Claire 

"Dus het is waar wat ze gezegd hebben je gaat ook naar deze school niet waar" hoor ik een donkere stem achter mij zeggen. Verschrikt kijk ik achterom en ontmoet ik twee felle groene ogen. "Aiden" zeg ik op een koele toon en kijk ik met walging zijn richting. Meteen zie ik dat hij zijn kaken stevig op elkaar geklemd heeft en zijn voorhoofd is gefronst. "Bereid jezelf maar voor op je ondergang, want ik maak je in" zegt hij op een nijdige toon terwijl hij dichterbij komt tot dat we oog in oog tegenover elkaar staan. Grijzend kijk ik zijn richting en kijk ik hem vervolgens bespottend aan.  Ineens voel ik zijn hand tegen mijn gezicht aan strijken en pak ik zijn hand hardhandig vast.  "Handen thuis Stone" zeg ik waarschuwend op een luide toon. Lachend met zijn handen in zijn zakken loopt hij even later van mij weg.  Je vraagt je zeker af wat ik tegen Aiden heb nou hij en ik zijn al aardsrivalen sinds kleuterklas altijd wouden we allebei de beste zijn in zo wat bijna alles. Ik weet nu al dat we ook op deze school elkaar voortdurend gaan uitdagen.  Nog steeds is hij mega jaloers omdat ik de grootste titel van beste zwemster heb behaald en hij van mij verloren heeft. Natuurlijk ben ik van plan om ook hier mee te doen met het zwemteam. Daarnaast ga ik kiezen voor het keuzevak fashion en ben ik erg benieuwd in hoe hij mij wil overtreffen met zijn beeld over wat stijlvolle fashion is. 

Wanneer ik door de gang slenter word ik ineens meegetrokken en even later tegen een muur geduwd. "Ik kom er wel achter wat je gaat kiezen Claire, ben je ready voor de eerste ronde" zegt hij en knipoogt hij vervolgens. "Reken maar van yes, en geloof maar dat ik deze win" zeg ik en duw ik hem van mij af. "Wees daar maar niet te zeker van" hoor ik hem nog achter mij zeggen en loop ik richting het scheikunde lokaal. Als ik ergens achterin plaats neem in het lokaal zie ik Aiden even later het lokaal in komen. Binnen een paar seconden heeft hij zijn ogen op mij gefixeerd en komt er een sluwe glimlach op zijn gezicht tevoorschijn. "Jongeman neem je snel plaats dan kunnen we met de les beginnen" zegt de scheikunde docent en zie ik hem een plaats achter mij nemen. "Goed nu dat we kunnen beginnen zal ik even mezelf voorstellen mijn naam is meneer Devoy" zegt hij en schrijft hij zijn naam vervolgens op het bord. "We gaan meteen beginnen met het starten van een project daarbij is het belangrijk dat je goed de theorie beheerst, daarnaast wil ik absoluut niet dat iemand vooruit werkt, want als er dadelijk iets gebeurd in dit lokaal ben ik aansprakelijk is dat duidelijk" zegt hij op een duidelijke toon en zie ik iedereen om mij heen knikken. "Waarmee we gaan beginnen is welke soorten chemische elementen er zijn, en die zijn allemaal opgesomd in jullie boeken in willekeurige volgorde. Volgende week krijgen jullie daarover een toets en kijk ik wie er genoeg de theorie beheerst om te kunnen deelnemen aan het project zo niet heb je nog een herkansing haal je die niet dan heb je een probleem." zegt hij terwijl hij zich naar het bord toe draait.  Als hij begint te schrijven op het bord met een stift blijft het muisstil in de klas tot dat Aiden zijn mond open trekt. "Meneer hoezo denkt u dat zoiets als dit een goed beleid is" zegt hij en zie ik dat meneer Devoy zich met een ruk omdraait en hem strak aankijkt. "Volgens mij ben ik zeer duidelijk geweest, daarnaast mocht een van jullie het niet behalen eis ik een pittige vervangingsopdracht punt uit" zegt hij fel en gaat hij vervolgens weer door met het schrijven op het whiteboard. Wanneer ik achterom kijk zie ik Aiden kwaad voor zich uitstaren. En valt er te merken dat er een spanning tussen die twee is ontstaan en dat het er niet naar uit ziet dat ze met elkaar kunnen opschieten dus dat betekent al 1-0 voor mij. Slim heel slim Aiden je gooit gewoon je eigen ruiten in, en jij maar denken dat je verstandig bezig bent we zien wel wie het laatste lacht. Ben ervan overtuigd dat ik diegene zal zijn. Al vanaf vroeger heeft hij zich overschreeuwt, en bijna altijd heeft hij wel iets op te merken niets is ooit goed genoeg voor hem het moet altijd beter. Het is gewoon absurd hoeveel vechtlust hij wel niet bezit, daarnaast is hij ook nog eens vreselijk koppig. Hij heeft ook niet bepaald een makkelijke jeugd gehad, dus heb ik er enigszins begrip voor. Zijn vader was niet bepaald het type dat hem een stabiele jeugd heeft bezorgd. Regelmatig sloeg hij hem in alle hoeken van de kamer, en kwam hij vaak met aardig veel blauwe plekken op school die hij verstopte door het dragen van sweaters. Totdat op een dag wanneer het hoogzomer was hij verplicht zijn vest moest uittrekken, omdat hij anders oververhit zou raken. Toen kwamen zijn vele blauwe plekken aan het licht, en werd de kinderbescherming ingeschakeld. Binnen enkele weken was hij uit huis geplaatst. Regelmatig is hij verhuisd van het ene pleeggezin naar het ander door zijn problematische gedrag zoals onder andere zijn veeltalige woedeaanvallen.   Doordat vele mensen bang voor hem waren en niets tegen hem durfde te doen werd hij een van de populaire jongens van de school. Altijd vond hij wel een manier om de grenzen van de regels op te zoeken. Maarja nu vraag je je vast af hoe ik met hem in een situatie als dit verzeld ben geraakt nou al vanaf kleins af aan daagde hij mij uit voor wedstrijdjes en zijn we sindsdien aardsrivalen van elkaar.  

