Hunter kijkt hen na.
'Succes, dat kun je wel gebruiken.' Fluisterde hij zo zacht dat Jolanda en Darkstar het niet konden horen.

'Waarom? Waarom is Elementum zo groot, zo moeilijk, zo mysterieus en zo ingewikkeld? Hoe moeten we ooit de raad vinden in het doolhof van rijken, bossen, velden en zandvlaktes?'

'Dat, lieve Darkstar, is de vraag die al duizenden jaren word gesteld. En hij is nog nooit beantwoord. We hebben geen keus, zo zit Elementum eenmaal in elkaar. Wij lijken slecht voor de elven en feeën, zij lijken slecht voor ons.' Jolanda glijdt met haar hand over een bloem. Meteen verwelkt hij.

'Maar wie er werkelijk slecht is? Geen idee. Wanneer wij langs de bloenen lopen, verwelken ze meteen. Wanneer een fee een bloem aanraakt, begint hij spontaan te bloeien.

Maar een bloem hoort zowel te verwelken als te bloeien. In de lente bloeit hij, zodat er in de zomer vruchten zijn. In de herfst verwelkt hij, zich klaarmakend voor de winter. Als een bloem dat niet doet, sterft hij van de kou.

Als feeën in de herfst de bloemen laten bloeien, sterft hij in de winter. De winter zorgt er voor dat het hele land opnieuw wordt gezaaid, in de lente komen de zaadjrs uit.'

'Het maakt niet uit wie goed of slecht is, uiteindelijk ben je elkaars vijand. Net als de herfst en de winter de lente en de zomer tegenspreken.' Vult Darkstar aan.

'Inderdaad. Heb je wel eens verhalen gelezen? Het is bijna altijd vanuit een persoon. Daardoor lijkt de rest slecht. Zo werkt het leven eenmaal.'

'Waarom ben je geem raadgever? Je kan zo goed advies geven.'

'Geloof me, je wilt mij advies niet. Alleen als je niet bang bent voor falen.'

'We falen allemaal wel eens, alleen de een dieper dan de ander.' Mompelt Darkstar.

'Je hebt gelijk. Laten we ons concentreren op je rot Queeste. Waarom in godsnaam heeft Volumia de amuletten gestolen! Het was dwaas, roekeloos en erg gewaagd.' Jolanda schudt haar hoofd. 'Je kunt niet de natuur verstoren in Elementum, dat wordt de ondergang van iedereen. Licht heeft dat bewezen door Duister te vervangen in Kwaad.'

'Helaas zijn wij het kwaad, vol op oorlog, vol voor wraak. En dat allemaal door een simple liefde.'

'Liefde heeft er niks mee te maken, het moest ooit gebeuren. Als Ariana en Stefan een paar jaar later zouden worden geboren, zouden ze waarschijnlijk al in de oorlog zitten. Het moest gebeuren, toevallig bij hun.' Jolanda kijkt naar het hoge bos in de verte. 'Laten we vaart maken, het wordt bijna nacht. Die wil je niet op de vlaktes doorbrengen.'

Na deze woorden lopen ze samen verder, richting de hoge bomen, weg van de eenzame vlaktes van de Zuiderberg.

Na een tijdje valt de nacht, terwijl Jolanda en Darkstar net het bos hebben bereikt. Ze beginnen te zoeken naar een geschikte slaapplek, tevergeefs. Er is niks, behalve bomen, gras, bomen en bloemen.

'Dit werkt niet, we zullen moeten klimmen.' Zegt Darkstar na een tijdje.

'Je hebt gelijk, laten we in die boom gaan. Die ziet er nog redelijk beklimbaar uit.' Samen lopen ze enaar toe. 'Jij mag eerst.'

Darkstar knikt en doet haar tas van haar schouder af. Ze gooid hen op de grond en begint te zoeken anar een geschikte plek.

'Hier zo. Dit moet wel lukken, ik mag dan geen elf zijn, deze simpele bomen zijn gemakkelijk.'

'Juich niet te vroeg. heb je een zetje nodig?' Vraagt Jolanda.

Darkstar knitk en Jolanda maakt een kommetje met haar handen. Darkstar gaat erin staan en pakt een deel van de bokmstam beet. Ze begint langzaam omhoog te klimmen, richting de eerste tak. Wanneer ze halverwege is, kijkt ze omlaag.

'Kom je ook?'

'Als je boven bent, gooi ik eerst de tassen. Daarna zal ik komen.'

Darkstar knikt en vervolgt haar klim. Even later is ze bij de eerste tak en kijkt ze weer omlaag. Jolanda is wat planten aan het bestuderen en gooit interessante dingen haar tas in.

'Gooi de tassen maar.'

Jolanda gooit de tassen omhoog en wilt net beginnen met klimmen. Maar er klinken wat grommen vanuit de bosjes.

