Hoewel ze alweer een week terug zijn in Mångata, blijven Milous dromen zich vullen met levendige beelden vanuit de Grim en ze is blij dat ze zich in de roedel Maneschijn bevindt, want vanuit die stam is de afstand tot dat duistere land niet te groot. De Grim heeft zijn gevaren en ze heeft haar portie enge momenten meegemaakt, maar haar herinneringen halen de scherpe randjes van de gebeurtenissen af en laten de momenten van hun beste kant zien, waardoor ze bij vlagen een diepe heimwee voelt.

Langzaam maar zeker druppelen de laatste kandidaten binnen, sommigen waren er al, en stuk voor stuk worden ze onder handen genomen door Alfa Gerard en zijn vrouw, Louise. Hun enkelbanden worden geanalyseerd en behalve dat, moeten ze hun avonturen tot in den treure vertellen. Milou is extra blij met Winston, want die heeft haar verhaal aangevuld en daardoor meer natuurgetrouw overgebracht.

'Zijn we al compleet?' hoort Milou Lyla tegen haar stamgenoot Job zeggen. Die twee komen uit de stam Koperen Einde en ze zijn helemaal aan het begin van de tocht al de andere kant opgegaan. Omdat Winston en zij met Olaf, Cyran en de rest de terugweg hebben afgelegd, hebben ze dat gedeelte van de Grim niet geëxploreerd. Misschien komt dat nog. Het lijkt haar een goed idee om deze diplomatentochten te blijven voortzetten in de toekomst. Haar eigen queeste heeft, vindt zij, al heel veel vrucht gebracht. De bondgenootschap met de roedels van Olaf en Derrick zijn daarin twee belangrijke voorbeelden.

Van degenen die hun verhaal herhaaldelijk wilden vertellen, heeft ze begrepen dat ook zij in meerdere of mindere mate succesvol waren. Arnoud, die uit de roedel Middelpunt komt, is alweer naar zijn stam vertrokken toen hij begreep dat hij niet tegen de grotere succesverhalen van anderen op kon, maar de rest is gebleven en iedereen wacht op de uitslag.

'We missen Chiel, uit Blauwewater,' antwoordt Job op dat moment. 'Verder heb ik Naomi en Emilio uit de Donkere Laagte-stam nog niet gezien. Natuurlijk missen Derrick en Geoffrey, maar die hoeven we ook niet te verwachten.'

'Chiel is hier niet eens geweest. Hij is meteen doorgegaan naar zijn huis, heb ik me laten vertellen,' zegt Lyla.

Milou, die opeens een naar gevoel in haar maag kreeg zodra ze het nieuws van Job hoorde, haalt opgelucht adem. Ze heeft de stam Taruataru niet meer aangedaan op de terugweg, waar Chiel destijds heenging en ze bedenkt nu of dat wel zo'n goede zet is geweest. Het is in ieder geval niet Alfa-waardig en ze maakt daarom het besluit om vanaf nu aandacht aan de kleinste details te besteden, om zoiets niet meer voor te laten komen. Natuurlijk moet ze dan wel eerst Alfa worden, maar haar gevecht met de Minotaurus en daarna hun overname van fort Onyx heeft veel indruk op haar medekandidaten en de huidige Alfa gemaakt, waardoor ze daar best wel vertrouwen in heeft.

'Emilio en Naomi zijn vanochtend gearriveerd,' zegt ze tegen de twee uit Koperen Einde. Het verbaast haar eerlijk gezegd dat die dat nog niet gehoord hebben. 'Emilio is er behoorlijk ernstig aan toe.' Gelukkig is hij een weerwolf en als hij de tocht naar Mångata overleeft, zal hij na verloop van tijd helemaal genezen.

Ze praten verder over koetjes en kalfjes, maar de spanning van wat er staat te gebeuren zorgt ervoor dat de gesprekken oppervlakkig blijven. Er valt al helemaal geen land meer met de kandidaten te bezeilen als het woord de ronde doet dat vanavond hét moment is.

Vanavond zal iemand horen dat hij of zij de nieuwe Alfa van Maneschijn wordt.

Het kost Milou en de rest daarom heel veel moeite om de heerlijk ruikende en goed bereidde maaltijd naar binnen te werken, maar omdat ze allemaal weten dat ze toch moeten wachten tot de rest zover is, lukt het hen om in ieder geval een beetje te eten. Bij Lucinde, het nichtje van Derrick en leeftijdsgenoot van Milou, komt het er in dezelfde snelheid weer uit, maar dat is niet erg als blijkt dat Alfa Gerard om die reden medelijden met hen krijgt.

De tafels in de gemeenschappelijke zaal zijn nog maar net leeggeruimd als hij de aandacht vraagt. 'Alle kandidaten en hun tweede man mogen hierheen komen,' zegt hij. Daarbij wijst hij naar het stuk vloer voor zich. 'De kanshebbers voor Alfa staan vooraan, met je tweede man – of vrouw – achter je.'

De jongelingen luisteren onmiddellijk. De stilte in de zaal is te snijden. 

Behalve Winston, die achter Milou staat en haar een rustgevend kneepje in haar schouder geeft, staat Che uit Blauwewater achter Sent, zijn beste vriend uit dezelfde stam en Naomi neemt plaats achter Emilio. De laatstgenoemde heeft een grauwe gelaatskleur en staat enigszins gebogen, waardoor Milou zich vluchtig afvraagt wat er gebeurt is dat hij nog steeds niet genezen is, maar dan neemt Alfa Gerard opnieuw het woord en daarom richt ze al haar aandacht op de drieënveertigjarige man.

'In Maneschijn zochten we een nieuwe Alfa en die hebben wij tussen jullie gevonden,' zegt hij. Milou is blij dat hij geen lang verhaal afsteekt, maar direct de koe bij de horens vat. Aan de bewegingen naast haar te merken, is zij niet de enige die er zo over denkt. 'We hebben jullie verhalen gehoord en bestudeerd, en we hebben een keuze gemaakt.'

Waar de stilte net al oorverdovend was, is dat inmiddels een tandje erger geworden. Niemand beweegt of ademt. Milou knippert zelfs niet met haar ogen, bang als ze is dat ze het komende belangrijke moment zal missen.

'Milou, kom naar voren en neem Winston met je mee.'

Het lijkt wel alsof ze een blok steen heeft opgegeten en niet meer kan bewegen of nadenken. Is het een goed iets dat ze naar voren wordt geroepen of zal de Alfa zoiets zeggen als: 'Zij worden het níet,' om dan de echte winnaar naar voren te halen.

De glimlach van Alfa Gerard zegt echter wat anders. Het is geruststellend en samen met het knikje, voelt Milou zich bijna zeker van haar zaak. Bijna.

De Alfa gaat naast haar staan, met Winston schuin achter haar. Alfa Gerard zegt tegen hun publiek: 'Ik wil aan jullie voorstellen, Alfa Milou.'

EINDE