Cyril

PAGMULAT ko ng mata ko ay nakita ko ang kulay maroon na ceiling at ang chandelier na naka-attach dito. So it's not a nightmare after all.. this is real.

I've seen a person died and suffer then a voice threatening eighteen people for a fucked up game. Wow, Cyril. How unlucky are you anyway?

"Hey, Cyril! Gumising ka na!"

Napatigil naman ako sa paninisi sa sarili ko at iniisip kung ba't ako lagi minamalas nang marinig ko ang napakalakas na boses ni Daphne pati ang pagkatok, na mas appropriate na tawaging 'pagkalabog' niya sa pinto ng kwarto na kinalalagyan ko. Kaagad ko naman ito binuksan at tumumbad sa akin ang nakacross arms at nakasimangot na bestfriend ko.

"What's the matter?" Tanong ko at hindi mapigilan na mapahikab.

"Geez, your breath stinks!" Sabay ngumiwi siya at tinakpan ang bibig niya "Mag-ayos ka nga muna ng sarili mo tapos pumunta ka sa dining room, magm-meeting daw tayo."

"Eh? For what?" Tanong ko naman at kinusot ang mga mata ko.

"Just get yourself ready and don't forget to use mouthwash and brush your teeth. Geez, your breath!" Asik niya sa akin.

I rolled my eyes "Yeah, whatever."

Isinara ko naman na ang pinto sabay napatingin sa closet, nandito ang mga damit ko. Well, no one would notice that I'm not at the apartment though. But.. darn it, Daphne's in the same situation and her parents might suspect that me and Daphne eloped since we're both missing. Ah! I'm so unlucky. Pagtapos kong gawin ang kung anu-ano na dapat kong gawin ay tumingin ako sa salamin, I only wore my white holdie and black jeans. Wala namang rason para pumorma ako nang sobra-sobra eh.

Saktong paglabas ko, napakatahimik ng hallway. Kaagad naman akong naglakad pababa para makapunta sa dining hall nang mapatingin ako ng nasa harap ko at nakita ko ang nakatabi ko kahapon na si Weiss. Tinignan naman niya ako hanggang sa makababa siya.. nakakakilabot. Ang creepy ng tingin niya.

"At last!" Napatakip naman ako ng tenga nang sumigaw si Daphne pagkababa ko "Ang tagal mo!"

"Sorry," Saad ko at ngumiti.

"Hay naku! Kaya tayo nal-late lagi eh, dahil sa'yo!" Sambit niya sa akin sabay pinitik ang noo ko. That hurts..

I pouted "That hurts,Daphne."

"Serves you right!" She poked her tongue out before turning her back at me. Wow naman. "Tara na nga sa dining room, nandoon sila eh."

Napansin ko naman na nakatingin sa aming dalawa ni Daphne ang labinglima naming kasama nang pumasok kami ng dining room, ngumiti naman ako nang tipid bago tumabi sa inuupuan ni Daphne. Napatingin ako sa mga pagkain na nakahain.. this looks good.

"I cooked all of that!" Nakangiting saad naman ni Dolly at tinuro ang sarili niya.

"W-Wow!" Napatingin ako kay Cathy na halos kuminang ang mata "Ang sarap!"

"Thank you!" Tugon ni Dolly sa kaniya.

Pero ngumisi si Cathy "But wait until all of you taste my brother's cooking! This taste great but my brother's a greater cook!"

"I-Is that so?" Napachuckle na lang si Dolly at napakamot sa pisngi niya "We'll be anticipating for that."

What's with that remark? Can she just praise her cooking and won't compare it to other's? How immature.

"Why are you looking at my sister?!" Napablink naman ako nang mapansin kong sinigawan ako ni Dogma.

"N-Nothing, sorry.." Saad ko naman at ngumiti na lang.

"If you'll try to approach her, I'll beat you to death.." Sambit niya sa akin.

