Henry raasde over het landschap. Bomen schoten voorbij, maar hij ontweek ze met gemak. Zijn bruine merrie hinnikte van blijdschap. Henry sloot zijn ogen. Langzaam liet hij de teugels los en stak hij zijn armen omhoog. 'Woehoe!' hoorde hij achter zich. Henry grijnsde en pakte zijn teugels weer vast. Hij keek achterom naar Guy, die met zijn witte hengst vlak achter hem aanzat en bijna tegen een boom aan knalde. Guy had ook zijn ogen dicht en genoot van de rit. Henry draaide zijn hoofd en keek weer voor zich. Plots stopte de merrie en stond stil. Henry sprong van haar af en pakte haar bij de teugels. Hij keek uit over de grote, open plek die voor hen lag. Het gras was platgestampt en er staken grote, houten palen uit de grond, waarop grote, gekleurde doeken waren gedrapeerd. Midden op de open plek stond een grote, houten tribune. Hier en daar waren vlaggetjes opgehangen. Henry knikte tevreden. 'Prachtig hé?' zei Guy, die naast Henry was komen staan. Henry glimlachte. Hij wist hoe graag Guy het wilde opnemen tegen andere ridders, om te vechten voor zijn koninkrijk. 'Wie zouden er nog meer komen?' vroeg Guy. Henry fronste zijn wenkbrauwen. 'Kasteel Kersenbloesem met koning Cherry, koning George met zijn sheriff Freddie van Grawnwin en zijn beste ridders, Kasteel Lychee va Rhyne en tot slot koning Leonard met zijn sheriff en ridders van Mandarini.' zei hij. Guy grinnikte Kasteel Kersenbloesem? Wie noemt zijn kasteel nou-' maar hij werd onderbroken door een lage, zware stem. 'Aan de kant. Hier komt de koning van Kasteel Kersenbloesem.' Henry en Guy draaide zich langzaam om. Voor hen stond en grote, gespierde man. Hij droeg een zwarte mantel en een pijlenkoker om zijn nek. Aan zijn riem hing een groot, zilveren zwaard, wat vervaarlijk glinsterde in het zonlicht. Guy slikte. De man kwam dreigend dichterbij en duwde hem aan de kant. Hij ging naast Henry staan, die bang omhoog keek. Toen hoorde ze een hoge, vrolijke stem. 'Hallo! Hallo, mijn geliefde onderdanen! Hoe gaat het met jullie?' een, gezette, kleine man kwam licht hijgend aanhollen. 'Henry! Mijn beste jongen! Hoe gaat het ermee?' riep hij. Hij stapte op Henry af en schudde driftig diens hand. 'Uhm. Ja. Goed? En met u?' stamelde Henry een beetje overdonderd. De kleine man lachte hartelijk. 'Oh goed, goed. Ja, ja. Mijn ridder Dwan hier, kan als de beste vechten weet je. Ik weet zeker dat ik vandáág nog, met de prijs opweg naar huis ben.' zei hij opgewekt. Henry knikte. 'Aha. Is dat de ridder die u bedoelt?' vroeg hij met een klein stemmetje. Hij wees op de grote man die nog steeds naast hem stond. Hij had geen woord gezegd maar gromde alleen bij het horen van het woord 'ridder'.' Koning Kersenbloesem knikte. 'Ja, ja, dit is Dwan. Sterke kerel, hoor.' en hij grinnikte. 'Maar goed, ik zie jullie straks wel, Henry.' en hij knikte naar Henry. Toen liep hij weg, zonder acht te slaan op Guy. Dwan liep grommend achter hem aan. Henry keek ze verbluft na, toen wendde hij zich tot Guy. 'Nou..Aardige kerels hé? Vooral Dwan.' zei hij en hij grijnsde toen Guy in elkaar kromp van angst. 'Ja, heel aardig.' antwoordde Guy nijdig.

