Hoofdstuk 9: Het ongelukkige onthaal
Met een doffe knal botste het schip tegen de kant aan. Guy probeerde het anker op te tillen, maar het lukte hem niet. James en een paar boogschutters hielpen hem en ze gooiden het ding in het water. Het anker viel met een plons in het water. De paar matrozen die mee waren gegaan schoven de loopbrug naar buiten en Pien liep als eerste van de loopbrug. De bewoners van Cashewlot liepen naar het kleine stadje 'Baile', waar ze hun paarden hadden achtergelaten voordat ze weggingen. De matrozen bleven op het schip. 'Kevin, we zijn er weer.' riep Guy. Guy en Pien liepen naar de grote stal die aan de rand van de stad stond. Een oude man met een paar zwarte haren liep naar buiten. 'Jullie paarden staan hier achter.' de man wees naar de achterkant van de stal. Een aantal mensen haalden de paarden en ze reden naar het kasteel.
De bedienden waren druk in de weer met hapjes en drankjes. De tafel in de balzaal stond vol met hapjes en drankjes en iedereen had mooie kleren aangetrokken. Het was een verrassing voor de mensen van het schip. Henry zat op zijn troon en dacht aan hoe hij het slechte nieuws moest gaan overbrengen naar James, Guy en de andere boogschutters. 'Meneer, ze zijn er bijna.' een van de torenwachters liep naar binnen. Henry stond op. 'Dames en heren ze zijn aangekomen, allemaal op je post gaan staan en we maken er iets-' Henry begon zijn zin opgewekt maar besefte toen dat hij het nieuws over Will moest vertellen. 'iets leuks van.' herpakte hij zichzelf. Henry streek zijn mantel glad en liep naar buiten. De mannen (en een paar vrouwen) kwamen aanrijden. 'Hallo Henry!' riep Guy opgewekt. Hij sprong van zijn paard en overhandigde de teugels aan Roger. Hij liep vrolijk naar Henry en gaf hem een onhandige knuffel. Pien sprong van haar paard en rende naar Sientje. De andere stapte nu ook af en gingen de groep langs om verhalen te delen. Iedereen, behalve James. Henry zag hem zoekend over de menigte kijken. Hij was op zoek naar Will besefte Henry. James liep richting John en Brian die samen bezig waren met de paarden. Henry wilde niet dat John zou gaan huilen of Brian weer een hele dag niet zou praten, dus besloot hij om het nieuws aan James te vertellen. Henry had niet op Guy gelet die midden in een verhaal zat. '- en toen sprong ik heldhaftig voor de haai en stak ik hem neer. Alleen is de schipper dus wel dood..' Guy kreeg door dat Henry niet oplette en volgde zijn blik naar James. 'Wat is hij aan het doen?' vroeg Guy. 'Hij zoekt iemand.' antwoordde Henry en hij liep naar James. Guy bleef verbaast achter. Hij draaide zich om en keek recht in het gezicht van Richard. Guy zuchtte diep. 'Ik heb ons allemaal verlost van die idioot.' zei Richard. 'Jammer dat het Roger niet was, die had ik nog liever willen doorboren.' Guy keek hem met open mond aan. 'Wat is er Guy? Last van zeebenen? Jaloers?' Guy draaide zich nijdig om en liep richting Henry. Henry rende richting James die bijna bij John en Brian was aangekomen. Hij zag Roger aankomen lopen. 'Waar is Will?' hoorde Henry James vragen aan John. John keek hem verdrietig aan. Henry was bij ze aangekomen. 'Waar is Will?' vroeg James en hij wendde zich naar Henry. Henry ademde in en uit. 'Hij is- Hij eh.. is.' Henry zuchtte. 'Waar is Will?' vroeg James nog een keer aan Henry. Henry kon niet antwoorden. 'Waar is Will?' vroeg James nu aan Brian. Brian schudde zijn hoofd en keek James met moeite aan. 'Kan iemand me vertellen waar Will is?' zei hij nu bozer. John liep weg. Roger die aankwam lopen wist meteen wat het probleem was en wilde aanstalten maken om weer om te draaien. 'Roger, waar is Will?' zei James op dringende toon. Roger ademde in en-. 'Hij is dood.' zei Henry voor hem. James keek Henry niet begrijpend aan. 'Hoe bedoel je dood?' zei hij zacht. 'Hij kan niet dood zijn.' James schudde lijkbleek zijn hoofd. 'D-dat kan gewoon niet.' en hij begon te snikken. Guy kwam aanrennen en bekeek het tafereel. 'Wat is hier aan de hand?' vroeg hij. 'Henry zegt-.' begon James snikkend. '-Henry zegt dat- dat Will- dat Will dood is. Maar dat kan niet toch? Zeg me dat het niet waar is!' zei James tegen Guy. Guy keek angstig en geschrokken om naar Henry, met een gezicht vol ongeloof. Henry zuchtte. 'Het is waar.' James keek naar de grond, tranen liepen over zijn wangen. Brian legde zijn arm om de schouder van James, maar James schudde hem eraf. Hij keek woedend op. 'Wie heeft dit gedaan!' schreeuwde hij. Hij wendde zich tot Brian. 'Heb jij dit soms gedaan?!' vroeg hij woedend. 'Nee! Nee, waarom zou ik?' zei Brian gechoqueerd. James keek naar de andere mensen op de kade, die blij aan het praten waren. 'Wie was het?' vroeg hij boos. 'Richard.' zei Henry somber. James schudde zijn hoof en rende in de richting van Richard die druk aan het praten was met Mauricia. Henry en Brian hielden hem tegen en grepen hem bij zijn armen. 'We willen jou niet ook kwijt.' zei Roger. James bedaarde een beetje. 'Hoe kan ik hem dan terug pakken?!' zei James boos. 'We zullen hem straffen omdat hij doorging toen Will geen helm meer op had.' probeerde Henry hem te bedaren. 'De valsspeler!' James werd alleen nog maar bozer toen hij hoorde dat Richard had vals gespeeld. 'Richard!!' schreeuwde James. De hele groep keek om naar James. Richard keek om naar James en lachte spottend. De groep ging weer verder met hun gesprek. 'James rustig. Het heeft geen zin om zo boos te zijn dan wordt er weer gevochten.' zei Brian rustig. James maakte zich los uit de greep van Henry en liep stampvoetend het kasteel in. 'Dit gaat fout, hij neemt het iets té rustig op.' zei Brian en hij rende achter James aan. Een van de paarden waar, John, Brian en Roger eigenlijk op moesten letten, liep tegen Guy aan. Guy had hem niet zien aankomen, omdat ook hij met tranen in zijn ogen naar Richard stond te kijken, met een gezicht vol woede. 'Ah!' Guy schrok zich een ongeluk en rende tegen een boom aan. 'Oh eh héhé.. oeps, dat paard was mijn verantwoordelijkheid.' probeerde Roger zich uit de situatie te redden. Henry sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd. Kon deze dag nog vrolijker?
