Iedereen knikt. Al snel verdelen ze de tassen en gaan ze splitsen. Amelie en haar groep volgen het koord terug, en Selene en haar groep gaan dieper het doolhof in.

'Eragon, Elena?' Roept Selene naar haar twee vrienden.

'Ja?' Vragen ze in koor.

'Waarom heb ik zo'n gevoel dat dit labyrint een weg wijst? Hij geeft zo'n vreemd pad, met amper splitsingen.' Selene fronst. 'Een labyrint hoort toch splitsingen te hebben? Dat betekent toch labyrint?'

'Het labyrint bepaald de weg, typisch iets voor Angelina.' Eragon zucht. 'Als Angelina niet gevonden wilt worden, wordt ze niet gevonden. Door niemand. En ik heb met haar gewerk, dus ik weet het. Je moet niet zomaar vampieren misleiden, dat is heel gevaarlijk. Meestal zijn ze verscheiden en bemoeien ze zich niet met anderen. Maar bij oorlogen, dan zetten ze al hun krachten in om te winnen. Alleen als je goed kan vechten of magie bezit heb je kans om te winnen.'

'Kans om te winnen! Dan zouden wij verliezen. Gelukkig maar dat we een grote overlevingskans hebben. Ik wil haar niet als vijand, ik denk niemand eigenlijk. Maar is dat wel mogelijk in Elementum?' Elena denkt na. 'Is het mogelijk om vrede te hebben in Elementum? Een onbezorgde leven vol vreugde, liefde en vriendschap?

Selene schudt haar hoofd. 'Het is nooit gelukt, en het zal ook nooit lukken. Alleen door een tegenstelling te creëren kun je het evenwicht bewaren, daar koos het leven voor.

Ze maakte Engelen van lichtstralen, en Demonen van schaduwen. Ze creërde land, lucht en zee.

Ze zorgde voor de zon en de maan, die weer voor dag en nacht zorgde. De ene periode is de maan langer aan de hemel de andere periode de zon langer oo.

Ze zorgde voor vier seizoenen. In de herfst vallen de bladeren, die de bloemen en planten bedeken tegen de kou. De bomen hoeven minder voeding te geven door het gebrek aan bladeren. In de winter kan de aarde rusten en bijkomen. Maar wanneer de lente aanbreekt groeit alles weer en in de zomer is het op z'n volst, waardoor we genoeg voedsel hebben voor de winter.

Er waren bergen vol met sneeuw en ijs, zeeën vol water en zout, vulkanen vol met magma en lava, planten vol leven en besef, dieren en wezens die het leven waren, het leven dode en leven creërde.'

'En ze creeërde Licht en Duister, Goed en Kwaad.' Voegt Eragon eraan toe.

'Zo klinkt het haast als een sprookje. Maar het echte leven is alles behalve een sprookje. De echte wereld is hard.'

'En het verhaal van Ariana en Stefan? Was dat niet romantisch? Hoe Stefan Ariana redde, was zo mooi. Ze gaven zoveel om elkaar, dat ze hun leven voor elkaar rikeerden.' Zucht Selene dromerig. 'Denk je dat wij ook ooit de man van ons leven zien?'

'Ja, ik hoop dat ook.' Ook Elena kijkt dromerig.

Eragon mompelt iets dat verdacht veel lijkt op: 'Vrouwen.'

'En jij dan Eragon?' Vraagt Selene. 'Je had toch met Angelina?'

'Inderdaad, ik HAD met Angelina. Ik was redelijk verliefd, maar het was voor een deel ook door de missie. Tijden veranderen, zeker als je zo lang leef als ik.'

'Hoop jij niet je droom vrouw te ontmoeten, blijf je altijd singel? Ben je nog nooit langer verliefd geweest dan een mensen leven?'

Eragon lacht. 'Is dit een overhoring ofzo Elena? Maar om je vraag te beantwoorden, Jawel, ik was ooit verliefd geweest. Maar die vrouw heeft me laten zitten voor een ander.' Eragon zucht. 'Soms is liefde niet zo fijn, maar zorgt het voor problemen. Dankzij Stefan en Ariana zijn de feeën en heksen aardsvijaden.'

'Ben je nu niet verliefd?'

'Elena!'

Elena kijkt hem onschuldig aan.

'Weet je, jullie zouden echt bij elkaar passen. Hoewel velen dat ook over ons zeiden.' Mompelt Selene.

'Wat zei je? Eragon en ik? Nee. Sorry Eragon, maar je bent niet mijn type. En wat zei je erachter?'

Selene wordt rood en mompelt iets. Ook Eragon lijkt een beetje roder te worden.

'Wat?'

'Vele vinden ons bij elkaar passen.'

Elena kijkt haar aan alsof ze gebeten is. 'Jij, een prinses van een freaking groot rijk. Met Eragon, iemand die al weet ik veel hoe oud is en ook nog eens je beste vriend. Samen?'

Allebei knikken ze.

'Degene die dat zeggen zijn echt idioten. Dat ze het verschil tussen vriendschap en liefde niet eens zien.' Elena schudt lachend haar hoofd. 'Kom laten we verder gaan. Hoe eerder we bij Angelina zijn, hoe eerder we weg kunnen gaan.'.

Ze lopen snel door, maar niet voordat Selene en Ergaon elkaar lachend aankijken.

Na een tijdje stopt Selene ineens. 'Stop.' Roept ze hard.

Elena en Eragon, die nog aan het praten waren over van alles en nog wat, knallen tegen Selene aan. Alle drie vallen ze op de grond. Elena gooit een pluk uit haar haar en staat snel op. Eragon fronst en bekijkt de aarde. Selene steekt haar hand uit richting de heggen.

'Pas op. De heggen pakken je, dat weet je toch.' Waarschuwt Elena.

'Dat is het juist. Ik botste net tegen een heg aan, hij pakte me niet maar liet me gewoon gaan. Er klopt iets niet.' Zachtjes raakt Selene de heg aan. Er gebeurt niks.

'Ze heeft gelijk. Kijk naar de aarde. Er staan allemaal tekens.' Eragon staat eindelijk op. 'Selene? Kun je even kijken?'

Selene knikt. Eragon tilt haar op en ze kijkt over de heggen. Al snel hapt ze naar adem. Van schrik laat Eragon haar vallen en ze beland op hem, alweer.

'Auw, help me herinneren dat jij mij nooit meer mag optillen!' Selene wrijft over haar hoofd, het bonste enorm.

'Wat is er?' Vraagt Elena terwijl ze Selene vastpakt en omhoog trekt.

'De andere, ze hebben een overlevingskans van 2%.' Selene kijkt paniekerend om zich heen.

'Hoe bedoel je?'

'Selene?' Eragon kijkt bezorgd naar de gestreste Selene.

'Snappen jullie het niet? Wij gaan richting de uitgang van het doolhof. Dat betekent dus...'

'Dat de andere dieper het doolhof ingaan.' Maakt Eragon haar zin af. 'Selene, je had gelijk. We hebben een heel groot probleem.'

'Ik heb altijd gelijk, dat weet je heel goed. Beste vriend van me.' Selene pakt het draad. 'Maar als zij dieper het doolhof zijn ingegaan, heeft iemand geknoeid met het draad. Zij zouden het draad gewoon volgen en uit het doolhof gaan. Iemand is ons aan het misleiden, en ik denk dat ik weet wie die iemand is.'