Tijdens de wandeling bekend Zarah allesbehalve schuldbewust: "Ik heb wat navraag voor je gedaan, wat betreft je groene ogen. Er zijn hier een paar mensen met die kleur, en ik ben benieuwd of ze misschien familie van je zijn. Met eentje werk je zelfs samen. Je zou haar eens kunnen vragen naar haar familie." Voordat ik haar zou kunnen vragen over wie ze het heeft, besef ik het opeens. "Solange." Omdat haar huidskleur veel donkerder is dan de mijne, heb ik niet bedacht dat we familie zouden kunnen zijn. Maar haar groene ogen matchen perfect met die van mij. De koningin knikt, tevreden dat ik zo snel van begrip ben.
Ik ben niet beledigd dat ze zich zo met mij bemoeid. Van haar zou ik alles kunnen hebben. Maar Vince, die vandaag naast me loopt, kreunt wel even en vraagt stilzwijgend vergeving voor haar bemoeienis. Ik haal lachend mijn schouders op. Mij maakt het niet zo uit. Het is niet zo dat ik hier een privéleven heb. En Zarah is dol op intriges en samenlopen van omstandigheden. Waarom zou ik haar dat speurwerk niet gunnen? Ik ben er nog steeds van overtuigd dat dit allemaal op toeval berust. Maar baat het niet, dan schaadt het niet.
Zarah draait zich om, zich afvragend waarom ik zo stil blijf. Ik zeg haastig: "Ik zal het haar snel eens vragen."
Zarah knikt zelfbewust en begint mij dan het hemd van het lijf te vragen. Alle dingen die ik als onbenullig beschouw, wil zij weten. En Vince luistert aandachtig mee. Reden voor mij om te blozen. Maar dat wordt door geen van beiden gezien, en de vragenstroom gaat door. Elk miniem detail van mijn vrij saaie leven, vind ik zelf, wordt onder de loep genomen. Op een gegeven moment zeg ik: "Poe, ik weet opeens heel veel dingen van mezelf die ik nog niet wist." Zarah valt even stil en vraagt dan zachtjes: "Als ik me teveel met je bemoei, moet je dat gewoon zeggen hoor! Ik wil je niet oncomfortabel laten voelen." Ik ga bij mezelf te rade en zeg, zelf verrast: "Nee hoor, ik voel me prima op mijn gemak bij jullie." Dat deze mensen, vorige maand nog vreemden, en bovendien van adel, zo close aanvoelen vind ik erg bijzonder. Vooral omdat ik zo'n band eigenlijk nog nooit heb gehad. Ik weet wel dat dit de pijn later alleen maar erger maakt, als Vince zijn pleziertje heeft gehad, maar voor nu baad ik mezelf in hun liefde en aandacht.

's Middags mag ik weer dezelfde routine volgen van het schoonmaken van de koninklijke vertrekken. Dit keer helpt een echtpaar mij. Pieter en Brenda zijn tegen de 50 en hebben recent hun eerste kleinkind gekregen. Die ik vrij vlot beter ken dan mijzelf. Maar het is een heerlijk jongetje om te zien, dus ik snap ze wel, en geniet met ze mee. Liesbeth is de tante van het knulletje, wat het echtpaar haar ouders maakt. Het schoonmaken doen ze om en om, en ze zijn allemaal erg blij met mijn hulp.
Ze begeleiden me na afloop naar de eetzaal, waar weer een buffet klaarstaat.
Dit keer ben ik er vroeger waardoor ik iedereen zie binnendruppelen, een bord eten pakken en elkaar opzoeken. Ik zit redelijk eenzaam aan mijn tafel, Pieter en Brenda zitten aan een andere tafel met leeftijdsgenoten. En ik besef dat ik misschien wel de hele maaltijd alleen blijf zitten als alle tafels zich blijken te vullen, behalve de mijne. Ik zou me er niks van aan moeten trekken, maar dat doe ik wel.
De opluchting is dan ook immens als ik Liesbeth, kletsend met Solange binnen zie komen. Die twee zijn duidelijk vriendinnen, ondanks het leeftijdsverschil en ik moet mezelf bedwingen om ze niet te roepen. In plaats daarvan wacht ik lijdzaam af. Ik zie wat blikken van onbekenden mijn kant op komen en lach ze vriendelijk toe. Wat aarzelend door ze wordt beantwoord.
Ik had me geen zorgen hoeven maken. Nadat de dames hun bord vol hebben geladen, kijken ze zoekend door de zaal en stevenen dan rechtstreeks op mij af. Ik haal opgelucht adem. Ze komen aan weerskanten van me zitten en betrekken mij in hun gesprek. Het gaat om Reinout. Solange vindt hem veel te oud voor Liesbeth, maar ik moet Liesbeth gelijk geven. Wat maakt leeftijd uit als je van elkaar houdt. Wat ons op de volgende discussie brengt. Want dit is een flirt, hoezo begin ik over 'houden van'? En ik houd alweer lachend mijn mond.
Totdat ik opeens aan het gesprek met Zarah denk en Solange in een rustig moment vraag, maar puur om de koningin niet teleur te stellen: "Solange, heb jij toevallig een halfbroer of een ander mannelijk familielid die zijn eigen leven leidt?" Wat ik niet had verwacht is dat Solange kletterend haar vork op haar bord laat vallen en mij met grote ogen aankijkt.