'U wilde ons spreken?' vroeg Zonnebloem die net de kamer in was gelopen op de voet gevolgd door Eikenhout en Amelia.

'Dat is correct,' zei Zomer en gebaarde dat ze moesten komen zitten.

'Wat is er precies aan de hand?' vroeg Eikenhout en Zomer antwoordde meteen.

'Romez hier heeft de gave van voorspellingen kunnen horen...' Het bleef even stil.

'U bedoelt dat hij net zoals...?' vroeg Zonnebloem, Zomer knikte.

'Hij kan ze net zoals jullie ze horen, daarom heb ik jullie hier heen geroepen,' antwoordde ze. 'Ik hoop zo meer antwoorden te ontrafelen.' Eikenhout knikte bedenkelijk.

'Daar zit wat in... Over wat voor voorspelling praten we nu?' vroeg ze en keek Zomer vragend aan. Zomer keek op haar beurt naar Romez zodat daar alle ogen eindigden. Romez zuchtte zachtjes, maar dreunde de woorden weer op. Het leek bijna op een Duits overhoring die hij in de derde had en één van de redenen was dat Romez het vak had laten vallen.

'Het klinkt niet compleet,' zei Eikenhout zacht. 'Verwoest het, dat klinkt alles behalve een eind.' Zonnebloem knikte.

'Meestal zit er nog iets achter wat het toelicht... Deze voorspelling doet dat niet,' zei hij en kreeg een diepe frons op zijn gezicht. 'Vreemd.'

'Inderdaad vreemd,' zei Eikenhout.

'Dus,' zei Zomer en alle ogen gingen weer naar haar, 'we moeten nu gaan opletten.' Zonnebloem en Eikenhout kinkte.

'Vragen of mensen vreemde dingen horen?' vroeg Amelia en Zomer knikte.

'Inderdaad, vragen of ze stemmen horen bij het reizen met het zomerzand,' zei ze en zuchtte. 'In de hoop dat dat meer antwoorden brengt en niet meer raadsels...'

~

Hoe graag Romez het ook wilde, hij hoorde geen stemmen meer wanneer hij het blauwe zand gebruikte. Elke keer wanneer hij weer thuis of in het kamp belandde, voelde hij een lichte teleurstelling. Hij was nieuwsgierig, wist hij en wilde maar al te graag weten wat dat missende deel zou kunnen zijn. Hij zat er zelfs zo mee dat toen hij samen met Thijmen weer eens voor wiskunde aan het leren was, het bijna aan zijn vriend vertelde. Thijmen die Romez als een open boek kon lezen had duidelijk door dat er iets niet helemaal lekker zat en sloeg zijn boek dicht.

'Oké,' zei hij en keek Romez goed aan. 'Je bent duidelijk niet al een kwartier naar die bladzijde aan het staren omdat je het zo interessant is.' Romez keek terug en zuchtte terwijl hij weer wegkeek.

'Her is gewoon...' zei hij en zuchtte weer.

'Het is gewoon?' vroeg Thijmen herhalend, wachtend op een uitleg. 'Romez, je zit met iets,' zei hij na enige stilte. 'Ik weet niet wat het is, maar als je het voor jezelf houd, maakt dat het er niet veel beter op...' Er stond een frons op zijn gezicht en Romez keek naar de grond.

'Is het Amelia?' vroeg Thijmen toen Romez na een halve minuut nog steeds niks anders dan een zucht had uitgebracht.

'Wacht, wat?' zei Romez bijna geschrokken en helemaal uit zijn diepe kolkende gedachten gehaald. 'Nee, dat is niet...' Thijmen rolde met zijn ogen.

'Jullie spreken plots elke vrijdag af, een beetje verdacht als je het mij vraagt,' zei Thijmen met een lach waarvan het leek alsof hij iets weg te lachen had.

'Nah,' zei Romez daarop. 'We gaan naar hetzelfde zomer kamp, dat is alles...' Thijmen had even een verwarde frons tussen zijn wenkbrauwen.

'Dat is...euhm...fijn?' zei die uiteindelijk en ademde diep uit. 'Maar we gaan nu helemaal van het onderwerp af, ten minste als wat je zegt waar is en Amelia niet het probleem is.' Romez lachte en schudde zijn hoofd.

'Het is gewoon... Een soort van raadsel...' Raadsel, Romez was verbaasd hoe goed dat woord paste met het mysterie van de stemmen en het blauwe zand.

'Een raadsel?' vroeg Thijmen en trok een van zijn wenkbrauwen omhoog.

'Ja, als in ik herinner me iets, maar er lijkt iets te missen...' zei Romez uiteindelijk, hopend dat Thijmen op een vreemde manier zou kunnen helpen.

'Een soort zwart gat, maar je weet dat er eerst iets was?' vroeg Thijmen.

