Chapter 16: Wrong Move And You'll Suffer

Kiel's Point of View

Pagkatapos ng pageant show ay hinanap ko si Keiz but she is nowhere to be found.

Kinuha ko ang phone ko galing sa bulsa at in-on iyon. In-open ko ang contacts at hinanap ang pangalan ni Keiz. I click it after I see her name then itinapat ko sa tenga ko. Nakaapat na ring pa lang ng sumagot siya sa tawag.

"Hello, Keiz?" Tanong ko.

[Hmmm, what?] Tanong niya pero napansin kong gumagaralgal ang boses niya. Teka, umiiyak ba siya? Pero bakit siya umiiyak?

"Teka, umiiyak ka ba?" Tanong ko, a little bit worried.

Hindi siya sumagot kaya wala akong nagawa kundi magbuntong-hininga at magsalita ulit.

"Asan ka ba?" Tanong ko.

[Nasa labas ng school. Bakit?] Tanong niya.

"Pupuntahan kita. Sige." Sabi ko at pinatay ang tawag.

Ibinalik ko sa bulsa ang phone ko at naglakad palabas ng school. Hinanap ko si Keiz sa may parkingan ng kotse pero wala siya but there I saw Keiz sitting on a big tree.

Lumapit ako sa kanya at kinuha ang panyo ko at binigay ko sa kanya. Nagulat pa siya nung una pero kalaunan ay tinanggap niya ang panyo at ipinunas iyon sa mukha niya na maraming luha. Nakakalat na din ang make-up sa mukha niya.

Umupo ako at tumabi sa kanya kaya umusog siya ng konti para bigyan ako ng space para makaupo.

"Bakit ka ba nandito?" Tanong niya pagkatapos niyang punasan ang luha sa panyo ko at ibinalik ito sa akin.

"I search for you but you are nowhere to be found kaya kinuha ko ang phone ko at tinawagan ka baka sakaling mahanap kita." Sagot ko kaya tumango siya.

"Eh, ikaw bakit ka umiiyak? May nangyari bang masama sa'yo?" I worriedly asked her.

"Ayoko munang mapag-usapan." Maikling sagot niya kaya wala akong nagawa kundi tinikom ang bibig ko para hindi na ulit ako magtanong.

Matagal na katahimikan ang namutawi sa'min. Nakakabingi ang katahimikan hindi ako sanay ng ganoon kaya nagsalita ako.

"Balik na tayo sa loob." I said and offer my hand to her to help her stand straight.

Tinanggap naman niya iyon at inalalayan ko siya patayo.

Pagkatapos nun, bumitaw na siya sa kamay ko. I'm a little bit awkward about that.

"Thanks," she said kaya lumingon ako sa kanya na nagtataka. What is that for?

"Thanks for what?" Takang tanong ko.

"Thank you kasi pumunta ka rito. Kanina kasi I felt so lonely. Mabuti na lang tumawag ka para puntahan ako." She said and smile. I can't help but to smile too. Nakakahawa ang smile niya and bihira lang siya ngumiti.

"Welcome." Sabi ko. It is my first time to say her that to me and it's a compliment. No wonder why I was so inlove with her until now.

Pagkatapos nun ay tinignan ko ang mukha niya. Meron pang make-up pero nakakalat na sa mukha niya. Hindi niya siguro naitamang ipunas 'yon at hindi na rin niya napansin.

"What? What's wrong with my face? Does it have a dirt or what?" She asked that's why napabalik ako sa ulirat at nagsalita.

"Umm, your face have a little bit of make-up at nakakalat na ngayon sa mukha mo..." sabi ko at tinuro ko saang parte ng mukha niya ang merong make-up.

Meron siyang kinuha sa purse niya. It was a mirror. Tinignan niya ang sarili niyang mukha at nanlaki ang mata niya.

Tumalikod siya at meron na naman siyang kinuha sa purse niya. It was now a wipes. Ipinunas niya iyon sa mukha niya habang hawak sa isang kamay niya ang salamin niya.

Pagkatapos nun ay ibinalik niya iyon sa purse niya at humarap sa'kin.

"Sorry for my face. Nakita mo pa iyon. Nakakahiya, I look so ugly." Paumanhin niya pero ngumiti ako and ruffled her hair like a kid.

"Don't say sorry. It is alright. Kalat lang naman iyon dahil sa pag-iyak mo kanina." Sabi ko.

Ngumiti siya at pagkatapos ay inakay ko siya papasok sa loob.

Pagdating namin sa loob nakita namin ang kaibigan ni Clark na ngayon ay nasa stage.

"SO THIS CALLS FOR A CELEBRATION! YUHOO!" Sigaw niya gamit ang mikropono dahilan para maagaw ng atensyon niya ang lahat ng nasa loob.

