Ina liep door de tuinen naar Candel en Edward. Candel en Edward zaten op een omgevallen boom die diende als bankje. 'Hoi jongens!' zei Ina vrolijk. Edward keek op. 'Hallo.' zei hij terug. Candel zei niets. 'Nou zeg dat kan wel wat vrolijker.' zei Ina verontwaardigd. Ze deed haar grote rode strik in haar haar goed en ging tussen de jongens in zitten. 'Zo wat gaan we vandaag doen?' vroeg ze. Candel zuchtte. 'Ina. Edward had het over zijn vader.' zei hij vermoeid. 'Oh.' Ina keek Edward met grote ogen aan. 'Hoezo?' vroeg ze nieuwsgierig. Candel maakte een geërgerd geluidje, maar Edward negeerde hem. 'Ik vroeg me af wie hem heeft vermoord..' legde Edward uit. 'Oh maar dat is toch makkelijk om achter te komen!' Edward keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan en Candel ging rechtop zitten. 'Weet jij er meer van dan?' vroeg Edward. Ina haalde haar schouders op. 'Nou nee.' zei ze. Candel liet zich van de boomstam vallen. Zijn benen staken boven de boomstam uit. 'Dit krijg je ervan als je haar erbij betrekt Edward.' zei hij verwijtend. Ina giechelde. 'Neehee. Ik zei niet dat ik wist wie je vader heeft vermoord, ik zei dat ik weet hoe je erachter kan komen!' verbeterde ze de jongens. 'Hoe dan?' vroeg Edward gretig. Candel ging weer overeind zetten. Ina zuchtte. 'Simpel. Door te gaan zoeken.' 'Mijn vader?' vroeg7 Edward. 'Neehee. Bewijs. Zoek iets waardoor je de dader kan aangeven. Zoek uit wie het heeft gedaan. Wie hem heeft vermoord.' zei ze zacht. Edward keek voor zich uit. Had hij daar behoefte aan? Te weten komen hoe zijn vader was gestorven? Plots, alsof het antwoord bij hem kwam binnen drijven, werd hij vervuld met woede. Hij moest wraak nemen. Dat was zijn taak. 'Oké. Ik ga hem zoeken!' zei hij vastbesloten. Hij wilde opstaan, maar Ina hield hem tegen. 'Wacht. Ik weet hoe wraakacties fout kunnen gaan! Zorg ervoor dat je machtig bent, mensen je niets durven te doen! En zorg ervoor dat je het recht hebt om te zoeken.' zei ze streng. 'Ik heb het recht ook!' beet Edward haar toe. 'En wat mijn macht betreft, ik moet gewoon koning worden en dan kan ik-' 'Precies. Wordt koning. Dan ben je machtig. Niemand die je iets aan durft te doen. Ook niet als je een jongen van 18 zien. Ik zeg het je Eddy; wordt koning en ga dan zoeken. Niemand houdt je dan nog tegen, ook Guy niet.' zei ze. Ze sprong op en omhelsde hem. Toen rende ze hard weg. Edward keek haar verbluft na. 'Nou. Het lijkt erop dat je voor het eerst in jaren een keer haar advies gaat volgen in plaats van het mijne.' grinnikte Candel. Edward knikte verdwaasd. 'Waarom zou Guy me tegenhouden?' vroeg hij plotseling. Candel zuchtte en dacht na. 'Volgens mij kan hij niet stoppen met ratelen over het verleden, maar durft hij niet onder ogen te zien dat Henry echt vermoord is. Misschien daarom.' opperde Candel. Edward knikte. 'Ze heeft gelijk. Eerst moet ik koning worden. Dan zal Guy mijn keuzes volledig respecteren en kan hij ze niet weigeren. Desnoods gaat hij mee. Hij, ik en de rest van Cashewlot moet weten hoe mijn vader is gestorven.' zei Edward ernstig. Candel knikte en wreef in zijn ogen. 'Doe wat je moet doen zou ik zeggen.' mompelde hij. 'En jij gaat met me mee als mijn schildknaap!' riep Edward. Candel viel weer van de boomstam. 'Eh wat? Waarom moet ik mee?' vroeg hij. Edward gromde. 'Je bent mijn beste vriend. Misschien heb ik je nodig.' zei hij. Candel probeerde overeind te krabbelen. 'Ja maar dan mag ik hopen dat ik een betere functie krijg dan een schildknaap!' zei hij. Edward grinnikte. 'Mijn adviseur.' zei hij. 'Iewh. Saai.' bromde Candel. Edward liep naar hem toe en hees hem omhoog. 'Goed. Je mag mee als een echte ridder.' zei hij. Candel keek hem een stuk vrolijker aan. 'Cool! Ik ga het tegen pap zeggen. Ik ben eerder een belangrijk persoon geworden dan hij! En wel op mijn achttiende! Wat zal hij jaloers zijn zeg!' riep hij blij en hij holde weg, dezelfde richting op als zijn zus. Edward keek hem glimlachend na.

