Romez liep door de gang, rugzak op zijn rug en niet klaar voor informatica. Het enige vak waarbij hij niet met Thijmen zat, omdat die liever tekende dan achter een computerscherm zat. Iets wat Romez vreemd vond, omdat Thijmen redelijk gameverslaafd was. Maar hij twijfelde niet aan de keuze van zijn vriend en ging zielig, moe en alleen achter een van de computers zitten. Hij staarde naar het beeldscherm en nam de opdracht alles behalve op. Vorige week had hij ook weinig aan zijn webpagina gedaan, maar vandaag al helemaal niks. Zijn gedachten gingen steeds terug naar het strand, het zand, de strandhuisjes, Amelia en dat gekke blauwe zand. Romez voelde dat hij terug wilde, hij wilde meer weten, meer ontdekken. Het was gewoon een totaal andere wereld en misschien de plek om even geen last te hebben van zijn moeder en Wouter. Romez zuchtte en focuste weer op zijn scherm om daarna naar de lege stoel naast hem te kijken. Meestal zat Lisa daar, maar die was ziek, dat was ze vrij vaak op maandag. Voor Romez betekende dat ook dat hij niemand anders kon afleiden of dat hij afgeleid kon worden. Hij zuchtte nog eens diep en ging de laatste minuten van de les toch nog even aan het werk.

Sloffend verliet hij het lokaal naar de volgende les, hopend Amelia zo snel mogelijk te zien. Hij wilde weten wanneer de beste tijden waren om in Kamp Zomer te komen en wat er allemaal te doen was. Daarnaast wilde hij op onderzoek uit en er achter komen of het normaal was om rare stemmen te horen bij het gebruik van zomerzand.

'Romez?' Zijn naam werd vragend gezegd met een tikkeltje bezorgdheid. Romez voelde een tinteling door zijn lichaam gaan bij het horen van zijn naam en hij draaide zich naar zijn beste vriend om. Thijmen stond daar tegenover hem met wallen die Romez op een doordeweekse dag ook altijd onder zijn ogen had zitten. Romez glimlachte.

'Goede morgen,' zei hij en zette zijn wandeling voort naar het volgende lokaal. 'Hoe was kunstgeschiedenis?'

'Te vroeg,' antwoordde Thijmen. 'Hoe was informatica?'

'Nog steeds bij de eerste vraag van de opdracht...' zei Romez daarop.

'Lisa weer ziek?' vroeg Thijmen en de surfdude knikte.

'Ik had ook niks anders verwacht,' zei Romez en ze bereikte langzaam maar zeker de vijfde verdieping waar ze biologie hadden. De opgezette beesten in de vitrines keken hen glazig aan terwijl de jongens hun weekenden met elkaar besproken.

'Oh en ik heb een kamp gevonden waar ik misschien in de zomer heen wil gaan,' zei Romez uiteindelijk, wetend dat Thijmen sowieso iets met hem wilde afspreken rond die periode, mede wegens dat Romez rond die tijd ook jarig was. Thijmen keek hem ongelovig aan.

'Jij? Op zomer kamp?' vroeg hij en lachte.

'De enige manier om even van mijn moeder af te komen,' zei Romez daarop terwijl hij het lokaal in liep dat niet heel lang meer open zou zijn.

'Gaat nog steeds niet lekker thuis?' Romez schudde zijn hoofd.

'Ik heb ook het gevoel dat ze het nu expres aardiger doet, maar het werkt niet echt...' zei hij en zette zuchtend zijn tas op tafel. 'Het voelt gewoon te nep...'

'Zie het aan de positieve kant,' zei Thijmen. 'Over een jaartje ben je bijna klaar met je examen en kan je bijna op jezelf gaan wonen.' Romez lachte.

'Dan moet ik het examen eerst wel even halen.'

'Komt wel goed,' zei Thijmen daarop en keek hem bemoedigend aan. 'En als je hulp nodig hebt, roep je maar.'

~

Romez schopte de schoenen van zijn voeten en riep dat hij thuis was, geen reactie. Wouter was zeker de hond aan het uitlaten. Romez haalde zijn schouders op en vertrok naar zijn kamer waar hij zijn tas op de grond gooide. Hij ging rustig achter zijn bureau zitten en opende zijn laptop. Niet veel later belde hij zijn vader via Skype en er werd door een net wakkere man opgenomen.

'Goede morgen pa,' zei Romez met een lach en zijn vader geeuwde terwijl hij zijn blonde haar wat probeerde te fascineren.

'Goede morgen, Romez,' groette hij terug en ging wat beter voor het scherm zitten. 'Hoe gaat het?' Romez lachte, hij vond het altijd fijn om met zijn vader te praten. Omdat Romez' vader het niet erg vond dat het niet zo goed ging op school en niet erg vond dat hij andere plannen had dan zijn ouders eerst in gedachten hadden.

