... 11
er zijn geen stemmen meer te horen,
de wind is de enige die
nog kan fluisteren,
en wanneer het stil is
kan ik horen wat het te zeggen heeft,
over verre landen en groepen mensen
heeft het mij verteld,
over huizen en steden
bossen en bergen,
en overal waren mensen te vinden,
want zij leken niet te buigen voor
moeder natuur,
niet te buigen
voor de wind
al liet de wind
hen zeker voor hem buigen
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top