Guy en Henry liepen over het terrein. Guy keek zenuwachtig om zich heen. 'Gaat alles oke?' vroeg Henry die naar het gespannen gezicht van Guy keek. 'Nee, ik ben niet oké.' zei Guy gespannen. 'Ik moet zo tegen Dwan vechten.' 'Je verslaat hem wel' zei Henry en hij sloeg zijn arm om de schouder van Guy. Ze liepen richting de poort waar al de koningen en gasten binnen zouden komen. Roger, John en Brian stonden net koning George's paarden los te binden van de koets. Henry en Guy liepen er naar toe. 'Welkom Rhyne!' begroette Henry vrolijk. Rhyne negeerde hem en liep weg met Kee. 'Heb ik iets fout gedaan?' vroeg Henry verbluft aan Guy en de stalknechten. 'Volgens mij mag hij je gewoon niet.' zei Guy. 'Volgens mij mag hij helemaal niemand.' voegde Roger er aan toe. 'Wat dat gevecht betreft, hij is niet zo slim. Je moet gewoon een plan bedenken.' zei Brian 'Dank je.' zei Guy zenuwachtig.

Henry zat zenuwachtig op de tribune. Vandaag moesten Guy en hij het opnemen tegen andere ridders van andere koninkrijken. Guy moest tegen Dwan, waar zowel hij als Guy niet echt blij mee was. Henry zelf moest tegen een ridder van koninkrijk Lychee. Hij had geen idee of dat koninkrijk sterk was of niet. Hij moest maar afwachten..Er klommen meer mensen de tribune op, de wedstrijd zou zo gaan beginnen. Henry keek bezorgd toe. Waar was Guy? Hij zou moeten zwaardvechten tegen Dwan. Dwan was er al, maar Guy was nergens te bekennen. Net toen hij dat dacht, zag hij Guy zenuwachtig het houten podium op komen. Het publiek joelde. 'Kom op Guy!' schreeuwde Henry boven het gejoel uit. Hij zag Guy opkijken en aarzelend een duim opsteken. John stond aan de kant en lachte hem toe. Toen kwam de 'presentator' aan. Hij had een toeter in zijn handen. Toen hij blies, werd het oorverdovend stil op de tribune. 'Hallo gasten en deelnemers! Welkom, bij het jaarlijkse riddertoernooi! Jullie kennen waarschijnlijk de regels al wel, maar toch leg ik het nog één keertje uit (er klonk boe-geroep): Het is níét toegestaan om te vechten met geslepen zwaarden! De zwaarden moeten bot zijn! Verder mag je geen andere wapens bij je hebben, alleen een verdedigingsmiddel, namelijk een schild. De ridders mogen kiezen of ze op paarden vechten, maar de eerste ronde, die zometeen gaat beginnen, niet.' De presentator hield even adem. 'We gaan vandaag kijken naar drie rondes! Ronde één wordt vertegenwoordigd door: Dwan de bloeddorstige, een ridder uit het koninkrijk Lychee (Er klonk luid gejuich) en Guy de Saussure, een ridder én sheriff uit het koninkrijk Cashewlot (iets minder hard gejuich)!' De presentator keek naar de twee ridders, die een compleet harnas droegen en al allebei een zwaard en een schild hadden. Guy en Dwan keken elkaar strak aan. Ze gaven elkaar een hand. Het leek alsof Guy's hand werd samengeknepen door de hand van Dwan. 'Oke, laten de spelen beginnen!' riep de presentator. Meteen brak het tumult los. Dwan stormde op Guy af, maar in plaats van terug te vechten, rende Guy krijsend van angst weg. Hij holde rondjes langs de tribune en probeerde er zelfs af en toe op te klimmen, zodat hij kon vluchten. Het publiek gierde van het lachen. Henry zat verbijsterd toe te kijken. Hij sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd. Wat voor een domkoppen waren ze om om Guy tegen Dwan te laten vechten. Inmiddels probeerde Dwan niet langer meer om achter Guy aan te rennen. Hij stond licht hijgend op het midden van het podium en had zijn handen op zijn knieën. Guy rende nog steeds als een dolle rondjes om hem heen. Plots viel Dwan voorover en hoorde het publiek een luide snurk. Henry trok zijn wenkbrauwen op. Was Dwan nou serieus in slaap gevallen? Maar dan had Guy gewonnen! En net toen hij dat besefte, net toen hij wilde opstaan om luid te gaan juichen, was het publiek al in luid gejuich en geklap opgestaan..

