Romez opende zijn ogen en stond zo als gewoonlijk na het gebruik van het blauwe zand op het strand van Zomer. Een diepe zucht ontsnapte hem, deels van stress, deels van vermoeidheid. Vorige week had hij al zijn schoolexamens door weten te werken en de stress die al die weken daarvoor en tijdens die periode in zijn lichaam zat, was nog lang niet weggewassen. Als Romez Thijmen niet had gehad, was Romez niet eens bij de examens op komen dagen wetend dat hij er toch niks van zou kunnen bakken. Hoewel Thijmen de laatste tijd iets afstandelijker deed dan normaal, hielp hij Romez enorm met het concentreren op de stof en het leren ervan. Romez merkte dat hij zijn vriend miste nu hij hier zo op het verlaten strand stond en had de neiging om meteen weer terug naar huis te gaan. Maar hij had Zeemeeuw beloofd te komen en Romez kwam altijd zijn beloftes na, daarom begon hij met lopen. Tijdens het lopen over het strand drong het tot Romez door dat het eigenlijk te rustig was voor een zaterdag waardoor hij zich af begon te vragen waar in hemelsnaam alle zonlingen naartoe waren. Het was ook verdacht stil merkte Romez en een gevoel van ongemak vormde zich in zijn maag. Hij keek links en rechts, maar elk strandhuisje dat hij passeerde leek leeg. Met een lichte angst zette Romez de pas erin tot hij uiteindelijk geluid hoorde.

'Hij zou er elk moment kunnen zijn,' zei de stem van Markus en Romez voelde zich zowaar opgelucht.

'Volgens mij heb je hem,' zei een andere stem die Romez bekend voorkwam en hem nog sneller liet lopen zodat hij weer leven kon zien op dit verlaten strand.

'Waar is iedereen?' vroeg Romez meteen toe hij voor de neuzen van Jezie en Markus stond.

'Opzoek naar Zomer,' zei Markus zonder al te veel emotie.

'Ah,' zei Romez daarop. 'En wat is ons plan voor dit weekend dan?'

'Precies hetzelfde,' zei Jezie met een lach.

'Gezellig,' zei Romez met een lach en keek naar Markus, wachtend op meer uitleg. Die kreeg Romez ook.

'We gaan een klein gebied door,' zei de zonling. 'In dat kleine gebied zit een dorpje waar iemand woont die we gaan bezoeken.'

'Klinkt gezellig,' zei Jezie. 'Nieuwe vrienden maken en zo.' Romez lachte, Jezie liet hem namelijk aan Lisa denken, die kon ook altijd zo droog zijn.

'Maar hoe komen we daar?' vroeg Romez, omdat Markus de plek niet gespecificeerd had.

'Met blauw zand, maar anders dan jullie gewend zijn,' antwoordde Markus en haalde een hand door zijn dikke zwarte haar. Daarna haalde hij een pot met blauw zand tevoorschijn, maar het leek niet op het blauwe zand dat iedere zonling om zijn hals had hangen. Dit zomerzand was veel donkerder van kleur en leek eerder op een sterrenhemel dan op de zee zoals het meeste blauwe zand deed. Markus opende de pot en gebaarde dat ze hun handen op moesten houden, dat deden ze onderdanig. Romez verbaasde zich over het gewicht van het kleine hoopje zand dat in zijn handen zat. Het leek eerder een metaal dan zandkorrels die zich tussen zijn vingers een weg vonden. Markus eindigde met een zandhoopje in zijn eigen hand en wist op een of andere manier met een hand de pot weer dicht te krijgen.

'Ogen sluiten,' zei hij toen de pot dicht en opgeborgen was. Romez en Jezie deden wat hen verteld werd. Romez voelde hoe hij nieuwsgierig was en niet wist wat hij moest verwachten van dit zwaardere zand. 'We gaan naar een plek waar er veel zand ligt, de lucht blauw is en de zon helder schijnt.' Markus gaf een duidelijke omschrijving over waar ze heen gingen en wist elk detail van de omgeving te kunnen beschrijven. Ook vertelde de zonling onder welk sterrenbeeld ze zouden moeten staan, een raar detail als je het Romez vroeg, maar dat ene detail was wel de overgang van in Kamp Zomer staan van naar de bekende reis die hij altijd met het zomerzand maakte. Zijn maag keerde zich even om, maar toen zijn voeten weer vaste grond vonden trok het gevoel snel weg. Op aankondiging van Markus opende Romez zijn ogen en keek rond. Ze stonden in het zand en het zag er redelijk verlaten uit.