Iba't-ibang mga salita ang naririnig ko sa loob tungkol sa celebration. Why do we need a celebration?

Nakita ko pang lumapit ang mga students sa kay Lei. Huminto ang paningin ko kay Lei. Hindi pa din kami nag-uusap at iniiwasan niya ako magmula nung araw na hinalikan ko siya. Sinadya ko talaga 'yon and it is part of our plan. Sabi kasi ni Keiz na tawagan ko daw si Lei at mag-ayang makipag-usap sa kotse pero nagbago ang isip ni Keiz at linipat ang pag-uusap daw sa kotse patungo sa bahay namin. Plano din ni Keiz na hahalikan ko daw si Lei. Our plan is working. Sana magtuloy-tuloy.

Nung isang araw din humingi ako ng pasensya sa kanya at pwede bang mag-usap kami pero hindi siya sumang-ayon kaya kinorner ko siya sa locker at tinangka siyang halikan. Alam ko ding papalapit na si Clark. Tinawagan siya ni Keiz, nung una hindi daw naniwala si Clark sa kanya pero nung napansin daw ni Clark na wala si Lei saka pa lang siya naniwala at pumunta sa kung saan kami ni Lei. Pero hindi ko inaasahang susuntukin niya ako. That was not part of our plan at all. Paulit-ulit niya akong sinuntok at ginantihan ko din siya buti na lang umawat si Lei sa'min kung hindi baka pareho na kaming nagrambulan. In-eye to eye pa ako ni Clark. Akala naman niya matatakot ako sa kanya.

Kapag tinangka kong lumapit kay Lei ay iiwas siya. Naiilang siya and alam niyang ang awkward kapag lumapit siya sa'kin after nung nangyari sa'ming tatlo ni Clark.

Pero hindi naman ako susuko. Bagsak na kami sa plano namin kung susuko na ako. Keiz believes me kaya hindi ko din hahayaan na mawala ang tiwala niya sa'kin dahil susuko na ako.

Susuyuin ko ng susuyuin si Lei hangga't napapatawad na niya ako at magtuloy-tuloy na ang tagumpay sa plano namin.

In just one snap ay napabalik ako sa katinuan.

"Nasaan na ba naglilipad 'yang utak mo?" Iritang tanong ni Keiz. Bumalik na naman siya sa dati niyang ugali.

"Sorry, uhmm, ano ba ang sinabi mo kanina?" Tanong ko and that's why she let out a deep sigh.

"I told you you were not listening. Listen to me or else I will slap you." Banta niya kaya napatawa ako.

"What makes you think that I am scared by your threat?" Tanong ko, puno ng sarkasmo. Binibiro ko lang siya.

"And what makes you think na magpapasarkastiko ka sa'kin? Tandaan mo hindi pa tapos ang plano natin baka pumalpak ka, bibigyan talaga kita ng isang bulateng nasa kanin mo." Mataray niyang sabi.

Itinaas ko na lang ang kamay ko showing that I already gave up of our arguement. Palagi na lang siyang panalo at ako matatalo kapag mag-aaway kami.

"Pupunta ka sa celebration nila mamaya. I think your invited because Clark is your cousin." Sabi niya, nagsisimula na ng panibagong plano.

"Pero mukhang hindi ako invited even if Clark was my cousin because of what happened days ago." Sabi ko.

"Ah, okay. So we'll have a plan B baka sakaling magwork." She said in a clever tone. She is so clever, that is one of my ideal woman.

"Kung sakaling hindi ka talaga invited, sa likod lang tayo ng resto bar dumaan. May pinto doon and ikaw ang papasok dun, magmanman ka sa mga kilos nila Rosea, Clark, Nic, at ng kapatid ko. Then pagkatapos mong magmanman lumabas ka sa kaparehong daan na pinasukan mo at ibahagi lahat sa akin ang iyong nakita. Understand?" Sabi niya, I can't help but to stare at her for a long time while she's busy of saying about our plan B.

"Ezekiel Shaun Vallejo!" She shouted with my whole name kaya napabalik ako sa ulirat.

"Yes?" Tanong ko.

"Wait! Are you even listening to what I said earlier? Nagsasayang lang pala ako ng laway dahil hindi ka naman nakikinig sa'kin. And why do you keep staring at me?" Iritableng tanong niya sa'kin.

Nag-iwas ako ng tingin. Napahiya ako ro'n ah!

"Ano? Iiwas ka lang ba ng tingin sa'kin dahil hindi ka makasagot? Huh! How unbelievable you are!" She said hysterically.

"Sorry for not listening. What is our plan B again?" Nahihiyang tanong ko.

"Ugh! You're so unbelievable! Do you know that?" Inis niyang tanong.

"I said sorry. Please ulitin mo ang plano natin." Pakiusap ko kaya wala siyang nagawa kundi ulitin yung sinabi niya sa'kin kanina. Nakinig naman ako.

