Richard gooide de deur van Henry's kamer kwaad open. 'Waarom was ik vorige week niet bij de vergadering van de ridders?' zei hij verontwaardigd. Henry keek op van zijn kaart. Hij dacht na over een smoes. 'We dachten dat je nog te zwak was na die klap die Lowis je had gegeven.' Het gezicht van Richard liep rood aan. 'Lowis heeft mij nooit een klap gegeven ik ben gewoon-' Hij dacht na over een antwoord en schraapte zijn keel. 'Gevallen.' besloot hij. Henry mompelde 'Ja. Ja' en hij boog zich weer over de kaart. Richard ging het hier niet bij laten, liep naar Henry's bureau en sloeg zijn handen op de tafel. Henry keek rustig op. 'Over wie krijg ik de leiding?!' riep hij boos. Henry ging met zijn vingers langs de namen, die hij had opgeschreven als verdeling. Hij stopte bij de naam van Dagonet. Hij keek Richard recht in de ogen aan. 'Ik heb nog niemand voor de artillerie. Jij krijgt met Dagonet de leiding over de artillerie.' Richard had nog nooit een echt gesprek gehad met Dagonet en kende hem dus niet goed. Richard dacht na en keek Henry verward aan. Hij had niet verwacht dat het zo makkelijk zou zijn. 'Uhm. Oke' zei hij nog steeds verward. Toen herpakte hij zichzelf, stak zijn kin in de lucht, draaide zich om op zijn hielen en liep zelfverzekerd de kamer uit. Henry kon zijn lach niet meer onderdrukken en proestte het uit. Even zat hij zo. Toen stopte hij. Waarom lachte hij? Er was helemaal niks grappigs. De combinatie van Dagonet en Richard zou of zwaar falen of het zo een grandioos succes worden. En hoe moest hij dat van gisteren oplossen? Het zou altijd akward blijven tussen Roger en Pien. Waar was Roger eigenlijk? Hij had helemaal niet gevraagd of Roger nog was gevonden. Henry stond op en liep de kamer uit richting de stallen.

'Wat ben jij ook een ongelooflijke idioot!' hoorde Henry vanuit de stallen. Hij herkende de stem van Brian en liep richting de stallen. John liep net niet tegen hem op toen hij door de staldeur naar binnen wilde lopen. 'Ga daar niet naar binnen. Het heeft geen zin.' waarschuwde John hem en toen begon hij de paarden, die klaar stonden om te worden gebruikt op het slagveld te borstelen. Henry liep toch naar binnen. Sientje zuchtte. 'Ik snap het gewoon niet. Het is letterlijk net uit met die Lola en dan poef.' Ze maakte het gebaar van een ontploffing. 'Heb je één gesprek met Pien en meteen trouwen jullie. Ik snap het gewoon echt niet.' ze zakte neer op een strobaal en begon aan de stukjes stro te pulken. Henry keek naar het tafereel. Brian zag eruit alsof hij Roger elk moment in elkaar kon slaan en Sientje zat er hopeloos bij. 'Waar is hij?' vroeg Henry. 'Zoek je die idioot?' vroeg Brian boos. 'Nou die ligt daar.' hij wees naar een plek achter en strobaal. Henry keek naar de plek waar Brian naartoe had gewezen. Roger lag in het stro en keek alsof alles wat er was gebeurd hem niks interesseerde. Het bleef even stil tot Sientje opstond. 'Waar ga je naartoe?' vroeg Brian verbaasd. 'Ik ga naar het huis van Lola of Lisa of hoe ze ook mag heten.' Roger veerde overeind. 'Nee dat ga je niet!' Hij rende langs Henry, die hij tot nu toe had genegeerd en versperde de deur voor Sientje. Sientje zuchtte. 'Oke zoek het zelf maar uit.' ze duwde hem opzij en liep richting het kasteel. Henry had al die tijd nagedacht wat hij moest zeggen. 'Ik ga hier verder geen aandacht aan besteden.' begon hij. 'Er komt een oorlog aan en dan denk jij even leuk te trouwen.' zei hij bozer dan bedoelt. Roger keek hem verbaasd aan. Hij wilde gaan antwoorden, maar Henry hield hem tegen. 'Geen aandacht.' zei hij 'We doen alsof dit nooit is gebeurd en het interesseert me ook niet mee wat jij allemaal doet. Besteed je tijd liever aan de verzorging van de paarden, die zijn hard nodig voor de oorlog.' Henry liep ook langs Roger en duwde hem tegen zijn schouder. Roger keek naar Brian. 'Vind jij dit nou kunnen?' zei hij terwijl hij naar Brian keek. 'Ach houd je mond!' riep Brian en hij duwde Roger op de grond en liep naar buiten. Roger wilde net op Brian afstormen om hem een stoot te verkopen. Toen Henry riep: 'En als je nog meer problemen veroorzaakt gooi ik je in de cellen.' Roger stopte en keek Henry met een nors gezicht aan. Henry liep hoofdschuddend weg.

