"LEEF! STEEN LEEF!"
~ R00saaa~ 

Guy staarde naar zichzelf door een spiegel. Hij had zijn blauwe trouwpak weer aan, maar was niet tevreden. Hij wilde zo graag in zijn eigen zelfgemaakte, groene pak trouwen. Hij streek de stof van zijn wambuis glad en zuchtte. Nee, dit was niets. Hij fronste en liep naar de kledingkast die in de hoek van de kamer stond. Hij draaide de sleutel van de kast om en deed de kast open. Daar hing zijn groene pak. Met een glimlach pakte hij het pak uit de kast en legde het op zijn hemelbed. 'Het spijt me maar ik kan je echt niet aan doen.' mompelde hij triest tegen het pak. Hij zweeg even. Toen liep hij naar de deur en keek of er niemand in de gang was. Toen liep hij terug naar het bed met zijn pak erop en fluisterde: 'Of toch wel.' 

'Guy? Guy?' riep Izzy. En hij klopte op Guy's deur. 'GUY! Verdomme doe toch open!' mompelde Izzy kwaad. 'Guy de bruiloft begint bijna! Jij bent de bruidegom weet je nog?!' schreeuwde hij tegen de deur. Plots ging de deur open en Izzy viel bijna de kamer binnen. 'Hoi Izzy. Je riep me.' zei Guy vrolijk. Izzy krabbelde overeind en keek hem boos aan. 'Guy waarom duurde het zo-' Izzy stopte met praten. Hij keek Guy met open mond aan. Toen vermande hij zich en schudde zijn hoofd. 'Oké, zeg alsjeblieft dat dit een grapje is. Je wilt toch niet zo gaan trouwen?' vroeg hij ongelovig. Guy hield vragend zijn hoofd schuin. 'Hoe bedoel je? Zit mijn haar niet goed?' vroeg Guy en hij rende naar de spiegel. 'Hmm beetje scheef, maar ik dacht dat het er mee door kon.' mompelde Guy fronsend. Izzy zuchtte en telde tot 10. 'Kalm blijven. Wees kalm.' bromde hij in zichzelf. 'Guy..' begon hij toen. 'Je bent je trouwpak vergeten aan te doen.' zei hij ernstig. Guy keek hem lachend aan. 'Nee hoor. Dit is mijn trouwpak. Zelf gemaakt. Cool hé?' zei hij trots. Izzy trok zijn wenkbrauwen op. 'Je lijkt net een wortel en het is niet het pak wat je zou moeten dragen voor een bruiloft..Maar ja héél cool.' zei Izzy spottend. Guy knikte. 'Ik weet dat het een ander pak is. Maar dat blauwe pak haat ik! En ik ben de bruidegom, dus waarom mag ik niet zelf kiezen welk pak ik aan doe?' protesteerde hij. Izzy wapperde met zijn hand. 'Laat maar. We laten het wel zo. Kom mee. Je bruiloft begint zo.' antwoordde hij.

Guy stond zenuwachtig voor het altaar. Hij was zich er sterk van bewust dat iedereen naar hem keek. Guy keek smekend naar de priester, die naast hem stond. 'Kunt u even zeggen dat ze de andere kant op moeten kijken? Ze staren zo naar me.' fluisterde hij. De priester trok zijn wenkbrauwen op. 'Heer, het spijt me zeer, maar het is niet opmerkelijk dat ze zo naar u kijken. Hemeltjelief. Waar heeft u dat pak vandaan?' fluisterde de priester terug. Guy knipperde verbluft met zijn ogen. 'Staren ze daarom zo? Is dat goed? Vinden ze mijn pak mooi?' vroeg hij zacht. De priester keek hem een seconde lang in de ogen en wendde toen zijn blik af. 'Eh..Oh kijk, de bruid komt!' zei hij, Guy's vraag negerend. Maar hij had gelijk. Molly liep aan de arm van haar vader, met grote ogen op Guy af. Guy draaide zich om en zwaaide naar haar. De priester kuchte en Guy stopte gauw met zwaaien. Toen Molly bij Guy aangekomen was op het altaar, ging ze dicht naast hem staan. 'Je hebt een zeer aparte keus gemaakt om in dit pak te gaan trouwen.' fluisterde ze in zijn oor. Guy glimlachte. 'Bedankt. Ik ben me ervan bewust.' zei Guy hardop. Molly werd rood en ging voor hem staan, met de priester tussen hen in. 'Geachte aanwezigen. Welkom. Wat fijn dat u er allemaal bent..' begon de priester. 'Vandaag zijn we hier bijeen om de bruiloft tussen twee hele speciale en rijke mensen te vieren.' ging de priester door. 