Nachtschaduw liep het paleis binnen. Zoals gevraagd stond de leider van de

drakenrijders op haar te wachten. Ze ging liggen op haar troon liggen. 'Zo, je vraagt

je misschien wel af waarom ik je hier heb gevraagd. Dat komt omdat vandaag je generaal het universum een heel stuk groter heeft gemaakt voor me. Ik ben nieuwsgierig naar hoe het is voor een draak en mens om samen een te zijn.'

'Het is in het begin wel raar. Je bent een hele tijd jezelf, tot je de connectie met je draak maakt. Dan begin je ineens anders te denken. De meeste uit mijn groep hebben ondertussen wat drakentrekjes gekregen in hun karakter. Ik heb

bijvoorbeeld geleerd om vlees te eten terwijl mijn draken loze soortgenoten alleen

maar planten eten. En mijn draak eet ook planten. We zijn eigenlijk een. Het

probleem is dan ook dat we als een denken en voelen. Als hij zijn klauw bezeerd krijg

ik ook pijn in mijn hand of voet. Soms tijdens lange vluchten dan versmelten we

zodanig dat ik eigenlijk de draak ben. Het is wel zo dat de nadelen het niet op

kunnen tegen de voordelen. Om een band met een draak te hebben is een hemels

verbond. We doen alles met elkaar. Zelfs de goden kunnen ons niet uit elkaar

trekken.'

'Ik ben al mijn hele leven alleen. Je hebt geluk dat je op zo een intieme wijze

samen bent. Ik ben jaloers op jou.'

'Ik dacht dat je ooit iemand had.'

'Je bent goed ingelicht. Dat was toen ik nog mens was.

Dat was 13000 jaar geleden. Maar dat was een ander leven. Ik ben sinds ik een draak

ben een ander persoon geworden. Ik heb dus nooit iemand gehad om verliefd op te

worden. Ik geef wel om Enzvo maar je kunt het geen liefde noemen. Geloof me dus

maar. Het is beter om samen met iemand te zijn dan het is om macht te hebben. Je kunt

jezelf gelukkig prijzen als je mijn leven hebt meegemaakt. Ik ben ondertussen al

tienduizend jaar koningin en heb veel meegemaakt. Ik wordt met de dag sterker. Ik heb

nooit een gevecht verloren. Maar toch ben ik nooit gelukkig geworden.'

'Kan je geen verbond aangaan met een mens? Misschien als je een zielmaat hebt word

je gelukkiger.' Dit kwam van de draak.

'Dat is moeilijker dan je denkt. Ik ben al zo oud en heb zoveel herinneringen dat als ik een

verband aan ga de mens in kwestie zou verdwalen in mijn geest. Het zou dan geen

verbetering zijn.'

'Je mag nog steeds van geluk spreken dat u zolang heeft geleefd.'

'Je bent vergeten dat draken en elven eeuwig leven.'

'Zijn er dan geen aanslagen op uw leven geweest?'

'Zeker wel. Ik heb het alleen wel snel gestopt.'

'Is er iets wat u nog wil weten, koningin Nachtschaduw?'

'Nee, je mag gaan.'

Even later kwam Kahless met Enzvo binnenstormen. 'Enzvo hier is gewond geraakt

Bij een aanval van de vijand. Hij heeft een wond op zijn buik. Er zit gif in. We hebben u

nodig om het te helen. Ik denk te weten wat er in zit. En ik weet ook wat het heeft veroorzaakt. Ik leg het wel uit wanneer we klaar zijn. Ik sta tot uw beschikking als u me nodig heeft.'

'Ik heb jouw kennis en energie nodig. Als je een geest tegen die van uw voelt drukken ben ik dat.'

Ze smelten hun geesten samen. Dan beginnen ze met het eruit halen van het gif. In haar geest geeft ze Kahless een order om Enzvo vast te houden. Langzaam kwam er groen gif uit de wond stromen. Enzvo stribbelt heel erg tegen maar ze blijven doorgaan. Even later lag er een poeltje gif in de kamer. Ze liet de geest van Kahless gaan. 'Nu verdienen Enzvo en Ik een uitleg. Wat heeft hem aangevallen en wat is hier aan de hand.'

'Ik heb een idee wat er aan de hand is.'

Hij ging er bij liggen. Nachtschaduw deed hetzelfde op de troon. 'Ik had je toch verteld wat er gebeurde met die kernen op de ruimteschepen? Een aantal van de beesten daar waren ziek op dat moment. Blijkbaar zijn ze samengesmolten met de ziekte voor een verbetering. Enzvo zei dat een groen beest hem had aangevallen. Dat was het gif. Het hele lichaam maakt de ziekte als een verdedigingsmechanisme. We hadden geluk dat de ziekte nog niet te verspreid was. Er zit mogelijk nog wat in het lichaam.'

Hij stopte even en keek naar Enzvo. 'Ik weet niet hoe het kan maar hij is gifklieren aan het ontwikkelen in zijn mond. Hij heeft het laatste beetje gif opgenomen. Hij heeft een set giftanden ontwikkeld. Hij is sterker geworden door het gif. In mijn reizen ben ik dit nog nooit tegengekomen. ... gebeurt dit nou ook bij jou?'

'Ik denk het wel. Ik denk dat we een soort magische connectie hebben. Ik had namelijk toen hij tig jaar geleden stierf met mijn eigen levenskracht een nieuw lichaam voor hem gemaakt. Mogelijk is er nog iets over van die uitwisseling. Dat zou het verklaren. Het maakt het vechten wel een stuk makkelijker.'

