'Wacht wat?' zei Romez en keek Herfst niet begrijpend aan.

'Bespaar me je ontkenningen,' zei ze. 'Ik heb jullie zien zoenen.' Romez had zin om in lachen uit te barsten door de leugen die ze hem vertelde, maar hield zich in. Frigi had kennelijk een soort manipulatie toepast zodat niemand hen zou verdenken op inbraak in een verborgen gevangenis, hoe raar dat ook klonk.

'Oké,' zei Romez en besloot daarmee het spelletje mee te spelen, 'daar heb je me.' Herfst lachte haar tanden bloot.

'Niks om je voor te schamen zei ik,' zei ze en stond op. 'Maar ik zou het waarderen als je mij aan hem voorstel.' Romez stond op en keek haar nog verwarder aan dan hij net was.

'Euhm... Nou,' zei hij, 'het probleem daarin is dat hij mij opzoekt wanneer hem dat uitkomt, niet andersom.'

'Oh,' zei Herfst en keek nadenkend naar de grond. 'Dan vraag ik je bij deze hem naar mij te brengen als je hem weer ziet.'

Alsof ik dat ga doen, dacht Romez, maar zei de woorden niet hardop.

'Heb ik daar een keuze in?' vroeg hij daarom.

'Je hebt altijd een keuze, Romez,' zei ze. 'Maar ik zou Frigi wel heel graag willen ontmoeten.' Haar blik was brandend en Romez ademde diep uit.

'Komt goed,' zei hij en hoopte daarmee Herfst lang genoeg vertrouwen in hem te laten hebben.

Romez verliet de ruimte weer en kwam Galey meteen tegen.

'Alles goed gegaan?' vroeg die en Romez knikte een beetje afwezig terwijl hij met moeite na probeerde te denken. 'Er is ontbijt.' Romez keek naar hen op en bedacht zich plots iets.

'Ik ga me nog even in mijn kamer opfrissen,' zei hij.

'Dat is goed,' zei die. 'Ik zie je zo.' Romez knikte en keek nog even hoe het gevallen blad wegliep. Daarna liep hij naar zijn kamer. Maar eenmaal in de gang liep hij tegen iemand op.

'Zeemeeuw!' zei Romez opgelucht bij het zien van het gezicht dat hij hoopte tegen te komen. 'Er is iets wat ik je moet vertellen...' Romez keek links en rechts en Zeemeeuw keek hem afwachtend aan.

'Wat is het?' vroeg Zeemeeuw en sloeg zij armen over elkaar.

'Het gaat over Zomer,' zei Romez op gedempte toon en Zeemeeuw keek ook om zich heen.

'Volg mij,' zei hij en Romez volgde hem zijn kamer in. 'Ga zitten.' Romez deed wat hem gezegd werd en ging op een van de stoelen zitten terwijl Zeemeeuw een hand vol zomerzand de lucht in gooide.

'Ik hoop dat dit genoeg bescherming bied,' zei hij en ging met een zucht tegenover Romez zitten. 'Vertel.' Romez haalde diep adem en vertelde Zeemeeuw dat hij bij toeval bij de gevangenis in was gekomen. Hij vertelde niet over Frigi met de angst dat Zeemeeuw hem dan niet meer zou geloven.

'... Herfst heeft Zomer dus ontvoerd,' concludeerde Romez uiteindelijk en Markus' gezicht was onleesbaar.

'Ik breng Kamp Zomer op de hoogte,' zei hij na enige stilte. 'We verzamelen vanavond weer hier.' Romez knikte.

'Wat is het plan voor nu dan?' vroeg hij.

'Ik breng Jezie en Rozenblad zo snel mogelijk op de hoogte,' antwoordde Zeemeeuw. 'Maar voor nu moeten we doen alsof we niks weten.' Romez knikte.

'Dat is me tot nu al gelukt,' zei hij en Zeemeeuw knikte nu ook.

'Laten we ontbijten.'

De twee andere zonlingen zaten er al en Romez moest de neiging onderdrukken om niet meteen te vertellen over zijn bevindingen. Hij at zijn ontbijt in stilte en kreeg zo nu en dan een bezorgde blik van Jezie.

'Je ziet eruit als een lijk,' zei ze uiteindelijk.

'Zo voel ik me ook,' zei Romez met een zucht, Jezie lachte.

'Maar heb je de hele nacht wakker gelegen of zo?' vroeg ze en Romez knikte. 'Ben je serieus?' Romez knikte weer.

'Insomnia op zijn best...' zei hij en Jezie keek hem bezorgd aan.

'Dat klinkt niet al te best Romez,' zei ze. 'We hebben je wakker nodig... We hebben niks aan je in deze toestand...' Romez merkte dat hij lichtelijk geïrriteerd werd.

'Ik kan er ook niks aan doen dat het slapen soms gewoon niet lukt!' zei hij feller dan hij bedoelde en Jezie hield haar handen als overgave omhoog.

'Zo bedoelde ik het niet,' zei ze en zuchtte. 'Ik moet toegeven dat ik vannacht ook niet al te goed heb geslapen... Ik weet ook niet waar dat aan lag.'

'Ik ben geen expert, dus ik kan het je ook niet vertellen,' antwoordde Romez daarop en sloeg een kop jus d'orange naar achteren. De zure smaak liet zijn gezicht vertrekken. 'Enig idee wat we vandaag gaan doen?' vroeg hij nonchalant.