"Geez, is that what a priest is supposed to say? How unholy~" Pakantang sambit ni Blythe na nakapangalumbaba.

"Manahimik ka.." Asik ni Dogma sa kaniya.

"Well, I won't shut up. Too bad,eh?" Sambit naman ni Blythe at ngumisi nang mapang-asar.

"Tama na nga iyan, kumalma kayo. Nasa harap kayo ng grasya, sigurado naman ako na marunong kayong rumespeto.." Saad ni Sir Darren nang napakaseryoso sabay tinignan si Dogma "..lalo ka na,Dogma."

"Ewan ko sa inyo!" Asik ni Dogma at muling ipinagpatuloy ang pagkain niya.

Ang awkward naman ng ganito, mas nanaisin ko pang kumain nang mag-isa kaysa makawitness ng ganito. Nakakawala ng gana kumain eh..

"Bakit hindi ka kumakain?" Rinig kong tanong ni Dolly kay Red.

Tinignan lang siya ni Red in a bored way "Kumain na ko kanina, wasn't interested on eating that other people cooks. Baka malason ako nang wala sa oras."

"Red!" Sita naman sa kaniya ni Sweetselle.

"Ewan.." Bulong ni Red at napaub-ob sa lamesa.

Napafacepalm si Sir Darren "Guys.. please.. try to act normal."

"Guess that this is their 'normal' personalities.." Saad naman ni Sans at napashrug "It's not like it matter anyway."

Nang matapos naman kami ay tinulungan ni Dianne si Viana at Dolly sa pagkuha ng mga pinaggamitan namin at nilinis ito sa may lababo. Nang natapos sila ay bumalik sila sa pagkaupo at nagkatinginan lang kaming lahat na nag-aantay na may magsalita. What an awkward situation.

"So.." Finally! Someone started to talk. All thanks to you, Viana! "Ano ang pag-uusapan natin ngayon? What's the so-called meeting for?"

"It's for our current situation." Tinignan ko si Weiss na may linabas na papel "It seems like we've been through the same situation where all of us got captivated and brought here in this place. Aside from that, we seems to be forgetting something.. let me ask you, ano ang nagawa ninyong mali para mapasali kayo sa larong ito?"

Napatungo naman ako.. wala naman akong naaalala na nagawa kong masama para maging dahilan para masali ako dito. I've completely lived in a normal way since I'm a kid..

"Nothing at all.." Saad naman ni Weiss na mistulang sinabi ang nasa isipan namin "See? It seems like whoever did this to us is not just a normal person.. maaaring may nagawa silang experiments sa atin o kaya nai-brainwash tayo."

"Whoa,whoa.. calm down,boy." Tinignan ko naman si Alphys "What's with the theories? Calm down? Siguro naman ay prank lang ito."

"Prank pa ba ang sitwasyon kung saan may nakita kang nalason sa mismong harap mo at inuutusan ka na pumatay kung ayaw mong ikaw ang mamatay?" Sambit naman ni Weiss at napaatras naman si Alphys "This is not a theory, I'm just sharing my observation about this situation."

"Kaso bakit kasi natin kailangan na maisali dito?" Tanong naman ni Viana.

"Ugh, you normies are so dumb.."

"Normies?" Tanong ko naman kay Russell.

"Ang sabi ng boses na iyon, dahil nga sa nagawa nating masama. Well, too bad.. detective wannabe, I remember the reason why I was joined in here. I'm a serial killer and killed 18 people." Napabuntong hininga naman si Russell pagtapos niyang sabihin iyon.

"I agree with the kid," Saad naman ni Dorothy "I am a prostitute so it's against the law too,right? I remember it as clear as the skies."

"P-Prostitute?!" Gulat naman na sabi ni Papyrus.

"I remember mine too.." Saad naman ni Sans at tinaas ang kamay niya sabay ngumisi "But I'm not going to tell you that."

