Het eten was geweldig! Romez schepte zelf nog een keer op, omdat hij het zo lekker vond. Het beste was nog dat dat ook gewoon kon, er was meer dan genoeg en tegelijkertijd niet te veel. Alles was aan het eind schoon op en Romez zat lachend met Amelia aan de houten tafels op het strand. Lukas was bij ze komen zitten en had zich met een enorme lach aan hem voorgesteld.

'Maar, hoe kan ik je dan in hemelsnaam verstaan?' vroeg Romez. 'Want je komt uit Portugal als ik Amelia's verhalen goed herinnerd heb. Lukas lachte breed.

'Dat is de magie van Kamp Zomer,' zei hij. 'Het zou een beetje moeilijk zijn een seizoen te onderhouden als je niemand zou kunnen verstaan.'

'Daar heb je een punt,' zei Romez en nam een slok water. 'Maar stel ik ga naar Portugal en kom jou daar tegen, kan ik je dan nog steeds verstaan?'

'Ligt eraan,' zei Lukas. 'Als je via met het blauwe zand gaat wel, met de auto of vliegtuig zal ik voor jouw gevoel onzin uitkramen.' Romez lachte.

'Je zou dan ook hetzelfde van mij denken.' Lukas lachte ook en Amelia lachte mee. 'Maar even iets totaal anders.'

'Kom maar door,' zei Lukas en sloeg afwachtend zijn armen over elkaar.

'Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?' Amelia en Lukas keken elkaar aan en daarna naar Romez.

'Ik ben hier terecht gekomen door mijn moeder die hier ook een zonling is geweest,' antwoordde Lukas. 'Ik ben er een beetje ingerold.'

'Ik kwam Zomer een keer op vakantie tegen en ze heeft me daarna in het kamp uitgenodigd,' zei Amelia. 'Ze gaf mijn ouders toen een foldertje en had een heel onzin verhaal er omheen gepraat. Hilarisch als je het mij vraagt.'

'En sommige anderen hier zijn net zoals jij ontvoerd,' zei Lukas. 'Meestal degene die een speciale gave hebben of zo.' Romez lachte.

'Speciale gave?' zei hij en schudde het hoofd. 'Lijkt me sterk, behalve als slapeloosheid daarvoor geld.' Amelia lachte.

'Ik denk niet dat er dat bedoeld word, maar je weet maar nooit, hè.' Lukas lachte ook.

'Met Zomer weet je het inderdaad nooit.'

~

Na de eettafel achter zich te hebben gelaten liepen ze nog wat over het strand heen. Amelia en Lukas kenden het kamp goed en lieten Romez alle geheimen weggetjes zien en de aardigste mensen ontmoeten.

'Je zult ook nog eens met Zomer moeten praten,' zei Amelia. 'Maar die maakt eerder een afspraak met jou dan dat je er zelf moeite voor moet doen.'

'Chill,' zei Romez daarop. 'Er stuk chiller dan school.' Lukas knikte en Amelia zuchtte.

'Er begint redelijk laat te worden,' zei ze en keek naar de lucht waar de zon steeds iets lager aan de hemel stond. 'Je moeder gaat waarschijnlijk ongerust worden als je nog langer wegblijft.'

'Mijn moeder kennende wel...' zei Romez met een zucht. 'En ik moet mijn fiets nog terug zien te vinden,' voegde hij er nog snel aan toe. 'Anders kom ik het huis niet meer uit.' Amelia knikte en Lukas wist gelukkig waar alle gevonden voorwerpen gelaten werden.

Romez' fiets stond netjes in een redelijk rommelig schuurtje en hij haalde zonder al te veel moeite zijn fiets uit zijn onderkomen.

'Klaar om te gaan?' vroeg Amelia aan Romez, Romez knikte en hield zijn fiets stevig met een hand vast. Met zijn andere hand hield hij het blauwe zand in de lucht.

'Goede reis,' zei Lukas en keek naar Amelia. 'Jou zie ik morgen.' Hij knipoogde en Amelia glimlachte.

'Inderdaad,' zei ze en richtte zich op Romez. 'Denk aan de straat waar ik woon en blaas.'

'Is dat alles?' vroeg Romez en Amelia knikte.

'Ja, moet lukken toch?' Nu knikte Romez en hij haalde diep adem. Daarna dacht hij aan de straat waar Amelia's huis zich bevond. Hopend dat hij daar inderdaad ook terecht kwam blies hij het blauwe zand uit zijn handen. De wereld begon om hem heen te draaien en hij klemde zijn arm om zijn fiets heen. Alles werd blauw en het vreemdste was dat hij een stem begon te horen...

Vrees,

Vrees de kou.

Romez voelde rillingen over zijn lijf trekken.

Het zal nemen,

Gelliefden,

Vrienden,

Familie.

Het neemt het land over,

Verwoest het.

Hij slikte, maar voordat hij er al te veel aandacht aan kon besteden raakte zijn lichaam de harde stoeptegels in Amelia's straat.

'Romez!' Het was Amelia's stem en even later zag Romez dat ze naar hem toe rende. 'Gaat het?' Hij knikte, maar kon de vreemde woorden nog vers in zijn hoofd horen.

'Ja, denk ik,' zei hij en wreef met zijn hand tussen zijn wenkrauwen. 'Is het de bedoeling dat je vage dingen hoort tijdens het teleproteren?' Amelia fronste.

