Nogmaals lachend kwam je het park binnen.
Zeggend dat je haar bleef beminnen.
Mijn hoop verdween.
Je was weer gelukkig.
Het was niet meer zoals voorheen.
Ik had mijn kans verkeken.
Dat was nu wel gebleken.
Toch liet ik je niet meer gaan.
Ik bleef hier wachten.
Ik bleef hier dagen staan.