'Wil je even je mond openen? Ik wil het zeker maken dat je giftanden je gebit niet verdringen.'

Hij keek even naar haar tanden, en bekeek de ligging aandachtig. 'Klap je giftanden eens uit.' Hij ging verder. 'je hebt een bijna perfecte ligging. Je giftanden steken maar net boven je gebit uit. De controle over je giftanden is redelijk goed. De giftanden zijn scherp dus dat is geen probleem. Kortom, je hebt alleen maar voordelen.'

Hij liep naar Enzvo toe. Hij was op het randje van bewusteloosheid, maar werd langzaam weer wat sterker. 'Ik ga het zelfde doen als bij de koningin.' Kahless trekt de bek van Enzvo open. Na even het gebit te bestuderen begint hij weer te spreken. 'Bij jou liggende tanden iets meer naar voren. Ze zijn groter dan je gebit dus je moet meer uitkijken. Ik zie alleen dat je jouw kaak kunt ontwrichten zonder pijn. Je gewrichtsbanden zijn uitgerekt dus als het goed is kan het pijnloos. Mag ik het proberen?'

'Je mag het proberen maar ik kan je niet beloven dat ik mijn kaak onder controle heb als je me pijn doet.'

'Daarom laat ik het je in eerste instantie zelf proberen. Doe je kaak eens uiterst naar achteren. Als het goed is moet je kaak nu ontgrendelen.'

Enzvo deed wat hem gevraagd was en zoals hem werd verteld ging zijn kaak verder open dan hij verwachte. 'Zo te zien werkt het. Alleen hoe gaat mijn kaak weer terug?'

'Gewoon weer helemaal naar achteren drukken en omhoog houden. Dan moet het weer makkelijk erin gaan. Zit hij er nu in?'

'Ja, en het deed geen pijn zoals je zei. Ze zullen nu wel willen oppassen want ik ben sterker dan ooit. Als er maar een manier was om het te delen met de rest van het leger. Dat zou zoveel helpen.'

'Je vergeet een ding Enzvo.' Zei Nachtschaduw. Ze pakt haar zwaard en begint het langzaam te slijpen met een wetsteen. 'Onze troepen zij gewend om met zwaard en boog te vechten. Ze zijn zich nobel gaan gedragen. Ze kijken neer op hoe ze eerst vochten. Ik zou het kunnen ordenen maar dan gaan ze protesteren. Maar dan ben ik wel meteen van mijn last af. Er is iets waar ik al een tijdje mee zit. Ik ben al zo lang koningin dat ik mijn leven ervoor niet meer kan herinneren. Het klinkt misschien egoïstisch maar ik denk erover om op te stappen. Ik heb al zo lang dit volk gediend dat ik me afvraag of ze de tijd voor mij nog wel weten. Al dit oorlog voeren en legers leiden en beslissingen nemen is niet goed voor je. Dat is de reden dat ik het avontuur met twee klauwen vastgreep. Ik wilde weer wat anders kunnen doen. En dat heeft ons veel problemen opgeleverd. Ik twijfel of ik nog wel een goede leider ben.'

'voor zover ik hier ben heb je steeds de juiste beslissingen genomen. Je bent een leider in hart en nieren. Je hebt een goed hart. Twijfel niet aan jezelf. Maar ik had nieuws voor dat ik Enzvo hier tegenkwam. De smeden hebben een nieuw soort zwaard ontwikkeld. Ik heb er hier een.'

Hij haalde van zijn rug een gebogen en redelijk dun zwaard gewikkeld in een stuk leer. Hij wikkelde het leer ervan af. 'Voor de verandering hebben we gelaagd staal geprobeerd. We hebben staal meerdere keren gevouwen en plat geslagen. Hierdoor is het even sterk als de huidige slagzwaarden met minder gewicht. Voor ons zal het niet zo lekker zijn omdat we de slagzwaarden gewent zijn, maar sommige zullen het prettig vinden.'

'Mag ik het even vasthouden?'

' 'tuurlijk.'

Nachtschaduw pakte het zwaard over. Ze voelde bijna niks toen ze het bewoog. Ze maakte er wat sparbewegingen mee. Toen glipte het zwaard uit haar klauwen. het vloog door de lucht, over het hoofd van Enzvo en bleef in de muur hangen. 'Wil je dat nooit meer doen? Ik schrok me een ongeluk.'

'Het spijt me Enzvo en Kahless. Ik voelde het zwaard niet. Ik voelde niet hoeveel kracht ik moest zetten om het in mijn klauwen te houden. Het is inderdaad te licht voor mij. Ik hou het bij mijn eigen zwaard. Bedankt dat ik het mocht proberen. Kahless, ik heb een idee om dit te beëindigen. Kun je nog buskruit maken in deze vorm? Want we hebben een enorme hoeveelheid nodig. We gaan de geweren op enorme grootte namaken.'

'Je wilt dus kanonnen maken. Ik wil het wel proberen. Ik mag jouw manier van denken wel. Grote monsters kun je verslaan met grote kanonnen. Laat je mannen maar alvast een hele sterke basis maken want de terugslag is enorm. Ik maak de buskruit wel. Ontferm jij je dan over de kanonnen?'

'Zo gebeurt. Ik help je daarna wel met het maken van de munitie. Mijn mannen waren al een toren aan het metselen om van te schieten. Ik zie je over een uurtje bij die plek waar we eerder munitie maakte.'