Henry en Guy zaten naast elkaar aan een grote, rechthoekige tafel. Het was al bijna donker, maar iedereen zat nog lachend en etend aan de tafel waar de twee mannen ook aan zaten. Guy vertelde net in geuren en kleuren hoe hij Dwan had verslagen, toen de presentator aankwam lopen. 'Sorry dat het zo lang duurde, jongens. Maar er is iets wat ik jullie moet mededelen. Luister, Dwan heeft op wonderbaarlijke wijze van Guy verloren (Guy keek boos op), maar hij is nog steeds niet bij zijn positieven. Koning Kersenbloesem zegt dat dat wel vaker gebeurt, dat hij opeens in slaap valt, bedoel ik. Op zich maakt dat natuurlijk niet veel uit, maar de andere twee rondes kunnen nu niet doorgaan. We hadden verwacht dat de rondes vlak na ronde een zou kunnen worden gespeeld, maar gezien de omstandigheden-' (hij keek achter zich naar de verpleeg-tent) 'Lijkt het me niet handig om de spelen vandaag nog door te laten gaan. Dwan zou het in ronde drie nog een keer opnemen tegen Guy, dus dat kan sowieso niet meer doorgaan. Verder-' hij keek Henry en een andere ridder aan- 'Is het daarom ook maar beter om jullie morgen pas verder te laten spelen. Is dat goed?' vroeg hij aarzelend aan Henry en de onbekende ridder. Ze knikte zwijgend. 'Oke, mooi zo. Dat maakt het allemaal veel makkelijker.' zei de presentator opgelucht. Hij knikte naar de mannen die rondom de tafel zaten en liep weg. Henry keek Guy grijnzend aan. 'Gelukkig voor jou hoef je het niet nog een keer op te nemen tegen die bullebak.' zei hij. Guy's wangen kleurde rood. 'Nou, dat had ik anders best kunnen doen hoor.' riep hij verontwaardigd. Henry lachte. Hij keek de ridder aan, waar hij het eigenlijk tegen zou moeten opnemen. 'Jammer dat we vandaag niet meer kunnen spelen, maar ja. Het zei zo.' zei Henry. De ridder keek hem boos aan. 'Ja.' bromde hij. Henry fronste zijn wenkbrauwen, dat was dus ook niet de vrolijkste. 'Hoe heet jij eigenlijk? Je komt me niet bekend voor.' vroeg Henry, die een gesprek op gang wilde houden. De man keek hem kwaad aan. 'Ik heet Rhyne, nou goed. Ik ben de koning van Kasteel Lychee. Dat zou je toch wel moeten weten.' zei hij boosaardig. Henry knikte verontschuldigend. 'Sorry, ik ben nog maar net koning, dus ik weet alle namen nog niet erg goed.' De man, oftewel koning Rhyne, schudde zijn hoofd. 'Aha.' En daar hield het gesprek mee op.

Koning Rhyne sloop langs de tentjes. Achter hem hoorde hij iemand vloeken. Rhyne draaide zich woedend om en gebaarde om stilte tegen twee gedaanten. 'Sorry mijnheer.' zei de eerste gedaante. Hij kwam in het licht van een lantaarn die hij bij zich hield. 'Kee, wees nou stil sukkel!' siste Rhyne nogmaals.'Als dit mislukt, ben je niet langer meer mijn raadsheer.' Kee keek sip naar beneden. Achter hem grinnikte een kleine gedaante. Kee porde hem in zijn rug. 'Stil jij!' De gedaante zweeg abrupt. Rhyne zuchtte geërgerd. 'Moryn, Kee, stil nu! Allebei.' Rhyne draaide zich om en liep verder. Plots hield hij halt bij een kleine, groene tent. Hij drukte zijn oor tegen het tentdoek. Er klonk gedempt gelach. En toen: 'Nou, ik ben moe. Welterusten Guy.' 'Trusten.' hoorde ze Guy zeggen. Rhyne grijnsde breed. Ze waren bij de goede tent. Zijn hand gleed naar zijn riem, hij duwde zijn mantel opzij. Er kwam een groot, zilveren zwaard tevoorschijn, maar hij zag er mooier uit dan alle andere zwaarden ter wereld. Hij klikte zijn gesp open en het zwaard viel eruit. Rhyne ving het op en liet hem rusten in zijn hand. Hij wenkte naar Kee, die haastig aankwam lopen. 