'Wie is daar?' Roept Jolanda.

'Jolanda, schiet op. Straks zijn het vijanden. Klim de boom in!' Spoort Darkstar haar aan.

Jolanda wilt net haar klim weer beetpakken, als er uit de bosjes drie wolven springen. Jolanda draait zich om.

'Geweldig, weerwolven.' Mompelt ze. 'Net wat we kunnen gebruiken.'

Een van de wolven begint te trillen en veranderd alsnel in een jongeman rond de 18 jaar.

'Wie hebben we hier. Koningin van de Zuiderberg, Jolanda IJzigheid, of moet ik zeggen Evil? Samen met ...' Hij kijkt omhoog en glimlacht. 'Darkstar Schaduw, de spionne van Evelina. Wat doen jullie hier, buiten jullie rijk. Komen jullie weer onze rijken veroveren? Wat dat gaat niet gebeuren!'

'Oh nee, een Alfa, genaamd Remix, staat wel aan onze kant. Hij zal niet blij zijn als jullie ons in de weg staan.' Zegt Jolanda.

'Remix, die klootzak van een idioot. Hij is het niet waard om een Alfa te zijn! Zijn stem telt niet mee.'

'Hij bepaald zelf.'

'Veilig in een boom zittend, terwijl je reisgenoot op ieder moment kan worden verscheurd? Je hebt wel lef.' De jongeman begint te lachen. 'Alfa Remix kan niks meer beslissen. Hij is dood!'

Jolanda schrikt. 'Dood?'

'Ja, door degene die ons land teruggaf, degene die ons heeft geholpen in tijdrn van nood.'

'Wie, zeg het en ik vermoord hem.' Roept Darkstar.

'Ooit gehoord van Selene, prinses van Zeenia? Haar vrienden hebben hem vermoord. En nu gaat hetzelfde gebeuren met jullie.' De jongeman veranderd terug in een zwarte wolf en gebaard naar de andere twee wolven.

Met z'n drieeën huilen ze. Daarna gaan ze in de aanvalshouding staan. De spreker begont te grommen naar de andere twee, ze knikken.

'De alfa.' Zegt Jolanda zacht.

Er komen nog twee wolven bij en ze beginnen de boom en Jolanda te omcirkelen.

'Blijf in de boom? Jij neemt de ene helft, ik de ander me helft.' Zegt Jolanda, voordat ze een spreuk op de eerste wolf spreekt.

Drie wolven gaan achter haar aan, en de andere twee blijven bij Darkstar. De kleinste begint te springen, in de hoop haar te raken. De Alfa kijkt om zich heen. Na een kleine aarzeling neemt hij een aanloop en springt op de andere boom hij weet de onderste tak te raken en begint te klimmen. Al snel merkt Darkstar zijn plan en begint ook te klimmen. Langzaam maar zeker komt ze bij de toppen van de bomen, maar de wolf is haar gevolgd.

'Blijf uit mijn buurt!' Ze vuurt een verlammingsspreuk op hem af, maar hij ontwijkt de spreuk gemakkelijk.

Hij veranderd weer terig in de jongeman die haar aansprak. 'Ik heb met elven en tegen heksen gevochten. Denk je dat ik zo'n simpele spreuk niet kan ontwijken?'

Na deze woorden rent hij op haar af. Ze probeert een nieuwe spreuk, maar hij is te snel en bots tegen haar aan. Samen vallen ze naar beneden, door alle takken heen. Voordat ze de grond raken, vallen ze in een lianenbos.

De jongeman veranderd weer in een wolf en begint de lianen kapot te krabben. Darkstar probeert elke spreuk, zonder succes.

Na een tijdje ziet ze Jolanda weer terugrennen met slechts een grijze wolf op de hielen. Maar de wolf haalt haar bijna in, slim genoeg vuurt Jolanda ee  spreuk op hem af waardoor hij uitglijdt. De Alfa in de boom springt van de tak af en land op haar neer terwijl de andere wolf de gevallen wolf helpt.

De twee wolven staan op en veranderen terug. De grijze wolf is een jongen, en de andere wolf een meisje. Samen lopen ze naar Jolanda. Ze binden haar vast, terwijl de Alfa terug de bomen inklimt. Hij snijdt de lianen door, waardoor Darkstar op de grond valt. De twee andere binden haar nu ook vast.

'Waar zijn Katana en Liam?' Vraagt de Alfa.

'Die komen eraan.' Antwoord de jongen.

'Wat doen we met hun?' Vraagt het meisje, gebarend naar Darkstar en Jolanda.

'Laat Katana en Liam maar eerst terugkomen.' Antwoord de Alfa. 'Dan zullen we bespreken wat we gaan doen met de heksen.'