhuli sa pasahan ay inako ko nalang ang paggawa nito dahil ayokong madamay kung sakaling wala silang magawa. Ako nalang ang tatapos keysa naman wala kaming gawa, besides ayoko rin naman ng tulong ng iba so mas mabuting ako nalang talaga ang tumapos nito.

Naghahanda na ako dahil pupunta ako ngayon sa College of Arts para mag research and magtanong tanong narin sa mga estudyante duon. Hindi naman ako ang pumili ng topic naming ito pero sumang ayon naman ako because I also like Arts na siguro ay namana ko kay Mom, she likes doing paintings and making sculptures.

Mom really love Arts, kasi pati sa bahay ay siya rin ang nag desenyo at nag ayos ng bawat detalye nito. When I was 10 years old Mom told me on how to do painting, kung paano mag halo ng kulay para maging isang kulay ulit, and starting that day I'm already attached to Arts and one thing I learned from doing paintings is 'It's not just an image, it's has meaning'.

Just like hows life have it's own meaning. Hindi tayo binigyan ng buhay ng walang dahilan, hindi man natin alam kung ano ang tunay na dahilan but we need to fullfil everything in ourlives like Family, Studies, Work and such things.

I'm about to leave my room when I heard something crinks on the window, lumingon ako sa may gawing bintana nang may Makita akong isang puting kalapati at may dala itong kung ano sakanyang tuka.

Dahan dahan akong lumapit dahil baka lumipad, para lamang siyang nakatingin saakin at pinag mamasdana ko habang palapit sakanya, at nang tuluyan na akong makalapit sa ibon ay may napansin akong kakaiba sa mga mata nito, it is not black like the usual doves, kulay asul ang mga mata nito.

What's with the blue eyes? Wala namang dove na may blue na mata ah? Kakaiba ang kalapati na ito.

Bumaba ang tingin ko sa maliit na basket na dala dala ng kanyang tuka, dahan dahan ko iyong kinuha mula rito at hindi naman siya gumalaw o kung ano tsaka nalang ito lumipad. Binuksan ko ang maliit at ang laman nito ay isang gintong susi na may nakasulat na Carsel in gothic style.

What's this for? Hindi ko mapigilan ang kyuryusidad because this past few days ay kung anu-ano nalang ang natatanggap ko na para bang may pinahihiwatig na kung ano ang mga bagay na ibinibigay saakin, the last thing I received is this necklace that I've been wearing since I received this and this? Now? A key? For what?

This is not the usual style of key, kakaiba ang susi na ito.

Huli ko ng mapansin na mayroon pala ulit na kasama na liham na kaparehang kapareha ng mga liham na natatanggap ko. Kaagad ko iyong binuksan at binasa.

"Lady Avia, please comeback as soon as possible because we badly need you please comeback. I know you're very curious because we're messing your mind because of some stuff but please, know yourself. We badly need you our Goddess of everything."

Ps. Proceed to the what you called College of Arts and you will find the answer of who you are.

-Nania

Nania, I assumed that this is a womans name. Sa lahat ng sulat na natanggap ko ay ito lang ang nag pakilala.

Goddess of everything. What is the meaning of that? Bakit habang tumatagal mas lalo akong naguguluhan sa mga nalalaman ko at sa mga nangyayaring kakaiba?

Simula ng gabing iyon na nagpakita saakin ang lalaking may kahel na mata ay nag simula ng magkaroon ng mga kakaiba sa buhay ko. Starting from that letter na walang nakasulat sa unang pag bukas pero parang may mahikang bigla nalamang may mga lilitaw na mga salita, sumunod ang mga pangyayaring hindi ko noon nararanasan.

That incident in Cathedral, guts feels lang pero alam kong may kakaibang nangyari dahil nawala ang parte ng memorya ko kung bakit ako nag punta duon.

And this...this stuffs na mga natatanggap ko na hindi rin usual na mayroon kung saan, walang ganito sa mga stores o kahit na saan, pati narin sa internet wala akong mahanap na katulad ng kwintas na natanggap ko ngayon.

That girl who gave me this necklace, bigla nalang itong nawala dahil matagal ko na siyang inaabangan dahil gusto ko siyang makausap tungkol rito pero hindi ko na siya matagpuan, at mas nakakapag taka dahil ni isa ay wala man lang nakakakilala sakanya rito sa dorm building naming.

There's something happening weird. Kating kati na akong malaman lahat ng tungkol rito. I just to talk to Mom and Dad, baka sakaling makahanap ako ng mga kasagutan sa mga nangyayari saakin ngayon.

Napatingin ako sa bintana na ngayon ay sobrang dilim na ng kalangitan, tinignan ko ang oras and it's just 5pm pero sobrang dilim na ng kalangitan na ani mo'y napaka lalim na ng gabi. Napapitlag ako ng bigla nalamang kumulog ng malakas.

"Pati panahon mababaliw na rin ata katulad ko" bulong ko sa sarili tsaka isinara ang bintana dahil mukhang uulan pa ata.

Kumuha ako ng jacket saaking closet tsaka ibinulsa doon ang sulat at susing natanggap ko lang kanikanina bago lumabas ng aking silid at in-lock iyon.

Pag labas ko ng aming building ay bigla nalamang bumuhos ang ulan mabuti nalamang at may cab na saktong nagbaba ng estudyante rito sa building naming kaya ako nalaang ang muling sumakay doon.

"Saan ho kayo Ma'am?" Magalang na tanong saakin ni manong driver habang mina maniobra ang sasakyan.

"Sa College of Arts lang po" Tumango lang si manong driver at ngumiti saakin sa rearview mirror na para bang may kahulugan ang mga ngiti niya. Napailing nalamang ako at ipinag sawalang bahala.

Habang patuloy lang ang andar ng cab patulong College of Arts ay pinag mamasdan ko lamang ang paligid na napaka tahimik, at tanging pag kulog at tunog lamang ng pag patak ng ulan ang maririnig mo. Kapansin pansin ang paligid na walang tao, siguro ay hindi makalabas ang mga ito dahil sa ulan at sa sama ng panahon.

Napatingin ako kay manong driverng bigla nalang huminto ang sasakyan, tumingin ako sa labas at neto na nga kami saaking destinasyon. Bumaba na ako sa cab at sumilong sa tabi, kinukuha ko ang wallet saaking bulsa para mag bayad at ng iaabot ko na ang bayad ay bigla itong nag salita.

"Hiling ko'y sana makilala mo na ang sarili mo, at kung sino ka ba talaga" Pagka sabi niya niyon ay bigla nalamang itong naglaho kasabay ng pagtila ng ulan.