Pagkatapos ng mga sinabi niya para sa plan B ay nagsalita ako.

"Woah! That was so easy to do that!" Mayabang kong tugon.

"Hoy! Wag kang magmayabang at makampante baka meron na palang alam sa plano natin ng hindi natin nalalaman at baka isusumbong niyon kay mommy." Sabi niya, nagmamataray.

"Okay, hindi na. Akala mo naman makakampante ako kapag nalaman ni Tita Kierra ang mga pinaggagawa natin sa kapatid mo, siguradong malalagot tayo pero mas malalagot ka kasi mama mo siya at kapatid mo ang sinasaktan mo." Sabi ko.

"Oh, siya, are you okay about the plan? Are you sure kaya mo ang pinapagawa ko sa'yo?" Tanong niya na naninigurado.

"Oo naman! Sure na sure!" Nagmamalaki kong sabi.

Napairap tuloy siya that's why I chuckled and ruffled her hair like I ruffled her hair earlier.

"Wag mo ngang ginugulo ang buhok ko. Nakakainis ka!" Inis niyang sabi.

"Hindi ko naman ginugulo 'yong buhok mo. Ang cute kaya 'pag ganun." I said that's why she rolled her eyes on me.

"Sige na. Uwi ka na." Sabi niya pero hindi ako gumalaw man lang sa kinatatayuan ko.

"Oh, ano pang tinutunganga mo dyan?" Iritableng tanong niya sa'kin.

"Pwede bang ihatid kita? Magdidilim na kasi baka mapahamak ka pa at malalagot ako nito kay Tita Kierra." Alok ko.

She paused for a moment and look at me like I said something wrong or what. I don't know!

"Hmmm, sure." Maikling sabi niya at nagpaumuna ng maglakad.

Sumunod ako sa kanya at nagbuntong-hininga.

As I said, hinatid ko nga siya sa bahay nila at pagkatapos nun ay umuwi na ako sa bahay.

***

The celebration will be started at 7:00 pm and I wake up almost malapit na.

Pagkatapos kong magbihis ay tinawagan ko si Clark. Gusto ko lang makadigurado na invited ba ako.

In 3 rings he answered my phone call.

[Oh? Bakit napatawag ka?] May bahid na galit ang boses niya.

"Uhmm, I just wanna make sure that I am still invited. I am invited right?" Tanong ko.

[No.] He said then he finished the call that supposed to be me. Hindi man lang ako pinasalita kung magrereklamo ba ako o hindi.

Napabuntong-hininga na lang ako. I don't want to ruin our relationship as a cousin but I need to because of the plan. I really really love Keiz instead of my cousin. She feels the same way too but she just don't love me. She loves my cousin that's why I was jealous and I was starting to ruin our relationship as cousins.

Pagkatapos nun ay lumabas na ako ng bahay, nagpaalam ako kina mom at dad na busy sa kani-kanilang mga laptop. Tungkol na naamn sa business. Puro na lang business ang inaasikaso nila sana man lang bumawi sila sa'kin dahil ako lang ang nag-iisa nilang anak.

Sumakay ako sa kotse ko at nagsimulang pinaandar niyon before I drove away to our house and go to Clark's friend's resto bar. It was not actually bad after all. The resto bar is perfect for the celebration but I was not invited already, especially Keiz.

Pumunta ako sa likod ng resto bar at tama nga, merong pinto papasok sa resto bar. Nakita ko din si Keiz na papalapit sa'kin. She's wearing an orange off-shoulder with flower designs on her top and a black leggings, partnered with gray-pink shoes and a belt then her gray-white jacket because the rain started pouring.

"Why are you staring at me like that?" She asked.

"Uhmm, it's nothing." I said kaya tumango siya.

"So, let's start our plan B. The plan A was not working." Sabi niya at tumango ako.

Pumasok ako sa pintuan. Pagkapasok ko sa resto bar ay agad hinanap ng dalawang pares ng mata ko sina Clark, Lei, Lei's bestfriend, and Clark's bestfriend or I should call them BFF's.

Nahanap ko naman sila kaya umupo ako sa stool bar malapit sa bartender.

"Meron ba kayong beer dyan?" Tanong ko sa isang bartender.

"Meron po." Sagot niya.

"Give me some," utos ko kaya tumango siya at kumuha.

Maya-maya ay ibinigay na sa'kin kaya nagsimula na akong uminom. I have a high alcohol tolerance kaya hindi ako madaling malasing.

Minamanmanan ko lang sila isa-isa. Una, si Clark, sunod si Nic daw yung bestfriend ni Clark, sunod naman si Rosea daw yung bestfriend ni Lei, then the last is Lei. Wala namang kakaiba sa ginagawa nila pero hindi dapat ako pakampante.