'Ik mag mee als ridder! Als rídder! Kan je het jezelf voorstellen? Ik bedoel jij was stalknecht op je achttiende! Jij mestte stallen uit!' riep Candel opgewekt tegen zijn vader. Roger draaide zich om. Hij pakte een beker wijn uit de keuken en liep snel naar de eetzaal. Maar Candel rende hem achterna. 'Jij ruimt stallen op en ik mag mensen neersteken! Wat een verschil!' riep Candel gelukkig. 'Ja wrijf het er nog harder in. Je lijkt net je moeder.' zei hij maar hij glimlachte. Hij ging op een stoel zitten en keek zijn zoon bedachtzaam aan. Candel was blij aan het rond springen terwijl John de zaal binnenkwam lopen. 'Ze willen de moordenaar van Henry gaan zoeken.' viel Roger met de deur in huis binnen. John stond abrupt stil. Hij werd bleek. 'Vind Guy dat goed?' vroeg hij. Roger haalde zijn schouders op. 'Geen idee.' Hij keek zijn zoon vragend aan. Candel stopte met rond hupsen. 'We gaan de dader pas zoeken als Edward koning wordt.' zei hij. Roger trok zijn wenkbrauwen op. 'En dat vind Guy goed?' vroeg hij. 'Guy weet het nog niet. Dat we van plan zijn om de dader te gaan zoeken bedoel ik.' zei Ina. Ze kwam de zaal binnenlopen en ging naast hem zitten. 'Pardon. We?' vroeg Candel. Ina keek hem raar aan. 'Natuurlijk. Ik ga ook mee.' zei ze. Voor Candel zijn mond open kon trekken kwam er nóg een persoon de kamer binnen huppelen. Het was Guy. 'Hallo luitjes! Wie lust er een wortel?' vroeg hij vrolijk. Roger grinnikte. 'Nee bedankt Wortel. Vertel eens: waarom ben jij opeens zo vrolijk? Al jaren loop je erbij als een verdrietige zeester en nu ben je zo vrolijk als-' 'Zeg, sla niet zo'n toon aan tegen je koning. Ik ben vrolijk omdat ik groot nieuws heb!' voegde Guy eraan toe. Roger, John, Ina en Candel keken elkaar verbaasd aan. 'Edward wordt binnenkort koning!' vervolgde Guy blij. Er viel een stilte. 'Nou? Roger? Ga je daar geen wijn opdrinken?' vroeg Guy hoopvol. Roger zei niets. John stootte hem aan. 'Ehm..' Roger kuchte. 'Wauw. Wat een nieuws. Ik ben echt blij voor hem. En voor jou. Dan heb je wat minder aan je hoofd.' stotterde Roger. Hij keek Guy niet aan. Guy keek de kring rond. 'Jullie houden iets voor me verborgen.' zei hij zacht. Ina stond snel op. Candel keek haar streng aan. 'Ina, wat ga je-' 'Niets. Guy luister. We zijn wel blij, heus waar. Maarre..Ehm..Candel heeft net de wijnkan omgestoten! Er kan geen wijn meer worden gedronken helaas. Daar was eh.. Papa heel verdrietig om.' stamelde ze. Roger en Candel keken haar verontwaardigd aan. John daarentegen knikte serieus. 'Ja..Ik vind het ook erg jammer. Alleen houd ik meer van melk dus laat ik de melkkan maar pakken!' zei hij en hij holde de zaal uit. Guy keek hem verrast na. 'Ik wist niet dat hij van melk hield!' riep hij verbaasd uit. Ina zuchtte opgelucht. 'Nee, ik ook niet. Hèhè.' en ze lachte nerveus. 'Ik hoefde helemaal geen wijn.' mopperde Roger boos. Ina keek hem aan en trok hem overeind. 'Kom mee. Wij gaan een eindje wandelen. Blijf jij maar hier Guy, Candel schenkt je wel wat melk in!' riep ze. Candel wilde weer protesteren, maar Guy keek hem opgewekt aan. 'Gezellig! Kom mee, ik heb zin in soep bij de melk! Oh en vergeet de wortels niet!' Candel ging zuchtend achter hem aan.