Robin reed de binnenplaats op met Marlou achterop. Ze hield haar armen stevig om zijn middel om niet van het paard af te vallen. John, die bij de poort stond rende naar ze toe. 'Wat een aangename verrassing! Wat doen jullie hier?' vroeg hij vrolijk en hij hielp Marlou van het paard af. 'Waar is Henry?!'vroeg Robin snel. John keek hem verbaasd aan. 'Daar.' Hij wees naar Henry's werkkamer. 'Hij is in gesprek met James over de boogschutters.' Robin wilde meteen gaan lopen, maar Marlou hield hem tegen. 'Waarom praten ze over de boogschutters? Is er iets ergs gebeurd?' John keek naar de grond. 'Wel meer dan één ding.' Marlou keek hem. 'Wat is er gebeurd?' zei ze medelevend. John slikte. 'Hij- Hij- Lym-' John kreeg het niet over zijn lippen. 'Lymbryl is d- Lymbryl is dood.' zei hij uiteindelijk. 'Henry en Lymbryl. En toen. Oorlog en Achilles en en en.' John stopte met ratelen. Robin keek hem niet begrijpend aan. John ademde diep in. 'Lymbryl is dood.' zei hij en hij keek Marlou aan. Marlou sloeg geschrokken een hand voor haar mond. John zuchtte. 'En nu is het oorlog. Henry is er achter gekomen waar Achilles is en er komt een zeeslag aan.' 'Nou dan hebben wij nog meer slecht nieuws.' zei Robin. 'Leonard wil wraak voor wat er is gebeurd met Leonore.' John keek hem machteloos aan. 'Hij gaat aanvallen.' vervolgde Robin. 'Maar om jullie voor te bereiden zijn wij hier.' probeerde hij John op te vrolijken. 'Leonard stuurt zijn troepen naar het bos bij Loch Arkaig. Je weet wel waar dat ligt toch?' John knikte als bevestiging. 'Het zijn niet heel veel mannen jullie zijn vast met evenveel.' Marlou schudde haar hoofd. 'Jullie moeten ook nog een groep soldaten naar zee sturen.' John vloekte. Robin en Marlou keken hem verbaasd aan. John vloekte namelijk nooit. Hij keek de twee raar aan. 'Is er iets?' Marlou en Robin schudden hun hoofd. 'Oke mooi ik denk dat we namelijk naar Henry moeten gaan.

'De lafaard!' schreeuwde Henry en hij smeet de kandelaar van tafel. 'Mij zomaar in de rug aanvallen. Hij bedaarde en keek toen naar Robin. 'Wanneer zijn ze in dat bos?' Robin dacht na. 'Ze houden daar een tussenstop. Leonards eigenlijke plan is om het kasteel aan te vallen.' Robin keek naar James, die samen met Tristan op een bankje in de kamer zaten. 'Wij denken dat het het beste is om hem in het bos te pakken omdat het kasteel anders in gevaar komt.' 'Dat heb je goed gedacht.' zei Henry instemmend. Claris legde een hand op Henry's schouder als teken van steun. Tristan stond op en streek een pluk van zijn korte blonde haar achter zijn oor. 'We hakken ze in de pan.' zei hij dreigend. James glimlachte om de reactie van de strijdlustige Tristan. 'We vallen ze aan in het bos.' zei Henry 'Maar eerst hebben we hulp nodig.'

