'Eragon?'

'Ja?'

'Gaan we wel de goede kant op? Ik bedoel, dit lijkt niet op de kaart.'

'Angelina verandert haar gebied steeds. Zo kan niemand haar vinden.'

'Okéeeee.' Merlia zit chagrijnig te galopperen.

'Wees niet zo'n chagrijn. Daar wordt je oud van.'

'Sst, Kappen!' Léon luistert aandachtig om zich heen. Iedereen valt stil. 'Horen jullie dat ook?'

De rest schudt zijn hoofd. Léon kijkt verbaasd, maar knikt dan om verder te gaan.

'Trouwens, kappen doe je in het bos.' Merlia kan een grijns niet onderdrukken, terwijl Amelie en Elena hard lachen.

'Dit gaat niet werken, niet zo. We moeten meer samenwerken en voorzichtiger zijn. Dit is een serieuze missie.'

'Eragin heeft gelijk. We moeten vaart maken!'

Elena begint te galopperen, terwijl Selene de kaart goedhoudt.
'De weg op en dan de hele tijd rechtdoor. Bij de splitsing links af en dan kom je bij een smal pad.'

Elena knikt en ze gaat de weg op, het is een zandachtig en hobbelige weg.
'Ze had onze aankomst kunnen plannen,' mompelde Amelie nors.
Selene schudt haar hoofd en glimlacht klein.

'Als ik echt een vampier was, had ik je al lang gebeten.'

'Dan zou ik beschermt voor haar gaan staan, ik zal mijn mate altijd beschermen.'

'Cute Léon, een vampier is in staat om op kleine afstanden te teleporteren. Ook zijn ze sneller dan een gemiddeld wezen en rennen ze zo'n 100 kilometer per uur. Als ze bloed ruiken zelfs 130. Vampieren kunnen hun bloeddorst onder controle krijgen als ze andere dingen eten, dit gaat echter moeilijk als je niks kan eten. Vampieren hebben een grote zwakte, zoiets als weerwolven en zilver, namelijk licht, het grootste middel tegen vampieren.'

'Lopende encyclopedie,' Eragon schudt zijn hoofd lachend, 'je hebt veel opgevangen van reizen, kennis, dat goed van pas kan komen. Nu links af, toch?'

Selene knikt. Ze nemen snel het pad naar links, vol heggen en een smal pad. Dit pad is zo smal, dat Elena, Merlia, Nives en Léon er niet doorheen passen.

'Terug veranderen?'

'We hebben geen keus,' Merlia veranderd terug en gebaart Léon eerst.

Léon begint langzaam aan de weg van het smalle paadje. De rest volgt snel en Ergon sluit de rij. Na een paar tientallen meters, wordt de weg breder.

'Stop,' iedereen kijkt verbaasd naar Selene. 'Dit is volgens mij geen pad,' ze pakt een stok van de grond. Aarzelend raakt ze de heggen aan met de stok, de stok word ruw uit haar handen getrokken. 'Dit is inderdaad geen pad, het is een Labyrint! We zijn er. De heggen zijn gevaarlijk raak ze niet aan.'

'We zullen een touw moeten gebruiken, anders verdwalen we. Angelina woont ergens in het midden, we moeten terug.'

Iedereen begint haastig in zijn tassen te kijken.

'Ik heb geen kilometers lange touwen, alleen dit, jullie?' Merlia haalt een touw tevoorschijn dat zo'n 200 meter is.

Ze schudden hun hoofd, alleen Selene en Amelie kijken rommelig in een tas.
'Het moet toch ergens hier zitten, we hebben het erin gedaan!' Amelie graait door de tas.

'Hoe past het...'

'Oneindigtas, van Elvovince.' Selene kijkt in de tas. 'Hebbes,' ze haalt een zeer lang, en dun koord tevoorschijn.

'Is dat..' Léon kijkt naar het touw.
Eragon knikt. 'Eeuwigkoord, zeer dun, maar stevig.'

Elena maakt het touw vast aan een boom met een zeer strakke en ingewikkelde knoop.

'Elena, is de knoop nog los te krijgen?'
'Wel als je hem kan leggen. Laten we gaan.'

Selene begint het koord uit te rollen en ze kiezen willekeurig een pad. Na iets wat eeuwen lijk, werkelijk paar uur, stoppen ze om wat te eten.

'Iemand enig iedee hoe je dit labyrint kan kruisen?' Léon deelt aan iedereen brood uit.

'Angelina maakt het niet voor niets zo. Je moet het wijs doen, niet op kracht.'

'We kunnen de rechter of linkermuur aanhouden. Zolang het labyrint niet beweegt, kom je ooit bij het einde of midden.' Selene maakt een snelle schets van een enorm labyrint. 'Kijk, dit is het beginpunt. Als je de heletijd de rechtermuur aanhoudt, dus zo.' Ze begint een lijn te trekken door het labyrint. 'Kom je bij het einde.'

'Ik weet het niet, het zit met niet zo lekkker.' Amelie kijkt aarzelend naar de schets.

'Gevoel of werkelijkheid?'

'Werkelijkheid.'

Snel loopt Elena naar haar toe en pakt haar hand vast, meteen laat ze los.

'Amelie, je bent gloeiend heet.'

'Laat mij eens,' Merlia raakt voorzichtig Amelies hand aan. 'Zo heet als lava, dit hoort niet!'

Elena zoekt in haar tas, al snel heeft ze een groen flesje in haar hand.

'Dit gaat prikken, zo kunnen we zien wat je hebt.' Langzaam giet ze het spul over Amelie's arm geen. Het veranderd in vuurrood. 'Wil je het goede of slechte nieuws horen?'

'Slechte nieuws eerst.' Amelie kijkt naar Elena's bezorgte gezicht.

'Goed, het slechte nieuws is...'