Αγαπητή δεκαετία,

Είμαι πλέον 13 χρόνων, οπότε η δεκαετία που πέρασε ήταν η δεκαετία που έζησα ως παιδί. Ουσιαστικά αυτή η δεκαετία είναι αυτή που έχω όλες μου τις αναμνήσεις.

Ήταν ανέμελα τα παιδικά χρόνια μα δεν γυρνάνε...

Αγαπητή δεκαετία, μου δίδαξες τόσα πολλά.

Έμαθα για την αληθινή φιλία, πως είναι να στηρίζεσαι πάνω σε κάποιον, να τον εμπιστεύεσαι και να ξέρεις πως ό,τι κι αν συμβεί, θα υπάρχει κάποιος που θα είναι εκεί για εσένα.

Μου έμαθες να μην εμπιστεύομαι όποιον γνωρίζω, να είμαι επιφυλακτική με τους ανθρώπους.

Να μην ανοίγω την καρδιά μου στους πάντες και κάποια πράγματα να μην τα μοιράζομαι με κανέναν.

Έμαθα τον έρωτα, ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει άνθρωπος. Με τον λάθος άνθρωπο όμως, αυτό το συναίσθημα μετατρέπεται σε καταστροφή του εαυτού σου.

Από τότε δεν εμπιστεύομαι συχνά, γιατί ένα γυαλί όταν έχει σπάσει, όσο κι αν το κολλήσεις δεν θα είναι ποτέ όπως ήταν πριν.

Μου έδωσες όμως ένα υπέροχο δώρο. Το γράψιμο. Βρήκα έναν τρόπο να αποτυπώνω ό,τι νιώθω, να το μοιράζομαι. Γιατί ποτέ δεν είσαι μόνος, όσο μόνος κι αν νιώθεις.

Όλα αυτά που μου δίδαξες αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τα γραπτά μου.

Μου έμαθες επίσης πως ο έρωτας πολλές φορές είναι δίχως ανταπόδοση, ποτέ να μην δίνω την καρδιά μου σε κάποιον γιατί θα προτιμήσει να την πετάξει δίχως δεύτερη σκέψη πάρα να την κρατήσει.

Όμως, μέσα από όλα αυτά βγήκα πιο δυνατή. Γιατί το κυριότερο που μου έμαθες είναι ότι μέσα στην καταιγίδα πρέπει να προχωρώ. Να βάζω πλάτη στον σταυρό και να ανηφορίσω στον Γολγοθά μου.

Έχω ένα προαίσθημα πως η καινούρια δεκαετία θα είναι πιο χαρούμενη, αλλά έχω μάθει πλέον να μην ελπίζω, είναι από αυτά που μου έμαθες. Γιατί παρόλο που οι ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία η δική μου αυτοκτονεί όταν δεν βρίσκει αποτέλεσμα.

Παλιά δεκαετία, σε ευχαριστώ για όλα. Τα χαρούμενα και τα δυσάρεστα, τα κακά και τα καλά, τα όμορφα και τα άσχημα.

Κάπου εδώ λέμε αντίο λοιπόν...

Αγαπητή δεκαετία,
Αντίο