Zaphira (10 jaar)

De volgende ochtend komt Ingrid naast me zitten bij het ontbijt. 'Wil je er over praten, Zaphira? Over de... onthulling gisteren?'

Ik zucht. 'Geen wonder dat Rayquaza mij beter kende dan ik mezelf kende. Hij wist het verhaal van mijn geboorte. Hij kent mijn echte vader. Hij weet wie ik ben. Voor gisteren dacht ik dat ik mezelf kende, maar mijn hele leven bleek een grote leugen. Mijn ouders niet eens mijn ouders. Wat moet ik nu doen? Ik kan niet de krachten gebruiken van mijn vader: ik weet niet eens wat hij kan. Ik weet nu dat ik half Pokemon ben, maar ik kan me niet meer thuis voelen tussen de mensen. Wat moet ik nu?'

Ingrid zucht. 'Half mens is genoeg om hier rond te lopen. Half mens is genoeg mens voor mij. Jij mag dan wel het kind van de Alfa Pokemon zijn, maar dat maakt je niet minder goed in mijn ogen. Je hebt nu iemand om mee te oefenen. Ik zal jouw geheim bewaren.'

We worden meteen weer naar Professor Oak geroepen. Hij vraagt hoe het gegaan is. Ingrid laat haar nieuwe zwaard zien. Professor Oak vind het mooi. 'Dan kunnen jullie samen oefenen. Maar er is nog een reden waarom ik jullie hier heb geroepen. Beiden zijn jullie erg goed: jullie zijn de beste van de klas. Daarom wil ik jullie een jaartje omhoog plaatsen. Dus zal het nu een stukje moeilijker worden. Jullie zullen dit jaar nu de operaties leren waarmee jullie het leven van een Pokemon kunnen redden, hoe jullie geld moeten verdienen als Rangers en in jullie geval hoe je de krachten die jullie geschonken zijn gebruiken.'

Ik knik. Hoewel ik me al beter voel kan ik het slechte gevoel niet kwijt raken. Ingrid word naar haar eerste les gestuurd, zodat ik alleen achter blijf met Professor Oak. 'Wat is er, Zaphira? Waarom ben je zo neergeslagen?'

Ik vertel hem het verhaal dat ik gisteren avond heb gehoord. Hij zoekt wat op en draait zijn tablet naar me toe. 'Dit is jouw vader. Arceus. Zijn krachten komen van de element platen die hij normaal gesproken in zijn lichaam draagt. Die platen kan hij uit zijn lichaam laten komen om ze uit te lenen, maar hij kan ze zowel buiten als binnen zijn lichaam gebruiken. Hij kan alle krachten gebruiken die er zijn.'

Op zijn tablet staat een vage afbeelding van Arceus. Het lijkt op een soort hert, met een gouden wagenwiel zijn middel. Hij heeft geen gewei en is volledig wit, op een zwart gezicht en een zwarte buik na. Ook zijn poten zijn goud. Op het wagenwiel zitten op de vier punten waar de spaken zitten smaragden. Terwijl ik ernaar kijk raak ik de afbeelding aan. 'Dit is dus mijn vader. Arceus.'

De afbeelding verdwijnt op aanraking. Professor Oak draait de tablet weer naar zichzelf. 'Dat klopt. Hij is erg slim en erg moeilijk te volgen. Maar ik denk dat hij uiteindelijk wel naar je toe zal komen. Rayquaza is een eervolle Pokemon. Misschien krijgt hij het voor elkaar dat je vader je op komt zoeken.'

Ik knik zwijgend. Oak probeert me wat op te vrolijken. 'Nu weet je tenminste waarom je zo goed bent met Pokemon. En bedenk het maar zo: je bent de dochter van de krachtigste Pokemon die er is. Er zijn mensen die dit graag zouden willen. Misschien kan je zelfs leren om gebruik te maken van zijn krachten.'

Die dag leren Ingrid en ik de rest van de klas kennen. De klas is niet echt interessant. Een aantal zeggen dat ze sterke trainers zijn, maar ik betwijfel of ze enige kans staan tegen mij of Ingrid. Ook de meiden zijn vol van zichzelf. De middag hebben we een studie-uur. Ik stel voor aan Ingrid om te oefenen met onze krachten. We gaan naar het bos waar we beiden veranderen in onze harnassen. Ingrid is nog wel ongemakkelijk met haar vleugels, maar het is geen probleem. Om het eerlijk te houden houd ik het op mijn Rayquaza harnas. Mijn speer ligt weer lekker in mijn hand. Ingrid trekt haar zwaard. 'Zo, dochter van Arceus. Ben je klaar voor het duel?'

Ik rek me kort uit voor ik met mijn speer klaar ga staan. 'Ik ben er klaar voor, Charizard ridder. Kom maar op.'

Ingrid zwaait haar zwaard naar mij. Ik blokkeer met gemak met mijn speer en gebruik drakendans. Ingrid lacht en begint haar eerste aanval. Zij gebruikt vuurspin. De klap komt aan, maar er is geen schade. Ik reageer met hyperstem. De geluidsknal zorgt ervoor dat Ingrid even uit balans is, genoeg voor mij om ijsstraal te gebruiken. Ingrid komt in een blok ijs vast te zitten, waar alleen haar hoofd uit komt. 'Ok, je hebt me verslagen. Zullen we het nog een keer proberen?'

Ik knik lachend. Met vuurknal ontdooi ik het ijsblok. We gaan meteen weer verder. Ingrid gebruikt schaduwklauw, wat mij hard raakt. Als antwoord gebruik ik ijswind. Ze wordt er niet blij van. 'Kun je eens iets gebruiken dat geen ijs bevat?'

Ik lach en gebruik donder. De schok paralyseert Ingrid. Dan maak ik het af met Draken meteor. Ingrid kan niet meer opstaan. 'Alsjeblieft, herinner me eraan dat ik niet meer met jou oefen. Je bent te sterk.'

Ik knik zacht. 'Ik denk dat ik inderdaad te sterk ben. Maar ik kan er niks meer aan doen, behalve jou sterker maken. Dat doen we dan met trainen. De volgende keer houd ik me wel in.'