My eyes roamed every part of this room. The room that I had since I was a little. It holds so much memories of the immature me.

Inis na inihagis ng batang ako sa lalaking kausap ang hawak kong throw pillow. From his phone, his eyes darted on me-asking what is wrong. My eyes involuntary rolled my eyes and even crossed my arms around my chest.

"This is our freaking time, yet you are busy flirting on your phone!" I burst my anger.

He chuckled and lift his both hands like he is being surrendered. "I am not flirting," he defence.

"Now what?"

He lend me his phone but I only have a gaze on it before throwing it back to him. "You are flirting, so do I! " Dinilaan ko pa siya saka kinuha ang aking telepono na nasa bulsa.

"Kelsie Jermaine! Don't you dare" puno ng pagtutol na saad niya.

He walked towards me and sat on the couch next to me. He had his hard time to check the screen on my phone but I am busy checking my social media accounts.

"I said I'm not flirting!" Kita ko na ang litid sa leeg niya na nagpatawa sa akin.

"So do I," I sweetly said before throwing myself on him. I sat on his lap and nuzzled his neck.

His chest hardened. He catched his breath and kissed my forehead. "I can't flirt. I am contented and bewitched by you. "

Those little sweet moments is the happiest moments in my life. He have been the source of happiness that Dad can't give.

Ikinurap-kurap ko ang aking mga mata saka pasimpleng pinunasan ang luha roon at mabilis na isinara ang pinto ng silid.

"Ano ba naman! Ang tanga-tanga ninyo naman!" Nangunot ang noo ko nang madinig ang ingay na mula sa baba.

Mabilis kong tinahak ang hagdan pababa nang hagdan at kunot-noong binalingan kung saan nanggaling ang ingay.

I walked towards the kitchen to see Manang Celia who is busy chopping the onions whilst my step-mother is throwing a hawk-like look towards her.

"Manang," pagtawag ko sa kanya habang binabalingan ng tingin ang babaeng nakataas ang kilay sa harapan ko ngayon.

Mabilis na lumingon si Manang sa akin habang nakaawang pa ang kanyang labi at nanlalaki ang matang nakatingin sa akin. She slowly walked towards me and she even caressed my cheeks na parang naninigurado kung ako nga ang kaharap.

I chuckled and hugged her tightly as my eyes diverted to the woman who looked like a lost puppy now.

Si Manang Celia ay kinilala at itinuring ko ng pangalawang ina. Sa mga panahon na wala si Mommy dahil abala ito sa pagpapatakbo sa rancho ay si Manang Celia ang naroon sa mahahalagang araw ng buhay ko. Kagaya ng unang pagkakatanggal ng ngipin ko, ang unang medalya at unang parangal na aking natanggap. Lahat iyon ay naging saksi siya.

Matapos magkamustahan ay saka ko lamang siya binitawan at hinarap ang babae na tahimik lang na nagmamasid.

I scanned her from head to foot ang my eyes narrowed as I saw the necklace she was wearing.

Padabog akong lumapit sa kanya at hinila iyon mula sa kanyang leeg.

"Aray!" impit na daing niya.

"Anong karapatan mo na isuot ang gamit ng mommy ko!" galit na pahayag ko habang mahigpit ang naging kapit sa kwintas.

"Pero ibinigay na sa akin yan ng daddy mo dahil wala na namang gumagamit! "

What? Pagak akong natawa at napatingala pa ng bahagya ng madinig ang kanyang tinuran. Paanong hindi mawawala si Mommy, dahil lang naman iyon sa kanya.

"Nawala ang Mommy dahil sa kalandian mo!" galit na pahayag ko. Naramdaman ko ang bahagyang paglapit ni Manang sa tabi ko at hinahaplos ang braso ko.

Sasagot na sana siya pero biglang dumating si Daddy at umakbay sa kanya. "What's happening in here?"

'Di ko na hinayaang sumagot ang malanding babae at ako na ang lumapit sa kanila. Itinaas ko ang kamay ko na may hawak ng necklace na kinuha ko at doon naman nabaling ang mata ni Daddy.

His eyes narrowed as his brows furrows before looking at me-asking what is wrong.

"Sa Mama Beatrice mo yan, bakit nasa iyo?" takang tanong nito.

Tumaas ang kilay ko at napangisi sa nadinig. I crossed my arms around my chest and looked at them sarcastically. Beatrice encircled her arms to daddy.

"Hindi ito sa kanya. Kay Mommy 'to!" tiim- bagang at puno ng diing pahayag ko

Kita ko ang pagbabago ng ekspresyon niya. His jaw clenched as Beatrice carresed his arms. "Pero wala na ang Mommy mo."

