Sonya heeft een voortreffelijke klus geklaard. Ik kan niet stoppen met mezelf bekijken in de manshoge spiegel. Mijn figuur komt prachtig uit in de jurk, mijn ogen stralen je tegemoet en hun groene kleur valt extra op.
Waar ik me nog het meest over verwonder is hoe weinig make-up Sonya nodig had om mij zo mooi te krijgen. Mijn lippen heeft ze niet eens aangeraakt. Onverschillig gaf ze me een labello voor in mijn clutch. Mijn ogen heeft ze wat aangezet met goud en mascara. Mijn wangen hebben een gezonde blos van het vele buiten zijn in de afgelopen dagen en ook daar heeft ze niks aan opgesmukt.
Ik zeg: "Is de versiering nou afgestemd op mij?" En zie aan de schuldige blos van Sonya dat ik in de roos heb geschoten. Ik weet niet hoe ik hier op moet reageren en barst in lachen uit. Geweldig dit...

Sonya is zich in alle rust aan het omkleden in haar badkamer, neuroot als ik ben wil ik haar tot spoed manen. Wij zijn toch de gastvrouwen en moeten op tijd aanwezig zijn. Maar Sonya gaat voor fashionably late, en ik moet het daarmee doen. Als ik de verstrijkende tijd eenmaal zijn gang laat gaan begin ik plankenkoorts te krijgen, en reageer daarna extra sloom op alles; ik doe alles om de aankomst op het feest te vertragen. Maar het tijdstip komt met rasse schreden dichterbij en ik krijg uiteindelijk niet eens de tijd me te vergapen aan Sonya haar stunning appearance als ze eindelijk de badkamer verlaat, want nu heeft zij opeens haast. In de gauwigheid zie ik nog dat ook zij haar make-up licht heeft gehouden. Ze staat op onmogelijk hoge hakken en draagt een bloedrode jurk tot aan de grond, één deel eindigt wat hoger en laat aan de ene kant een deel been zien. Ik complimenteer haar verrast en zij reageert verrukt en gehaast. Ik wil nog naar Vince toe, die heeft vast op mij gewacht. Maar dat blijkt niet zo te zijn, en ik zie dat Sonya dat geregeld heeft. "Hij moet je daar zien en dan slaat de bliksem in." Verklaart ze romantisch. En een beetje afschrikwekkend als je dat van de bliksem letterlijk neemt.

We lopen daarom met zijn tweeën naar de zaal toe. Ik weet al hoe hij er versierd uitziet, maar ik hoor de muziek en het geroezemoes en ben benieuwd hoe de mensenmassa samengaat met ons gezwoeg en geregel.
De dubbele deuren staan open en ik vang de eerste glimp van een prachtig uitzicht op. De versiering is geweldig, op het podium staat een bandje te spelen en iedereen heeft het prima naar hun zin zo te zien.
Ik stap naar binnen en vraag me opeens af of ik niet tè afgestemd ben met de versiering. Niet opvallen doe ik graag, dus dat zou ik nog niet eens zo erg vinden. Maar zelfs ik -met mijn bord voor de kop- merk dat er gesprekken stilvallen als ik word gezien. Hoofden worden naar mij omgedraaid. Sonya is zodra we door de deuropening liepen gelijk weggelopen naar haar vrienden, en de ogen richten zich alleen op mij. Ongemakkelijk zoek ik naar míjn vrienden en dan zie ik de persoon waar het voor mij om draait.
Vince staat met zijn rug naar de ingang toe, te praten met wat jongens van de pack. Als zij stilvallen om ook te gaan staren, draait hij zich als in slowmotion om. De adem stokt me in de keel. Hij is gekleed voor een chique feest. Het zwarte pak staat hem geweldig. Zijn imposante figuur zorgt voor een aanwezigheid die je niet snel vergeet. Donker, gevaarlijk en o zo sexy staat hij voor me, hij kleed me uit met zijn ogen en ik voel me nietig en kwetsbaar. Elke blik van hem schroeit over mijn lichaam. Mijn emoties wervelen rond en uiteindelijk krijg ik een uitermate begerenswaardig gevoel als hij me in de ogen kijkt: hoe hij mij met zijn blik verslind zorgt voor blosjes op mijn wangen. In enkele stappen is hij bij mij en we staan in onze eigen bubbel. En ik geef mijn toekomstige schoonmoeder in stilte gelijk; dit feest is een meesterzet. Om nog zonder hem te leven gaat niet gebeuren als het aan mij ligt, ik ben onherroepelijk van hem.
Hij zegt: "Je bent prachtig! Die jurk heb je goed uitgekozen. Maar dat had ze me al gezegd." Ik kijk wat onbegrijpend, over wie heeft hij het nou? "Dat meisje van de winkel." Verduidelijkt hij.
Ik stotter wat, zo goed ben ik niet met complimentjes. "En jij dan!" Zeg ik. "Dit pak staat je geweldig. Mooie touch ook..." Met dat laatste doel ik op zijn vlinderstrikje die dezelfde kleur groen heeft als mijn jurk. Hij kijkt me liefdevol aan en vraagt: "Wil je met me dansen?" Opeens verlegen kan ik alleen maar knikken en hij neemt me mee de dansvloer op.
We genieten van het feest, en als we in de kleine uurtjes klaar zijn om ons bed in te rollen verstevigen we onze relatie nog dieper.
In de beslotenheid van de slaapkamer gaat Vince nogmaals op een knie. Hij houdt een prachtige witgouden ring naar me op. Glad en zonder opsmuk. En als hij zijn vraag heeft gesteld, zeg ik ja.