I watched Savannah as her eyes slowly fell, making me drift my attention to the beautiful girl she was holding, “Do you mind if I hold her?” I asked.

Savannah’s eyes immediately opened after hearing my voice, and her squinted eyes made me gulp for a second. And with her amethyst eyes, she surveyed me with doubt, as if she doesn’t want to let go of her child and even lent me a second to hold her.

“What’s your problem, moron?” I asked.

Pinagmasdan n’ya ang mukha ko na tila ba’y kinikilatis niya ang kabuuan nito, “Si Garet ka naman ‘di ba?” naninigurado niyang tanong sa ‘kin at dahil sa kakaibang tingin niya’y halos mapangiwi na ako sa kanya.

“Mukha ba akong kambing na katulad ni Jackson?”

“Naninigurado lang ako…” sagot niya’t may binulong pa sa hangin nang iniwasan niya ang mga mata ko. Maya-maya pa’t siya na mismo ang naglagay kay Aicelyn sa bisig ko dahilan upang mapangiti ako, “Siguraduhin mong ibabalik mo sa ‘kin ang anak ko. Lagot ka talaga sa akin oras na bumalik ka rito na wala si Aicelyn, Lockser.”

“Yeah, yeah, shut up,” I languidly uttered. I slowly stood, making Savannah finally rest her whole body on the bed. I stared at Aicelyn, which made me caress her fragile head, “For the meantime unconsciously… Mag-bobonding muna kaming magninong.”

I marched out of Savannah’s room and closed the door as Aicelyn and I explored the Cerulean Palace. After a long walk, I halted in front of a humongous window and gazed at the peculiar crystal blue moon. Its luminance slowly cascades in our direction, making its way to light Aicelyn’s face, but before I could even avoid her from the moon’s blinding shine, the light touches her, which made her smile.

My heart melted as I looked at her enchanting and innocent smile, “Look at her, Pyre. She’s the demigod who will hold you soon…”

As the moonlight slowly disappeared, Pyre’s soft and warm voice rang into my head, “As the Cursed Child, she must be merciless—someone who don’t shed tears for unworthy, someone who has the will to eliminate the darkness, someone who can sacrifice for the future… someone like you.”

“Pyre…”

“That’s when I will acknowledge her worth.” A small glint of blue flame dance around Aicelyn, as it slowly made its way within her, “For the meantime, a part of me will nurture within her.”

Wala sa sarili akong napangiti habang pinagmamasdan ang kalangitan, nang matapos ang aking munting sandali na iyon ay agad akong tumalikod sa binta upang mapamura dahil sa nilalang na nakatayo sa aking harapan.

“Tangina mo, Artemis!”

Walang emosyon niyang pinadausdos sa akin ang kanyang malalamig na mga mata ngunit ng iyon ay dumapo sa batang hawak ko’y agad itong kumislap kasabay ang magkubra ng isang ngisi sa kanyang mga labi at muling binalik sa akin ang kanyang mga paningin.

“O? Bakit ka nandito? Hindi ba dapat ay sa Demigods Academy ang diretso mo? Nando’n kaya si Alexis—”

“O? Bakit daldal mo? Hindi ba dapat ay nasa Mt. Olympus ka? Nando’n kaya—”

“Die,” Artemis cussed; she took a step as if she was really eager to coat me with her thick, cold ice, “You should be thankful that you are holding Aicelyn… if not, you’ll be cold as his kingdom right now.”

“Wow. Scary,” I commented, “Parang hindi man lang ako na-miss kung manakot.”

Artemis scoffed, “I told you… you should’ve gone to Demigods Academy if you want someone who’s missing you—”

“Yikes. Artemis n’yo ang pangit ka-bonding. Umalis ka nga sa harapan naming magninong… hindi ka magandang view sa bata.”

“Nakapikit naman siya.”

Magsasalita pa sana ako nang may marinig kaming pagsabog sa kabilang dako ng palasyo, umalingawngaw rin ang paghagulhol ng isang bata at kung maaaring lang mapasapo sa aking noo ay nagawa ko na dahil may ideya na ako kung anong nangyayari.

“Pupuntahan mo?” Tanong sa akin ni Artemis dahilan upang tumango lamang ako sa kanya, “Iwanan mo sa ‘kin si Aicelyn… nagkakagulo sila ro’n baka madamay pa ang bata.”

Marahan kong binigay sa kanya si Aicelyn, “Dito lang kayo ha. Babalik ako.”

