Chapter 32: I Hope

Clark's Point of View

Sometimes we do not have a choice but to accept the fact that your loved ones are dying and fighting even if it's difficult for them to fight anymore.

Palagi ko pa ring pinagdadasal sa Diyos na sana ay magising na si Lei.

Nandito ako ngayon sa kwarto niya habang nakahiga ang ulo ko sa kama niya malapit sa kamay niya at hinawakan ang kamay niya. Hoping that Lei will wake up sooner or later or now.

Umiiyak na naman ako. Nakakainis, akala ko ubos na lahat ng luha ko pero bakit ngayon umiiyak at tumutulo pa rin ang mga luha ko?

Hinimas-himas ko ang kamay niya at patuloy na bumubulong ng kunf ano na sweet words para sa kanya.

"I love you 'til the end of the world,"

"I miss you so much,"

Yun lang naman ang paulit-ulit kong sinasabi sa kanya. Hindi ko iyon pinagsasawang sabihin.

"Mahal na mahal kita kahit kapalit pa ng buhay ko ang mamamatay para lang magising ka. Keep fighting." Sabi ko haabng pinupunasana ko ang luha ko.

Mayamaya lang ay nakaramdam ako ng antok kaya unti-unti akong napapikit at pinahiga ko ang ulo ko sa dating pwesti niya at dun natulog habang nakahawak pa rin ang kamay ko sa kamay niya.

And everything went black.

Lei's Point of View

Nasaan ako? Bakit puro puti ang nakikita ko? Teka... patay na ba ako?

"Hindi ka pa patay... anak." Sabi ng kung sino pero pamilyar ang boses niya.

Blurred pa ang paningin ko kaya hindi ko maiita ang mukha ng taong nagsabi nun sa'kin pero kalaunan ay nakita rin. Nagulat ako. Sino siya? At bakit niya ako tinawag na anak? Lalaki siya at makikita mo sa kanyang mukha na hindi pa siya gaano katanda at meron siyang mga features na galing kay... Keiz at ako? Bakit unang oumasok sa isipan ko si Keiz?

"Sino po kayo?" Tanong ko kaya lumapit siya sa'kin.

"Ako ito, ang ama mo." Nakangiting sabi niya kaya naguguluhan ko itong tinignan.

"Nagpapatawa po ba kayo? Hindi naman po ikaw yung ama ko eh, buhay siya at malayo siya sa mukha mo kaya imposibleng ama kita." Sabi ko.

"Ako ang tunay na ama mo, Lei." Sabi niya. Paano niya nalaman ang pangalan ko? Magkakilala kaya sila ni daddy? Pero paano naman?

"Hindi ikaw yung tunay kong ama. Buhay pa yung totoo kong ama at hindi ikaw si daddy Rei." Sabi ko.

"Anak, ako ang tunay mong ama. I am your biological father." Nagpapaintinding sabi niya dahilan para kumirot-kirot ang ulo ko pero saglit lang.

"Naalala mo na ba ako, 'nak?" Tanong niya.

"Papa..." sabi ko kaya yinakap niya ako.

"Anak, ako nga ito." Sabi niya habang niyayakap niya ako, niyakap ko din siya pabalik.

Pagktapos ng yakapan namin ay parang gusto ko pa siyang mayakap. Siya pala ang tunay na ama ko.

Ampon lang pala ako. Kinupkop ako ni daddy Rei. Hindi ko totoong ama si daddy. Naintindihan ko na ngayon.

Naaksidente ako at nagkaroon ng amnesia kaya nakalimutan ko ang pinakamamahal kong kaibigan, si Clarky.

Siya ang nagbigay sa'kin ng letter. Siya tumutulong sa'kin sa kabila ng lahat. Hindi ko siya maalala nun pero ngayon naaalala ko na lahat. Pati nung noon.

Pero hindi ko nakita kung sino ang mama ko. Si papa lang.

"Papa, patay na po ba ako?" Tanong ko.

"Hindi pa anak. Lumalaban ka pa." Sabi niya.

"Pwede na bang sumuko na ako sa laban, papa?" Tanong ko, gusto ko nang makasama si papa dito.

"Lei, gumising ka!"

"Lei, please keep fighting for me, for us, and for your family."

"Lei, lumaban ka, Lei!"

"Lei, please wake up!"

Tinig iyon ng.... mga kaibigan ko. Si Nic, Rosea, at Clark... y. Clarky....

"Anak, wag kang susuko ngayon. May naghihintay at umaasa pa sayo na gumising ka na. Kapag sumuko ka na sa laban ay ibig sabihin nun ay iiwan mo na ang lahat ng pinagsamahan mo doon sa lupa." Sabi ni papa.

"Pero papa, gusto ko din kayong makasama." Sabi ko, nagsimulang tumulo ang luha ko.

"Lei, anak, may tamang panahon para makasama mo na ako ng lubos. Pero hindi pa ngayon. Kailangan mo ng gumising, 'nak." Sabi niya.

"Sige papa, gigising ako gaya ng sinabi mo. I love you, papa." Sabi ko at yinakap siya habang naluluha.

"I love you too, anak. Sige na gumising ka na. May naghihintay sayo paggising mo." Sabi niya.

"Promise, papa ha na makakasama kita pagdating ng panahon?" Tanong ko.

"Oo naman, pangako anak." Sabi niya.

"Makikita ko din kung sino ang totoo kong ina at kung meron ba akong kapatid na babae." Sabi ko kaya tumango si papa.