Edward stond nerveus naast Guy. Vandaag zou hij koning worden. Hij beet op zijn lip en keek naar de menigte die voor hem stond. Hij zou gekroond worden en dan zou hij eindelijk koning zijn. Hij zuchtte. In de menigte kon hij Ina en Candel onderscheiden door hun lichtblonde haar. Hij voelde zich leeg. Iedereen was in vreugde en zeker Guy. Eindelijk zou hij rust kunnen vinden. Guy was nog niet zo oud, maar toch had hij het al gehad met regeren. Toch deelde Edward de vreugde die iedereen toonde niet. Ten eerste miste hij zijn moeder. Het voelde gek dat zij er niet was. En ten tweede wist hij wat er na zijn koningschap zou komen. Hij zou wraak nemen op degene die zijn vader had vermoord...

'Zweert u, Edward Winchester, plechtig trouw aan het Koninkrijk wat 21 jaar geleden is veroverd door uw vader: koning Henry Edward Winchester?' vroeg Guy plechtig aan Edward. Edward grinnikte nerveus, hij vond het vreemd dat Guy hem met "u" aansprak. Guy knipoogde. 'Ja hoor.' zei Edward verlegen. 'En zal u in tijden van nood uw koninkrijk met (Guy slikte) hart en ziel beschermen?' stotterde Guy. Edward knikte langzaam. 'Ja. Dat beloof ik.' antwoordde hij. 'Goed. Dan zal ik u nu tot koning kronen.' zei Guy zacht. Hij liep naar een altaar wat op het kleine podium stond waar ze opstonden. Een mooi, zilveren doosje lag op het altaar. Guy pakte het en liep terug naar Edward. Hij maakte het doosje open, gaf het aan een bediende en pakte de kroon eruit. De kroon was van puur goud en had een prachtige, glinsterende, blauwe diamant erop. De kleur van Cashewlot. Guy zette hem voorzichtig op het hoofd van Edward en heel de menigte begon te joelen en te klappen. Ina sprong als eerste op. Edward slikte zijn angst weg en stak zijn borst trots naar voren. Hij was koning. Eindelijk. Guy straalde en klopte hem op zijn schouder. 'Het is net of Henry naast me staat.' fluisterde hij in Edward's oor. Edward grijnsde. 'Je lijkt zó veel op je vader.' ging Guy door. 'Guy. Je bent mijn trouwe oude oom. Ga maar iets voor jezelf doen.' onderbrak Edward hem glimlachend. Guy sloot zijn ogen en knikte verheugd. Hij liep weg en Edward wendde zich tot zijn vrienden. Candel stompte hem grijnzend tegen zijn schouder en Ina sloeg haar haar naar achter. 'Goed gedaan hoor.' zei ze blij. 'Dankje.' zei Edward. 'Nou..Je weet wat je te wachten staat.' zei Candel voorzichtig. Edward knikte. 'Maar eerst laat ik een feest organiseren ter ere van eh mij.' zei hij met rode wangen. Candel grinnikte en Ina klapte arrogant in haar handen. 'Obers!' riep ze met een hoge stem. Meteen kwamen er een stuk of 5 obers aan gerend. 'Waar is de taart? De wijn? Kom op zeg! Edward is wel jullie koning hoor!' siste ze nijdig. Edward keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar ze negeerde hem. De obers gingen weg op zoek naar taart en wijn, terwijl Ina zich weer naar Candel en Edward wende. 'Nou kom op Edward. Ga je me nog ten dans vragen?' vroeg ze uitdagend. Edward lachte. Er klonk muziek en de menigte kwam in beweging. Ze zongen en dansten in het rond, ter ere van hun nieuwe koning. Candel keek zijn vriend nog steeds grinnikend na. Ina danste een vreemde dans die Edward niet kende. Het zag er sullig uit. Candel schudde zijn hoofd en keek om zich heen. Zijn vader stond met zijn nieuwe, eigenlijk oude liefde, Allie wijn te drinken aan een grote, feestelijk versierde tafel en John zat er stilletjes bij. Aan de andere kant van de tafel zat Moryn starend voor zich uit te kijken. Candel vermoedde dat hij zichzelf op zijn kop gaf omdat hij Claris niet had kunnen redden. Sientje hielp de obers het eten rond te brengen en Guy zat op het podium mee te klappen op de maat van de muziek. Candel besloot naar Guy te gaan. Zijn vrienden hadden het te druk met dansen. Hij ging naast Guy zitten. 