Alexis

Ik zit wat te roeren in mijn koffie. Er zit suiker noch melk in, maar wel een lepeltje. En dus roer ik.
Max kijkt me trots aan en zegt: "Ik mag de jongens steken. Met een més. Als ik merk dat ze in de ban raken van Isabel." Ik glimlach hem kort toe. Ik hoop dat ik er niet te gespannen uitzie, dat het er natuurlijk uitziet.

Eerlijk gezegd heb ik hier gemengde gevoelens bij. Als iemand een verschrikkelijke dood verdiend, is dat zonder meer Isabel. Maar noem me een softie; ik vind dat niemand zo onmenselijk behandeld moet worden. Zelfs niet iemand die dat bij anderen heeft gedaan. Ik wil niet dat deze onschuldige jongen een moordenaar wordt. Hoe wereldwijs hij ook denkt dat hij is.

Maar Vince heeft goedkeurend gereageerd op dit idee. En ikzelf denk eigenlijk dat we Isabel nooit meer zullen zien. Dus ik slik mijn woorden in en lach en knik.
Ik ben nog steeds zo moe. Mijn wonden genezen maar niet. Het is ook nog geen dag geleden sinds de slaven zijn bevrijd, maar omdat de rest op rolletjes loopt, maak ik me maar druk om mezelf.

Vince heeft niet veel tijd over, hij is de uiteindelijke leider en heeft het overzicht. Alles loopt nu eigenlijk wel op rolletjes. Een flink aantal voormalige slaven wil blijven werken in de mijn. De ex-bewakers mochten kiezen: opgesloten worden in de kerkers van het kasteel, of hier aan het werk, onder toezicht van hun voormalige slaven. De rollen zijn zeg maar omgedraaid. Verrassend veel bewakers hebben voor het mijnwerk gekozen.
Waardoor duidelijk is, dat werk gaat door. De Red Sky-pack blijft bestaan. Maar niemand is gehersenspoeld.
Dit zal een rijke roedel zijn. Een unieke.

Er zijn verkiezingen gehouden. Samuel, een ex-slaaf van waarschijnlijk de eerste lichting is tot Alfa verkozen. Hij is wat ouder, en is volgens mij een zeer wijs man. Hij heeft al veel goede ideeën doorgevoerd wat betreft de werk-, eet- en slaapgelegenheden en heeft veel inhoudelijke kennis wat betreft het mijnwerk. Hij kan het goed vinden met Vince, en ook met mij. Ik voorzie een goede samenwerking.

—————

Een klein groepje van vier personen maakt zich klaar om op zoek te gaan naar Isabel. Feitelijk is Max nu afscheid aan het nemen. Ik ben deze flapuit van een jongen gaan waarderen. Hij is een echte vriend en je kunt met hem lachen. Zijn woorden zijn altijd rijkelijk en vaak grappig. Volgens mij heeft hij een crush op mij. Maar dat gaat wel weer over als hij in de echte wereld komt en daar de meisjes ontdekt.
Ik hoop dat zijn weg hem binnenkort naar Blue Water voert.

Wat verdrietig lach ik naar hem terwijl hij verder kletst. Wát een avontuur hebben we hier beleefd. Maar ik ben eraan toe om mijn leven wat rustiger te gaan leven. Je weet wel; trouwen. Huisje, boompje, kindje.

Mijn vader leren kennen.
Mijn familie.
Mijn schoonfamilie en man.
Mijn vrienden.
Mijn kind.

Wat een gigantisch rijk leven heb ik toch.

E I N D E

Deel 3 heet De Wraak