'Molly Cunningham..Neemt u, Guillaume de Saussure, als uw wettige echtgenoot? Zelfs in tijden van ziekte en verdriet. Zelfs in tijden van dood en verderf. Zelfs in tijden van-' 'Ja, ja ik snap het.' mompelde Molly. 'Tot de dood jullie scheidt?' ging de priester door. Hij keek Molly verwachtingsvol aan. Molly werd rood en knikte vlug. 'Ja.' fluisterde ze. De priester knikte goedkeurend en wendde zich toen tot Guy. 'Guillaume de Saussure, neemt u, Molly Cunningham als uw wettige echtgenoot? Zelfs in tijden van-' 'JA!' zei Guy heel hard. Iedereen schrok op. Molly werd nog roder dan ze al was en Guy hupste zenuwachtig van been op been. De priester knipperde met zijn ogen en knikte toen snel. 'Oké. Eh..Dan verklaar ik jullie nu als man en vrouw!' 'Nou dat ging helemaal prima!' grijnsde Vince. Hij en Izzy waren Guy komen feliciteren na zijn bruiloft. 'Grrmbl.' reageerde Guy. Izzy klopte hem op zijn schouder. 'Ach kom op het ging toch niet zó vreselijk? Ja, je was erg apart bezig en je pak zag er niet uit en Molly werd zo rood als een geflipte banaan, maar wauw! Het was was cool dat jullie de priester steeds in de reden vielen! Hij was zo geïrriteerd na afloop!' zei hij met een brede lach. Guy's ogen werden groot. 'Vind je mijn pak niet mooi?' vroeg hij. Izzy's lach verdween. 'Eh..Jawel. Kom Vince we gaan even nog wat taart halen!' zei Izzy snel en hij trok Vince mee. Vince keek achterom en stak zijn duim op naar Guy. Guy zuchtte. 'Dat was een erg aparte bruiloft jongeman.' zei een stem achter Guy. Guy schrok en sprong bijna een meter de lucht in. Zijn vader stond achter hem, samen met Molly's vader. Phillip keek Guy hooghartig aan. 'Lionel, mijn zoon ziet er fantastisch uit met dat pak. Vind je ook niet? Ik weet zeker dat hij dit helemaal zelf heeft gemaakt.' zei hij toen. Guy gaapte zijn vader verbaasd aan. Dit had hij totaal niet verwacht. Lionel, Molly's vader, knikte hem vriendelijk toe. 'Gefeliciteerd Guy. Je vader en ik zijn erg blij dat de bruiloft goed verlopen is. Eh..Op een paar dingen na. Maar dat deert niet. Zometeen krijgt Molly haar bruidsschat en dan is alles weer vergeten!' zei hij en hij lachte. 'Nou, ik ga nog wat taart halen. Voordat die twee jongemannen daar alles opeten.' zei hij en hij wees naar Vince en Izzy. Guy knikte hem verlegen toe. Lionel liep weg en Phillip bleef over. Het bleef even stil. Guy staarde naar zijn voeten en wilde net zeggen dat hij het fijn vond dat zijn vader zijn pak mooi vond. Maar Phillip was hem voor. 'Proficiat met je bruid. Ze deed het erg goed. Jij daarentegen was eh..creatief. Het pak is niet wat we in gedachten hadden, maar goed. Je bent in elk geval getrouwd. Eindelijk.' zei hij. Guy keek zijn vader aan. 'W-wat? Maar daarnet-' Phillip wuifde met zijn hand en onderbrak Guy. 'Daarnet zei ik dat ik je pak mooi vond, om Lionel te laten denken dat dit pak geweldig is. Je hebt het verpest Guy! Als je niet heel gauw de bruidsschat zo aan hem geeft, gaat hij misschien wel twijfelen aan je! En hoe verzin je het om Vince mee te laten komen! Vince, die nietsnut, ik was even blij dat ik hem kwijt was, maar toen ik hem zojuist zag..Ik wilde hem erg graag de nek omdraaien!' ratelde Phillip. Guy stak zijn hand op. 'Wow. Pap. Rustig aan! Vince is mijn vriend en een hartstikke goede bediende of wat hij dan ook mag zijn. Beter dan die Elton. Hij werkt me op de zenuwen. En nu ik getrouwd ben is dit mijn huis dus moet je je ook aan mijn regels houden!' protesteerde Guy. Phillip werd rood. Hij perste zijn lippen op elkaar en prikte boos op Guy's borst. 'Zonder mij zou jij niet eens getrouwd zijn mannetje! En sinds wanneer spreek je me niet meer aan met "u"?' siste hij. Guy keek hem strak aan. 