'Zeemeeuw, hoe weten of we goed terecht zijn gekomen?' vroeg Jezie die net zoals Romez na een paar blikken al uitgekeken was. Markus keek haar even aan en Romez realiseerde zich dat Zeemeeuw wel zijn naam in het kamp zou moeten zijn.

'Daar komen we snel genoeg achter,' zei hij. 'Volg mij.' Romez knipperde even verward met zijn ogen, hij kon zweren dat Zeemeeuws ogen even oplichtte.

Vast het zonlicht, dacht hij en schudde licht zijn hoofd waarna hij de zonling volgde.

'Een vraag,' zei Jezie terwijl ze door het zand liepen dat zich een thuis in Romez sokken en schoenen vond.

'Vraag maar raak,' zei Zeemeeuw daarop en leek zich op iets te oriënteren, God mocht weten wat...

'Horen we het niet bloedheet te hebben?' vroeg Jezie. 'We zitten in de woestijn, toch?' Zeemeeuw lachte.

'Je onderschat je titel als zonling,' zei hij en keek even achter zich. 'Zolang we met zomers zand reizen kunnen we tegen zomerse hittes. Hetzelfde principe als met de taalbarrière.'

'Dat vind ik ook nog steeds vaag,' zei Romez eerlijk en probeerde bij elke stap het zand weer uit zijn schoenen te krijgen, maar alles wat hij eruit kreeg kwam er weer als het dubbel in.

'Magie is vaag,' zei Zeemeeuw daarop en leek te zien wat hij zocht waardoor hij het tempo opvoerde.

'Niet per se de magie,' zei Romez, 'maar ook het zonling zijn. Wat doen we precies als we niet opzoek naar Zomer zijn? Wat doet Zomer?' Markus lachte en gaf hem een blik naar achteren.

'Zomer zorgt ervoor dat het zomer is, de zonlingen met titel helpen haar daarbij en coördineren alles wanneer nodig. Dat is wat er vooral op dit moment gebeurt. De andere zonlingen zorgen voor stabiliteit. Hoe meer zonlingen hoe stabieler het seizoen, de reden ook dat vorige Winter ons aan had gevallen...'

'Om het seizoen zwakker te maken?' vroeg Romez, Zeemeeuw knikte.

'Om het seizoen zwakker te maken en meer macht te krijgen,' zei hij. 'Gelukkig waren we op dat moment sterk genoeg dat tegen te gaan... Nu zou ik er niet zo zeker meer van zijn...' Hij keek nog eens naar achter en maakte een flauwe bocht naar rechts.

'Waar gaan we echt heen?' zuchtte Jezie hardop hopend een antwoord uit de zonet spraakzame Zeemeeuw te krijgen. Maar de zonling reageerde niet op de vraag en Romez kon alleen zijn schouders in onwetendheid ophalen. De onwetendheid verdween het moment dat er een klein dorpje in de verte verscheen. Romez voelde dat hij, ondanks zijn eeuwige vermoeidheid en al het zand in zijn schoenen, nieuwe energie door zijn lichaam kreeg stromen bij het zien van een doel.

Het dorp was klein en had duidelijk niet meer dan dertig huizen. Er was een klein winkeltje, maar Romez kreeg het gevoel dat het voedsel voornamelijk van de redelijk verdroogde akker in de verte zou moeten worden gehaald. Daarnaast zag het er redelijk verlaten uit, op de man na die met een wapperende waaier in de winkel zat. Hij stond bijna in reflex op toen hij het groepje van drie zag.

