De paniek brak bij iedereen los en velen begonnen door elkaar te praten. Daarna begonnen er meerdere mensen op te staan, maar door de luide stem van Eikenhout escaleerde het net niet.

'Orde!' riep ze bijna als een rechter en stak haar handen in de lucht. Romez begon zich af te vragen hoe hij haar en Zomer, een paar seconden geleden, zo goed kon verstaan. Al had het waarschijnlijk iets met magie te maken. 'Rustig!' Na enige woorden te hebben geroepen leken de zonlingen zich wat de bedaren en kwam iedereen weer op zijn kont te zitten. Terwijl dat gebeurde speurde Romez het publiek af, hopend Amelia te vinden om die met zijn rare voorspelling te op te scheppen...

'Waar ben je Amelia?' zei hij mompelend alsof ze daarmee opeens zou kunnen verschijnen.

'Ik weet niet waarom je haar naam zegt, maar,' zei Jezie die zijn gemomepel hoorde, 'ze is al bezet.'

'Ja, dat weet ik,' zei Romez iets botter dan hij bedoelde en voegde er snel achteraan: 'Waarom denk iedereen dat ik iets met haar heb of zo? Ze is niet meer dan een goede vriendin van me...' Jezie haalde haar schouders op.

'Geen idee,' zei ze. 'Misschien om dezelfde reden dat niemand mij geloofd als ik zeg dat ik geen enkele jongen aantrekkelijk vind.' Romez lachte door zijn neus.

'Nou, bedankt,' zei hij.

'Het is niks persoonlijks,' zei Jezie en leek ook mee te zoeken naar Amelia's gezicht.

'Ach, ik kan wel relativeren...' zei Romez uiteindelijk en Jezie keek hem aan.

'Zo hetero als maar kan zeker?' vroeg ze. Romez haalde zijn schouders onwillekeurig op.

'Geen idee,' zei hij eerlijk, 'maar in ieder geval niet honderd procent. Dat weet ik zeker.' Jezie lachte.

'Het klinkt alsof je maar voor een paar procent in aanmerking komt...' zei ze en Romez lachte.

'Misschien wel...' zei hij en dacht onwillekeurig aan Thijmen. Daar had hij het ook mee over. Er waren ook zo veel rare dingen gebeurt na die dag dat Thijmen toegaf dat hij demiseskueel was en Romez wist vandaag de dag nog steeds niet wie degene was die Thijmen leuk vond. Daarnaast voelde het raar dat die gedachte hem zo bezig hield. Maar wie vond Thijmen dan leuk? Eikenhout doorbrak Romez vreemde gedachten door om stilte te vragen.

'We zijn allemaal net toeschouwer geweest van de verdwijning van Zomer,' zei ze. 'Maar dat betekend niet dat we allemaal als kippen zonder kop rond moeten lopen. Denk na!' Ze liet een korte stilte vallen waarin mensen zacht met elkaar fluisterden. 'We zullen zoektochten organiseren om haar terug te vinden, maar we moeten in ons achterhoofd houden dat we de zomer moeten laten beginnen. Zelfs zonder Zomer...'

~

Romez staarde naar het plafond van zijn slaapkamer. Zijn lichaam voelde moe en tegelijk wakker aan terwijl zijn ogen opengesperd naar het witte oppervlak keken. Eikenhout had netjes uitgelegd hoe alles zou verlopen en hoe de zoektocht naar Zomer opgezet zou worden. Er zou hulp gevraagd worden aan Lente voor de overgang naar zomer en meerdere groepen zouden de uithoeken van de aarde afspeuren naar Zomer. Als ze niet gevonden zou worden, wat er met droevig hart verondersteld werd, want ja wie verdwijnt er nu vlak voor de ogen van zo veel mensen -naast Bilbo Baggins natuurlijk-, dan zouden ze naar een nieuwe Zomer moeten zoeken. Na daar ook alles van te hebben uitgelegd, werd iedereen aangeraden om naar huis te gaan en goed te slapen. Zeker de zonlingen met titel, omdat die een zware periode voor de boeg kregen.

Romez zuchtte diep, hij had gehoorzaam Eikenhouten raad opgevolgd en was naar huis gegaan. Daar had hij avondgegeten en was vroeg naar bed gegaan. Maar slapen ging niet, hij kende zijn lichaam ook langer dan vandaag om te weten dat de slaap er voor lange tijd niet aan zat te komen. Hij draaide op zijn rechter zij en daarna op zijn linker zij om op zijn wekker te kunnen kijken, half drie. Crisis.

