Zaphira (10 jaar)

Ik knuffel mijn Rayquaza als ik geklap hoor. Professor Oak staat aan de rand van het veld. Hij klapt rustig in zijn handen. 'Goed gevochten jullie twee. Zaphira, ik vind dat je goed hebt gegokt welke aanvallen Suicune kan gebruiken. Maar is jouw Rayquaza nog in orde?'

Ik controleer mijn Rayquaza. 'Hij heeft een paar schrammen, maar is voor de rest onbeschadigd. Heeft u iets van verband?'

Professor Oak rommelt even in zijn lab-jas. Hij haalt een klein spuitflesje uit de zak. Met het flesje in de hand loopt hij naar me toe en spuit het op de wonden van Rayquaza. 'Dit is een geneesmiddel. Het is vaak genoeg om meerdere wonden te genezen. Het zal wel pijn doen.'

Ik zorg ervoor dat Rayquaza geen schade kan doen aan ons en aan zichzelf. Dan spuit Professor Oak het medicijn op de wonden. Rayquaza bromt als het medicijn in zijn wonden komt, maar hij valt niemand aan. Dan laat ik hem los. Hij vliegt naar mijn nek en gaat daar in liggen. Van zijn wonden is geen teken meer zichtbaar. Professor Oak haalt nog iets uit zijn zak. Een kleine bes. De bes is roze en heeft twee blaadjes eraan hangen. Professor Oak houd de bes voor Rayquaza. 'Sorry dat ik je pijn deed. Hier is een klein excuusje.'

Rayquaza snuffelt aan het besje. Nog voor je "bes" kan zeggen heeft hij het opgegeten. Oak aait voorzichtig Rayquaza over zijn kop. 'Heb je geen eten gekregen?'

Ik schud mijn hoofd. 'Ik weet niet wat ik hem voor eten moet geven. Eten legendarische Pokemon anders dan normale Pokemon? Of hebben ze een voorkeur voor een bepaalde smaak?'

Oak schud zijn hoofd. 'De meeste Pokemon nemen genoegen met alles. Maar ik weet erg weinig over legendarische Pokemon. Ik denk dat hij zoet voedsel lekker vind. Als je wil kunnen we even naar de keuken gaan voor Rayquaza. Ingrid, ga jij maar naar zuster Joy met je Blissey.'

Die middag neemt Professor Oak me mee naar een ander trainingsveld. 'Ik weet dat je nog jong bent, maar de volgende les is erg belangrijk. Als het een beetje veel is kan je met mij erover praten.'

Een redelijk gespierde man staat klaar, net als een aantal leeftijdsgenoten. Professor Oak introduceert me. Dan legt de man, die een Pokemon Ranger blijkt te zijn, uit wat we gaan doen. Hij zegt dat we, als Rangers, af en toe een gewonde Pokemon tegen komen. Een gewonde Pokemon is nog agressiever dan een normale Pokemon. Daarom moeten we Pokemon van een afstandje verdoven. Ik heb vandaag de pijltjes al voorbereid, net als de geweren. Het maakt niet uit waar je de Pokemon raakt, maar je moet wel met een schot raak schieten.'

De Ranger legt uit hoe de geweren werken, hoe de pijltjes voorbereid moeten worden en hoe we moeten schieten. Dan neemt de Ranger ons mee naar het bos. Iedereen heeft een eigen geweer, dat ze mogen lenen. Het geweer is zwaar. Na een tijdje komen we een gewonde Weepinbell tegen. De Ranger roept mij naar voren. 'Zaphira, ik wil dat jij deze verdooft.'

Ik ga languit op de grond liggen en druk het geweer tegen mijn schouder aan, zoals hij had uitgelegd. Dan kijk ik door de kijker. De Weepinbell beweegt erg veel. Een momentje dat hij niet beweegt is genoeg. Een zachte plof klinkt. De Weepinbell valt om en de Ranger neemt me mee naar de Weepinbell. 'Goed. Wat zie je aan de Pokemon wat er niet klopt volgens jou?'

Ik bekijk de verdoofde Weepinbell goed. Een van zijn bladen is gescheurd en meerdere wonden lopen over zijn lichaam. Ik vertel wat ik zie. De Ranger knikt. 'Is er volgens jou nog iets aan de hand?'

Ik twijfel even, tot ik het oog zie. Het is dicht, niet door de verdoving maar door iets dat niet klopt. De Ranger zegt dat ik gelijk heb. 'Deze Weepinbell volgen we al een tijdje. Hij is al een tijdje half blind, maar die wonden zijn recenter. Ik denk dat een andere Pokemon hem heeft aangevallen, omdat hij zichzelf nu minder goed kan bewegen. Maar hoe denk je dat die wonden behandeld moeten worden?'

Ik kijk naar de wonden. 'Ik denk dat er verband moet over de wonden. Het blad kan misschien gerepareerd worden met een van die geneesmiddelen. Dat spuit-medicijn.'

De Ranger schud zijn hoofd. 'Eerder andersom. Het blad moet verbonden worden, hoewel het niet een erge wond is. De wonden op zijn lichaam moeten met een medicijn behandeld worden. Maar je zat in de buurt. Niet slecht voor een eerste keer.'

Ik schud mijn hoofd. 'Mijn ouders waren bang voor Pokemon, maar ik niet. Af en toe kwam ik een gewonde Pokemon tegen in mijn omgeving. Ik probeerde altijd de Pokemon te helpen, dus heb ik leren verbinden. Ik heb alleen nog niet een medicijn gebruikt'

De Ranger rommelt even in zijn tas. Hij haalt een flesje en een verband uit zijn tas. Ik wikkel het verband om het blad. Dan duwt de Ranger zijn medicijn in mijn hand. 'Sproei het voorzichtig in de wond. Druk op het knopje bovenop het medicijn.'