[EVAN]
I never meant to make it such a mess
I never thought that it would go this far
So I just stand here sorry
Searching for something to say
Something to say
Words fail, words fail
There's nothing I can say

I guess I thought I could be part of this
I never had this kind of thing before
I never had that perfect girl
Who somehow could see the good part of me

I never had the dad who stuck it out
No corny jokes or baseball gloves
No mom who just was there
'Cause mom was all that she had to be

That's not a worthy explanation
I know there is none
Nothing can make sense of all these things I've done

Words fail, words fail
There's nothing I can say
Except sometimes, you see everything you wanted
And sometimes, you see everything you wish you had
And it's right there, right there, right there
In front of you
And you want to believe it's true
So you... make it true
And you think maybe everybody wants it
And needs it... a little bit... too

This was just a sad invention
It wasn't real, I know
But we were happy
I guess I couldn't let that go
I guess I couldn't give that up
I guess I wanted to believe
'Cause if I just believe
Then I don't have to see what's really there

No, I'd rather pretend I'm something better than
These broken parts
Pretend I'm something other than
This mess that I am
'Cause then I don't have to look at it
And no one gets to look at it
No, no one can really see

'Cause I've learned to slam on the brake
Before I even turn the key
Before I make the mistake
Before I lead with the worst of me
I never let them see the worst of me

'Cause what if everyone saw?
What if everyone knew?
Would they like what they saw?
Or would they hate it too?
Will I just keep on running away from what's true?

All I ever do is run
So how do I step in
Step into the sun?
Step into the sun

****polskie tłumaczenie****

[EVAN]
Nigdy nie chciałem, żeby zrobił się z tego taki bałagan.
Nigdy nie myślałem, że to zajdzie aż tak daleko.
Więc po prostu stoję tutaj i przepraszam szukając czegoś do powiedzenia. Czegoś do powiedzenia.
Słowa zawodzą, słowa zawodzą.
Nie ma nic, co mogę powiedzieć.

Chyba myślałem, że mogę być częścią tego.
Nigdy wcześniej nie miałem czegoś takiego.
Nigdy nie miałem idealnej dziewczyny, która w jakiś sposób dostrzegła moją lepszą stronę.

Nigdy nie miałem taty, który by mi pomagał.
Nie znałem żadnych oklepanych żartów, czy rękawic baseballowych.
Nie miałem żadnej mamy, która po prostu tu była, bo mama to wszystko, kim musiała być.

To nie jest dobre wytłumaczenie, ale wiem, że nie ma żadnego innego.
Nic nie nada sensu temu wszystkiemu, co zrobiłem.

Słowa zawodzą, słowa zawodzą, nie ma nic, co mogę powiedzieć.
Tylko, że czasem widzisz wszystko, czego chciałeś i czasem widzisz wszystko o czym marzyłeś i jest o tam, o tam, o tam, przed tobą.
I chcesz wierzyć, że to prawda.
Więc... Sprawiasz, że to prawda.
I myślisz, że może wszyscy tego chcą
i też tego potrzebują.

To był tylko smutny wymysł, wiem, że to nie było prawdziwe.
Ale byliśmy szczęśliwi.
Chyba nie mogłem pozwolić temu odejść, nie mogłem tego zostawić. Chyba chciałem w to wierzyć, bo jeśli uwierzę nie będę musiał wiedzieć, jak jest naprawdę.

Nie, wolę udawać, ze jestem lepszy niż te rozbite kawałki.
Udawać, że jestem czymś innym, niż ten bałagan, którym rzeczywiście jestem.
Bo wtedy nie muszę na to patrzeć i nikt nie ma okazji na to patrzeć.
Nie, nikt nie może tego zobaczyć.

Bo nauczyłem się naciskać hamulec zanim w ogóle przekręcę klucz.
Zanim popełnię jakąś głupią pomyłkę. Zanim pozwolę kierować sobą mojemu najgorszemu obliczu.
Nigdy nie pozwolę nikomu zobaczyć mojego najgorszego oblicza.

Bo co by było, gdyby wszyscy zobaczyli? Co by było, gdyby wszyscy się dowiedzieli?
Czy polubili by to, co widzą, czy to znienawidzili?
Czy będę po prostu dalej uciekał od tego, co prawdziwe?

Wszystko co zawsze robię, to uciekanie. Więc jak mam iść w stronę słońca?
Iść ku słońcu.
Iść ku słońcu.