Zaphira (14 jaar)

Ik wordt wakker gemaakt door Arceus. Ik heb de nacht doorgebracht in zijn rijk, dus is het makkelijk voor hem. Hij zei gisteren avond dat hij nog wat werk moest doen, dus liet hij me achter met Rayquaza. Geen probleem, want is slaap toch overal lekker. Blijkbaar is het nu al ochtend. Arceus tikt me aan. Als ik mijn ogen open is zijn gezicht enorm dicht bij mij. 'Goedemorgen! Gefeliciteerd met je verjaardag!'

Ik kijk hem verbaasd aan. 'Is mijn verjaardag vandaag? Ben ik mijn eigen verjaardag vergeten? Ik dacht dat het nog een maand duurde.'

Arceus schud zijn hoofd. 'De tijd loopt hier niet zoals normaal. Maar alsnog weet ik precies welke datum en tijd het is. Het is vandaag precies veertien jaar geleden dat je geboren werd, mijn dochter.'

Ik wrijf de slaap uit mijn ogen. 'Pfft. Ik kan niet geloven dat ik mijn eigen verjaardag ben vergeten. Ik weet dat niemand er iets voor heeft gedaan sinds mijn geboorte, maar ik ben nooit de datum vergeten. Tot dit jaar.'

Arceus legt zijn kop tegen me aan. 'Ach, het geeft niet. Ik heb het onthouden. Maar ik heb ook een cadeau voor je. Dat was het werk dat ik moest doen gisteren. Vaderlijk werk. Ik weet dat het normaal is dat ouders Pokemon met een bepaalde vorm cadeau geven aan hun kinderen op bepaalde leeftijd. Pokemon zoals Growlith en Houndoom. Ik liet me daardoor inspireren. Moet je zien wat ik voor je gehaald heb.'

Arceus draait zijn rug naar me toe. Op zijn rug ligt een kleine witte bol. Als ik de bol aanraak komt een zwart gezicht met rode ogen tevoorschijn. Een zwart ding dat lijkt op een mes zit aan het gezicht vast. De staart van het kleine ding lijkt ook op een gebogen zwart mes. Ik houd even mijn Pokédex voor het kleine witte ding. 'Absol, de rampen Pokemon. Hoewel er wordt gezegd dat Absol rampen met zich meebrengt, heeft hij juist een zachtaardig humeur en waarschuwt hij mensen voor een opkomende ramp.'

Ik pak voorzichtig de Absol van pap's rug. Ik vind de Absol geweldig. Pap kijkt lachend naar me. 'Schat, volgens mij ben je aan het stralen.'

Ik knuffel de Absol. De Absol lijkt het geweldig te vinden. Terwijl ik de Absol knuffel kijk ik op naar pap. 'Ik vind de Absol geweldig. Daarom ben ik zo blij. Ik had nooit in mijn leven gedacht dat iemand een cadeau als dit zou geven.'

Pap schud zijn hoofd. 'Dat is niet wat ik bedoel, schat. Je straalt echt. Je gloeit in wit licht. Kijk alsjeblieft.'

Ik kijk naar beneden. Mijn huid straalt wit licht uit, dezelfde kleur als paps vacht. Heel even ben ik onzeker over wat er aan de hand is. Maar ik geef mezelf op mijn donder. Mijn vader is hier, en als hij er is kan er niks verkeerd gaan. Ik blijf de Absol knuffelen. Dan voel ik mezelf veranderen. Ik doe mijn ogen dicht en laat alles vloeien. Ik verzet me niet. Ik voel hoe ik groei en sterker wordt. Pas als ik voel dat de verandering stopt open ik mijn ogen. Arceus staat voor me met een enorme lach op zijn gezicht. 'Je bent zeker weten mijn dochter. Als ik nog twijfels had, zouden ze nu verdwenen zijn.'

Ik kijk om. Ik sta nu net als mijn vader op vier poten. Het wiel is weer om mijn middel, die nu bedekt is met een witte vacht. Mijn buik heeft een zwarte vacht. Mijn poten hebben alle vier uiteindes die goud lijken. Het laatste wat ik zie is een staart die half zwart en half wit is. Dan richt ik me weer naar pap. 'Ik ben nu net als jou. Ik ben een echte Arceus.'

Pap knikt. Hij lijkt nu nog trotser dan eerst. 'Jouw lichaam wil volgens mij aangeven dat jij klaar bent om jouw volledige potentie te bereiken. Je bent inderdaad mijn enige echte dochter. Iets anders is nu niet meer mogelijk. Mijn geweldige dochter. Zelfs ik had dit niet verwacht.'

Hij legt zijn hoofd in mijn nek. Ik heb nu geen armen meer om hem mee te omhelzen, dus neem ik genoegen met het hoofd in mijn nek. Dat is wanneer Rayquaza wakker wordt. 'Arceus, wat is er aan de hand? Waarom is er een Absol baby hier en waarom zie ik jou wel twee keer en Absol maar een keer?'

Ik lach naar Rayquaza. 'Dat komt omdat je hier naar zijn dochter kijkt, soephoofd. De dochter van Arceus. Ik heb eindelijk mijn verborgen mogelijkheid ontgrendeld. De mogelijkheid om net als mijn vader te worden. Ontgrendeld door liefde.'

Rayquaza lijkt nog steeds verward. Pap lacht nu ook hard. 'Hij is inderdaad een "soephoofd" in de ochtend. Maar daar ben ik al aan gewend. Rayquaza, die Absol is een cadeau van mij aan mijn dochter. Zaphira...Arceus, laat maar. Zij, knuffelde Absol en begon licht te geven. Ze is geworden wie wij hoopte dat ze zou worden maar bang waren dat ze het niet zou worden. Zij is nu puur mijn dochter.'

Rayquaza bekijkt me goed. 'Zo, een jonge Arceus. Het is echt lang geleden dat ik er eentje heb gezien. Dat was jouw vader. Hij was zo schattig toen hij nog echt jong was.'

Pap zucht luid. 'Rayquaza, ik krijg je hier nog wel voor. Je weet dat het een gevoelig punt is. Je weet dat ik niet graag aan die tijd terug denk.'

Rayquaza lacht daar luid om. 'Je kan me weinig aan doen, oude vriend. Ze heeft al mijn zoon gezien toen hij klein was. Ze weet precies hoe ik er toen uit zag.'