Isabella komt aan lopen met een grote ovenschaal.
'Ik hou van lasagne,' zegt Grace als Isabella het eten op haar bord schept. Ze stopt haar mond helemaal vol.
'Oh trouwens, Jason,' zegt Isabella als ze haar mond leeg heeft. Ik stop zelf ook een hap lasagne in mijn mond. Het smaakt echt heerlijk dus neem ik snel nog een hap.
'Jake heeft net een voicemail achtergelaten. Hij zei dat jullie niet opnamen en hij vroeg of je morgen een nieuw spel voor de Xbox bij hem kwam uit proberen.' Wie zou Jake zijn? En blijkbaar heeft hij ons gebeld, maar hebben wij dat niet gemerkt. Ik snap dat bellen nog steeds niet echt. Wacht eens even, heeft dit misschien iets te maken met het rare geluid dat ik eerder vandaag hoorde? Ik wacht geduldig af tot iemand iets zegt waardoor ik iets van wat Isabella zei kan begrijpen.
'Oh oké. Ik zal hem een bericht sturen,' zegt Jason waarna hij weer een hap van zijn lasagne neemt. Geen verheldering dus. Ik heb onderhand een aantal dingen die hij me moet gaan uitleggen. Ik ben echt benieuwd wat een pretpark is, aangezien het zo leuk blijkt te zijn. En wat zal een achtbaan zijn?
Na het eten zitten we weer allemaal op de bank. Bijna gelijk nadat Jason naast mij op de bank neer ploft, lijkt het alsof hem iets te binnen schiet. Er verschijnt een brede grijns op zijn gezicht. Dezelfde mysterieuze grijns als eerder vandaag. Hij staat meteen weer op en loopt naar de grote kast rechts in de hoek. Het lijkt alsof er boeken in staan, maar het zijn wel allemaal dunnen boeken. Jason zoekt even en haalt dan een boek uit de boekenkast. Dan zie ik dat ik me heb vergist. Het lijkt wel op een boek, maar de buitenkant is van plastic. Jason draait zich om naar zijn moeder, die niet naar hem kijkt, maar naar het grote lichtgevende ding dat ze net ook vast had.
'Wij gaan boven een film kijken,' zegt hij. Zijn moeder kijk niet op.
'Is goed.' Ze lijkt zich niet helemaal bewust van wat Jason zei. Jason draait zich dan om naar mij.
'Kom je mee?'
Eenmaal boven aangekomen lopen we Jasons kamer binnen. Ik had het eerder wel al in een snelle flits gezien, maar nu heb ik pas de kans om er goed naar te kijken. Rechts naast de deur staat zijn bed, daarachter zijn klerenkast en tegenover de deur staat een grote blauwe stoel. Verder zie ik ook een bureau en een lage kast met een groot, rechthoekig ding erop wat ik niet ken. Overal in zijn kamer liggen kleren verspreid. Jason loopt voor mij uit om de kleren op te ruimen en gooit ze daarna in zijn kast. Ik loop naar de stoel en ga zitten. Dan kan ik me echt niet meer inhouden.
'Je moet me een aantal dingen uitleggen,' begin ik. Jason gaat op zijn bed zitten.
'Ten eerste, ik ben echt heel benieuwd wat een pretpark is.' Hij draait zijn hoofd naar mij en lacht.
'Het is lastig uit te leggen. Ik denk namelijk niet dat je weet het een achtbaan is. Je zit dan in een soort karretje waarmee je heel snel gaat en soms maakt het loopings. Je zult het morgen wel zien.' Wow, loopings? Dat lijkt me echt gaaf, te mooi om waard te zijn eigenlijk.
'Wow.' Ik ben even stil. 'en die lichtgevende dingen, die lijken op jou telefoon, wat zijn dat?'
'iPads, ook moeilijk uit te leggen. Je kunt er spelletjes op spelen.' Oké... Ik heb tot nu toe nog niet echt een antwoord gekregen.
'En een film?' vraag ik.
'Ah, dat kan ik je beter laten zien.' Hij staat op.
'Ik heb een fantasie film uit gekozen, het gaat over draken. Ze zitten opgesloten ik een andere magische wereld, leek me wel toepasselijk.' Jason lacht en ik lach ook. Ik snap het niet helemaal maar het klinkt inderdaad erg toepasselijk. Nu ben ik wel echt heel nieuwsgierig. Hij loopt naar het ding op de lage kast. Hij doet iets, wat ik niet kan zien omdat hij er voor staat en opeens komt er licht uit waardoor ik me rot schrik.