'Ik zal vechten tot de dood.' Zegt een trotse stem.
'Ik zal hem terug pakken.' Zegt een kalme stem.

'Ze moeten hier voor boeten!' Roept de een.

'Dat kan niet. Ze zijn te sterk!' Roept een ander.
'Het volk rekent op ons!' Bemoeit een derde zich mee.

'We mogen niet!' Beslist de vierde.

'Genoeg. Laat de koningin spreken.' Schreeuwt de vijfde.

'Bedankt Narcis, ik vindt dat we wel iets moeten doen. Ze hebben alle machtige Amuletten.'

'Een niet. Aqua was ze te slim af en heeft ervoor kunnen zorgen dat Zeenia's amulet onvindtbaar wordt. Ik betwijfel of zelfs de prinses weet waar het is.'

'Stil Zonnebloem. Waar het om gaat is dat ik verantwoordelijk ben voor een groot deel van de bomen. Zonder mijn Amulet zullen de bomen sterven.'

'Koningin, de Queeste is gevaarlijk.'

'Zonnebloem, je zit in mijn raad en kent ergere gevaren, ik ga en niemand houdt mij tegen. Begrepen? Ik zal medemensen zoeken. Ik, Elena Elves, ken vele vijanden maar ook vrienden.'

Iedereen kijkt de koningin aan.

'Heeft u een plan?' Vraagt Narcis.

'Ja. Maar dat gaat jullie niks aan. Jullie moeten voor het rijk zorgen.'

Narcis knikt. Na haar was Narcis de hoogste rang. Gelukkig is ze ook wijs en te vertrouwen, denkt Elena. Elena loopt de zaal uit en loopt richting de koetsieren.

'Grasvlak, mag ik de uil van Selene?'

'Natuurlijk Elena.' Grasvlak pakt een prachtige uil en geeft hem aan Elena.

Snel bindt Elena een brief aan de uil.
'Voor Selene.' Elena loopt naar het raam en laat de uil weg vliegen.
Elena kijkt de uil na.

In Elena's kamer is veel ruimte. Als konigin heeft ze haar kamer helemaal ontworpen als natuur. Overal hangen bomen en bloemen. Elena loopt naar haar nachtkastje en haalt haar dagboek. Ze begint te schrijfen.