De klok tikte daarna genadeloos door en op een gegeven moment was Romez het zat. Hij rolde weer van zijn zij, maar kwam deze keer onder zijn dekens uit. Zuchtend ging hij op de rand van zijn bed zitten en pakte hij zijn telefoon. Meteen werd hij geconfronteerd met de tijd en onder een enorme zucht ontgrendelde hij het apparaat. Doelloos scrolde door zijn gesprekken met Thijmen, want met hem praatte Romez meestal over zijn slapeloosheid.
Daarnaast gaf Thijmen meestal goed advies over beter slapen en daar was Romez nu naar opzoek. Romez stopte abrupt met scrollen en fronste toen hij zag dat zijn vriend opeens online was. Zijn hart begon in zijn borstkas te kloppen en zijn duim bleef verloren boven het scherm hangen. Wetend dat Thijmen waarschijnlijk aan het gamen was en niet gestoord wilde worden keek Romez twijfelend naar het gespreksbalkje terwijl Thijmen weer offline ging. Romez tikte in het gespreksbalkje, maar zijn duimen bleven boven het toetsenbord hangen. Hij slikte en was van plan zijn telefoon maar weer uit te doen toen er een bericht naar hem gestuurd werd.

'Hey, ook nog wakker?' vroeg Thijmen hem en Romez' hart sprong in zijn borstkas van schrik, maar toch wist hij zijn vingers met moeite te bewegen.

'Ja, slapeloosheid op z'n best,' typte Romez en voelde hoe zijn hart nog steeds hard in zijn borst klopte.

'Niet heel slim dat je dan op je telefoon zit,' stuurde Thijmen met een knipoog terug. 'Je hebt je nachtfilter nog hoop ik?'

'Jup, geen blauw licht meer voor deze ogen,' stuurde Romez terug met een sterk getrainde arm, Thijmen stuurde hem lachende emoji's terug. Alleen nog blauw zand, dacht Romez met een zucht, maar stuurde dat niet. En een Zomer die mist en... Er waren zo veel dingen waarover Romez zijn hart wilde uiten bij Thijmen, maar het kon niet. Hij zou dan voor gek worden verklaard door zijn beste vriend en als Romez iets niet wilde...

'Oké, ik keek dus laatst een filmpje over insomnia en ze zeggen dus dat als je je slaapritme weer op wilt pakken je wakker moet blijven totdat je echt moe bent en dan in bed gaan liggen om te slapen,' verscheen er nadat er enige tijd "aan het typen..." onder zijn naam had gestaan. 'Zo associeer je je bed alleen met slapen, wacht ik stuur het filmpje even door!' Niet veel later kreeg Romez het filmpje en keek het. Hij voelde zich oprecht gelukkig door het feit dat Thijmen zo voor hem uitkeek en zou voor deze reden alleen al Thijmen nooit kwijt willen raken.

'Bedankt, het is echt een goed filmpje,' stuurde Romez en voelde hoe een glimlach op zijn gezicht geplakt zat.

'Geen probleem, ik help je graag,' stuurde Thijmen met een overdreven blije smiley waardoor Romez zacht moest lachen.

'Echt bedankt Thijmen, ik meen het,' stuurde hij terug met nog steeds een glimlach op zijn gezicht die Thijmen niet kon zien.

'Echt geen probleem man,' stuurde Thijmen. 'Ik wil gewoon dat je weer eens goed slaapt.'

'Ja, ik ook...' stuurde Romez terug en wilde nog iets anders sturen, iets waardoor ze zouden kunnen blijven praten. Maar zijn hoofd was leeg en zijn duimen bewogen niet. Hij zuchtte en sloot met wat tegenzin de app. Daarna legde hij zijn telefoon weer terug op zijn nachtkastje en keek weer naar het plafond. Welke game zou Thijmen gespeeld hebben? Zou hij nu ook gaan slapen? Of bleef hij wakker voor een nieuwe ronde? De vragen verdreven alle onrust en stress die Romez deze dag opgelopen was. Het verdreef ook zijn wakkerheid waardoor zijn oogleden langzaam voor zijn ogen vielen. Bijna in slaap dacht Romez met een glimlach aan Thijmens bemoedigende lach en zijn bruine ogen die ondanks de vele stress van school altijd helder leken te stralen. Het was een rustgevende gedachte die hem de slaap introk die de volgende ochtend veel te abrupt werd verbroken door het geluid van een keiharde deurbel.

-------------------
Het word steeds gayer 🏳️‍🌈🎉

Het filmpje waar ze het over hebben ↓↓↓↓↓