At nang matapos na akong magmanman, I am slowly walking towards to the door at the back kung saan din ako pumasok kanina.

Mahirap na baka meron na palang nakasunod sa'kin.

Paglabas ko ay nakita ko si Keiz na naghihintay sa'kin.

Lumapit ako sa kanya kaya napaayos siya ng tayo pero ang mukha niya mukhang inip na inip.

"Oh, nandito ka na pala. So ano na ang nangyari sa loob?" Tanong niya sa'kin.

Ikwenento ko lahat sa kanya ang pagmanman ko kanina kaya pinuri niya ako.

"Job, well done!" Puri niya sa'kin.

"Thanks," I said.

Tumango lang siya, hindi nagwewelcome pero bahala na, pinuri naman niya ako kaya ayos lang.

Nagsalita na naman siya na nakapagpatigil sa'kin.

"Make sure na hindi tayo mabubuking sa plano natin. Understand?" Sabi niya.

"Oo naman, ako pa." Mayabang na sagot ko para mawala ang kung ano mang naramdaman ko kanina.

"Wag kang magyabang dyan, siguraduhin mo lang, kundi malilintikan ka sa'kin." Banta niya sa'kin, nagmamataray. Sus! Hindi 'yan tatalab sa'kin.

"Sure, paiinlove-in ko talaga si Lei, basta parq sa'yo Keiz." Sabi ko kaya napatigil siya sandali pero kalaunan napairap na lang siya.

"Tch, sige." Irita niyang sabi kaya napatawa ako ng bahagya.

Pero hindi ko inaasahang may isang tunog ng trash can ang umalingawngaw sa paligid kaya napatigil kaming dalawa ni Keiz. Baka pusa.

"Ano yun? Tingnan mo nga." Sabi sa'kin ni Keiz kaya sumunod ako sa kanya at lumapit sa tumunog na trash can only to find out that it's Lei's bestfriend. Bakit siya nandito?! Narinig ba niya ang pinag-uusapan namin?!

Tumayo siya at ngumiti. Pero halatang kinakabahan siya. Kabahan ka na!

Lumapit sa'kin si Keiz at tinignan kung sino ang tinitignan ko. Nanlaki ang mga mata niya.

"Bakit ka nandito?!" Hysterical na ani Keiz.

"Wala lang naman. Narinig ko lang naman ang pinag-uusapan ninyong dalawa para kay Lei. So anong plano ang sinasabi niyo?" Tanong niya sa'min.

"And why would I answer you? Are we friends?" Mataray na tanong ni Keiz sa kanya.

"So, what B. I. T. C. H!" spinelling ni Rosea ang salitang bitch kay Keiz kaya nag-uusok na ngayon sa falit si Keiz kaya lumapit ako sa kanya at pinatahan siya.

"Wag mo nang patulan, ako ng bahala sa kanya." Sabi ko.

"Sasabihin ko ito kay Lei, Clark, at Nic. Sigurado akong magagrounded kayo at suspendido sa school for two whole weeks!" Sabi ni Rosea at akmang papasok pero hinawakan ko ang braso niya ng mahigpit na mahigpit kaya napaaray siya.

"Aray, ano ba! Bitiwan mo nga ako!" Sigaw niya sa'kin pero hindi ako sumunod.

"One WRONG MOVE AND YOU'LL SUFFER!" seryosong sabi ko na nakapagpakilabot sa kanya at nagpatigil. Parang umurong lahat ng sasabihin niya sa'kin dahil sa takot.

Isang salita para hindi niya masabi kila Lei, Clark, at Nic. Isang salita para umutong lahat ng sasabihin niya sa'kin. Isang salita para umurong lahat ng lakas niya. Isang salita para matakot siya ng buo. Buti nga sa'yo para hindi ka makapagsabi kina Lei, Clark, at Nic.

"Tandaan mo. Kapag isusumbong mo ito sa friends mo, sure akong hidni ka na sisikatan ng araw. One WRONG MOVE AND YOU'LL SUFFER. I will make you suffer kung isusumbong mo ito. Sige na umalis ka na!" Sabi ko kaya napalunok muna siya bago tumakbo papasok sa resto bar.

"Woah! I'm scared!" Sabi ni Keiz na ngayo'y tawa ng tawa kaya tumawa din ako.

"Hahaha! Takot din naman pala! Asan na yung tapang niya?! Hahaha!" Tawa ng tawa si Keiz hanggang sa gusto na niyang umuwi kaya hinatid ko na siya sa bahay niya.

This is our memorable day and I feel so happy!

✎﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

A/N:

Sorry for the wrong grammars and spelling, and some typographical errors.

I actually trying my best to write some english words. Please tell me kung wrong grammar ba ang pagkakaenglish ko hehe.