Iedereen knikt. Al snel verdelen ze de tassen en gaan ze splitsen. Amelie en haar groep volgen het koord terug, en Selene en haar groep gaan dieper het doolhof in.

'Léon?'

'Ja?'

'Kun je wat meer vertellen over de mateband?' Vraagt Amelie zacht.

'Natuurlijk. Soulmates, afgekort mates, zijn 2 wezens die gemaakt zijn voor elkaar. Ze kunnen elkaars gevoelens voelen en weten precies wat te doen als hun soulmate verdrietig is. Soulmates zijn altijd verliefd op elkaar en zullen alles doen om elkaar te beschermen en blij te maken, zelfs ten koste van andere. Er zijn wat bezitterige wolven die hun soulmate claimen, dit verschilt per wolf. De Alpha en Luna zijn vrijwel altijd soulmates en de Alpha is heel beschermend en bezitterig als het om de Luna gaat.

Soulmates komen het meeste voor bij weerwolven en vampieren. Het komt ook wle eens voor bij andere wezens zoals elven. Soulmates zijn een geschenk van Fenestia, de godin die we hebben ontmoet. Ze staat bij wolven en weerwolven beter bekend als de Maangodin.'

'Wat is claimen?'

'Wanneer je je soulmate hebt ontmoet, voelen mannelijke wezens de drang om hun soulmate te markeren. Marken is een deel van het matingsproces. Wanneer je bent gemarkeerd, voelt elke jongen aan dat je bezet bent.'

Merlia giechelt en kijk naar Amelie. 'Waar moet je elkaar dan marken?'

'Hier.' Léon drukt lichtjes met zijn vinger in Amelies hals. 'Het voelt vreemd hé?'

Amelie knikt. 'En na het marken?'

'Dan moet je het matingsproces voltooien. De eerste stap van het matingsproces is elkaar vinden en accepteren. Vervolgens mark je elkaar. Na het marken zal je eens per maand in de heat komen. Alle mateloze of verbondeloze jongens zullen zich door je worden aangetrokken. Dit is in de hoop dat je mate de vilgende stal van het matingsproces doet.'

'En de volgende stap is?'

'Met elkaar in bed.'

'Oh.'

'Van alles wat je kan zeggen, zeg je oh!' Merlia schudt lachend haar hoofd.

Amelie haalt haar schouders op. 'Is het vreemd als ik steeds meer spijt ga krijgen van deze beslissing?' Amelie, Léon en Merlia lopen inmiddels al bijna een uur lang achter het koord aan. Zonder het patroon te verliezen.

'Van het matingsproces?'

'Natuurlijk niet Léon, ik hou van je. Ik bedoel hoe we lopen. Ik vindt het maar vreemd, is dat raar?'

'Nee, maar er klopt inderdaad iets niet. Selene zou nooit een bepaald ritme lopen, maar wij doen dat nu wel.'

'Inderdaad Merlia, nu je het zegt. We lopens links, 2 overslaan, rechts, 1 overslaan, links, 2 overslaan enzovoorts.' Léon stopt, net als Merlia.

Amelie loopt gewoon door. Wanneer ze de hoek om is, veranderd het touw van richting.

'Amelie!'

Amelie verschijnt weer uit de gangen en kijkt vragend naar haar mate.

'Kijk naar het touw.' Merlia wijst naar het touw dat nu rechtdoor gaat.

'Het koord ging toch naar rechts?'

'Hij veranderd van richting.'

Vreemd. Er is echt iets mis met dit doolhof.' Amelie zucht. 'Als ik nou geen vuurkoorts had.'

'Dan was dit helemaal anders gelopen. Léon, til Amelie eens op en kijk waar we ons bevinden.'

Léon tilr zonder moeite Amelie op. Ze kijkt over de heggen, tuurend naar alle andere gangen.

'En?'

'Wil je dat echt weten?'

Merlia knikt, net als Léon.

'Nou goed dan. Het was toch debedoeling dat wij uit het doolhof zouden gaan richting de vampieren met kleine overlevingskans van 17.5%. Selene, Eragon en Elena zouden naar Angelina gaan met een overlevingskans van grote hoeveelheid. Toch?'

'Ja, hoezo dan?'

'We hebben een groot probleem, een heel groot probleem. We hebben een overlevingskans van 2%. We zijn dichter bij het hart van het doolhof.