-Wombat australijski (Lasiorhinus krefftii) nazywany też wombatem szorstkonosym Kreffta lub wombatem północnym, krytycznie zagrożony gatunek z rodziny wombatowatych (Vombatidae). Był masowo poławiany ze względu na atrakcyjne osiągające wysokie ceny. Do 1981 został niemal całkowicie wytępiony, szacowano, że przeżyło 20–40 osobników. Obecnie żyje ok. 115 wombatów australijskich. Przed przybyciem Europejczyków do Australii wombat australijski występował licznie w . Do 1910 obserwowano jeszcze dwie populacje - w południowym i w Nowej Południowej Walii. Obecnie ten gatunek torbacza spotykany jest jedynie w w środkowym Queensland. Żyje na suchych, otwartych terenach.Lasiorhinus krefftii jest zwierzęciem o masywnej, krępej budowie. Długość jego ciała wynosi ok. 1 m, a masa 25-40 kg. Ma dużą głowę, małe oczy i silnie umięśnione kończyny przednie. Należy do największych gatunków kopiących nory w ziemi. Po obu stronach nosa posiada długie , stąd nazwa szorstkonosy. U samic występuje .Ten gatunek prowadzi samotniczy tryb życia. Jest trudny do obserwacji w warunkach naturalnych. Pod ziemią buduje system tuneli, jest aktywny głównie w nocy. Żywi się trawami. W zasięgu swojego występowania musiał konkurować o pokarm ze stadami wypasanego bydła.- objaśniała wyjątkowo jędzowata nauczycielka biologii. Po moim, przepraszam naszym, kompromitującym wejściu usiadłam w jedynej ławce, w której znalazłam wolne miejsce, obok entuzjastycznej dziewczyny z burzą czekoladowych, drobnych loczków. Już po kilku sekundach dowiedziałam się jak ma na imię, nazwisko, kiedy ma urodziny i kim chce zostać w przyszłości. Malia, bo tak się przedstawiła, miała ciemnobrązowe, duże oczy, które okalały czarne, długie rzęsy, ciemne brwi i malinowe, pełne usta i twarz pokrytą piegami. Przerażał mnie jedynie jej sposób ubierania się:  kolory, kolory i jeszcze raz kolory. Dosłownie, laska wyglądała, jakby Rainbow Dash rzygnęła na nią tęczą, po zjedzeniu miski wielobarwnych żelków.
-No dobrze, widzę, że rozumiecie, przejdźmy do nosaczy sundajkich, które z niewiadomych powodów znajdują się w waszym podręczniku- kilka osób parsknęło śmiechem, ale najgłośniej słychać było Malię i Daniela. Z kim ja się zadaję? Serio? SERIO?
-Nosacz sundajski, nosacz (Nasalis larvatus) – gatunek z rodziny (Cercopithecidae) wyróżniający się charakterystycznym nosem. Co do jego taksonomii :Gatunek został po raz pierwszy opisany naukowo przez w 1787 roku pod nazwą Cercopithecus larvatus. Jako autor wskazał w zachodnim w Kilomantan w Indonezji . Jedyny przedstawiciel rodzaju Nasalis – nosacz, utworzonego przez w 1812- w tym momencie zaczęło do mnie docierać, że pani od biologii, to chodząca wikipedia. Trzeba się zacząć uczyć na sprawdzian. Już teraz. Pierwszego dnia w szkole. Życie.
-Nosacze sundajskie prowadzą dzienny, głównie nadrzewny tryb życia. Największą aktywność wykazują od późnego popołudnia do zmroku. Żywią się , i . Zjadają również drobne . Żyją w małych, trwałych grupach złożonych z samca i kilku samic. Takie grupy tworzą luźne liczące do 32 osobników. Nie wykazują cech . Dobrze pływają i nurkują.Po 166-dniowej ciąży samica rodzi jedno małpię, które pozostaje przy niej około roku. Samce osiągają dojrzałość płciową w siódmym roku życia. Nosacz jest gatunkiem zagrożonym. Teraz trochę o ich wyglądzie tych fascynujących zwierząt- Samiec ma wydatny, rozszerzony na końcu nos w kształcie ogórka, u starych samców nos wydłuża się do 10 cm i zwisa. Nos samicy jest mniejszy i zadarty ku górze. Przeciętnej budowy, dorosły samiec osiąga masę ciała od 16-22 kg, samica 7-12 kg. Ciało samca ma długość do 72 cm, samicy - do 60 cm. Długość ogona nieznacznie przekracza długość ciała. Ubarwienie grzbietu i ramion od różowego, czerwonego do brązowego. Kończyny i ogon są szare- niestrudzenie recytowała biolożka. Zaczynałam wątpić w jej człowieczeństwo. Przecież to nie możliwe, żeby ktoś umiał tyle zapamiętać- a teraz- westchnęła, w czym zawarła ewidentne załamanie tym co musi powiedzieć i pogardę dla młodego pokolenia oraz systemu edukacji- muszę wam powiedzieć o nosaczu w kulturze i odrazu zastrzegam, że jeżeli ktoś na sprawdzianie narysuje mi jakikolwiek dowcip z nosaczem w roli głównej, wyleci z klasy z hukiem, który rozniesie się po całym Nowym Jorku, i nie wróci tu, choćby mieli mnie poćwiartować- w klasie zapadła idealna cisza, która dała każdemu możliwość analizy słów nauczycielki i stwierdzenia ich prawdziwości lub też fałszu- Ze względu na swój charakterystyczny wygląd, nosacz sundajski jest bardzo rozpoznawalnym zwierzęciem. Najbardziej znanym przejawem popularności nosaczy są powstające od około roku , korzystające z podobizny małpy, by w sposób satyryczny ukazać na temat mieszkańców Polski- wyrecytowała na jednym wdechu i w tej chwili zadzwonił dzwonek.