Guy "rende" de trap op naar Henry's kamer. 'Zo die heeft haast.' zei Sientje, die rustig de trap af liep. Guy negeerde haar en "rende" weer verder. 'Henry! Henry! Post van Kasteel Grawnwin!' Hij viel Henry's kamer binnen en Henry keek op van zijn kaart. Guy hijgde en overhandigde Henry de brief met het groene lint van Grawnwin er om heen. Henry opende de brief en begon rustig te lezen. Guy begon aan zijn oranje wambuis te frunniken van de zenuwen en wachtte gespannen op Henry's antwoord. Henry begon te glimlachen en keek toen weer serieus. Guy hing over Henry's schouder en probeerde mee te lezen, maar het lukte niet. Henry glimlachte weer en keek op. 'Ze helpen ons!' Guy sprong van vreugde. 'George heeft ook nieuws van Kasteel Lychee. Ik heb geen brief gestuurd naar Kee door de omstandigheden van de vorige keer, maar Kee wil het goedmaken door ons te helpen. Hij heeft de sterkste vloot van het eiland en wil ons daarom helpen op zee.' Guy juichte. 'Ik heb ook slecht nieuws.' vervolgde Henry. 'We zijn blijkbaar niet de enige die hulp zoeken. Kersenbloesem heeft zich aangesloten bij Leonard.' Guy stopte met joelen en zuchtte. 'Ach we hadden toch niks aan die dikzak.' Henry knikte instemmend. 'Maar wel aan zijn soldaten.' zei hij. Guy zuchtte.'Het aantal maakt niet uit het gaat erom hoe goed de soldaten zijn.' zei Claris, die binnen liep. Claris ging met haar hand door haar korte rode krulletjes en keek naar Henry. 'Dat is waar.' zei Henry. Guy keek van Henry naar Claris. 'Nee laten we niet zo naar elkaar kijken.' Claris giechelde. 'Hoe bedoel je "zo"? vroeg ze glimlachend. 'Zo- Zo-' Guy deed alsof hij iets heel vies zei. 'Verliefd.' Henry proestte het uit en Claris giechelde nog harder. 'En jij en Lowis dan?' vroeg ze glimlachend. Guy kleurde helemaal rood. 'Dat- Dat uhm' hij rende de kamer uit. Hij hoorde Henry en Claris lachen.

'Maar hoe gaan we het nou doen?' vroeg Owain. Henry zuchtte en sloeg zijn hand tegen zijn hoofd. 'Idioot dat heeft hij echt al 700 keer verteld.' zei Richard, die ongeduldig begon te worden. 'Oke kijk.' begon Henry weer. 'Kee van koninkrijk Lychee gaat ons helpen. Zij gaan dus de strijd op zee voeren met Achilles.' Henry vertelde elk woord heel rustig zodat Owain het misschien wel begreep. 'Wij gaan bij het bos van Loch Arkaig vechten. Net voor het bos splitsen we op. Je weet wel jij gaat dan met Guy mee via het Westen. Nou ik ga met Tristan en Gawain precies de andere kant op en Daniel en Ector gaan via het zuiden. Richard en Dagonet gaan met de artillerie via het noorden. Zo kunnen we ze omcirkelen. Snap je?' Owain knikte 'Zeg dat dan meteen.' Henry zuchtte. 'Dat deed ik ook.' viel hij uit, maar hij herstelde zichzelf. 'Oké zijn we dan klaar om te vertrekken?' vroeg Henry aan de ridders. 'Maar Henry als we d-' begon Owain, maar Gawain tilde hem over zijn shcouder en nam hem mee. 'Dankje Gawain.' zei Henry. 'Laat me los! Ik kan ook zelf lopen!' begon Owain te protesteren, maar Gawain was de sterkste ridder van heel Cashewlot dus Owain, die nog jong was maakte geen schijn van kans. Uiteindelijk gaf hij het op en liet hij zich verder dragen door Gawain. De andere ridders liepen lachend achter Gawain aan. Tristan begon te lachen en ook Dagonet begon te lachen. 'Stop met kinderachtig doen en zet hem neer. Vroeger toen ik net zo oud was als hij deden we niet zo kinderachtig.' zei Ector, een oude ridder die al te lang in het vak zat en dacht dat hij alles wist. Richard knikte instemmend. 'Stop met kinderachtig zijn.' Roger, John en Brian hadden hulp gekregen met het verzorgen van de paarden van een paar jongens uit het dorp en ze stonden nu klaar met de paarden. De ridders namen plaats op hun paarden en de soldaten volgde te voet. Henry keek naar Guy, die naast hem reed op zijn paard Ballius, een groot bruin paard. Henry's witte hengst, Xanthus hinnikte. 'Een aantal van deze mensen zullen nooit terugkeren.' zuchtte Henry. Guy wist niet wat hij moest antwoorden om Henry op te vrolijken en slikte. Henry herstelde zich. Hij keek nog een keer om naar Cashewlot. De blauwe vaandels wapperde in de wind. 'We vertrekken' zei Henry zelfverzekerd. 'We hakken ze in de pan!'

