'Ik bedoel zijn haar gaat toch al tegen de zwaartekracht in dus waarom zou het niet wegvliegen?'

~ R00saaa~

Guy streek zijn gewaad strak. 'Gewoon jezelf zijn.' zei Isabella. Guy keek zijn moeder gespannen aan. 'Glimlachen helpt altijd.' Guy glimlachte ongemakkelijk. 'Oke misschien moet je toch niet lachen.' zei Claris,Guy's zus, die naar de ongemakkelijke glimlach van Guy keek. Guy's vader keek naar de outfit van Guy. Hij had een knal oranje gewaad aan met pofmouwtjes. 'Waar is de outfit die Elton had klaargelegd?' vroeg hij geïrriteerd. Elton was de beste lakei van Philip. 'Dat was saai.' zei Guy. Philip keek hem boos aan en wilde net Guy terugsturen om iets anders aan te doen toen er paardenhoeven klonken. Een groot wit rijtuig kwam de binnenplaats oprijden. Guy zag in de koets een meisje zitten, samen met een oudere man. De man had heel erg donker haar, maar er waren al grijze plukken haar te zien. Guy redeneerde dat dit de vader van Molly moest zijn. De koets stopte en een lakei deed het deurtje open. Philip gaf Guy een por en Guy liep ongemakkelijk naar de koets. De vader van Molly stak zijn hand uit naar Guy. 'Aangenaam kennis maken. Ik ben sir Lionel, de vader van Molly.' Guy glimlachte en knikte. Philip schraapte zijn keel. Guy keek om naar zijn vader die hem met een doordringende blik aankeek. 'Ik ben Guy.' stamelde hij. 'Aangenaam Guy.' zei Lionel en hij keek even naar Guy's kleren. 'Wat heb je een-.' Hij stopte even en dacht na. 'Aparte outfit aan.' 'Dankje!' zei Guy oprecht blij. Guy's vader daarentegen keek beschaamd de andere kant op. 'Mag ik er nu ook uit komen.' hoorde Guy een meisjesstem zeggen. 'Ja hoor.' zei Lionel. 'Je moet nu de deur open houden en haar uit de koets helpen.' fluisterde Lionel. Guy keek hem ongemakkelijk aan, maar hield toen de deur van de koets open. Een meisje met prachtige groen-bruine ogen en bruine haren die strak in een knotje waren gezet stapte de koets uit. Ze had een lichtblauwe jurk aan met bijpassende schoentjes. Guy pakte haar hand vast en hielp haar de koets uitstappen. 'Ik ben Molly.' zei ze met een glimlachje. 'Ik ben Guy.' zei hij zachtjes. 'Hoe?' zei Molly brutaal. Haar vader gaf haar een waarschuwende blik. 'Sorry ik hoorde uw naam niet. Kunt u dat herhalen.' zei ze iets beleefder. Lionel keek trots. 'Guy.' zei Guy. 'Is je naam Guy?' vroeg Molly. 'Ja, het is Frans.' zei Guy een beetje beschaamd. 'Ik vind het mooi, mijn heer Guy.' Haar manieren waren duidelijk beter dan die van Guy en dat zag Philip ook. 'Zullen we naar binnen gaan.' zie Philip tegen Lionel. 'Dan kunnen ze met zijn tweeën kennismaken.' Lionel knikte instemmend en volgde Guy's gezin het kasteel in. Guy en Molly bleven staan en er viel een eindeloze stilte. 'Gaan we hier voor eeuwig blijven staan of wat?' zei Molly. Guy keek haar verbaasd aan. In één minuut had Molly al haar manieren overboord gegooid. 'We kunnen naar de tuin gaan.' stelde Guy voor. Molly haakte haar arm in die van Guy. Ze waren allebei klein dus dat paste perfect. Guy keek Molly onderzoekend aan. Molly zag er verzorgd uit en liep erg rechtop. Ze was dus niet al haar manieren kwijt geraakt. 'Zit je me nou te scannen.' zei Molly een beetje plagerig. Guy keek naar zijn voeten. 'Sorry.' Er viel nog een stilte. Ze gingen op een houten bankje onder een grote boom zitten. 'Dus meneer Guy. Heb je zin in onze bruiloft?' Guy staarde naar de blaadjes van de boom. 'Ik ken je niet echt.' ze Guy. 'Nou dan leer je me kennen.' zei Molly. 'Ik ken jou toch ook niet.' Guy dacht na. 'Dus wat is je lievelingseten?' Molly keek hem droog aan. 'Is dat het beste dat je kan bedenken? Ik dacht meer aan vragen zoals; Wat is jouw kijk op de monarchie? En wat vind je ervan dat mensen nog steeds worden uitgehuwelijkt?' Guy keek haar verbaasd aan. 'Ik vind uhm.' Guy wist niet zo goed wat hij moest vinden. Hij had nooit over die vragen nagedacht. 'Wat voor werk doe je?' probeerde hij het onderwerp te veranderen. Molly keek hem een beetje teleurgesteld aan. 'Ik ben hofdame aan het kasteel van Cashewlot. We gaan in de stad wonen daar in de buurt.' 'Leuk. Wat vind je van het huis?' probeerde Guy een gesprek te starten. 'Ik vind het een mooi groot huis, maar ik vind wel dat er een groot verschil is tussen de verschillende lagen in de samenleving. Ons grote huis neemt veel plek in beslag. Op die plek hadden ook meerdere kleine huizen kunnen staan. Ik denk dat het beter is dat we aan Cashewlot zouden wonen. Van de andere kant krijgen we wel veel mee van de verschillende lagen in de maatschappij. Het huis staat namelijk aan de rand van de stad in de buurt van een marktplein en vele boerderijen.' Guy staarde haar verbluft aan. 'Ja, vind ik ook.' Molly knikte tevreden. 'Dus hoe ga je me ten huwelijk vragen?' Guy begon nerveus aan zijn haar te frunniken. 'Wat- Wat vind jij een mooie manier?' Molly keek hem doordringend aan. 'Gewoon een erg romantisch aanzoek. Je kan via de rasters waar de rozen aanhangen naar mijn kamer klimmen en dan kan je me op mijn balkon ten huwelijk vragen.' Guy keek haar verward aan. 'Oh nee! Misschien kan je mij zingend ten huwelijk vragen.' zei ze enthousiast. 'Dat las ik in een ridderroman.' Guy wist niet wat hij moest zeggen. 'Ik- Ik kan helemaal niet zingen.' stamelde hij. 'Ach, je kan het toch leren.' Guy wilde net protesteren toen zijn vader de tuin in kwam samen met Lionel. 'Alles is geregeld, kinders.' zei Lionel. 'Het geld voor het huis is verdeeld en we hebben het definitief gekocht.' Guy keek Molly een beetje geschrokken aan. Het begon nu allemaal wel heel serieus te worden. 'Ik heb twee kamers klaar laten maken.' zei Philip. Molly en Lionel liepen samen het kasteel in op weg naar hun kamers. Ze waren moe geworden van de reis. Guy keek zijn vader angstig aan. Hij wist wat er nu zou komen. 'En heb je haar al ten huwelijk gevraagd?' Zijn vader stelde de vraag die hoopte te ontwijken. 'Ik ken haar net een half uurtje.' piepte Guy. 'Dus?' zei Philip boos. Hij trok Guy ruw van het bankje en trok hem mee verder achter in de tuin. Zo kon niemand hun horen. 'Snap je het dan niet? Lionel is een belangrijke leenman. Molly trouwt met iemand onder haar stand! Verder dan dit kan je niet komen Guillaume de Saussure!' Guy haatte het als mensen hem Guillaume noemde. Niemand noemde hem zo, alleen zijn vader. Guy wilde weglopen, maar zijn vader trok hem hard terug. 'Kijk hoe je eruit ziet! Je moet blij zijn dat Lionel zo gul is om zijn jongste dochter aan je uit te huwelijken.' Guy wilde wegrennen. Weg van zijn vader. 'Morgen vraag je haar ten huwelijk, dat is een bevel.' zei zijn vader star. 'Maar papa-' 'Noem me niet zo! Je bent toch geen klein meisje!' onderbrak zijn vader hem boos. 'Maar Philip kan ik jou niet gewoon opvolgen als graaf? Ik wil best wel graaf worden.' Philip keek Guy met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Als jij graaf wordt, blijft er niks meer over van dit land. Jij kan helemaal niet vechten, laat staan een land beschermen!' Guy kromp ineen. 'Ga nu maar naar je kamer. Kleed je morgen goed aan en vraag dat meisje ten huwelijk!' Philip duwde Guy het kasteel binnen. 'Je bent een teleurstelling Guillaume.'

