Zaphira (13 jaar)

De plaat mijn lichaam in laten gaan voelt vreemd. Ik voel me machtiger. Arceus gaat dan liggen in het gras, ik tegen hem aan. Arceus vertelt verhalen over vroeger. Geboeid luister ik naar hem. Het is zo gek om eindelijk iemand te hebben die echt om me geeft. Na een tijdje kijkt Arceus omhoog. 'Ik moet weer terug gaan. Ik zal het druk hebben de komende tijd. Ik wens je veel succes. En mocht je hulp nodig hebben: je mag altijd Rayquaza om hulp vragen. Als ik hier niet ben is hij mijn contact met de aarde.'

Hij wil opstijgen terwijl ik nadenk. Dan zeg ik: 'Wacht! Arceus. Ik heb misschien een idee!'

Arceus kijkt naar me. 'Wat voor een idee heb je, mijn dochter?'

Ik kijk hem in de ogen. 'Ik kan nu jouw krachten gebruiken en heb mijn eigen platen. Ik dacht dat ik vanaf hier je kon helpen en zo ervoor zorgen dat je sneller weer naar me toe kan komen.'

Arceus kijkt me aan, een grote glimlach op zijn gezicht. 'Ik vind je geweldig, schat. Ik kan wel wat hulp gebruiken. Maar luister dan wel goed naar Rayquaza.'

Arceus kijkt weer naar boven. Hij wil een aanloop nemen voor hij naar mij toe kijkt. 'Nog een ding. Leen nooit een of meerdere van je platen uit. Hoewel je er andere mee kan helpen brengt het veel ongeluk. De laatste keer dat ik het deed heeft het me te veel gekost om ze terug te krijgen. Het moment dat je ze geeft verlang je naar het moment ze terug te krijgen, waardoor je dingen gaat doen die niet in je zitten om ze terug te krijgen. Tot de volgende keer, mijn dochter.'

Arceus rent ervan door. Ik zie hem de lucht in gaan, door een portaal. Als hij weg is kijk ik weer naar beneden. 'Ik kan niet geloven dat hij nu weer weg is. Het lijkt alsof hij er bijna niet is geweest.'

Rayquaza kijkt me aan. 'Hij is niet helemaal weg. Hij heeft jou een van zijn platen gegeven. De staalplaat. Dat is echt geen klein cadeau. Ik zou er erg voorzichtig mee zijn.'

Ik kijk naar de ring die Arceus me gegeven heeft. Voorzichtig laat ik mijn hand erover gaan. 'Hij heeft me meer gegeven. Hij heeft me een connectie met hem gegeven. Eindelijk weet ik wie mijn vader is. En ik lijk meer op hem dan ik had verwacht.'

Rayquaza kijkt nu ook omhoog. 'Ik moet ook naar mijn taken gaan. Misschien dat ik later vandaag nog naar je toe kan gaan. Tot ziens.'

De dag wordt dan nog chaotischer. Ineens staat er een Pokemon trainer voor de deur, samen met iemand die volgens Rick de gymleider van Cerulian City is. Ze zijn helemaal uitgeput. Samen met Ranger Rick regel ik wat te eten voor ze. Dankbaar eten de twee het op. Dan vraagt de jongen waar ze zijn. Rick antwoord. 'Je bent in het Rotspark van Pewter City. Heb je soms onder een steen geleefd?'

De jongen lacht. 'Nee. Ik ben Ash Ketchum uit Pallet Town. Dit is Misty, en dit is mijn maatje Pikachu. We zijn op weg naar Pewter City.'

Ik kijk Ranger Rick aan. 'Ze hebben de verkeerde afslag genomen. Zal ik met ze meegaan en ze naar Pewter City helpen?'

Ranger Rick knikt. 'Ik denk niet dat ik nog hulp nodig heb. Ga maar met ze mee. Volg je droom.'

Ik kijk hem vragend aan. Ranger Rick lacht. 'Ik deed eigenlijk maar alsof ik hulp nodig had. Ik wilde gewoon even wat rust hebben. Daardoor had jij de kans om ervaring op te doen. Maar ik ben weer uitgerust. Ik zal je dus nog drie maanden uitbetalen. Mocht je een keer je eigen park hebben, bel me dan alsjeblieft. Dan kom ik een keer langs.'

Ach begrijpt er niks van. 'Waarom heeft hij het over loon en een eigen park? Wat voor een hulp?'

Ik leg het uit. 'We zijn allebei Pokemon Rangers. We beschermen Pokemon in gebieden zoals hier. Er zijn al aardig wat parken met allemaal eigen Rangers, maar ik wil een eigen park beginnen. Ik was eigenlijk van plan een stuk eerder een eigen park te beginnen, maar ben even hier gebleven.'

Samen met Ash en Misty gaan we op pad. Onderweg vraagt Ash of ik ook Pokemon heb. Als antwoord laat ik Ninetails eruit. Ash is meteen enthousiast. 'Gaaf! Hoe lang heb je die al?'

Ik lach. 'Al drie jaar. Sinds mijn eerste jaar op de Ranger Academie. Hij was gewond en liet niemand in de buurt. Niemand behalve mij. Na een tijdje accepteerde hij mij als trainer. Nu heb ik dus een Ninetails. Ninetails, dit zijn Ash en Misty.'

Ninetails buigt kort zijn nek voor de twee. 'Aangenaam kennis te maken met jullie, Ash en Misty.'

Ash stapt achteruit. 'Ninetails kan praten? Hoe kan een Pokemon praten?'

Ninetails zucht luid. Hij heeft er geen zin in. Daarom leg ik het uit. 'Oudere Pokemon kunnen leren praten. Ninetails heeft het al een tijdje geleden geleerd. Dus verbaas je er niet om.'

Ondertussen komt de stad in zicht. In de zes maanden dat ik in Pewter City Rotspark heb gewerkt ben ik er nog niet geweest. De stad is enorm. Grote gebouwen staan overal. Ash loopt direct door naar de Gym. 'Bedankt voor de hulp, Ranger Zaphira. Wil je nog komen kijken hoe ik de gym uitdaag?'