'Ja, nee?' zei Romez daarop. 'Eerder dar het niet compleet is, maar wat erbij hoort is nog niet gebeurt? Ik weet het, het klinkt vaag.' Thijmen dacht na, maar na enkele momenten stil te zijn gingen zijn ogen van het plafond naar de grond.

'Ik heb werkelijk geen idee,' zei hij. 'Ik snap denk ik wat je bedoeld, maar god mag weten hoe je zou kunnen vinden wat je zoekt... Misschien zou je gewoon moten stoppen met zoeken? Een beetje Harry Potter met die spiegel idee, je ziet wat je verlangt en krijgt wat je niet verlangt.'

'Dat is inderdaad misschien nog iets,' zei Romez en glimlachte. 'Bedankt.' Het was oprecht, want het leek wel alsof de last van het niet weten een beetje van zijn schouders was gevallen.

~

Het eind van de lente kwam eraan en dat betekende ook dat Romez examens voor zijn neus kreeg die voor een hoog level in stress zorgde. De stress zou hij op zich kunnen overleven, maar toen hij op vrijdag het zomer zand gebruikte, gebeurde er iets wat hem niet aanstond. Zoals Thijmen voorspeld had, het kwam naar hem toen hij het niet nodig had. Onheilspellende woorden die zijn hoofd in gejaagd werden die hem bijna van zijn voeten wierpen. Buiten adem lag hij, na de meest erge reis van zijn leven, op het strand en legde met een stevige koppijn zijn handen over zijn ogen.

'Wat de heck,' zei hij zacht en voelde hoe zijn stem in zijn keel bleef hangen. 'Maar ontsnappen kan. Sneeuw zal vallen in de kleur van kersen. De zon zal schijnen in de kleur van rozen. Met de één een zwak, de ander zonder hart. Wat de heck.' Moest het positief zijn? Want zo voelde het niet. Elk woord klonk alsof het het einde van de wereld betekende... Ontsnappen kan? Waarvan dan? Waar moest hij van ontsnappen. Hij kreunde en drukte met zijn handen nu tegen zijn hele gezicht aan. In zijn achterhoofd wist hij dat hij nu naar Zomer moest en het haar moest vertellen. Maar hij wilde niet, hij wilde niet weer te horen krijgen dat het nog steeds niet compleet was. Hij hoorde deze keer ook wel dat het een open einde was. Nog een keer kreunde hij, maar stond op. De zandkorrels sprongen van zijn kleren en vielen weer terug op het strand om daar te blijven liggen.

In redelijk tempo liep Romez door het kamp dat hem na al heel wat weken meer dan bekend was. Hij liep ook bijna in een rechte lijn naar Zomer toen, al niet letterlijk naar Zomer, eerder de plek waar ze meestal te vinden was. Met volle overgave liep Romez het gebouw in, de trap op en de goede gang in. Ferm klopte hij op de deur.

'Zomer?' vroeg hij, maar op een of andere manier klonk zijn stem angstig. 'Zomer?' vroeg hij nog eens. Voorzichtig opende hij de deur, maar merkte al snel dat er niemand binnen was.

'Zoek je iemand?' werd er plots achter Romez gevraagd en hij schrok zo erg dat hij een paar centimeter de lucht in schoot. Achter hem stond een gebruinde man met zwart haar en een lichte stoppelbaard.

'Euhm, ja,' zei Romez. 'Zomer om precies te zijn...'

'Dan kan je hier lang zoeken,' zei de man. 'Want ze staat momenteel in Golven.' Romez knikte.

'Dan ga ik daar heen,' zei hij en liep weg voordat de man nog iets kon zeggen.

Gelukkig voor Romez was Golven niet al te ver weg en doemde al snel voor hem op. Romez zette zijn nagels in de muis van zijn hand en liep naar binnen. Meteen werd hij door zonlingen met titel naar de tribune gewezen. Hij kon er niks tegenin brengen en kwam naast een Aziatisch meisje te zitten waarvan haar zwart paarse haar net iets boven haar schouders hing.

'Ik vraag me af wat ze ons gaat vertellen...' zei het meisje en Romez keek verward links en rechts om er zo achter te komen dat ze het tegen hem had.

'Ja, ik ook,' zei hij een beetje afwezig.

'Klopt het dat je nieuw bent?' vroeg ze daarna en Romez keek haar aan.

'Ik loop hier al een paar weken rond,' zei hij en ze keek hem schuin aan. Haar ogen versmalde.

'Ik heb je nog niet eerder gezien...' zei ze bedenkelijk en stak haar hand uit. 'Jezie.'

'Romez,' zei Romez terug en schudde haar hand het moment dat Zomer in het midden van de arena verscheen.

'Mijn beste zonlingen,' zei Zomer, maar kwam niet verder dan dat omdat ze letterlijk in het niets verdween. En dat net wanneer Romez een brandende vraag voor haar had.

---------------------
Ja! Jezie is er weer! Ook in deze versie ^^

Ik houd echt van m'n gays :3 xD

En nog steeds een happy pride month :D