Zijn hart klopte in zijn keel en Romez had het gevoel dat hij elk moment weer over zijn nek kon gaan. Met moeite zette hij door en kwam steeds dichterbij de plek waar het gevecht plaats vond. Herfst en Lente stonden niet meer tegenover elkaar, maar waren nu cirkelend elkaar met magie te bestoken. Romez merkte dat hij bang was en sloot zijn ogen. De angst zorgde ervoor dat hij zich bewuster werd van zijn omgeving en de energie die zijn lichaam uit de zon kon halen. Hij opende bijna trillend zijn ogen en hoopte dat alles wat hij van plan was ook lukte. De donder boven hem zwol aan en Romez richtte al zijn concentratie op Herfst om haar met een meter te missen. Hoewel de bliksem naast haar insloeg, had Romez nu wel haar aandacht en kon Lente even ademhalen. Meteen leek het seizoen te snappen wat Romez van plan was en ze trok zich even terug. Herfst zag dit niet gebeuren doordat haar woedende ogen nu op Romez gericht stonden.

'Kijk eens wie we daar hebben,' zei ze en was eerder geïrriteerd dan woedend. 'Ik had niet verwacht dat ze het zo snel zou opgeven.' Haar hand ging vooruit en een wind als messen kwam Romez kant op. Hij merkte dat zijn zintuigen en reflexen scherper waren geworden, maar dat voorkwam niet dat hij geraakt werd.

'Je bent echt niet goed in je hoofd,' zei Romez terwijl hij met moeite weer overeind kwam en zich heel erg afvroeg waarom hij zo veel op het spel zette.

'Je kent mijn kant van het verhaal niet,' zei Herfst daarop. 'Je weet niks over mij of mijn achtergrond.'

'Dat klopt,' zei Romez en probeerde Herfst weer te raken, deze keer kwam de bliksem dichterbij. Hij raakte haar niet en vroeg zich af of hij ook iets anders haar kant op zou kunnen sturen. 'Maar hoewel ik jouw verhaal niet ken, heb je nog steeds geen recht om Zomer zomaar op te sluiten.' Herfst lachte.

'Alles voor meer macht,' zei ze. 'Jammer dat je me Frigi niet hebt kunnen leveren.' Deze keer stuurde ze een bliksemschicht zijn kant op die Romez op het nippertje wist te ontwijken. Hij had het op een of andere manier aangevoeld en wist dat het er aankwam.

'Alles voor meer macht?' vroeg er plots een andere stem en Romez keek om om te zien dat Winter gearriveerd was. Hierdoor werd hij weer door de snijdende wind geraakt en kwam met een smak op de grond terecht. Winter kwam voor hem staan en Lente knielde bij Romez neer om hem overeind te krijgen.

'Gaat het?' vroeg ze en Romez knikte. 'We moeten haar verbannen, maar eerst proberen we haar zo goed als het kan uit te schakelen.' Romez knikte weer en was blij dat Lente niet nog iets van hem verwachtte.

'Wil jij dan geen macht?' vroeg Herfst en Winter lachte.

'Niet zo,' zei hij. 'Daarnaast, waarom moest je mij zo nodig beschuldigen?'

'Omdat je die nog van me terug krijgt,' zei Herfst en hagel begon als kogels uit de lucht te vallen.

'Lente,' zei Winter en keek naar het andere seizoen. Hij leek iets met zijn ogen te zeggen en zij knikte. Zijn hand ging de lucht in en de hagelstenen spatte uiteen als sneeuw toen zijn ogen blauw oplichtten. Lente sprintte naar voren en planten begonnen bij haar voeten omhoog te komen. Herfst stuurde bliksem, hagelstenen, regen en enorme windstoten haar kant op, maar Winter zorgde met ijs sculpturen ervoor dat Lente er niet door geraakt werd. Wat er daarna gebeurde leek uit een actie film te komen. Lente overbrugde de laatste meters en gaf Herfst een dreun van onder. Herfst raakte haar voeting kwijt en was letterlijk uit balans geslagen. Het moment dat ze verduft op de grond viel werden haar armen en voeten omringt door jonge planten.

'Zomer,' zei Lente, maar Romez wist niet wat er van hem verwacht werd. 'Kom hier!'

'Je hoort haar,' zei Winter met een grom en zette Romez op zijn benen. Romez ging zo snel als hij kon naar ze toe en Lente pakte zijn hand. Ze legde zijn palm op de jonge planten.

'Laat ze verder groeien,' zei ze en met enige moeite wist Romez de energie te vinden. De energie begeleidde hij door zijn lichaam naar de planten toe die meteen groter en dikker begonnen te worden. Lente glimlachte en keek om naar winter waarna ze Romez' hand losliet.

'Het moet goed zijn zo,' zei hij en leek geïrriteerd te zijn. 'Dat vervelende mens ook.'

'Ik lig gewoon hier,' zei Herfst boos. 'Zeg het in mijn gezicht als je durft!'

'Je bent een vervelend mens,' zei Winter in haar gezicht, maar Herfst leek het zonder moeite te ontvangen. 'Ik kan niet wachten tot je weg bent.'

