De druk die ik mezelf opleg om ervoor te zorgen dat Kaya en Ilay me wél mogen is enorm. Krampachtig probeer ik een manier te verzinnen om leuk over te komen. Misschien moet ik vragen wat hun lievelingseten is? Nee Auria, dat is belachelijk! Dat is niet de eerste vraag die je stelt aan mensen die je pas net hebt ontmoet.

'Dus,' begin ik. 'Zijn jullie een stel?'

Kaya en Ilay houden allebei tegelijkertijd halt en wisselen een korte, geamuseerde blik. Dan begint Kaya keihard te lachen. 'Absoluut niet!'

'Als je ons wat beter leert kennen, kom je er nog wel achter,' zegt Ilay. 'Kaya is meer als een zus. We zijn het echt nooit met elkaar eens.'

'Het verbaasde me dat de Consuls ons bij elkaar zetten om jou op te pikken. De afgelopen samenwerkingen tussen Ilay en mij verliepen absoluut niet vlekkeloos.'

'Wat zijn de Consuls?' vraag ik, terwijl we weer langzaam verder lopen. Ik ben me heel bewust van het grind dat onder mijn schoenen knarst bij elke stap die ik zet. Het bezorgd me een euforisch gevoel. Ik adem diep in. Dit is vrijheid.

'De Consuls zijn de Zielenzoekers die hier de leiding geven,' legt Kaya uit. 'De Consuls voor ons zijn wat voor de mensen politici zijn en wat voor jullie De Elite is.'

Een rilling loopt over mijn rug als ik me inbeeld hoe De Consuls zouden zijn. Ik zie ze al voor me: allemaal strak in het pak, vreselijk stug en genadeloos, net zoals de Elite.

'Mijn vader is een van de Consuls,' gaat Kaya verder. 'Ilay en ik behoren tot de Rechters en Daemon is een Krijger.'

'Wat zijn Zielenzoekers eigenlijk?' vraag ik als ik me bedenk dat ik geen idee heb wat Zielenzoeker betekent. 'Je vader heeft me al verteld dat wij jullie demonen noemen en ik heb geleerd dat demonen monsters zijn die erop uit zijn om ons Zielverstrengelaars te vermoorden.'

'Dat zeggen ze alleen om ervoor te zorgen dat jullie niet overlopen naar de vijand,' zegt Ilay. 'Wij zijn er namelijk op uit om de Elite dwars te zitten.'

Ik knik. Ik hoef ze niet te vragen waarom ze de Elite proberen te hinderen na wat ze met Chayenne hebben gedaan. 'Waarom doen ze al die experimenten?'

Kaya haalt haar schouders op. 'Dat weten we niet. We zijn nu al jaren bezig om daarachter te komen. Zelf vermoed ik – maar dat is puur speculatie – dat ze hun soort sterk willen houden. En om dat te doen, voeren ze experimenten uit op de Zielverstrengelaars die niet aan hun strenge eisen voldoen. De sterksten overleven de experimenten, de zwaksten niet: survival of the fittest.'

'Dat is afschuwelijk.' Ik kan het niet geloven. Al die jaren speelden er zich een verdieping boven ons de meest gruwelijke taferelen af. Terwijl wij nietsvermoedend lessen volgden, werden er daarboven Zielverstrengelaars gemarteld. Zielverstrengelaars zoals Chayenne, zoals ik, misschien zelfs kinderen. Er loopt een koude rilling over mijn rug.

'Dat vind je al erg? Ik vind het veel erger dat de Elite de Verloren Zielen... Au!' Kaya wrijft met een pijnlijk gezicht over haar zij waar Daemon haar zojuist gestompt heeft. 'Waar kom jij dan weer vandaan?'

'Van Het Periculum. Ik moest controleren of ze de zoektocht naar Auria al hebben gestaakt en zo te horen ben ik net op tijd terug om jou de mond te snoeren.'

'Dat hoefde niet op die manier, hoor.' Kaya geeft haar broer een geïrriteerde duw, die zo hard is dat ik mijn evenwicht was verloren, maar Daemon blijft staan alsof hij slechts een klein tikje heeft gekregen.

'Waarom heb je me ontvoerd?' vraag ik aan Daemon. Ik probeer boos te klinken, maar ik durf niet goed.

'Wacht, jij hebt haar ontvoerd?' Ilay grinnikt. Hij bekijkt Daemon van top tot teen. Net zoals de laatste keer dat ik hem gezien heb, draagt hij alleen maar zwart kleding. 'En zelf ben je niet gewond geraakt? Dat is nieuw.'

Kaya giechelt.

'Wat bedoel je?'

'De eerste ontvoering die Daemon moest uitvoeren, ging wat moeizamer dan hij zelf had ingeschat,' zegt ze.

Daemon kijkt zijn zus met een vernietigende blik aan. 'Kaya, kop dicht.' Zijn stem klinkt laag en dreigend, wat in schril contrast staat met de rustige en geduldige houding die hij tegenover mij had toen we voor het eerst met elkaar praatten.

Kaya negeert haar broertje compleet. 'Hij moest een paar jaar terug ook een Zielverstrengelaar ontvoeren, maar Daemon had niet verwacht dat een meisje ook de nodige rake klappen uit kon delen.' Kaya's schaterlach vult de binnenplaats. 'De ontvoering mislukte en Daemon kwam met een gebroken kaak thuis.'

Mijn mond valt open van verbazing. Niet omdat ik niet had verwacht dat iemand Daemon een klap durfde te verkopen, maar omdat ik dit verhaal ken. 'Karin Zatina.'

'Kende je haar?' vraagt Kaya.

