'En de Buitenstaanders, hen die niet meedoet alleen uit bescherming van rijk en noodgedwongen, dus geen Verdedigers.' Voegt Eragon er aan toe.

Elena, Eragon en Merlia sporen hun paarden aan. Dagen reizen ze door de open vlaktes van Elementum.

'We moeten opschieten en zo snel mogelijk in Elementryx zijn.'
Eragon knikt.

'Zouden de andere er al zijn?' Vraagt Merlia.

Eragon schudt zijn hoofd. 'Wij hebben de kortste route. Laten even in sprint gaan.'

Ze sporen de paarden nog meer aan. Door het woud hoor je hun gehoeftrappel weerklinken. Wanneer ze uit het bos komen, stoppen ze op de heuveltop.

'Dit is echt prachtig.' Zegt Merlia gesmoord.

Eragon en Elena knikken instemmend. Ze draaien zich om en rijden de heuvel af, richting de poorten van Elementryx.

♡

'Elementryx is echt prachtig. Ik heb nog nooit zo'n bouwwerk gezien.'

'Fijn dat je het mooi vindt. Welkom Elena, Merlia en Eragon.' Elvovince komt aanlopen.

'Elvovince Elvryade.' Eragon schudt zijn hand.

'Fijn dat jullie zo snel konden komen. Laten we binnen verder praten.' Elvovince gebaart hen voor te gaan.

Met z'n alle lopen ze naar binnen, richting de vergaderzaal.

'Hopelijk komt de rest ook snel.' Elena zucht.

'Kouson is er al. Ik heb trouwens nieuws.' Sara komt de kamer binnen.

'Sara!' Merlia knuffelt de oude vrouw.

'Dit is niet goed voor mijn oude botten. Ik kom namens de Wijzen, we hebben iets ontdekt.'

Merlia laat Sara los. Justilien komt binnen rennen.

'Eskapier en Asmeralia komen eraan.'

'Ook fijn jou te zien.' Zegt Elena droog.

'Nog steeds zo serieus?'

'Tegen jou? Altijd.'

De deuren gaan alweer open en Eskapier en Asmeralia lopen naar binnen.

'Goed, nu jullie er ook zijn kunnen jullie je opfrissen in de vertrekken tot Amelie en Selene er ook zijn. Elfinx wijst de weg.'

Elfinx knikt en loopt de kamer uit. Snel volgen Merlia, Elena, Eragon, Sara, Asmeralia, Eskapier, Justilien en Kouson.

---------------------

'Ik kan gewoon niet zonder jou. Ik hou van je. Ik ben namelijk niet Beta Laurenz. Ik ben Léon, de wolvenprins, je vriend die je lang geleden bent verloren. Amelie Zonnestraal.'

'Léon?' Amelie kijkt niet begrijpend Selene aan. 'Je was toch dood.'

'Léon, de legendarische wolvenprins. Vervloekt uit jaloezië, dat is wat ik weet. Ik ben geen encyclopedie. Zelfs ik weet dingen niet. Blijkbaar heeft hij de vloek overleefd.'

'Inderdaad. En jij, Amelie, bent mijn mate.' Zegt Léon kalm.

'Mate?' Roepen Selene en Amelie in koor.

'Zielsverwant. Jullie kennen toch wel het verhaal van Luna, Alfa, Celestia, Cole en Demon.'

Ze knikken.

'Als zielsverwant hoor je bij elkaar. Je kan elkaars gevoelens lezen, op grote afstand. Je weet je zielsverwant door hem of haar in de ogen aan te kijken. De wereld vervaagt en alleen jij en je zielsverwant bestaan nog.'

'Zoals in de tent.' Roept Amelie geschrokken.

Léon knikt.
'Ik wil niet kil zijn. Dit is wel allemaal aardig en leuk, maar we worden verwacht.' Selene brengt Amelie in beweging.

'Je hebt gelijk. Ga mee Léon.' Ze kijkt smekend naar Léon.

'Alleen als het van haar mag.'

'Als we maar gaan, dan vindt ik alles best.'

Léon veranderd in een wolf. Selene en Amelie springen op twee paarden.

'Hoe ver van hier?'

'Ik weet het niet. We zijn van het pad afgeraakt.'

Amelie zucht. 'Léon, enig idee?'

'Volg me.' Ze sporen hun paarden aan.

♡

Na twee dagen en nachten reizen komen ze aan in het elevenrijk.

'Prachtig. Dit blijft me verbazen.'
'Anders dan Aquarel, Wolkenheart of Waterartemis.'

'Dit is echt het fraaiste bouwwerk dat ik ooit heb gezien. Zullen we gaan?'
Selene en Amelie knikken. Léon rent de heuvel af.

