Zaphira (10 jaar)

Die avond, na een gezamenlijke maaltijd, zit ik op mijn bed. Twee meiden, die ook in de slaapzaal slapen, zitten ook op hun bedden, net als Ingrid. Een van de meiden kijkt omhoog naar mij. 'Ik ken jou niet. Wie ben jij?'

Ik kijk haar aan. 'Ik ben Zaphira.'

Het meisje reageert daarop. 'Ik ben Lisa. Mijn Pokemon is een schattige Poliwag. Welke Pokemon heb jij?'

Ik twijfel even. Ingrid tikt tegen mijn been aan, om aan te geven dat ik het moet vertellen. Eigenlijk heb ik geen zin, omdat ze mij dan meteen voor gek verklaren. Daarom laat ik hem er maar uit. Lisa kijkt vol geluk naar mijn Rayquaza. Ze pakt een klein apparaat en houd dat omhoog. Er komt een foutmelding uit. Daarom vraagt Lisa aan me: 'Welke Pokemon is dat eigenlijk?'

Ik pak mijn Rayquaza zachtjes vast. 'Dit is mijn Rayquaza. Rayquaza is een legendarische Pokemon uit mijn regio, de Hoenn regio.'

Ik voel ineens mijn gevoel verminderen. Mijn lichaam wordt weer bedekt met het harnas van Rayquaza en het wapen verschijnt op mijn rug. Ingrids hoofd verschijnt onder het bed vandaan. 'Wat heb je gedaan Zaphira? Wat is dat?'

Ik wordt dan bang. Ik had dit liever verborgen gehouden, maar daar is het nu te laat voor. 'Ik kan dit uitleggen aan jullie, maar ik wil er wel een vraag voor aan jullie stellen. Zouden jullie niets van wat ik jullie vertel door willen vertellen? Aan niemand?'

Ingrid en Lisa gaan meteen akkoord. Het andere meisje, dat door Lisa wordt aangeduid als Alicia, ziet blijkbaar in hoe belangrijk het is. Nadat we alle drie hebben aangedrongen dat ze niks mag doorvertellen stemt ze eindelijk in. 'Fijn. Ik zal niks zeggen. Maar het verhaal moet dan wel erg goed zijn.'

Ik zucht. 'Toen ik acht was rende ik weg van huis, na een verschrikkelijke ruzie met mijn ouders. Ik was zonder toestemming naar een Tauros boerderij gegaan. Na een tijdje kwam ik de ouder van mijn Pokemon tegen. Hij gaf mij dit wapen en dit harnas, waarvan hij zegt dat ze mij zijn krachten geven. Die week, terwijl hij voor me heeft gezorgd, leerde hij me om die krachten te gebruiken. Aan het einde van de week stuurde hij me terug naar huis, maar zei dat ik hem altijd op kon komen zoeken. Toen kwam ik ook het ei tegen van mijn baby Rayquaza.'

Lisa en Ingrid kijken me beiden aandachtig aan. Dat geeft mij de moed om verder te gaan. 'Vandaag was mijn tiende verjaardag. Ik ging naar Professor Birch, de professor van de Hoenn regio. Hij weet van mijn beschermer, de ouder van mijn Rayquaza, en van mijn harnas en wapen. Hij wist mij te vertellen dat er van elke soort een wapen is, dat de krachten van de Pokemon soort bevat. De drager van het wapen kan de krachten van de soort gebruiken en zelfs tot op zekere hoogte macht over de soort uitoefenen.'

Ingrid klimt bij mij op bed. 'Geen wonder dat die Suicune je helpt. Je hebt de krachten van een legendarische Pokemon tot je beschikking. Je bent sterker dan alle anderen.'

Ik twijfel heel even of ik de overige informatie moet delen. Ik besluit het maar te doen. 'Eerder vandaag, voor ons gevecht, kwam ik Suicune al tegen terwijl ik moest bewijzen aan Professor Oak dat ik inderdaad vaardig ben met Pokemon. Terwijl dat gebeurde raakte Suicune met zijn kam mijn linker arm aan. Een voorwerp dat lijkt op de kam verscheen kort op mijn arm voor het verdween.'

Terwijl ik erover vertel verschijnt het weer. Een soort handschoen zit over mijn hand heen, waar het aan zit. Een paarse band zit om de kam heen gewikkeld, dezelfde kleur als de haren van Suicune. Twee zwarte strengen zitten er tussen, strak gespannen. Ingrid raakt het voorzichtig aan. 'Dat is zo gaaf. Je hebt het wapen van twee legendarische Pokemon soorten.'

Het wapen van Suicune verdwijnt weer. Er is geen teken dat het er was. Ik ga weer door met Rayquaza aaien. 'Hoe zeldzamer de soort, hoe krachtiger de wapens. Ik heb twee wapens, die ik moet beschermen met mijn leven. Vandaar mijn geheimzinnigheid. Die wapens mogen onder geen beding in de verkeerde handen vallen. Als dat gebeurd dan kan de planeet voorgoed veranderen.'

Ingrid trekt haar hand terug. 'Ik begrijp wel dat je voorzichtig bent. Als je wilt kan ik helpen het geheim bewaren.'

Alicia kijkt mij aan. 'Als je zo machtig bent als je zegt dat je bent, dan heb ik geen keuze. Ik zal je geheim bewaren. Voor nu.'

Lisa stemt ook in. 'Ik vind het gaaf. Het is al gaaf om met een legendarische Pokemon in een kamer te zitten. Maar ik zal nooit vergeten dat ik met iemand in de kamer zit die de krachten van twee soorten kan gebruiken.'

Ik pak even het wapen van mijn rug en kijk ernaar. Ik wordt spontaan droevig. Dan denk ik terug aan wat Rayquaza zei. Ik kijk de drie meiden even aan. 'Ik ga ervan uit dat de lessen veel tijd in zullen nemen de komende tijd. Hierdoor zal ik weinig tijd overdag voor mezelf hebben. Verwacht daarom dat ik in de avonden af en toe verdwenen ben. Ik zal dan bij de ouder van mijn Rayquaza zijn. Ik weet zeker dat ik met hem altijd kan praten.'

Lisa slaat een arm om me heen. 'Met ons kan je ook altijd praten. Wij weten van je geheim af en zullen het ook zo houden. Een geheim. Zelfs Professor Oak zal het niet horen van ons. Toch, meiden?'

Lisa stemt gezellig in. Alicia bromt dat ze het ermee eens is.