'Het is tijd.' fluisterde Rhyne. 'Eindelijk zal ik heersen over het rijk wat Henry Edward Winchester van me heeft afgepakt.' Hij wilde in lachen uitbarsten, maar Kee drukte waarschuwend zijn vinger voor zijn mond. 'Rustig heer, laten we eerst dit afhandelen.' En hij knikte naar Moryn. Rhyne knikte goedkeurend. Hij liep naar Moryn en duwde het zwaard in zijn handen. 'Vermoord hem.' Moryn keek Rhyne angstig aan. 'M-maar ze zullen mij verdenken als ik koning Henry vermoord!' fluisterde hij. Rhyne glimlachte. 'Precies. Dat is dus ook mijn plan.' Moryn slaakte een kreet. 'Nee!' jammerde hij. 'Alstublieft! Ze zullen denken dat ik gedwongen werd en zullen een kleine jongen zoals ik echt niets doen! U wilt wraak op hem, terwijl u hem niet eens kent! Alstublieft, ik smeek u, vermoord hem niet.' en hij begon te huilen. Rhyne keek hem geïrriteerd aan. Hij zuchtte vermoeid. 'Goed dan. Ik zal jou hem niet laten vermoorden, ik zal het zélf doen.' gromde hij. 'En daarna geven we jou wel gewoon de schuld. Ze zullen een koning eerder geloven dan een armzalig schriel ventje zoals jij.' en zijn borst zwol op van trots. Hij pakte het zwaard af en duwde het tentdoek zachtjes opzij. Hij keek om naar Kee. 'Vermoord jij die klungel van een sheriff, dan reken ik af met " koning" Henry.' Kee knikte. 'Ja mijnheer.' En hij pakte ook zijn zwaard. Samen slopen ze zachtjes de tent in. Ze keken rond en zagen twee ligbedden staan. Op het eerste ligbed lag Guy, met zijn armen omhoog en benen gespreid. Hij leek wel een zeester. Op het andere ligbed lag Henry. Rhyne en Kee hoorden zachtjes gesnurk. Ze sliepen. Kee liep naar Guy, die zich met luid gemompel omdraaide in zijn slaap. Kee hield zijn zwaard omhoog en- BOEM. Rhyne lag languit op de grond. Hij krabbelde haastig overeind. Hij vloekte zachtjes. Kee grinnikte. 'Wat is er, oh mijn machtige koning?' vroeg hij spottend. Rhyne keek hem boos aan. 'Ik struikelde over een verdomd hoedje. Mijn voet bleef erin haken.' mompelde hij. Kee knikte en hield zijn zwaard weer omhoog. Maar Rhyne liep naar Kee toe en hield hem tegen. 'Wacht. Ze zijn gelukkig niet wakker geworden door jou gegrinnik (Kee keek hem verontwaardigd aan), maar laat mij eerst Henry doden.' zei hij. 'Oke.' bromde Kee met tegenzin. Rhyne schuifelde naar Henry toe. Hij hief zijn zwaard op, liet hem met een flits zakken en sneed in Henry's borst. Een ijselijke gil klonk door de tent. Maar het was niet afkomstig van Henry, of van Guy, die wakker was geworden, nee..Het kwam uit het zwaard..Rhyne liet het verbijsterd vallen, op Henry's dode lichaam. Maar het zwaard zweefde omhoog, en richtte zich op Rhyne. Rhyne hield het met zijn handen tegen. 'Nee, nee aljeblieft! Dood hem (hij wees naar Guy en Kee), maar niet mij.' smeekte hij luid. Maar het zwaard was ongenadig. Het sneed door de handen van Rhyne en doorboorde zijn hart. Een laatste, afgrijselijke gil..En Rhyne was dood. Hij viel langzaam op de grond. Kee en Guy keken verstard toe. Toen wierp Guy zich naar het bed van Henry. 'NEEEEE. Henry! Alstjeblieft! Help hem!' zijn ogen waren vervuld met tranen en hij keek naar Kee. Kee schudde zijn hoofd. 'Het spijt me. Ik kan niks meer voor hem doen. H-hij is-' 'HIJ IS NIET DOOD! DAT KAN NIET. HIJ BELOOFDE ME OM NIET DOOD TE GAAN TIJDENS HET TOERNOOI.' schreeuwde Guy. Hij liet zich snikkend op de vloer zakken en bonkte met zijn vuisten op de vloer. 'MAAK HEM LEVEND.' Maar Kee schudde weer zijn hoofd. Ook hij had tranen in zijn ogen. 