Ik knik. 'Ze was mijn enige vriendin op Het Periculum, totdat ze haar ziel mocht verstrengelen en Het Periculum verliet.'

'Ze is nu een van onze spionnen,' zegt Daemon.

'De Consuls hebben ons de opdracht gegeven om een aantal Zielverstrengelaars ervan te overtuigen dat wat de Elite doet fout is. Karin was niet overtuigd en nadat Daemon haar probeerde te ontvoeren, wilde ze al helemaal niet meer met ons meewerken. Maar Karin is een hele goede Zielverstrengelaar en zij was wel in staat om na haar Zielverstrengeling het lichaam van de Verloren Zie...' Kaya stopt middenin haar zin als zowel Daemon als Ilay haar waarschuwend aankijken.

'Wat ben je vandaag toch een enorme flapuit, Kaya,' zegt Ilay. Hij klinkt geïrriteerd, maar zijn geamuseerde blik verraadt dat hij het wel grappig vindt.

'Nee, vertel door, alsjeblieft.' Ik kijk de drie smekend aan.

'Dat mag niet,' zegt Daemon terwijl hij zijn zus indringend aan blijft kijken, alsof Kaya haar mond dicht houdt zolang hij het oogcontact met haar maar niet verbreekt. 'Het is te gevaarlijk, Auria.'

'Ik snap niet waarom ze haar zo lang in Het Periculum hebben gehouden,' zegt Kaya.

'Vanwege de sport,' antwoord ik om het gesprek niet te laten stagneren.Antwoorden ga ik voorlopig toch niet krijgen, ben ik bang. 'Ze hield van kickboksen, maar dat mocht niet. We mogen geen voorkeuren hebben, ook niet bij sport. Alleen de jongens die goed genoeg zijn in voetbal, mogen voetballen voor het voetbalteam om de school te vertegenwoordigen.'

'Vandaar.' Ilay geeft Daemon een vriendelijke stoot tegen zijn schouder en krijgt in ruil daarvoor een geïrriteerde blik. 'Rake klappen kon ze duidelijk wel uitdelen, hè vriend?'

'Ja, hou maar op,' mompelt Daemon.

'Maar waarom heb je mij ontvoerd? Na wat ik allemaal gezien heb, was ik vrijwillig met je mee gegaan.'

'En hoe denk je dat dat uitgepakt zou hebben, Auria?' Daemons ogen doorboren de mijne. Ik huiver als ik me herinner hoe intens Daemons blik is. 'Nu zijn ze nog in de veronderstelling dat je ongewild in onze handen bent gevallen. Mochten ze je op een of andere manier toch vinden, dan geven ze je misschien nog een kans, ook al heb je te veel gezien. Ze zullen een stom excuus verzinnen en je ervan overtuigen dat wat je zag niet is wat het lijkt.'

'Daemon heeft gelijk,' zegt Ilay. 'Als De Elite weet dat je vrijwillig met ons bent meegegaan en ze vinden je terug, dan maken ze je meteen af.'

'Ilay!' roept Kaya verontwaardigd.

'Het spijt me, meisjes willen natuurlijk liever dat je alles wat rooskleuriger brengt.' Ilay draait zich naar mij. 'Auria,' begint hij gespeeld plechtig. 'Als De Elite weet dat je vrijwillig met Daemon bent meegegaan, dan zullen ze hun uiterste best doen om je naar de andere kant te helpen.'

'Nee, dat is beter.' Daemon haalt een zakje met marshmallows uit zijn jack en reikt de zak naar mij.

'Nee, dank je,' fluister ik. Ik heb niet zo'n honger. Het besef dat de Elite levensgevaarlijk is, begint langzaam bij me in te dalen.

Daemon haalt zijn schouders op en propt drie marshmallows in één keer in zijn mond.

'Kom, jongens. We moeten nu echt beginnen met de rondleiding, anders hebben we geen tijd meer om bij mama langs te gaan.'

'Kookt mam?' vraagt Daemon met zijn mond vol.

Kaya knikt terwijl ze met een stevige pas het grindpad af loopt. Ilay en Daemon houden haar met gemak bij, maar ik moet moeite doen om niet achterop te raken.

'Hmm.' Daemon kijkt naar zijn zak marshmallows die al voor de helft leeg is. 'Dan heb ik te weinig marshmallows.'

'Daemon, het zal heus wel meevallen. Anders ga jij toch koken?'

'Ik kan niet koken, maar ik weet dat tenminste van mezelf.'

'Het zal vast beter zijn dan in Het Periculum,' zeg ik. 'We kregen eigenlijk altijd aardappelpuree met wat groene smurrie en een bruin drabje dat vlees moest voorstellen.'

'Zo te horen heeft mam een bijbaantje waar ik niet vanaf weet.'

'O, hou op. Als mama er niet was geweest, at jij niks anders dan friet en pizza!'

'En wat is daar mis mee?'

'Het is ongezond, Daemon.'

'O nee.' Ilay zet een hoog stemmetje op. 'Straks kom ik nog een gram aan en dan pas ik niet meer in mijn bikini.'

'Weet je wat? Jullie twee zoeken het maar lekker uit.' Kaya pakt me bij mijn pols vast en ik kan een kleine schrikbeweging niet onderdrukken. Gelukkig is Kaya zo geïrriteerd dat ze het niet doorheeft. 'Kom, Auria. Wij lopen wel voorop.'

'Ah, ben je nou op je teentjes getrapt?' Ilay kijkt haar grijnzend aan. 'Heeft iemand je ooit al eens verteld dat je schattig bent als je boos wordt?'

Kaya steekt haar middelvinger naar hem op en sleept me de binnentuin uit.