'Een beetje minder mag ook wel...' zei Lente zacht en Winter keek weg.

'Euhm...' begon Romez. 'Hoe moeten we haar verbannen?' Winter keek hem aan en zuchtte diep.

'En waarom moest Zomer nu beslissen haar kracht over te geven?' vroeg hij en glimlachte als een boer met kiespijn.

'Om dat ik niet in staat was om anders te helpen,' zei Miaka die er plots bij was gekomen. Ze had een deken om zich heen geslagen, maar leek nog steeds te rillen. Winter keek haar afkeurend aan. 'Daarnaast kan ik hiermee nog wel helpen,' zei ze daarna. 'Want het is nog minder dan een half uur geleden dat ik de kracht heb overgegeven. Betekenend dat ik dit nog zou kunnen doen.' Winter knikte, maar het was niet met volle overgaven en Romez zag nu eindelijk wat er bedoeld werd met dat Winter alleen naar Lente leek te luisteren. Ze was de enige die niet zo'n afkeurende behandeling kreeg en Romez vroeg zich af wat ze gedaan had om in zijn voordeel te eindigen.

'Laten we beginnen dan,' zei Lente en rechtte haar rug. Winter en Miaka knikte. Romez wilde een stap naar achteren doen, maar werd door de vorige Zomer tegengehouden.

'Ik heb nog wel je kracht nodig,' zei ze. 'Dus houd mijn hand vast.' Romez deed wat hem gevraagd werd en merkte dat zijn ogen begonnen te branden zonder dat hij er iets voor hoefde te doen. Alle ogen van de seizoenen lichtte op. Die van Miaka bleven normaal, maar Romez voelde hoe ze in connectie met elkaar stonden terwijl er een soort spreuk uitgesproken werd. De woorden waren Romez vreemd en hij kon er geen een herkennen, toch wist hij dat hij ze zou onthouden voor de rest van zijn leven. Zijn ogen gingen naar Herfst, haar helder gloeiende oranje ogen werden steeds doffer hoe verder de woorden gingen. Tot het stopte en al het licht haar ogen had verlaten.

'Was dat het?' vroeg Romez voorzichtig en Winter knikte, Lente deed hem daarin na.

'Ik had nooit verwacht deze woorden ooit te moeten gebruiken,' zei Miaka.

'Verwacht ook dat dit de laatste keer is dat dit gebeurd,' zei Winter en had een ijzige kou om zich heen weten te creëren door enkel zijn houding. Daarna ging zijn blik naar Lente, hij leek iets te willen zeggen, maar leek niet te weten wat. 'Ik ben klaar hier,' zei hij uiteindelijk, draaide zich om en wilde de scène verlaten.

'Winter, wacht,' zei Lente en pakte zijn mouw vast. 'We moeten de nieuwe Herfst nog vinden.'

'Moet dat?' vroeg Winter met een zucht en trok zijn mouw los. 'Zo meteen is het weer een kwal.'

'Het is handig om te weten met wie je samen moet werken,' zei Lente daarop en liet haar arm zwaar naast haar lichaam vallen. Daarna keek ze rond en zag net zoals Romez dat er gevallen bladeren tevoorschijn waren gekomen. Het leek alsof ze hadden gevoeld dat Herfst veranderd was en dat ze nu kwamen kijken naar de oorzaak.

'Zouden we het kunnen vragen?' vroeg Romez twijfelend.

'Ja, want iedereen weet meteen wie het is,' zei Winter sarcastisch. 'Je weet duidelijk niet hoe het werkt.'

'Sorry, maar ik ben ook pas net Zomer,' zei Romez geïrriteerder dan hij eerst van plan was. 'Maar als jij het zo goed weet, waar vinden we de nieuwe Herfst dan?'

'Waarschijnlijk ergens in trance,' antwoordde Winter met een grijns alsof Romez' irritatie als overwinning kon worden beschouwd. 'Hoewel de tijd bij Jaar sneller gaat dan hier, moet de nieuwe Herfst alles van haar leren zodat hij niet beïnvloed door de Herfst die we net verbannen hebben.'

'Oh,' zei Romez en zuchtte. 'Maar daar kunnen we ook naar vragen, toch?' Lente sprong gelukkig tussen beide voordat er meer woorden tussen de twee kon worden gewisseld.

'Laten we tot actie komen in plaats van te gaanbekvechten,' zei ze en zag de gemene grijns op Winters gezicht al snel. 'Enniet actie tegen elkaar, maar in het zoeken van Herfst.' Het koude seizoen snoofen Romez besloot dat hij hem niet zou proberen te begrijpen, want dat zou eenverloren zaak zijn. Daarnaast was hij, als hij zijn taak als Zomer goedbegreep, blij dat hij niet met Winter samen zou moeten werken in de toekomst.

----------------------

Bij dit soort hoofdstukken ben ik zo blij dat ik dit verhaal herschreven heb, Romez reageert namelijk zo veel slimmer en persoonlijker dan eerst :3

Ik hoop natuurlijk dat dat ook voor jullie zo over komt >.<