Negenendertig: Terug naar huis
Na nader inzien was presentaties geven toch niet helemaal zijn ding. Voor een klas ging het nog wel, maar de zenuwen bekropen hem nu door de volle arena. Hij had niet verwacht dat er zo veel mensen aanwezig zouden zijn en ze leken ook van alle windstreken te komen. Sommige leken speciaal wakker te zijn geworden om hem te zien, leek het wel. Uiteindelijk hoefde hij niet veel meer te zeggen dan 'Hoi, ik ben Romez en nu jullie nieuwe Zomer' met daarna nog een stel beloftes om goed op Kamp Zomer te letten. Er werd gejuicht en gejoeld alsof hij jarig was en hij het beste feestje sinds tijden had gegeven. Het voelde goed en hij realiseerde zich dat hij deze mensen die hem zo vol vreugde hadden ontvangen niet teleur wilde stellen. Hierdoor stortte hij zich vol op het leren van alle dingen die bij het Zomer zijn hoorde. Hij leerde zijn magie te beheersen met daaronder het communiceren met de planten om hem heen. Daarnaast werd hem uitgelegd hoe de seizoensovergangen werkte, dat er jaarlijkse vergaderingen waren met alle seizoenen en dat hij de zonlingen op de hoogte moest houden van vorderingen. Een stel zonlingen met titel hielpen hem gelukkig door de principes van voorzichtigheid en aandacht voor temperatuur. Maak dat bleek een hels karwij met de klimaatsveranderingen die alles beïnvloedde...
Naast het leren om Zomer te zijn had Romez nog volop tijd om zich te vermaken en was vaak bij kampvuren te vinden om bij te praten. In het begin waren veel zonlingen extreem beleeft tegen hem, maar op de laatste dag van zijn verblijf leek het weer alsof hij gewoon een zonling was. Verder waren Romez' verplichtingen niet al te veel. Hij hoefde alleen elke week een keer zijn gezicht in het kamp te laten zien en de zomer te controleren op zijn vastheid. Aan het eind van de Herfst werd er wel van hem verwacht aanwezig te zijn met de verplaatsing van naar de zuidpool, maar dat vond Romez nog wel te doen.
'Wat ik je wel aanraad,' zei Miaka terwijl Romez zijn spullen in aan het pakken was om weer terug naar huis te gaan. 'Is om als je klaar bent met je school hier een studie te volgen.'
'Dat is een optie?' vroeg Romez met een lach terwijl hij zijn oortjes in een zijvakje van zijn tas deed.
'Je leert dan alles over hoe het tussen de seizoenen werkt,' zei Miaka daarop. 'En je kan je vol op je zomerschap richten terwijl je er mee bezig bent.' Romez knikte bedenkelijk.
'Klinkt als iets waar ik over na kan denken,' zei hij en Miaka glimlachte. Zijn tas ritste hij dicht en hing hem over zijn schouder. 'En hoe mag die studie dan wel niet heten?'
'De leer van de atmosfeer, maar meteorologie doet het meestal ook wel goed,' zei Miaka met een lach. 'Het hoeft niet, ik zeg alleen dat het handig is.'
'Als in het word gewoon van me verwacht,' zei Romez met een lach. 'Ik zie wel, eerst mijn examens halen.'
'Dat lijkt me ook een zeer goede keuze,' zei Miaka. 'Goede reis.'
~
Romez was nog nooit met zo veel liefde ontvangen bij zijn thuiskomst, zijn zusje rende bijna gillend naar hem toe en wilde hem niet loslaten zelfs niet toen hij zijn schoenen uit probeerde te trekken. Elsa blafte vrolijk en likte vol overgave zijn handen. Zijn moeder gaf hem een dikke knuffel en zelfs Wouter knuffelde mee. Romez lachte terwijl hij eindelijk losgelaten werd en de hele familie met elkaar koffie, thee en appelsap zat te drinken. Hij vertelde vooral over zijn tweede week en hoe hij allemaal nieuwe vrienden had gemaakt.
'Ga je volgend jaar weer?' vroeg Alexa terwijl ze haar appelsap gulzig opdronk.
'Ik denk het wel,' antwoordde Romez.
'Mag ik ook mee?' vroeg ze en Romez schudde zijn hoofd. 'Waarom niet! Ik wil ook!'
'Je bent er nog een beetje te jong voor,' zei Romez. 'Misschien over zes jaar,' voegde hij er plagend aan toe.
'Zes jaar!' zei Alexa en haar wenkbrauwen lagen plots dicht bij elkaar. Ze begon op haar vingers te tellen, maar voor iemand naar groep twee ging, ging dat haar niet al te goed af. 'Is dat veel?' vroeg ze daarna.
'Het is voorbij voor je er erg in hebt,' zei Adine met een lach en ging iets dichter bij Wouter zitten.
'Dus nog even geduldig wachten,' zei Wouter en Alexa zuchtte bijna teleurgesteld.
'Maar ik wil niet wachten,' zei ze en keek Romez bijna smekend aan.