Guy en Molly zaten naast elkaar aan de grote eettafel. Ze waren maar met twee, want Lionel en Isabella wilde graag dat de twee elkaar beter zouden leren kennen. 'Wat vind je ervan dat de hoge heren op kruistocht gaan? Ik zag dat heer Robert van Raina ook mee gaat en zelfs de heer Rogier gaat mee.' Guy staarde naar zijn gekookte wortels en lap vlees op zijn bord. Molly was al een half uur stellingen en moeilijke maatschappelijke stukken aan het vertellen. Molly nam een hap eten, keurig met mes en vork. Guy greep dit moment om iets te zeggen. 'Waar is ons huis precies?' Molly keek hem een beetje teleurgesteld aan. 'In Schotland bij kasteel Winchester.' Guy dacht diep na. 'Is dat ver weg van hier?' Molly keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Ja, het licht overzees.' Guy dacht diep na. Hij wilde graag ver van hier, maar de zee was gevaarlijk. Molly zag Guy's angstige gezicht. 'Je kan ook over het land en dan alleen het laatste stukje over de zee. Dan moet je wel een deel door het land van koning Jim, Dorsan. Er zijn daar op dit moment veel rellen gaande en er komt misschien een nieuwe koning. Ik heb gehoord dat het misschien één van de Winchesters wordt of iemand van de Kersenbloesem familie. Ik zelf zou gaan voor Kersenbloesem. De Winchesters hebben alleen maar ruzie.' Molly ging door met haar verhaal over Dorsan, maar Guy lette al niet meer op. Dit kon zijn uitweg zijn. Hij kon weg van zijn vader. Hij kon gaan wonen in Schotland met Molly. Hij kon wel wennen aan haar verhaaltjes hield hij zichzelf voor. Nu moest hij haar nog ten huwelijk vragen, maar hoe?