'Niet dat ik weet, je zou het aan een oudere zonling moeten vragen...' zei ze. 'Tenminste, als je van plan bent om terug naar het kamp te gaan.'

'Op een dag denk ik?' zei Romez daarop, Amelia lachte.

'Je moet echt in de zomer komen, dan zijn er altijd veel mensen en is het super gezellig,' zei ze. 'Ik ben er meestal vier van de zes weken.'

'Dat is wel veel.' Amelia haalde haar schouders op.

'Mijn ouders zijn al blij dat ze zich dan niet meer over mij hoeven te bekommeren.'

'Daar zie ik ook wel iets in...' zei Romez en was van plan over het idee na te denken. 'Al zal het voor mij iets van drie weken worden.'

'Ik zie je wel verschijnen dan,' zei Amelia en had zijn fiets op de standaard weten te zetten. 'Ga je meteen weer naar huis?'

'Ik denk het wel,' zei Romez. 'Hoe laat is het?'

'Een uur of negen,' antwoordde Amelia.

'Maken jouw ouders zich dan geen zorgen?' Ze schudde haar hoofd.

'Ze zijn het van me gewend,' zei ze. 'Daarnaast kennen ze Lukas.'

'Praat die niet Portugees voor ze dan?' Amelia lachte.

'Blauw zand kan meer dan je denkt,' zei ze met een enorme glimlach. 'Ze denken serieus dat hij in Nederland woont.'

'Relaxt.' Amelia lachte.

'Maar zie je maandag weer denk ik? Of heb je plannen om naar het kamp te gaan het weekend?' Romez schudde het hoofd.

'Ik denk dat mijn moeder dan denkt dat ik een relatie met je heb of zo,' zei hij en Amelia lachte nog harder.

'Dat zou nog eens een grap zijn,' zei ze. 'Maar maandag dus?' Romez knikte.

'Tot maandag,' zei hij en herinnerde zich weer kluisje 229. 'Wacht, Amelia?'

'Ja?'

'Wat denk jij dat Helena heeft gedaan om Diana achter haar aan te krijgen?' Amelia keek hem even stilzwijgend aan en sprak toen zacht.

'Ik heb dingen gehoord, maar weet niet of die waar zijn...' ze zuchtte. 'Wil je anders even thee komen drinken?' Romez haalde zijn schouders op.

'Is goed,' zei hij en zette zijn fiets aan een lantarenpaal om Amelia daarna naar haar huis te volgen.

'Mam!' riep Amelia toen ze de deur open deed en Romez binnen liet. 'Ik ben thuis!'

'Gezellig!' klonk het vanuit de woonkamer. 'Hoe was het bij Lukas?'

'Leuk,' antwoordde Amelia daarop. 'Kwam Romez op de terugweg tegen,' zei ze toen ze de woonkamer ook daadwerkelijk inliep. Amelia's moeder zat in een stoel tv te kijken en keek op.

'Oh, hallo!' zei ze opgewekt en stond op van haar zitplaats om Romez een hand te kunnen geven. 'Jij bent dus Romez?' Romez knikte en Amelia's moeder lachte. 'Ik heb veel over je gehoord.'

'Goede dingen hoop ik?' Ze knikte lachend.

'Wat voor thee wil je Romez?' vroeg Amelia die al verder was gelopen.

'Euhm... Wat heb je?'

'Kom hier dan, kan ik het je laten zien.' Romez lachte bijna verontschuldigend naar Amelia's moeder en liep naar de keuken toe.

'Waarom kijkt je moeder mij aan alsof ik je tweede vriendje ben?' vroeg Romez toen hij de keukendeur achter hem had gesloten. Amelia lachte.

'Omdat ze denkt dat ik net zoals haar ben op haar leeftijd,' antwoordde ze. 'Maar daar denkt ze verkeerd... Is het goed als ik je lavendel thee geef?' Romez knikte.

'Is goed, maar Helena roddels?' Amelia zuchtte en zette de waterkoker aan terwijl ze de thee uitzocht.

'Ik hoorde het van Ouimaima, dus dat zegt niet alles,' zei Amelia.

'Het zegt meer dan dat je het van Jules hebt,' zei Romez daarop.

'Klopt,' zei Amelia lachend en vulde twee koppen met heet water. Samen gingen ze met een kop thee aan de keukentafel zitten, tegenover elkaar zodat ze elkaar goed konden zien. 'Maar de roddel gaat dat Helena met het vriendje van Diana geslapen heeft... Vandaar dat hoer en slet gedoe.'

'Jeetje, maar hoe oud is ze?'

'Oud genoeg voor seks?' zei Amelia vagend, Romez lachte.

'Ook, maar ik had het eerder over Diana,' zei hij. 'Er zijn toch betere manieren om dit op te lossen?'

'Kennelijk niet...' zei Amelia en zuchtte. 'Maar Diana is ook niet iemand die het volwassen op wil lossen.'

-----------------------------

Sorry, dat ik zo laat ben met de update, maar het is tenminste nog op vrijdag :)

Heb ook een beetje een kut week gehad? Alles zat me een beetje tegen, dus ja. Daaronder ook mijn telefoon die niet meer de wifi aan wil zetten? Als in het schuifknopje word niet blauw? De fuck?

Naja, ik hoop dat jullie week allemaal wel goed verloopt!