"Find it on your own, 'nak." Sabi niya at kumaway kaya kumaway din ako pabalik habang unti-unting naglalakad ako papalayo at mukhang pupunta na sa ibang dimension. Ang lupa.

________________

Kailangan mo munang magdesisyon bago mo pipiliin kung sino talaga ang gusto mong makasama habang buhay...

Third Person's Point of View

(A/N: This is my first time writing on third person's PoV kaya kung hindi niyo gusto ang pagsusulat ko nito, better skip this or never read this part. Thanks shanatics.)

Habang nagdidilim na ang kalangitan ay napapaisip si Olivia.

Mali ba ang ginagawa ko? Tama bang sinasaktan ko ang ampon na 'yon dahil ampon din naman siya after all?

Well, sana nga tama ako pero may pag-aalinlangan akong nararamdaman at hind ko iyon matukoy kung ano.

"Olivia..." mariing sabi nung asawa niya, si Rei.

"Rei..." napatayo siya at napaayos. Malamig na ngayon ang pakikitungo sa kanya ng kanyang asawa kaya ganun na lang siya kung umayos ng tayo.

"I'm sorry." Pagpapaumanhin ni Olivia.

"Hindi ka na dapat manghingi ng sorry dahil wala 'yang magagawa sa pagpapagising sa anak ko." Malamig na sabi niya.

"Rei, Lei is not your child." Mahinahon na ani ni Olivia pero hindi iyon pinansin ni Rei.

"She is my child," mariing sabi niya at kumuyom ang kamao, nagpipigil sa galit, nagtitimpi na siya ngayon kay Olivia.

"She's the daughter of Kierra Ferrer the owner of Ferrer Company. She's the sibling of her mortal enemy in her school, Keizhianna Kieth Ferrer. Sana maintindihan mo 'yan." Mahinahon pa ring aniya.

"Kahit ano pang sabihin mo, mananatili at mananatili pa ring Dizon si Lei. Siya ang anak ko kahit ano pang mangyari at hindi na 'yon mababago pa." Sabi ni Rei at tuluyan ng pinutol ang usapan.

Bakit hindi niya matanggap na hindi niya tunay na anak ang ampon na 'yon? Dapat ba masaya ako dahil nasabi ko na sa kanya ang totoong magulang at kapatid ng ampon na 'yon?.... sabi ng isip ni Olivia at napabuntong-hininga. Gulong-gulo na din siya at marami din siyang iniisip.

Habang si Rei naman ay naguguluhan sa kanyang iniisip ngayon.

She's my daughter so she's a Dizon. She's the heiress. Ibibigay ko sa kanya ang mana ko para imana sa kanya.

Yun ang nasa isip niya pero may isa pa din siyang iniisip.

She's a Ferrer, she's not a Dizon. I'll understand it. Siya din ang heiress ng Ferrer Company.

"Naguguluhan na ako." Bulong niya, hindi na talaga alam ang gagawin.

___________

Desisyon ang kailangan para hindi ka na maguguluhan...

Clark's Point of View

Nagising na lang ako dahil parang ang hinahawakan kong kamay ni Lei ay gumalaw.

Napaupo ako at tinignang mabuti kung totoo ba ang naramdaman ko. At nakumpirma ko nga na gumalaw ang kanyang kamay.

"Lei, anong ibig sabihin nito?" Mahinang aniya.

Hanggang sa tuloy-tuloy ng gumalaw ang daliri ni Lei kaya binuksan ko ang pintuan at tinawag ang doktor.

"Dok! Dok! Gumalaw ang pasyente!" Sigaw ko at dali-daling pumunta dito ang doktor kasabay ang nurse para asikasuhin.

Umupo na lang ako sa isang tabi at mataimtim na nananalangin. I hope Lei will wake up, kahit kaunti lang, umaasa pa rin ako na gigising siya kahit imposible na.

I hope she will wake up,

I hope that she will remember me as Clarky because if she remembers, I'll be happy.

Pagkatapos chineck ng doktor ang kalagayan ni Lei ay humarap siya sa'kin.

"Mr. Vallejo, isang himala ang nangyari sa kanya. Magigising na siya mayamaya." Sabi ng doktor kaya napangiti ako.

Dininig mo ang panalangin ko panginoon. Salamat po panginoon.

"Salamat po, dok. Hihintayin ko pong magising siya." Nakangiti kong sbai kaya tumango ang doktor at lumabas na kasabay ang nurse na umasikaso kay Lei.

Mabilis akong lumapit kay Lei at hinawakan ang kamay niya.

"Salamat at magigising ka na rin. Thank you God." Sabi ko at hinalikan ang noo niya.

"Hihintayin kitang magising, Lei. I love you 'til the end of the world." Nakangiti kong sabi.

Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Nic.

[Bro? Bakit napatawag ka?] Tanong niya.

"Guess what bro? Isang himala ang nangyari kay Lei, magigising na siya. Hindi ko alam kung anong oras kaya sasabihin ko na lang sayo na maymaya pa." Nakangiti kong balita kaya narinig ko pang nagyes siya.

[Sige, bro. I will tell Rosea about this. Sigurado akong matutuwa siya kapag nalaman niya ang balita tungkol kay Lei. Bye, bro. See you later.] Sabi niya kaya in-end ko na yung tawag.

I'm so happy because you will be awake anytime or later. I will confess my feelings for you, Lei. Thank you dahil lumalaban ka pa rin.

Mahal na mahal kita kahit na mangyari man ang hangganan ng mundo...

✎﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