Really? Hindi niya ba alam na kaya nawala si Mommy ay 'di na nito kinaya ang kahihiyan at sakit ng pang-iiwan niya.

Natawa ako ng pagak. "Dahil iyon sa iyo!"I swallowed hard to prevent my voice from being broken. "Dahil sa inyo!" I pointed them

"Anak... Princess!" The corner of my lips curled up.

"I'm mom's daugther, not yours," saad ko at lumapit sa kaniya.

"Kelsie Jermaine!" malamig na pagtawag ng ama.

"What?" walang emosyong tanong ko.

"Iyan ba ang natutunan mo sa pagsama sa Tita mong yon! Ang maging bastos!"

"Dad!" Napabaling ang atensyon naming lahat sa bagong dating.

Agad nabaling ang mata ng bagong dating sa akin. Her eyes widen as she looked at me. "Wow! It is you! What are you doing in our house? "

I smirked and glance at the man who is beside her. "Hi,"

Mangha itong nakatingin sa akin at bumaling kay Khielve na tahimik lang sa tabi niya. His eyes were glued on mine pero hindi ko iyon pinansin. "Babe, 'di ba siya yung nag-design ng accessories sa bikini open?"

Kita ko ang bahagyang pag-igtad ni Khielve saka niya dahan-dahan tinanggal ang pagkakalingkis ni Vlaire sa kaniya.

Lumapit ako sa kanila at ngumiti ng pagkatamis-tamis. "I'm Kelsie Jermaine Torres, nice to meet you my dear sister," binigyan ko talaga ng diin ang Torres para malaman niya kung ano o sino ako sa bahay na ito.

This house is mom's and it will remain that way.

Bumaling ako kay Manang Celia na hindi na malaman ang gagawin. I smiled at her before glancing at Vlaire for a moment before diverting my eyes on her again. "Yaya, I want my room back. Pakialis ng mga kalat sa kwarto ko."

"P-pero Kelsie,kwarto na iyon ni Vlaire."

Tumingin ako sa babaeng kaharap at taas-kilay na tinignan ang daddy ko. "This is my mom's house and I believe wala akong pakielam kung kaninong kwarto yon sa ngayon. Kwarto ko yon, right dad? " ngising pahayag ko.

'Dad," rinig kong ungot ni Vlaire pero di ako natinag sa mga mata ko kay Daddy.

Alam mo Dad ang karapatan ko sa bahay na ito. Kilala mo ko o kilala mo nga ba talaga ako?

Tumikhim ito at tumingin sa akin. "It is just a room, Princess. Besides naroon na lahat ng gamit ni Vlaire, maybe you can find another room. Madami namang kwarto."

Nawalan ng emosyon ang mukha ko. My teeth gritted and my jaw clenches. "Nandoon ang mga gamit na iniwan ko dati. Di naman kapaguran kung ililipat din niya yung gamit niya sa kwarto ko,"malamig na saad ko.

"It is just a room, Kelsie ano ba? "tila napupuno ng pahayag ni Daddy.

"It is not..." Bahagya akong bumaling kay Khielve na agad napansin ni Vlaire kaya kusang pumulupot ang mga kamay niya roon. "It has a memory of me on that room... A lot of memories," yes it is Khielve. It is just a memories.

"No, sumusobra ka na Kelsie!" Tiningnan ko si Daddy na hawak na sa braso ni Beatrice. Malamig at tila punong-puno na ang itsura ng pagkakatingin niya. "You will find another room, that's final!"

"Bahay ito ni Mommy, may karapatan ako rito kaysa sa mga sampid mo!" malamig na saad ko. Hindi ko nilulubayan ng tingin ang mga mata n'ya. "Kaya gagawin ko ang lahat ng gusto ko sa bahay ng mommy ko! "

"Sumosobra ka na talaga!" This is the second time. Napipi ako at di makapaniwalang napatingin sa kanya nang dumapo ang kanyang palad sa aking mukha.

"Tito," agap ni Khielve tila pinipigilan na si Dad.

This is my chance to walked away. This is the second time dad hurted me physically and it's funny because it is for his new family.

Dumiretso ako sa garden sa likod ng bahay. Nakita ko pa roon ang duyan na yari sa kawayan na paborito naming sakyan ni Khielve nung mga bata pa kami. I walked towards it. Marahan kong tinuyo ang luha na tumulo sa pisngi ko habang nakasakay sa duyan. Unti-unti kong pinadyak ang paa ko para maigalaw ang duyan.

I hold the strings to make it stop and glanced at my phone. My smiles automatically crept on ny lips as I saw my wallpaper.

Ikaw na lang Kennedy. Kayo na lang ni Ashton ang dahilan ko para ilaban kung ano ang mayroon dapat tayo. You two are my strengths.
***
Itutuloy...