Het was al laat en Guy liep in zijn nachthemd door de tuin van het kasteel. De kamer van Molly had geen balkon dus het plan dat ze had beschreven ging niet werken. Haar kamer had wel een raam en een systeem van grote balken waar sierlijke bloemen omheen waren gebonden. Zo zou hij naar boven klimmen en dan door haar raam naar binnen gaan. Guy gooide zijn mantel, die hij over zijn nachthemd had aangedaan tegen de kou, over zijn schouder en pakte met zijn handen de onderste balk vast. De klim zou beginnen. Hij wilde zijn voet op de balk zetten, maar liet toch weer los en stapte weg van de balk. Hij keek op een afstandje toe hoe hoog het raam was. Dat zou hem nooit lukken, dacht hij. Nee, hij moest het proberen. Hij pakte de balk weer vast, maar liet al snel weer los. Molly keek vanuit haar raam toe naar Guy. Hij stond onder haar raam en liep continu naar de balken, maar ging dan weer weg. 'Hij komt.' fluisterde ze tegen zichzelf, maar Guy liet de balk weer los en stapte naar achteren. 'Hij komt toch niet.' fluisterde ze weer. Guy trapte tegen een grote steen in de tuin en pakte toen de balk weer vast. Molly giechelde. Na ongeveer 10 minuten te hebben getwijfeld, begon Guy aan de klim. Hij pakte de balk en trok zichzelf op. De balken functioneerde als een soort ladder en Guy kwam best makkelijk omhoog. Toen hij halverwege was keek hij naar beneden, wat achteraf een slecht idee was. Guy klemde zichzelf vast aan de balk toen hij zag hoe hoog hij was. Hij kon niet meer terug bedacht hij. 'Oh god.' mompelde hij. 'Oh god, oh god.' Hij bleef dit herhalen terwijl hij trillend van angst verder klom. Hij was er bijna toen zijn nachthemd vast bleef haken in de dorn van een roos. Guy vloekte en probeerde los te komen, maar had geen succes. Hij trok harder en zijn nachthemd kwam los. Een hard scheurend geluid echode door de stilte van de nacht. Guy zag dat er een enorme scheur in zijn nachthemd zat. Hij vloekte opnieuw. Dit was zijn favoriete nachthemd. Hij keek naar de sliert stof die bungelde aan de rozenstruik. Hierdoor zag hij weer hoe hoog hij was en slaakte uit angst een kreetje. De grond was meters en meters onder hem. Als hij zou vallen, zou hij het nooit overleven. Hij zag het raamkozijn van Molly's kamer en greep het vast met twee handen. Hij klom het laatste stukje en stond nu voor het raam van Molly. Hij stond in het kozijn en probeerde het raam open te doen, maar zonder succes. Het raam kon alleen vanaf binnen open. Guy's hart bonste in zijn keel. Wat nu? Hij kon niet naar beneden. Hij sloeg op het raam in de hoop dat Molly hem hoorde en dat deed ze. Ze had al die tijd zitten toekijken van een afstandje en kwam Guy nu te hulp. 'Goedenavond Guy.' Zei ze toen ze het handvat van het raam vastpakte. Guy lachte een beetje ongemakkelijk en gebaarde dat Molly het raam open moest doen. Molly en Guy hadden alleen niet door dat het raam naar buiten open ging. Molly duwde het raam open. Guy voelde hoe het raam tegen hem aankwam en viel bijna de toren af. Hij wankelde en Molly begon te gillen, maar Guy greep het raam vast. Het raam vloog door een windvlaag helemaal open en Guy hing hoog boven de grond. 'Molly doe het raam dicht!' Riep hij angstig. Molly volgde het bevel op en trok het raam dicht. Onhandig klom Guy de kamer binnen. Hij haalde diep adem en ademde opgelucht weer uit. Hij zag er verwilderd uit. Zijn rode haar was door de wind alle kanten opgegaan en zijn nachthemd was gescheurd. Molly hielp hem overeind. 'Wordt dit een gewoonte? Of neem je in de toekomst gewoon de trap?' Vroeg Molly. Guy was uitgeput door de klim en haalde hijgend adem. 'Het moest speciaal zijn, zei je.' Zei hij hijgend. Molly glimlachte. 'Oh Guy, wat ben je toch een romanticus. Je kan zo in één van mijn favoriete ridderromans.' Zei Molly opgewekt. 'Al zal het bij hun vast makkelijker gaan.' Bedacht ze zich. Guy trok zich er niks van aan en helemaal buiten adem, in een gescheurd nachthemd vroeg hij haar ten huwelijk.