"Watch and learn" zegt hij spottend en loopt hij tijdens de Engelse les naar het whiteboard toe waar hij vervolgens de past simple in perfecte wijze uitlegt en op schrijft. Wanneer hij even later terug loopt fluistert hij nog snel in mijn oor "Dit zal je wel nodig gehad hebben" en neemt hij weer achter mij plaats. Terwijl ik een keer met mijn ogen rol en in mijn Engels boek blader kijk ik naar de klok. Als we even later bij het lokaal fashion aankomen zien we van de verte de docent aankomen. "Geduld iedereen hier ben ik dan" zegt hij enthousiast en slaat hij zijn sjaaltje wat om zijn nek zit over zijn schouder heen naar achteren. Met bevreemde blikken zie ik iedereen naar hem toe kijken en is het muisstil. "Niet zo verlegen allemaal ik weet dat de eerste dag spannend is, maar ik verzeker jullie ervan dat jullie het hier fantastisch gaan vinden" zegt hij en maakt hij de deur haastig open. Iedereen zijn blik gaat heel het lokaal rond overal hangen verschillende schilderijen en kunstwerken. Op de grond ligt een groot gekleurd tapijt en overal liggen verschillende stoffen van materiaal verspreid op tafels. "Zou iedereen plaats willen nemen dan kan ik beginnen met de uitleg" zegt hij enthousiast en schrijft hij op het bord zijn naam. "Mijn naam is Lodewijk Cavalli, maar noem mij asjeblieft bij mijn voornaam ik hou niet zo van dat formele gedoe" zegt hij en haalt hij een hand door zijn ijsblonde haar wat tot zijn schouders komt.  "Dit vak is mijn passie dus succes ermee, want ik ben erg goed" zeg ik spottend terwijl ik achter Aiden zit.  Met een gewaagde blik kijkt hij mijn kant op en zie ik dat er een lichte sluwe grijns op zijn gezicht komt.  "Jongens kunnen jullie asjeblieft even stil zijn ik heb nog zoveel jullie te vertellen" zegt Lodewijk glimlachend en is het even later muisstil. "Ik vind het erg belangrijk dat iedereen elkaar accepteert niemand is het zelfde, en uniekheid is iets wat ik zelf zeer waardeer. kijk nou naar mij het maakt mij totaal niet uit wat iemand van mij denkt. In dit vak is het erg belangrijk dat je niet bang bent om fouten te maken. Daarnaast moet de mening van iemand anders er ook niet aan toe doen het gaat erom wat jezelf vind" zegt hij en deelt hij vervolgens een aantal boeken uit. "Deze boeken gaan jullie verschillende aspecten laten zien van mode en wat de geschiedenis daarachter is. Meteen ga ik jullie een opdracht geven waarvan jullie ook een punt zullen ontvangen, en die opdracht wil ik volgende week ingeleverd op mijn bureau zien verschijnen. Ik wil dat jullie jezelf gaan voorstellen op een speciale manier laat mij eens zien waarvan jij houdt en wie je bent wat maakt jou nou uniek. Laat mij zien wat je stijl is en vertel mij waarom dit bij je past. Als er verder nog vragen zijn kom dan gerust naar mij toe. Dan kunnen jullie nu al beginnen met brainstormen pak jullie schriften maar tevoorschijn en begin" zegt hij en neemt hij even later plaats aan zijn bureau. 

Wanneer ik even later door het schoolgebouw naar buiten toe loop beland ik binnen een paar seconde tegen een muur, en zie ik weer die twee bekende groene fonkelende ogen voor mij.  "Elke keer verras je mij weer, terwijl je dat zelf niet eens door hebt" zegt hij met een schorre stem en voel ik zijn adem in mijn nek. Steeds zie ik hem dichter en dichterbij komen tot dat we elkaars lichamen tegen elkaar voelen. Slikkend kijk ik met grote ogen naar hem toe, en voel ik een rilling over mij heen komen.  "Ik zie die blik in je ogen, waarom ben je zo dichtbij ineens" zeg ik met een trillende stem. Langzaam aan verschijnt er een grijns op zijn gezicht en drukt hij binnen enkele secondes zijn lippen op de mijne. Meteen verstijf ik en weet ik mij even geen houding aan te nemen.