Pap, we moeten praten. Over mam, het kamp,Olivia, Poseidon... Het gaat te ver." "Hoezo meisje? Alles loopt op rolletjes inOlympus." "Ja maar niet in het kamp." "Lucy, wat wil je zeggen", hij fronstezijn wenkbrauwen en begon kwaad te kijken. Ik raapte al mijn moed bijeen. Ikademde in. "Pap... Ik wil dat je je ogen sluit." "Lucy...", verder kwam hij niet."Nu pap!" Met tegenzin sloot hij zijn ogen: "Maar als je het waagt om diespreuk uit je achterzak te halen dan stuur ik je Olympus uit!" Ik giechelde:"Amai, pa jij bent goed in straffen verzinnen." Hij deed zijn linkeroog open."Dicht!" schreeuwde ik. Er speelde een glimlach op zijn gezicht en deed zijnoog terug toe. Op het moment dat ik de spreuk wilde uithalen krimpte hij enrende hij op me af. Ik was doodsbang. Ik sloot mijn ogen om de klap op tevangen. Maar in plaats daarvan omhelsde hij me stevig. Ik viel bijnaachterover. "Wat is er aan de hand pa..." Op dat moment kwam Poseidon binnengestormd. Letterlijk, met waarschijnlijk een halve tsunami. Achter hem zag ikOlivia rennen. Naast haar zag ik Lilly en Hecate. Ik omhelsde mijn pa nustevig. Had Poseidon niet 'rustig' binnengekomen dan had ik het niet gemerktdat iedereen daar stond. Zeus liet me los. "Uitpraten nu!" beviel ik Zeus. Mijnpa stond wat te hakkelen. Ik hield de spreuk achter mijn rug. Olivia en Lillykwamen naast me staan. Ik gaf de spreuk stiekem door aan Lilly. "Doe niet zokinderachtig", schreeuwde Hecate. Poseidon en Zeus stonden aan de grondgenageld. Ze keken Olivia en ik met grote ogen aan. Poseidon begon: "Zeus onzeruzie moet ophouden. We weten nog niets over die voorspelling. Het kan evengoedzijn dat het pas over 100 jaar gebeurt. Misschien zijn het Olivia, Percy, Lucyen Thalia wel niet." Zeus keek strak naar Poseidon. "Misschien heb je welgelijk." Lilly haalde de spreuk uit haar zak en ging naar haar moeder. "Mam, ikdenk niet dat we hem nog nodig hebben."

Hecate nam de spreuk aan. "Dank jeLilly, maar daar ben ik nog niet zo zeker van." Poseidon en Zeus draaiden hunhoofd in een halve seconde en keken naar Hecate. "In ieder geval", begonHecate, "bedankt dat je de spreuk hebt gevonden en vertaald." Ze nam hetpapiertje. "Alleen soms is er geen spreuk nodig om iemand te vergeven." Nadatze dat zei keek ze naar Zeus en Poseidon. Haar gezicht drukte uit dat ze wildedat Poseidon en Zeus het goed moesten maken. Zeus stak zijn hand uit. Poseidonnam zijn hand. "Mijn excuses broer." "Excuses aanvaard", zei Poseidon."Yessss!!!!!" schreeuwden Olivia, Lilly en ik. De deur vloog open. Chiron en Dionysuskwamen binnen. "Olivia, Lilly, Lucy wat doen jullie hier!" zei Chiron bezorgt."We dachten dat jullie weg waren. De zon is al bijna onder. Dit is tegen deregels van het kamp." "Het is ok Chiron", zei Zeus. Ze hebben net één van onzeruzies opgelost. We nemen nu afscheid." "Goed ik wacht bij de trappen op jullieen dan keren we terug naar het kamp voor het zomerfestival." We knikten. Lillyliep op haar moeder ze omhelsden elkaar. Poseidon en Olivia ook. Ik keek naarde grond. Ik was nog steeds boos op Zeus. Voor alles wat hij heeft gedaan.Iemand nam mijn schouders vast. Ik keek op. "Ben je nog steeds boos op me." Ikknikte. Hij nam me opnieuw vast. "Ik weet niet of jij het wist maar ik heb jezien opgroeien. Je bent prachtig geworden. Veertien jaar geleden liep je nog opme af ik heb je eerste stapjes gezien." Het flitste opeens voor me. "En toen jevoor het eerst naar school ging zorgde ik ervoor dat je niet verdwaalde." Ikzag ook dat beeld voor me. Ik ben niet meer naar school gegaan sinds mijn twaalfde.Ik was een probleemkind volgens veel scholen. Ik omhelsde Zeus. "Papa..." Hijkeek me aan met twinkeloogjes. "Zo wilde je me toch niet noemen? Je zegt altijdpa." "Ja, dat weet ik maar nu de komende minuut heb ik een papa nodig... Je komttoch eens op bezoek als ik bij madre ben?" Ik had nu nog maar door dat ik aanhet huilen was. "Ja natuurlijk, dat beloof ik."