'Het gaat, het gaat,' antwoordde Romez.

'Nog steeds moe?' Romez zuchtte.

'School is vermoeiend.' Zijn vader lachte. 'Wanneer ben je weer in Nederland?'

'De zomer, zoals altijd,' antwoordde die. '21 juli, om precies te zijn.'

'Ik ben waarschijnlijk van plan om op zomerkamp te gaan,' zei Romez bedenkelijk. Hij wilde heel graag de hele vakantie met zijn vader door kunnen brengen, maar dat vond zijn moeder meestal niet heel goed. Daarnaast zou Romez ook nog een keer naar Australië willen om daar wat tijd met hem door te brengen, maar weer vond zijn moeder dat geen goed idee.

'Zomerkamp? Romez, mijn Romez, op zomerkamp?' zei zijn vader en lachte bulderend. Romez lachte ook en rolde met zijn ogen.

'Ik moet toch op een manier van mijn moeder af zien te komen?' Zijn vader schudde lachend zijn hoofd en zijn te lang wordende, steile, grijnzende haar viel voor zijn gezicht.

'Zo kan je het ook zien,' zei hij. 'Hoe heet het kamp?' Romez dacht geen seconde na en zei de waarheid.

'Kamp Zomer.' Zijn vader trok zijn wenkbrauw op en trok daarna een gezicht dat aangaf dat hij het niet herkende.

'Nooit van gehoord,' zei hij. 'Maar het klinkt wel zonnig.'

~

'Je wil naar een zomerkamp?' Romez' moeder stond met haar handen in haar zij tegenover hem. Haar krullende blonde haar was met moeite in een staart gepropt waarvan het elastiek het elk moment zou kunnen begeven.

'Ja,' zei Romez, maar voelde, hoewel zijn moeder nu kleiner van dan hij, op zich neergekeken worden. Adine haalde haar schouders op en zuchtte.

'En wat vind Arjen, je vader,' zei ze bijna spottend, 'hiervan?' Romez zuchtte, hij had geen zin in het gezeik van zijn moeder over zijn vader. Hij moest toegeven dat zijn ouders niet op de beste manier uit elkaar waren gegaan, maar het kon altijd slechter wist hij in zijn achterhoofd.

'Hem lijkt het een leuke manier om nieuwe mensen te ontmoeten,' zei Romez die heel blij was dat hij het idee eerst met zijn vader had besproken. Zijn moeder zuchtte.

'Ik zal erover nadenken en geef me een foldertje of de website zodat ik me er in kan verdiepen...' zei ze. Romez knikte, het voelde als een kleine overwinning. Al vroeg hij zich af hoe hij in hemelsnaam daaraan moest zien te komen... Dus besloot hij Amelia te bellen.

'Hey Romez!' zei Amelia vrolijk aan de lijn. 'Waar heb ik dit belletje aan te danken?'

'Aan dat ik in de vakantie wel in Kamp Zomer zou willen zijn?' zei Romez vragend terug en Amelia lachte.

'Super leuk!' zei ze. 'Maar je wilt er zeker nog dingen over weten?'

'Klopt en mijn moeder wil een foldertje,' zei Romez. 'Of de website...'

'Dat is het makkelijkste te regelen,' zei Amelia. 'Als je vrijdag weer langs komt kan je daar ook allemaal vragen stellen en kunnen ze wat voor je regelen.'

'Lijkt me een goed idee,' zei Romez met een glimlach. Amelia lachte.

'Zal ik je de website dan doorsturen?'

'Kamp Zomer heeft een website?' vroeg Romez verbaasd, om eerlijk te zijn had hij dat niet verwacht.

'Jup, een hele mooie,' zei Amelia daarop. 'Het is bedoeld om ouders gerust te stellen en ze contact op te kunnen laten nemen.'

'Klinkt goed geregeld,' zei Romez daarop.

'Is het ook, net als het seizoen moet het kamp goed geordend zijn.'

'Klinkt logisch,' zei Romez en keek om toen hij vaag de stem van zijn moeder horen. 'Ik hang op, mijn moeder roept dat ik nu moet eten.'

'Eet smakelijk,' zei Amelia en Romez bedankte haar. 'Ik stuur de website naar je door.'

'Bedankt,' zei hij voor de tweede keer. 'Tot morgen.'

'Zie je weer op school.'

------------------------
Ik ga steeds stuk door het bijgevoegde plaatje xD

Was daarnaast bij vergeten dat het vrijdag was O. o

Maar ja iedereen ontmoet Romez' vader ✨✨✨
Probeer hem te onthouden  want hij komt terug!... In boek twee xD
Woeps Surry Arjen