'Au. Dat doet pijn wat je doet. Oh en sorry edelachtbare, maar ik ben gestopt met je u te noemen toen ik dronken op een schip stond!' riep Guy kwaad uit. De mensen om hen heen vielen stil en keken fronsend in Guy's richting. Guy knikte goedkeurend. 'Ja! Dat is waar! Ik ben dronken geweest! Op een schip! En wil je verder nog weten wat ik heb meegemaakt? Of boeit het je allemaal geen ene moer?' riep Guy tegen Phillip. Phillip zei niets. Hij stond doodstil voor Guy en zijn linkeroog trilde enorm. 'Eerst heb ik samen met Ivo een reis gemaakt over een prachtig landschap. Oh en toen zijn we overvallen door een stuk of duizend rovers en een daarvan was een rover die mieren aantrok en hij heeft Ivo meegenomen. Ik miste hem, maar voordat ik kon beseffen wat er was gebeurd schrok ik me dood van Vince, die in mijn wortel kar lag verstopt. Toen schrok ik me nog een keer dood, want mijn wortel kar werd gestolen. Toen kwamen we Izzy de boer tegen. Hij was heel aardig en gaf ons onderdak. Hij had een stuk of drieduizend miljoen zussen en broers, die allemaal met me solde omdat ik een gevecht aan was gegaan tegen een spin!' ratelde Guy nog steeds. Hij haalde even adem. 'Izzy is met ons meegegaan en wil voor me werken als bediende. Toen maakte we een lange tocht met de verkeerde boot naar Schotland. Op die boot ben ik dronken geworden en heb ik kinderliedjes gezongen met een coole kapitein. Daarna kwam ik hier en gooide Izzy, de laatste drie wortels in een of andere soep. De volgende dag moest ik trouwen en gaf jij mij een preek. Oh hee. Dat is nu. Maar ik ben het zat. Ja, ik doe van alles verkeerd, maar geloof nou eindelijk een keer in me! En help me met een nieuwe bruidsschat. Einde.' eindigde Guy. Hij keek zijn vader doordringend aan. Phillip zweeg nog altijd, maar door de blik van Guy vermandde hij zichzelf. 'Oke..Dit moet even bezinken..Begrijp ik je goed dat je de bruidsschat bent verloren?!' vroeg hij. Guy's mond zakte open. 'Serieus? Van al die dingen die ik net heb gezegd onthoud je alleen dit? Ik ben bijna vermoord door een spin! Ik ben overvallen door rovers en-' maar Phillip stak zijn hand op. 'Ik ga je moeder zoeken en dan vertrekken we weer naar Frankrijk. Naar ons gelukte kind.' zei zijn vader met een strak gezicht. Guy schudde zijn hoofd met een droevige glimlach. 'En je had mama meegenomen? Zelfs dat vertel je me niet.' zei hij. Maar zijn vader liep met grote passen van hem weg. 'Dag papa.' fluisterde Guy hem achterna. 

'Het spijt me van je bruidsschat. Ik had er mijn best op gedaan, maar helaas is het weg.' mompelde Guy toen hij Molly later die middag sprak. Ze zaten in de zitkamer, waar ze uitzicht hadden op het Schotse landschap. De zon ging al onder en door het licht baadde de kamer in een gele waas. Molly glimlachte. 'Ach Guy. Het spijt mij niet. Ik zelf ben niet super dol op wortels. En het doet me deugd dat je voor je wortels hebt gevochten. Dat is een goede daad. Je wilde me zo graag iets geven. Echt heel romantisch.' zei Molly vrolijk. Guy knipperde met zijn ogen. 'G-gevochten voor mijn wortels? Nou ja..Als je mieren-vriend een tegenstander noemt..' zei Guy zacht. Molly lachte. 'Je bent grappig. Een mieren-vriend? Nooit van gehoord. Zeker iets Frans.' zei ze. Guy trok zijn wenkbrauwen op en knikte verward. 'Eh..Ja tuurlijk.' antwoordde hij. Hij zuchtte. 'Je vader wilt vast dat ik een andere bruidsschat voor je zoek.' zei hij. Molly keek hem bedachtzaam aan. 'Dat denk ik ook. Maar ik zal met hem praten. Kijken wat ik voor je kan doen.' zei ze snel. Guy keek haar stralend aan. 'Bedankt Molly!' zei hij blij. Molly lachte en staarde in de verte, naar het zonlicht. Guy deed hetzelfde. Beide met dezelfde gedachten in hun hoofd. Misschien was hun huwelijk nog zo'n slecht idee niet.