"Ha?!" Sigaw naman ni Papyrus "That's just unfair,Sans! Wala akong maalala eh."

Napansin ko naman na nag-iba ang expression ni Sans nang sabihin iyon ni Papyrus. Hala, bakit kaya?

"It's better to know nothing than feel guilt about it," Saad niya at ngumisi nang napakalapad.

"So.. the three of you are saying that you remember it? Pero ba't kami, hindi?" Tanong naman ni Dianne.

Napashrug si Sans "Probably because of luck?"

"Maybe because we're special~" Pakantang saad ni Dorothy at ngumisi.

Napasinghal naman si Russell "Baka dahil hindi na kami nakakaramdam ng guilt. Once na makasanayan mo na ang isang bagay, wala nang saysay ang ibang thoughts ng isang tao."

"Now, their statements are contradicting you theory.." Saad naman ni Sir Darren kay Weiss "Ano na ang masasabi mo?"

"I'll still believe on this theory, all of us are here for a reason yet there's something wrong." Tumayo naman siya at naglakad na palabas.

"Ang weird niya.." Saad naman ni Sweetselle na napablink.

Magsisialisan na sana kami nang marinig ulit namin ang boses na iyon galing sa speakers. Napakaaaga pa, ano na naman ba?!

"Please proceed at the third floor. Kapag hindi kayo nakarating doon in five minutes, The collar will inject the poison at your necks. Ayaw niyo naman sigurong matulad sa babaeng iyon kahapon, di'ba?"

Pagkasabi niya ay kumaripas naman kami ng takbo. Ayaw pa namin mamatay! Madami pang mga katanungan ang kailangang masagutan.. kahit papaano, nakukumbinsi ako ng theory ni Weiss and I don't know why.

"What is this?!" Rinig kong sigaw naman ni Alphys.

May labingwalo na kwarto pero maaari mong makita ang nasa loob nito dahil sa gawa ang pader sa salamin. May mahabang lamesa doon at nanlamig ako.. mayroong mga iba't ibang patalim at kung anu-ano pang mga bagay na maaaring makapanakit ng tao. This place is insane!

"Sigurado naman ako na nakita ninyo ang mga nasa loob ng bawat kwarto, now proceed at the 18th room at the end of the hallway. Ipapakita namin sa inyo ang demonstration kung paano pumatay nang nakakatuwa. Una sa lahat, dapat ay gawin niyo itong nakakakuha ng atensyon ng iba. Don't just stab them, play with them little by little. Then make them cry and scream in pain, make them do it again and again until they beg you to kill them instead. But be an asshole and still torture them. Yes! Torture!" Humalakhak naman iyon at hindi ko mapigilan na mapairap. Tangina, siraulo yata 'to eh!

"This is too cruel.." Saad naman ni Papyrus na mukhang nalulungkot.

"Indeed." Pagsang-ayon ni Viana sa kaniya.

"But we have no choice.." Bulong ni Daphne at napayukom ng kamao "Let's go."

Pagtingin namin sa room 18 ay nasilayan namin ang isang tao na balot na balot ang katawan habang may nakagapos na lalaki sa metallic table. Hawak ng lalaki ang isang scalpel at hiniwaan sa bandang sikmura ang lalaki na mukhang sumisigaw at nagpupumiglas pero hindi namin marinig ang pagsigaw nito, the room's soundproof. Nagpatuloy naman ang paghiwa ng lalaki hanggang sa magkabilog na hiwa sa sikmura nito at bigla-biglang binuksan ang laman at balat nito na parang takip ng isang canned food at hinawakan ang lamang loob nito. Kitang-kita na sobrang nahihirapan ang lalaki sa sakit na nararamdaman nito at nanginginig ito.. this is so gross.

"Someone please stop it!" Sigaw naman ni Viana "Oh my gosh!"

"Disgusting. Really disgusting!" Sambit naman ni Blythe at tinakpan ang mga mata niya "I can't watch this!"