'Ik had nooit mee mogen werken aan dit plan. Het is afschuwelijk. Ik veracht mezelf, echt waar. Het spijt me zo erg.' Maar Guy leek hem niet te horen. Plots kwam Moryn naar binnen. Zijn ogen gleden over het tafereel. Even vormde zijn mondhoeken een glimlach bij het zien van de snikkende Guy en de dode koning Rhyne. Toen rende hij naar Henry. Hij knielde neer en begon in een vreemde, magische taal te spreken, terwijl zijn handen boven het lichaam van Henry zweefden. 'múscail rí.' mompelde Moryn ten slotte. Terwijl iedereen gespannen toekeek, maakte Henry plots schokkende bewegingen. Toen snakte hij naar adem en kwam langzaam overeind. 'HENRY!' schreeuwde Guy en hij rende naar hem toe. 'Alles goed?' Henry grijnsde. 'Alles goed, alleen een beetje pijn in mijn nek. Maar dat gaat wel over.' Henry keek Guy belangstellend aan.De traansporen waren nog op Guy's wangen te zien. 'Vond je het zo erg dat ik werd doorboord door een zwaard?' vroeg Henry glimlachend. Guy bloosde. 'Uhm. Helemaal niet, maarre. Als ik koning zou worden..Zou ik Richard tot sheriff moeten maken enne. Dat wil niemand.' grijnsde hij. Henry lachte. 'Gelukkig is alles goed gekomen.' mompelde hij. Henry keek over zijn schouder. 'Behalve voor hem dan.' en hij gebaarde naar het lijk van Rhyne. Guy knikte. 'Wat doen we nu?' vroeg hij aan Henry. 'Het riddertoernooi uitspelen. En zijn lijk begraven. Ook een moordenaar verdiend een eervolle begrafenis.' zei hij en hij moest weer lachen om de ongelovige gezichten van Guy en Kee. Moryn nam het woord. 'Meneer? Wat doen we met het zwaard, ik bedoel, nou ja, het is nu eigenlijk mijn zwaard. Ik heb het opgevist uit het betoverde meer. Daarom keerde het zich tegen koning Rhyne.' zei hij aarzelend. Henry bekeek Moryn ernstig. 'Goed, dan is dat dus besloten. Het zwaard blijft bij jou. Maar één vraagje..Wil je bij mij en Guy in dienst? Je lijkt me een uitstekende kruidenier.' zei hij opgewekt. Moryn's ogen lichtte op. 'Oh ja heer! Ja. Dat lijkt me erg fijn.' Henry knikte goedkeurend. 'Goed. Dan is weer een probleem opgelost.' en hij keek naar Guy. Kee hoestte verlegen. 'Hum hum. Ik wil graag mijn excuses aanbieden. Ik vertrek naar het kasteel van koning Rhyne en trek me daar terug. Ik neem Rhyne's lijk wel met me mee en begraaf het daar. Dat is wat hij gewild zou hebben. Verder doe ik ook niet meer mee aan het toernooi. Hopelijk begrijpen jullie mijn keuze.' Guy en Henry knikte naar hem en zeiden gedag. Kee vertrok inderdaad meteen..Guy en Henry keken elkaar aan. 'Laten we maar gaan slapen. Morgen is weer een nieuwe dag..'

Henry had besloten om het zwaardvechten af te lassen, maar het boogschieten zou wel door gaan. Guy was bezig de mensen orders te geven. 'Nee! De troon moet op de verhoging. Dat zie je toch.' zei Guy geërgerd tegen de werknemers die de troon optilde. 'Die verhoging staat daar altijd, jullie zetten hem daar altijd.' Guy was zenuwachtig en nog steeds geschrokken van wat er gisteren was gebeurd en was daardoor een beetje chagrijnig. James liep rond op het terrein samen met een boogschutter van koning Leonard. 'James, moet jij niet gaan oefenenen?' zei Guy. 'Ik heb net geoefend met Robin.' zei James en hij wees naar de jongeman naast hem. 'Hij is je tegenstander.' zei Guy. 'het is bedoeld om vrienden te maken, niet om iedereen te vermoorden.' viel James uit naar Guy. 'Ik probeer ook gewoon-.' James slikte. 'nieuwe vrienden te maken.' 'Oke.' zuchtte Guy. Robin keek van Guy en naar James. 'Zullen we weer verder gaan met oefenen.' zei Robin onhandig. James knikte en ze liepen weg. Guy zuchtte.