'Alles heeft zijn prijs,' zei hij en daarmee was eigenlijk genoeg gezegd.
~
Het eind van de vakantie kwam in zicht en het was in zijn vriendengroep de traditie om in de laatste week altijd zijn verjaardag te vieren. Thijmen kwam daarom altijd twee keer, omdat die Romez altijd ook persoonlijk op zijn daadwerkelijke verjaardag, of de dag ervoor of erna, wilde feliciteren. Momenteel was Romez samen met Lisa bezig met het maken van de verjaardagstaart. Lisa wist altijd wat ze deed en Romez was zeer goed in het mixen van het deeg en het aangeven van de goede ingrediënten. Jules was er naast Lisa ook al en zat op de bank met zijn telefoon, als de taart klaar was zou hij in actie komen om gebak te decoreren. Hij had daar meer dan alleen aanleg voor en wist de mooiste kunstwerken met fondant te maken. De rest van de vriendengroep had allemaal theorieën waarom hij dat zo goed kon, maar waren nooit echt achter de reden van zijn talent gekomen.
'Lisa,' zei Jules plots van de bank terwijl hij vragend naar zijn beeldscherm keek. 'Hoezo heb je al je haar eraf geknipt?' Lisa lachte.
'Ik heb het gedoneerd,' zei ze en haalde een hand door haar korte haar dat net over haar oren hing.
'Wat zou de mensheid zonder je moeten,' zei Jules met een lach en stopte zijn mobiel weg. 'Wanneer is de taart klaar?'
'Duurt nog wel een uurtje of zo,' zei Romez terwijl hij net de keukenwekker aan had gezet. De bel ging en Romez opende de deur voor Jezie die een beetje ongemakkelijk voor de deur stond.
'Echt vet raar om in dit land te zijn,' zei ze met een lach terwijl ze nog een beetje verward om zich heen keek. 'Bedankt nog dat ik mocht komen en... gefeliciteerd met je verjaardag!' Romez lachte en ze gaven elkaar een knuffel.
'Kom binnen, twee vrienden van mij zijn er al,' zei hij en liet haar binnen. Jezie stelde zich snel voor en paste zich meteen aan Jules en Lisa aan op het onserieuze niveau waar ze altijd op zaten. Niet veel later kwamen Amelia en Lukas ook aanzetten.
'Dus hij is echt!' zei Jules veel te hard en Amelia sloeg hem met een kussen voor zijn kop.
'Natuurlijk is mijn vriendje echt!' zei ze en Lukas lachte hard. Het moment dat de wekker afging werd er weer gebeld en Romez wist dat er maar een iemand was die dat kon zijn. Zijn hart klopte bijna pijnlijk in zijn borstkas, maar niet zo erg als het een paar weken geleden nog deed.
'Romez!' werd er vrolijk door Thijmen geroepen toen de deur open ging. Ze omhelsede elkaar kort en Romez wist ondanks een lichte pijn een glimlach op zijn gezicht te toveren. 'Sorry dat ik zo laat ben man,' zei Thijmen en hing zijn jas op alsof het zijn eigen huis was. 'Ben ik nog op tijd voor Jules' versier kunsten?'
'Zeker,' zei Romez met een lach en besloot gewoon van vandaag te genieten en verder over niks na te denken.
'Oh, wie zijn deze mensen?' vroeg Thijmen nieuwsgierig toen hij de woonkamer inkwam.
'Dit is Lukas!' zei Amelia trots en Thijmen keek haar met grote ogen aan.
'Dus hij is echt?'
'Jeetje, Amelia,' zei Lukas daarop lachend. 'Wat maak je je vrienden echt wijs?'
'Ze willen me gewoon niet geloven,' zei Amelia met een pruillip en Lukas trok haar in een knuffel om haar daarna een kus op haar hoofd te geven.
'Sorry dat ik eerder geen tijd had ze te ontmoeten,' zei hij. 'Ik wist niet wat ik miste.'
'Zeker,' zei Jules die vol concentratie de taart in tweeën sneed om er slagroom tussen te stoppen.
'Wat word het deze keer?' vroeg Thijmen en ging naast Jules staan na mee te hebben gedeeld iets van Fanta te willen.
'Iets geniaals met een zeven en een één erin,' zei die en Romez lachte.
'Ik kan niet wachten.'
----------------------
Welkom bij: ''Ik was bijna vergeten dat het rijdag was'' met Red :0
Zelfstudieweek is niet gezond voor me lol. Kan niet wachten tot volgende week vrijdag :D Ik kan de vakantie ruiken O.O En het eind van dit verhaal ook, want het hoofdstuk hierna is het laatste hoofdstuk. Deel 2 zal die dag ook online staan zodat je die mooi aan je bibliotheek kan toevoegen, yeet :3
BTW JULES IS GENIAAL, IK HOUD VAN DEZE GOZER xD Ik houd letterlijk van alle vrienden van Romez, maar dat is mede aan mijn geniale humor te danken ;P #NoEgoAsAlways
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top