'Hoe voelt het dat je geen koning meer bent?' vroeg Candel meteen. Guy keek naar hem op en haalde zijn schouders op. 'Als een last van mijn schouders. Ik heb mijn laatste taak afgerond. Je moeder Pien heeft haar kerk eindelijk gekregen na al die jaren. De bouw van de kerk duurde nogal lang vanwege enkele omstandigheden.' hij zweeg even. 'Ik overwoog Claris bij haar te begraven, maar ik denk dat ze het fijner zou vinden als ze naast Henry zou zijn begraven. Haar wens is uitgekomen.' Guy glimlachte even. 'Ik wil wat meer bij ze op bezoek. Ook bij hem.' zei Guy. Hem. Dat moest Lowis zijn, dacht Candel. Guy zuchtte. 'Ik ben pas 40 maar voel me twee keer zo oud.' zei hij zacht. Candel glimlachte flauwtjes en legde een hand op zijn schouder. 'Je hebt het goed gedaan. Iedereen trouwens. Hoe ze alles allemaal verwerken. Ben je nog wat van plan in de verdere jaren?' vroeg Candel. Guy haalde zijn schouders op. 'Ik wil nog steeds een kinderoppas-huis beginnen. Toen jij en Ina werden geboren wilde ik dolgraag samen met Lowis zo'n huis beginnen. Maar toen stierf Henry en werd Edward geboren. Ik had even wat anders aan mijn hoofd. Vandaar dat ik die oude wens nu door wil zetten.' zei Guy. Candel knikte bedachtzaam. 'Klinkt leuk. Een probleem: er zijn hier geen kleine kinderen.' zei hij. Guy knikte. 'Had ik ook al aan gedacht. Tja, ik weet nog niet wat ik daar aan ga doen.' zei hij en hij beet op zijn lip. Candel keek hem aan en haalde diep adem. 'Guy..Ik denk dat Edward het je zelf ook nog gaat vertellen, maar..-' 'Krijgt hij een kind?!' riep Guy uit. Candel keek hem verward aan. 'Eh nee.' zei hij. Guy keek beteuterd. 'Oh..Ik dacht..nou ja, de laatste tijd heb ik het gevoel dat hij iets voor me verbergt..' zei hij zacht. Candel friemelde aan zijn wambuis. 'Ehm nou..Dat is het nou juist..Hij verbergt ook eigenlijk iets.' zei hij voorzichtig. Guy ging rechtop zitten. 'Wat dan?' vroeg hij scherp. Candel aarzelde. 'Hij wil Henry wreken.' besloot hij. Guy's gezicht werd lijkbleek. 'W-wat? Hoe?' vroeg hij. 'Hij wil de moordenaar gaan zoeken. Samen met eh mij.' zei Candel. Hij keek Guy aan. 'Vat het niet verkeerd op, maar hij dacht dat je hem misschien zou tegenhouden, omdat je nogal overstuur bent door zijn dood. Nog steeds.' zei hij. Guy schoot meteen uit zijn slof. 'Natuurlijk ben ik overstuur! Stel je voor als Edward sterft! Hoe zou jij je dan voelen? Je beste vriend! Je hebt net gezien hoe je liefde van je leven sterft, dan sterft je beste vriend en dan een aantal jaar later ook nog eens je zusje! Natuurlijk ben ik daardoor overstuur!' riep hij uit. Zijn ogen glinsterde. Candel keek hem kalm aan. 'Ik weet het. Het moet verschrikkelijk zijn. Maar Guy. Edward heeft zijn vader nooit gekend! Hij wil wraak op degene die hem dat heeft aangedaan. Dat kan je toch ook wel begrijpen?' vroeg hij. Guy knikte. 'Natuurlijk! En daarom..Zou ik graag mee willen. Misschien zitten jullie niet op me te wachten, maar-' 'Wil je mee?' onderbrak Candel hem verbluft. 'Je bent niet boos dat we dit voor je verborgen hielden?!' vroeg hij. Guy schudde zijn hoofd. 'Ik begrijp het wel. En ik begrijp Edward's gevoel van wraak ook. Dat wil ik zelf ook.' zei hij vastberaden. Candel fronste zijn wenkbrauwen. 'Ik dacht dat je het geen goed plan zou vinden..Maar goed. Edward vindt het vast niet leuk als hij weet dat ik je dit al heb verteld, dus eh doe maar even verbaasd als hij het vertelt goed?' zei Candel beschaamd. Guy lachte. 'Zal ik doen. Maar nu is het tijd om te feesten. Op Edward en zijn wraakactie.' zei hij en hij hief een wijnglas. 'Op een goede wraakactie.' grijnsde Candel.