Mabilis kong tinalikuran si Artemis at matulin na tinakbo ang direksyon ng silid ni Night, katulad ng iniisip ko’y may dalawang tanga nag-aaway dahil sa kanya. Parehas kong sinamaan ng paningin sina Alendis at Freya habang ang kanilang mga kapangyarihan ay nakabalot sa paligid.

Ang mga pixie dust ni Freya ay umuulan, samantalang ang iba rito ay nababalutan ng yelo dahilan upang kumislap lalo ang mga ito. Ang pader at kisame naman ay natatakpan ng yelo sa kagagawan ni Alendis. Sila ay nagpapaligsahan habang si Night ay nasa gitna nila.

“Hoy,” pagtawag ko sa kanila nguni parehas silang lunod sa prisensya ng isa’t-isa upang mapansin ako, “Hoy!”

At dahil pansin kong wala silang balak na pansinin ako’y mabilis akong pumagitna sa kanila at kinuha si Night dahilan upang maalerto sila parehas.

“Garet, let go of my son!”

“Hey! Nighty is mine!”

I glared at them and covered my whole body with flames that wouldn’t cause any harm to Night, making both of them seize, “Look around,” I mumbled. Both of them crooked as they examined the vicinity, which is covered with their blessings, “You, morons, don’t know when to quit.”

Night suddenly hugged me as if he was terrified, making me flared with annoyance while eyeing the idiots, “Look at what you did to him!”

The pixie dust, along with the ice covering the entire room, slowly vanished. Night gradually caught a glimpse of the surrounding with tears still streaming down his cheeks.

“Dadada!”

“Nandito na si Dada!” Mabilis na pumunta sa harap ko si Alendis at nilahad ang kanyang mga kamay na agad na inabot ni Night.

Nang sumama ito kay Alendis ay halos maiyak-iyak na si Freya dahil nawari niya sigurong talo siya ni Alendis pagdating kay Night.

“Lean ba ang surname na ibibigay mo kay Night?” Tanong ni Freya habang nakasimangot pa rin. Nang tumango si Alendis ay ngumisi ito, “Night Lean? Yuck. Dahil mabuti akong kaibigan… ipapagamit ko ang surname ko kay Night.” Mabait bang kaibigan ‘yong halos makipagpatayan ka na dahil sa inggit?

“Cooper?” Umakto pa si Alendis na nag-iisip, “Pagnagtanong siya kung kanino galing iyon ay sasabihin ko na lamang na regalo ng isang baliw.”

“Aba’t—”

Alendis turned his back against Freya, making her shut her mouth and faced me, “Did you went o Savannah? Did you saw my beautiful daughter?”

“Yeah. Gumagala kami kanina… kaso ang epal niyong dalawang tanga,” sambit ko.

They both gave me a puzzled look and roamed their sight as if they are looking for something, “So, where is Aicelyn?” Freya asked.

“Ah… na kay Artemis.”

“Kanino?” Pagkukumpirma ni Alendis.

“Artemis nga.”

Freya and Alendis exchanged glances with a horrified look plastered on their faces. As they drifted their eyes in my direction, they both smiled awkwardly while looking at my back.

“Where is my daughter?!”

“Artemis nga! Paulit-ulit na—” Marahan kong tinikom ang bibig ko habang pilit na nakangiti kayna Freya at Alendis, samantalang ang nakatatakot na prinsensya ko sa likod ay pilit kong hindi pinapansin hanggang sa pinatong nito ang kanyang palad sa balikat ko.

“Garet.”

“Savannah… kumusta?” Nakangiwi kong tanong. Parehas iniwas nina Freya at Alendis ang kanilang mga mata sa akin, sumisipol-sipol pa sila na parang mga tanga.

“Nasaan ang anak ko?!”

“Ahehehe…”

Nang humigpit ang hawak ni Savannah sa balikat ko’y tumalon ako paalis sa kanya dahilan upang masilayan ko ang nakatatakot niyang mga mata. Samantalang si Aphrodite na nakatayo sa kanyang likuran ay hindi rin mapagtanto ang reaksyon sa mukha.

“Bring my daughter back, Garet!” Savannah screamed on the top of her lungs, “My mother won between their bets! That dirty, cunning Goddess of the Moon!”

“What?”

“Artemis also wanted Aicelyn!”

So, I was tricked by that Moon Goddess?

I was tricked?!

I wryly smiled, “I… I didn’t—”

“Bring back my daughter, or else I will kill you!”

Oh, fucking Styx!

That fucking Artemis will be the death of me!

#