"By the way, I can see all of you. Just try to close your eyes or try to avert your gaze away from the room and you're dead." Pagbabanta naman kaya kaagad na minulat ni Blythe kaagad ang mga mata niya.

Pansin naman namin na hinihiwaan ng taong iyon ang lalaki kung saan-saan hanggang sa halos magkulay crimson ang table dahil sa dugong umaagos sa sugat nito. Nagulat naman kami sa sunod na ginawa sa lalaki.. he was stabbed again and again. Blood were splattered all around and his organs are being thrown around. Napahiyaw naman ang ilan sa amin nang tumilapon sa bandang salamin ang atay ng lalaking tinorture. The murderer kept on stabbing it especially on its face until the guy was unrecognized anymore. Mistulang tumingin ito sa direksyon namin at kumaway sabay nagbow na mistulang tinuturing niyang performance ang pagpatay niya. Putangina.

"That was just a basic performance by one of our staffs, it was amazing right? A simple torture.. but remember, doing that would just be plain boring. There's a lot of weapons and stuff that can be used for torturing them.. be creative! Kaya alam niyo na siguro ang gagawin ninyo, galingan ninyo." Humalakhak na naman ang boses na iyon "Ito ang unang lesson ko para sa araw na ito, 9:00 AM pa lang naman di'ba? Mamaya, pag-uusapan nayin ang mga magiging alias ninyo. Your murderer names.. it'll be plain boring if you'll use your lousy names. Magliwaliw muna kayo sa ngayon, mamayang 3PM.. magpaparamdam ulit ako."

We were dumbfounded.. why? Why do we have to kill other people? Why did they made this game? Kung may nagawa man kaming masama, siguro naman ay enough na pagsisihan namin iyon hanggang mamatay kami. Pero hindi eh, isinali kami sa ganitong kalokohan kung saan hindi na kami sigurado kung makakauwi pa kaming ligtas o baka dito na kami mabulok habangbuhay.

"I hate this.." Rinig kong saad naman ni Cathy.

Yinakap naman siya ni Dogma "Huwag kang mag-alala,Cathy. Ako ang bahala sa iyo."

Napatingin naman ako kay Weiss na nagsusulat sa isang maliit na booklet bago ibulsa ito, napansin naman niyang nakatingin ako at tinignan ako pabalik. Nagkakatinginan na naman kami ngayon ngunit walang may balak magsalita. Napaka-awkward talaga lagi ng sitwasyon na ganito..

"Cyril Celestial, 17 years old. Grade 11 student. Height is 180 centimeters, your weight is 60 kilograms. You're a member of the Literature Club and living alone. You're a.." Magsasalita pa sana siya nang isara niya ang bibig niya at ngumiti "I don't want to say what's next. It might spoil your secret and not saying it might make you look at me and only me."

"A-Anong pinagsasabi mo?!" I blurted out.

"Ano nga ba?" Napangisi naman siya "Hindi ko din alam pero gusto ko na nasa akin lang ang atensyon mo. Alam ko ang lahat tungkol sa'yo,Cyril Celestial. Ang ikalawang anak ng pamilyang Celestial na tagaDetroit City."

Naglakad naman na siya lagpas sa akin, hindi ko alam kung bakit ngunit nakaramdam ako ng matindong takot at kaba kaya napaupo ako sa sahig. I.. never said my full name here. I never told anyone about my weight, height and other stuff to other people but.. why? Bakit niya alam ang mga ganoong impormasyon tungkol sa akin?

---
So.. here's the crappy update. I'm sorry if it was really lame.. I did my best though and jf there are any erroes, feel free to point it out. Hindi kasi ako nagc-check if may errors eh, once na matapos ang isang chapter. Post agad ako mehehe.

Nancy of Momoland as Viana at the multimedia ouo //dying cause Danganronpa V3's credits song is mah new jam;

Thank you for reading DeathTube! Votes and comments are highly appreciated!