Na ongeveer een week reizen kwamen ze aan bij een rivier, die uitliep in Loch Arkaig. Richard en Dagonet zouden op dit punt afsplitsen van de rest van de groep, zodat ze om het meer heen aan de noordkant van het bos konden komen. De andere 3 groepen zouden het kamp aanvallen vanuit de andere richtingen en een paar dagen daarna zou de artillerie met een verrassingsaanval Leonard in de rug aanvallen zodat Cashewlot zou overwinnen. Richard en Dagonet hadden de afgelopen dagen met elkaar gesproken en tot Henry's grote verbazing ging het best goed tussen de twee. Richard had de leiding genomen over de artillerie en Dagonet zou helpen. Op dit punt zouden ze ook wachten op koning George, die Henry kwam helpen met een aantal manschappen. George was meteen op de boot gestapt met zijn beste ridders en soldaten toen hij Henry's brief las. Iedereen was bezig met afscheid nemen van iedereen die mee zou gaan met Richard en Dagonet. Want met Richard en Dagonet zouden ook Sientje, Mauricia en veel soldaten vertrekken. De groep was net vertrokken toen Lowis wat zag in de verte. 'Henry! Guy! Iemand?! Ik zie mensen in de verte!' Iedereen veerde op van schrik. Guy en Henry renden richting Lowis. Henry keek en zag de groene vaandels van kasteel Grawnwin en zuchtte. Hij draaide naar Lowis. 'Niet zo panikeren je laat iedereen schrikken.' hij wendde zich nu naar de groep. 'Geen zorgen! Het is George, hij komt ons helpen!' Er ontstond een luid gejoel en gejuich. Lowis zuchtte en ging op de grond zitten. Guy ging naast hem zitten en sloeg een arm om hem heen. 'Het maakt niet uit. Je kon er niks aan doen. het is juist heel goed dat je om hulp riep. Straks was het Leonard of Achilles.' Lowis keek naar Guy. 'Dat is het niet.' fluisterde hij. 'Wat is er dan?' Lowis keek weer naar de grond. Zijn haar viel voor zijn gezicht waardoor Guy zijn gezicht niet kon zien. Lowis was 18 geweest toen Guy hem leerde kennen. Nu was hij 19, maar nog net zo onhandig. 'Wat is er dan?' vroeg Guy weer. Lowis ademde diep in. 'Ik wil gewoon niet dat je iets overkomt. Of nog erger.' hij keek op. 'Dat je dood gaat.' Guy glimlachte. 'Er gaat niemand wat overkomen.' meteen toen hij dat had gezegd had hij spijt. Hij wist dat er mensen zouden sneuvelen. 'We gaan dit winnen.' zei hij uiteindelijk.

Hallo allemaal, misschien is het niet heel duidelijk welke koning nou bij welk kasteel hoort, en wie nou met wie bevriend is, maar hier is in ieder geval even een overzichtje :)
Kastelen die met elkaar strijden:
Kasteel Cashewlot: Koning Henry met sheriff Guy

Kasteel Grawnwin: Kasteel George met sheriff Freddie

Kasteel Lychee: (was van koning Rhyne), nu is het van koning (eerst sheriff) Kee

------

Kasteel Kersenbloesem: Koning Cherry

Kasteel Mandarini: Koning Leonard met raadgever Paul

Achilles met volgelingen/leger (Achilles is niet echt een koning, maar wel een vijand van Cashewlot die met deze twee koningen hierboven ten strijde trekt)