This is a poem written by my 15-year-old self during our High School Teacher's Day so pasensiya na if medyo juvenile pa ang writing style. Hehe.

***************************************************************************************

Ako'y 'Sang Hamak Na Guro

ni Bernard Christopher A. Catam

Naandito ako ngayon

sa isang mahabang pila.

Lahat sila'y nakaayon,

minamasdan bawat isa.

Lahat sila'y nakabihis.

Lahat sila'y mukhang sosyal.

Lahat sila'y malilinis.

Lahat sila'y mukhang pormal.

Maliban lamang sa akin,

sinimplehan lang ang bihis.

Medyo naiinip na rin,

naghihintay na umibis.

"Ako'y isang inhinyero",

maikling tugon ng isa

sa bantay na Serafino

sa may unahan ng pila.

"Ano ba ang nagawa mong

may kabutihan sa tao?"

"Tahanan bilang panilong,

nakapagtayo na ako."

"Makapaparoon ka na

sa paraiso ni Ama."

"Ako ay isang doktora,"

tugon muli ng isa pa.

"Ang mga may karamdaman,

lumapit, aking ginamot."

"Ikaw rin ay mananahan

sa tahanang walang poot."

"Ikaw naman, munting ale?"

ang tanong niya sa akin.

"'Wag na nga lang, 'di na bale

nakahihiyang aminin.

"Ako'y isang guro lamang

na nagtuturo sa bata.

Walang ginawang sanggalang.

Walang ginamot na madla."

"Ngunit kung wala ang guro,

wala rin ang inhinyero.

Manggagamot ay lalaho.

Paano na tuloy tayo?

"Sa dakila mong ginawa,

ikaw ay aking bibigyan

ng pakpak na pinagpala

sa likod mo'ymananahan."