'Goede middag!' zei hij vrolijk en maakte een vreemde buiging. 'Welkom in ons dorp.' Meer rare buigingen volgde en Markus staakte zijn lopen.

'Is Nataya er ook?' vroeg hij. De man keek op en keek Zeemeeuw een paar lange secondes aan.

'Vrouwe Nataya?' zei hij vragend en leek Zeemeeuw ergens vaag van de herkennen. 'Bent u een vriend?' De zonling knikte.

'En een oude bekende,' zei hij en de man knikte een paar keer.

'Dan wilt u misschien cactus sap kopen voordat u haar bezoekt?' vroeg hij en liep waggelend naar zijn winkel toe.

'Dat hoeft niet,' zei Zeemeeuw beleefd met een geforceerde glimlach.

'U moet het echt proberen!' zei de man daarop en won na enige discussie toch waardoor ze alle drie een halve kokosnoot met cactus sap in hun handen gedrukt kregen.
'Die bekers heb ik van een reizende handelaar gekregen,' vertelde de man Romez toen hij het sap gaf. 'Intelligente vrouw, bijna net zo slim als vrouwe Nataya. Oh slim dat die was...' Romez merkte dat hij zich een beetje ongemakkelijk bij de man voelde en voelde een opluchting door zijn lijf heen gaan toen Zeemeeuw aankondigde dat ze maar een Nataya gingen bezoeken.

Ze liepen het kleine straatje af en stopte bij het laatste huis van die straat. Zeemeeuw klopte beleefd aan en Romez kon de stem van een kind horen. Niet veel later stond er een vrouw donkere huid voor hun neus. Romez verwachtte dat ze uit zouden moeten leggen waarom ze hier waren, maar in plaats van dat werd Markus door de vrouw omhelsd. Romez keek Jezie vragend aan die vragend terug keek.

'Markus,' zei de vrouw blij en verloste hem uit haar omhelzing. Zeemeeuw lachte.

'Goeie middag, Nataya,' zei hij en glimlachte terug.

'Wat doe je eigenlijk hier, het is niet iets voor jou om hier zomaar te komen, zeker niet met twee zonlingen,' zei ze en Romez merkte dat ze een goed observatie vermogen had, want ze had nog niemand anders dan Markus aangekeken.

'Ik denk dat je dat wel kan raden...' zei Markus serieus en Nataya knikte.

'Kom dan binnen,' zei ze. 'Aya zal ook blij zijn je te zien.' Markus glimlachte en gebaarde Jezie en Romez hen te volgen.

'Meeuw!' Een kinderstem schalde door het kleine huisje dat er zeer knus uitzag. Niet veel later verscheen er een klein meisje dat naar Zeemeeuw toe rende. Zeemeeuw tilde haar op en gaf haar een knuffel.

'Goede middag,' zei hij met een lach en keek daarna Nataya aan die fronste.

'Ik denk dat het langzaam op zijn plek valt,' zei ze. 'Zomer is weg, maar waarschijnlijk ontvoerd...' Romez fronste, hij kon zich niet herinneren dat Zeemeeuw haar überhaupt iets had verteld... Daarnaast zag het er ook zo uit dat ze ten eerste geen enkele informatie er al over had, dus hoe kon ze dat weten?

'Ontvoerd?' vroeg Zeemeeuw en positioneerde Aya wat beter in zijn armen. Nataya knikte.

'Ik weet niet waarom, maar het gevoel is heel sterk...' Nu was het Markus beurt om te knikken. 'En daarnaast...' Nataya's ogen gingen naar Romez en ze liep naar hem toe. Romez was misschien wel groter, maar hij voelde zich kleiner onder haar blik. 'Weet hij iets,' maakte ze uiteindelijk haar zin af. Romez kreeg nu ieders ogen op hem gericht. 'Maar nog niet genoeg...'

'Sorry?' zei Romez verward, want waar had ze het in hemelsnaam over.

-----------------
Whahaha, sorry dat het een beetje lang duurde, maar presentaties, borrel en mijn huisgenoot die God of war speelt. (amazing story line so far) Dus ja, hier is het dan en het is nog steeds een vrijdagupdate xD