'Iedereen moet er zijn.' Schreeuwt Amelie boven de wind uit.

'Ik hoop het.' Léon verandert terug. Voor hen gaat de poort open.

'Welkom in Elementryx prinsessen en prins.' Groet een van de wachters.
Ze knikken en lopen naar binnen.

'Eh, welke kant op?' Vraagt Léon.
Amelie schudt haar hoofd.

'Daarheen, richting de vergaderzaal van de raad.' Selene wijst richting een trap.

Amelie loopt meteen die richting op. Ze duwt de deur open.

'Amelie, Selene.' Elena knuffelt Amelie.

'Wat fijn dat je bent gekomen.' Elvovince schudt de hand van Selene.

'Wie is dat?' Eragon kijkt argwanend naar Léon.

'Ik ben Léon, de wolvenprins. En jij bent?'

'Eragon.' Ze schudden elkaars hand en nemen elkaar wantrouwig op.

'Oke, iedereen is er. Laten we beginnen.' Sara gaat zitten.

Snel zoekt iedereen zijn plek. Elvovince loopt de zaal uit.

'Wat gaat hij doen?' Fluistert Merlia tegen Amelie.

'Geen idee.'

Elvovince komt terug met het Orakelbol. 'Mag ik jullie aandacht?'
Iedereen houdt op met mompelen en kijkt naar Elvovince.

'Al sinds een tijdje hebben we last van heksen, ze veroveren stukken rijk en doden iedereen. Sinds de tragische val van Jageresseneiland, kunnen ze ongestoord verder. Al heel lang proberen dappere strijders het kwaad te stoppen, zonder succes. Maar er moet wat aangedaan worden!'

Iedereen knikt instemmend.

'En we hebben het antwoord.' Elvovince gebaart naar Sara.

Sara staat op. 'Zoals jullie weten heeft het Orakelboek aan Artemis Jageres een Orakel gedaan.'

Weer knikt iedereen.

'We weten wie de uitverkorende is.'
Er ontstaat gemompel. 'Wie zou het zijn?' 'Kan ze het wel aan?' 'Is er hoop.'

'Stilte.' Sara steekt haar hand op.
Het geroezemoes stopt.

'Er is oorlog op komst, er zal veel bloed worden vergoten. De oorlog, begonnen door liefde, zal alleen kunnen worden gestopt door zij van de voorspelling. De uitverkorende moet zich haasten. Ze zal op Queeste moeten, onbekende gebieden passeren, en uiteindelijk geheimen trotseren. Alleen 6 prinsessen samen, kunnen het kwaad verslaan.
Ze zal de schoonheid van natuur hebben, ogen zo fel als licht, haren in het licht van de manenschijn en wijsheid zonder grens. Zonder ervaring met krachten, zonder enig idee. Zal ze de wereld redden.' Sara spreekt de woorden zorgvuldig uit.

'Om er zeker van te zijn dat onze vermoedens kloppen, moet zij het Orakelbol aanraken. Dat kan alleen als zij hier is. En ze is hier, in deze zaal aanwezig.'

Iedereen kijkt elkaar aan.

'Prinses Selene. Je vermoedens zullen nu worden bevestigd.' Sara gebaart naar haar.

Aarzelend staat ze op en loopt naar het Orakelbol. Ze zet haar handen op de bol.

'Een meisje geeft de Dymensie's hoop,
6 elementen hakken de knoop.
Slechts 4 zal ze goed sturen,
Die zal ze allemaal afvuren.
De overige 2 elementen,
Net als de rest verdeeld over continenten.
Zal ze met behulp sturen,
Zodat ze die ook kan afvuren.
Maar ze zal ze niet behouden,
Een kan ze niet vertrouwen.
De ander gaat verloren,
Daar zul je niks meer van horen.
Een meisje zal haar vinden,
En de elementen bedwingen.
Ze kan het eiland bevrijden,
En de vloek vermijden.
Maar alleen als ze sterk is,
En de elementen in hun twist.
Haar keuzes zijn gevaarlijk,
Een misstap kost kwalijk.'

Iedereen kijkt verbaasd naar Selene.

'Dus toch, na al die jaren gelooft ze nog steeds in me. Genoeg om het lot van de wereld in mijn handen te zetten.' Selene glimlacht triest.

'Accepteer je de Queeste? De Queeste om Elementum en alle andere Dymensies te redden?' Vraagt Elvovince, horwel hij het antwoord al weet.

Selene kijkt recht in de ogen van Amelie. Ze ziet alleen angst, verdriet en schuldgevoel.

'Ja.'