Vince rende naar Guy toe. Guy had aan niemand vertelt wat hij die nacht ging doen behalve Vince. Vince was zijn beste vriend, maar leek in de verste verte niet op Guy. Hij was lang en had blonde haren en een pony. Zijn haar droeg hij altijd in een staart, maar de meeste plukken haar waren te kort en pasten er niet in dus hingen die los rond zijn gezicht. Hij was ook een echte moraal ridder en was voor actie. Guy en Vince konden het goed met elkaar vinden, omdat ze allebei problemen hadden met hun vader en beide wisten niet waarom. Vince's vader leek wel een beetje op die van Guy. Ze waren beide streng en hielden beide meer van de broers en zussen van Vince en Guy. Vince werkte als schout voor Philip, maar kon het volgens Philip nooit goed doen. 'En?' Vroeg Vince toen Guy niet antwoordde. 'Heeft de dame "ja" gezegd?' Guy was moe en uitgeput. Hij had amper geslapen toen hij die nacht terug was gekomen van zijn kleine avontuur. 'Ja ze heeft ja gezegd.' Vince lachte trots. 'Goed bezig, mijn heer.' Guy lachte. Vince gaf Guy een harde schouderklop en Guy viel bijna voorover. Hij stopte abrupt toen hij Molly aan zag lopen. Vince ging met zijn hand door zijn haar en lachte. 'Je had wel eens mogen zeggen hoe knap ze was.' Fluisterde hij tegen Guy. Toen Molly bij hen aankwam, gaf Vince haar meteen een hand. 'Ik ben Vincent Dreux' Molly knikte. 'Aangenaam.' Zei ze tegen Vince. 'Jullie hebben dezelfde ogen.' lachte ze en draaide zich toen naar Guy, die probeerde onopvallend naar de ogen van Vince te kijken. 'Ik vertrek zo weer naar Schotland. Ik hoorde van je vader dat je later achter mij aankomt met de bruidsschat.' Guy knikte. 'Tot snel!' Zei hij en Molly liep weer weg. 'Jullie zullen een perfect koppel worden.' Zei Vince. 'Hoezo?' Vroeg Guy verbaasd. 'Nou, jullie zijn allebei minuscuul.' Lachte Vince en hij liep weg bij Guy.   

Beste lezers. Even een mededeling. De quotes die we uitzoeken per hoofdstuk hoeven niet per se iets te maken hebben met het hoofdstuk. Het is gewoon voor de lol. We kwamen op het idee omdat boeken soms quotes aan het begin voor het verhaal of hoofdstuk hebben. Dit doen wij ook maar dan met erg random quotes (meestal dingen die we zeggen of tegen komen in het dagelijkse leven waarvan we denken 'dit zou een random quote kunnen zijn'). Verwacht er dus niet te veel van :) 

Gr. Kaatje_Kind en R00saaa