'Ondervraagt worden,' zei Roodblad die plots ook aan de tafel aanwezig was.

'Gezellig,' zei Jezie sarcastisch. 'Nog meer leuke uitjes?' Roodblad schudde zijn hoofd.

'Dat is het wel zo'n beetje,' zei hij. 'Als Herfst genoeg informatie heeft kunnen jullie weer terug naar jullie kamp.' Romez merkte dat hij bij het horen van die woorden het kamp toch wel in enige maten gemist had.

'Nu we het toch over het kamp hebben,' zei Zeemeeuw en richtte zich tot Roodblad. 'Is het goed als er een stel zonlingen hier dan langskomen om wat zaken over de zomer te bespreken?'

'Ik zie niet in waarom dat niet zou kunnen,' zei Roodblad na enige stilte. 'Dus van mij mag het, maar natuurlijk breng ik Herfst ook op de hoogte van meer bezoek.'

'Vanzelfsprekend,' zei Zeemeeuw en maakte daarna kort oogcontact met Romez. Lang genoeg voor Romez om het op te vangen, maar kort genoeg om geen aandacht van de rest te trekken.

'Worden we eigenlijk de hele dag verhoort?' vroeg Rozenblad en Roodblad schudde het hoofd.

'Zo lang zal het niet duren,' zei hij en Rozenblad knikte.

~

De rest van de dag zat Romez aan een meer ergens in het midden van het territorium. De wind speelde vrolijk met zijn haar en het water likte hongerig aan zijn voeten.

'Ontspannend, is het niet?' zei er plots een stem en Romez trok geschrokken zijn voeten uit het water. Hij keek om en zag een jongen van iets oudere leeftijd dan hij achter hem staan.

'Euhm, ja zeker,' zei Romez en keek de jongen afwachtend aan.

'Mo,' zei hij, 'kort voor Mohammed, voor als je dat wilde weten.' Zijn ogen gingen afwachtend naar Romez.

'Romez,' zei hij uiteindelijk en zette zijn voeten weer voorzichtig in het water. 'Maar liever geen Ro of zo.' Mo lachte.

'Romez... Het komt me ergens bekend voor,' zei Mo langzaam en liep met zijn handen in zijn zakken naar hem toe. 'Ben je nieuw?' Romez schudde zijn hoofd.

'Ik kom uit Kamp Zomer,' zei hij en Mo lachte, maar toen Romez niet meelachte werd zijn blik serieus.

'Wacht, ben je serieus?' vroeg hij en Romez knikte. 'Wat doe je hier dan? Ik hoorde dat er iets raars gaande was, maar om een zonling hier in Territorium Herfst te vinden...'

'Ik wacht tot ik weer terug kan,' antwoordde Romez met een zucht.

'Klinkt logisch, maar waarom ben je hier in eerste instantie?' vroeg hij en merkte al snel dat het misschien niet de gelukkigste vraag was. 'Dat is waarschijnlijk moeilijker dan ik denk zeker...' Mo zuchtte diep en begon zijn schoenen uit te trekken.

'Ja, dat vrees ik wel,' zei Romez en keek toe hoe Mohammed zijn voeten in het water liet zakken.

'Ah, fijn dit water,' zei die en keek Romez een paar seconden aan. 'Toch moet ik toegeven dat ik denk je naam eerder te hebben gehoord... Maar ik weet niet meer hoe of wat... Het is ook al weer een tijdje geleden...' Hij bleef even stil en bleef Romez bestuderen. 'Misschien van iemand die er in de herfstvakantie was of zo...' Mo slaakte een gefrustreerde zucht. 'Ken je misschien iemand in het territorium?'

'Voor eergisteren?' zei Romez. 'Nee.'

'Oh, ach,' zei Mo en beet even op zijn lip. 'Wat vind je van Herfst?'

'Hoezo?' vroeg Romez, niet zeker wetend of dit een test was van Herfst of iets anders vaags wat hem in de gevangenis bij Zomer zou krijgen.

'Iedereen die ik het vraag in het territorium is altijd zo prijzend over haar...' zei Mo langzaam. 'Maar ik mag haar eerlijk gezegd niet zo.' Mo keek even links en recht om zicht daarna iets dichter naar Romez toe te buigen. 'Soms zie ik haar in het niets tussen twee bomen verdwijnen,' zei hij op fluistertoon. 'En dan altijd alsof ze op haar hoedde is... Alsof ze iets verbergt, maar als ik haar achterna ga ben ik bang weggestuurd te worden...'

'Wil je nu aan mij vragen om haar te stalken?' vroeg Romez zonder het echt door te hebben. Mo trok zich terug.

'Nee, zo bedoel ik het niet,' zei hij. 'Ik wil gewoon iemand vinden die mijn zorgen deelt of zo... Laat ook maar...' Romez was even stil en overwoog toen zijn kansen.

'Je zit niet verkeerd,' zei hij zacht en kreeg een vragende blik terug. 'Ze verbergt iets... Alleen...'

'Alleen wat?' vroeg er plots een andere stem met afkeer en ze keken beide om. 'Kom op Romez, vertel verder.' Romez slikte en keek Herfst een moment vol afgrijzen aan.

-----------------
Spanning en sensatie :O
Elk verhaal krijgt plots spanning :]

En ben nu Avatar aan het terug kijken omdat het kan en pure nostalgie :3