'Op de terugkeer van het hart en een overwinning.' zei Henry en hij hief zijn glas. Iedereen in de zaal hief zijn glas en herhaalde de woorden van Henry. Lymbryl lachte. Henry had nog geen tijd gehad om blij te zijn voor Lymbryl. Hij was te veel bezig geweest met het nieuws over Will, maar nu was Henry blij. Hij keek naar iedereen in de balzaal en lachte. Guy liep door de zaal. Hij keek om zich heen, maar er was geen spoor te bekennen van James. Guy maakte zich zorgen over James. Hij had hem niet meer gezien sinds hij boos naar binnen was gelopen. Guy liep naar Henry langs de dansende mensen. 'Henry, weet jij waar James is?' vroeg Guy bang. 'Ik- misschien gaat hij..gaat hij wel iets doms doen..' 'Nee?' antwoordde Henry. 'Guy, je moet je niet zo druk maken. Hij is gewoon verdrietig en boos. Laat hem maar even. Je moet genieten van het feest!' Guy lachte geforceerd en samen liepen ze de dansvloer op. Guy's gezicht begon te stralen toen hij de muziek hoorde. Henry keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Guy, ik kan niet dansen.' zuchtte Henry. Maar Guy begon te dansen en druk te draaien. Henry staarde hem verbluft aan. Wow, dat kon hij eigenlijk nog best goed.. Lowis, die een tweede kans had gekregen als ober, liep langs Guy. Guy zwaaide net een arm in de lucht. Lowis probeerde de arm van Guy te ontwijken en dat lukte hem ook, maar de schaal met hapjes liet hij daarbij wel uit zijn handen vallen. 'Serieus?!' zei Henry zuchtend. 'Sorry, sorry oh sorry.' zei Lowis en hij dook naar de grond. Guy, die niet door had dat de hapjes waren gevallen en nog druk aan het dansen was, gleed uit over een broodje en viel bovenop Lowis. 'Hoe onhandig kunnen mensen zijn.' mompelde Henry. Hij hield zijn lach in. Lowis probeerde Guy te vangen maar dat lukte niet en ze vielen allebei. Pien die heen en weer aan het rennen was als een soort dans struikelde over de jongens en viel languit op de grond en begon te schateren van het lachen. Guy stond als eerste op en daarna volgde Lowis en Pien. Henry liep weg en riep: 'Laten we maar een klassieke dans doen.' de minstreels die zaten te spelen knikte en zette een standaard middeleeuws nummer in. Iedereen zocht een partner en begon te dansen. Pien en Guy keken om zich heen wat de pasjes waren en probeerde mee te dansen. Ze hadden een hekel aan klassieke dans-moves. Lowis ging verder met de hapjes rondbrengen. 'Heeft u geen danspartner?' zei Mauricia op een sluwe toon, ze was aan het dansen met Richard. 'Nee, maar ik kan ook niet dansen dus die hoef ik ook niet.' zei Henry een beetje onzeker. Mauricia draaide zich gemeen lachend om weer naar Richard en ze dansten verder. Henry zuchtte. Toen het nummer voorbij had riep Henry om iedereens aandacht. 'Om de terugkeer van het hart te vieren, heb ik besloten om een riddertoernooi te organiseren. Ik stuur na het feest wat boodschappers naar de andere koningen en dan nodigen we hen ook uit.' De mensen klapte. 'Iedereen met een adellijke titel mag meedoen aan het riddertoernooi.' vervolgde Henry. Henry wenkte Guy. 'Guy, maak die laatste zin even duidelijk aan Roger en Pien.' Guy knikte, en wilde weglopen, maar bleef toen geschrokken staan. 'Wacht wat...Ook aan Roger?' vroeg hij verbijsterd. Henry keek hem streng aan en wees met een vinger naar Pien en de dansende menigte. De minstreels begonnen aan het volgende nummer en er werd weer gedanst. Guy zuchtte en wrong zich tussen de menigte door. Opzoek naar Roger en Pien..
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top