Henry liep het boogschutters veld op en liep naar zijn troon. Hij wilde gaan zitten maar zag dat zijn troon verkeerd om stond. 'Guy! Waarom staat die stoel omgedraaid?' schreeuwde hij naar Guy. 'Jemig, die mensen kunnen echt niks.' Guy liep naar Henry en probeerde de troon op te tillen en om te draaien, maar dat lukte niet. Henry duwde hem opzij en tide de stoel op en draaide hem om. Hij plofte op zijn stoel en keek naar de schietschijven die klaar stonden voor de schutters. 'Oke dames en heren.' begon Henry en hij stond op. 'Door wat-' Henry schraapte zijn keel. 'Omstandigheden heb ik besloten dat het zwaardvechten niet meer doorgaat. Het boogschieten daarentegen gaat nog door. Ik wens iedereen die meedoet veel succes en een goede wedstrijd.' Het publiek juichte en klapte en Henry ging weer zitten. 'De wedstrijd gaat als volgt; er komen steeds 2 boogschutter degene die wint gaat door naar de volgende ronde.' vertelde Guy die naast Henry stond. De eerste 2 boogschutters kwamen aanlopen. Guy herkende Robin, Robin droeg een groene mantel en een een hoedje. De tegenstander van Robin kwam uit het koninkrijk van Kersenbloesem 'Hij heeft een mooi hoedje.' zei Guy. 'Blijf bij het spel Guy.' zei Henry met een glimlach. Robin en de boogschutter van koning George spanden hun bogen en schoten. Robin raakte de roos en won. Er kwamen nog een aantal andere boogschutters en toen was James aan de beurt. James spande zijn boog en mikte. Richard liep voor Henry langs om aan de andere kant van de verhoging te komen. James mikte op Richard. 'James!' schreeuwde Lucy. 'Niet doen.' James schoot de pijl, maar miste Richard op een haar na. De pijl schoot recht in de troon van Henry. Henry sprong op van schrik en Richard begon James uit te schelden. Het werd een grote chaos en iedereen begon met elkaar te praten. Henry probeerde de stilte terug te krijgen. 'Jongens.' riep hij. Een paar mensen op de tribune hielden hun mond maar James en Richard waren nog steeds aan het schreeuwen tegen elkaar en nog niet iedereen op de tribune was stil. 'BEKKEN DICHT IDIOTEN!!' schreeuwde Roger, die toch was meegegaan. Koning Cherry Kersenbloesem en koning George keken elkaar verontwaardigd aan. Sheriff Freddie, de sheriff van George lachte, maar George gaf hem een waarschuwende blik. 'Let op je taalgebruik jonge man.' riep koning Kersenbloesem. 'Dankje Roger, laten we verder gaan met het toernooi.' zei Henry. 'Deze ronde gaat opnieuw.' James en de andere boogschutter spande hun bogen opnieuw en mikte op de roos. James raakte de roos en won. Er volgde nog een paar boogschutters, maar de meeste miste en werden makkelijk verslagen door James en Robin. 'We zijn aangekomen bij de finale.' begon Henry trots. 'De finale gaat tussen onze eigen James en Robin van Locksley van koning Leonard van het koninkrijk Mandarini.' Het publiek juichte en klapte. Robin schoot als eerste en raakte de roos. Koning Leonard klapte luid. 'Hij is eigenlijk een dief, maar ik en mijn sheriff hebben hem wat manieren geleerd en nu hoort hij bij ons.' zei Leonard trots tegen Cherry. James mikte op de pijl van Robin en spleet hem in 2. Robin lachte en mikte weer op de pijl van James en spleet die weer in 2. Het publiek ging uit zijn dak. James lachte en spleet de pijl van Robin weer door 2. Henry lachte hard en stond op 'Wat dachten jullie van een gelijk spel.' kondigde Henry aan. Robin en James schudde elkaar de hand en het publiek klapte. Henry overhandigde de prijs aan Robin en James. 'Goed gedaan jongens.'