Zaphira (10 jaar)

Het rennen is in eerste instantie vreemd. Pas als Entei me erop wijst dat ik beter mijn handen erbij kan gebruiken lukt het. We rennen nu nog slomer, Zodat Ninetails mee kan rennen. Na een tijdje springt Suicune, achter wie ik aan ren, ineens een klein meer in. Ik heb geen tijd om af te remmen. Hals over kop duik ik het water in. Suicune klinkt zachter onder water. 'Adem maar in. Het water is puur.'

Ik adem in. Ik weet niet hoe, maar ik kan normaal ademen. Suicune is tevreden. 'Dat is goed gegaan. Maar ik denk dat de Ranger bijna klaar is met zijn les. Ga maar terug. En vergeet niet, morgen moet je weer naar de plek van onze eerste ontmoeting gaan.'

Een sterke stroming komt van onderen. Ik wordt het water uit gegooid. Boven wacht Ninetails al op me. Hij laat me op zijn rug klimmen. Het terug veranderen gaat precies hetzelfde als met Ninetails. Een beetje uitgeleefd gaan we samen naar de Academie terug. De Ranger wacht al op me, met Professor Oak naast hem. Professor Oak buigt voor Ninetails. 'Een Pokemon zo nobel als jij hoort respect te krijgen. Waarom liet je niemand weten dat je kan spreken? Of waarom je niemand liet helpen?'

Ninetails laat zijn kop zakken. 'Nadat ik beschoten werd en hier naar toe werd gebracht in mijn slaap vertrouwde ik niemand hier. Ik vertrouw alleen Zaphira omdat Suicune me vertelde dat ze betrouwbaar is. Na vandaag denk ik dat Suicune gelijk heeft.'

Professor Oak kijkt Ninetails aan. 'Vertrouw je haar helemaal? Genoeg om haar te helpen als haar Pokemon?'

Ninetails kijkt nog een keer naar me. Hij lijkt een afweging te maken. Dan legt hij zijn kop op mijn schouder. 'Ik vertrouw haar genoeg. Ze is aardig naar me, ondanks dat ik het niet verdient heb. Doe het maar snel, dan is het voorbij.'

Professor Oak geeft mij een Pokébal. Ik tik op de knop om de bal te laten groeien. Nog voor ik de bal kan openen drukt Ninetails de bal open. Hij verdwijnt in een rode wolk. Net als met Rayquaza knippert de knop drie keer voor de bel klinkt. Oak knikt. 'Gefeliciteerd met je Ninetails, Zaphira.'

Ik laat Ninetails uit de Pokébal. Hij kijkt even rond. Als hij ziet dat er niks veranderd is loopt hij naar me toe. 'Heb ik de Pokébal gesloopt?'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee. Je bent nu mijn Pokemon, Ninetails. Het is succesvol gegaan.'

Ninetails knikt. Oak kijkt naar het grijze gebouw. 'We moeten helaas terug naar de Academie. Het is etenstijd. Komen jullie?'

De volgende dag is redelijk rustig. We hebben een paar lessen over Pokemon voer, wat er wanneer gegeven moet worden. Dan roept Professor Oak me naar zijn kantoor. 'Ik hoorde dat je geen kennis hebt over Pokemon soorten. Ik hoorde ook dat je geen Pokedex hebt. Ik heb mijn neef Samson gebeld. Samson heeft een Pokedex uit Alola over laten komen. Met die Pokedex kan je alle Pokemon die er zijn, uit alle regio's registreren. Ik heb de Pokedex ingesteld zodat je meer dan zes Pokemon kan dragen. Het transfersysteem wordt namelijk geregeld door de Pokedex, en een Ranger mag meer dan zes Pokemon dragen. Morgen hoor je waarom.'

Hij geeft mij een apparaat dat lijkt op het apparaat van Ingrid. Onder de Pokedex zitten zes ronde voorwerpen. Pokébal. Dan kijkt hij op de klok. 'Volgens mij had je een afspraak met Suicune. Ga maar erheen voor je straks je lessen mist. Ik kan wel ervoor zorgen dat je later wordt binnen gelaten, maar maak het niet te laat.'

Ik bedank de professor en ren het kantoor uit. Buiten laat ik Ninetails uit zijn Pokébal en klim ik op zijn rug. 'We moeten naar het bos toe. Kan je Suicune vertellen dat we eraan komen?'

Ninetails knikt en rent richting het bos. Zonder dat ik me er mee bemoei rent Ninetails meteen naar de juiste plek. Suicune, Entei en Raikou komen tegelijk aan met ons. Suicune ziet dat ik Ninetails weer in de pokébal laat terug keren. 'Het lijkt me zo raar om in zo een klein ding te zitten. Alsof je in een ruimte zit die eigenlijk te klein is voor je, maar je wel de ruimte hebt.'

Ik kijk twijfelend naar de Pokébal. 'Ik heb me er eigenlijk nog niet mee bezig gehouden. Ik weet niet hoe de binnenkant van een Pokébal eruit ziet. Dat weet niemand volgens mij.'

Entei spreekt nu. Zijn stem klinkt diep en zwaar. 'Mijn grote zus wil eigenlijk even spreken met de Rayquaza die al jouw hele leven over je waakt. Kan je hem roepen?'

Ik fluister de woorden. De brul van Rayquaza dondert over het bos heen. Rayquaza duikt door de begroeiing naar beneden. 'Zaphira! Het is te lang geleden. Zie ik nou dat je de Johto drie hebt gevonden?'

Ik knik. Suicune stapt naar voren. 'Ik hoorde dat jij lang over haar hebt gewaakt. Dat zij haar leven aan je dankt, maar dat ze ook de krachten van jou en alle Rayquaza in de geschiedenis kan gebruiken. Waarom heb je dat gedaan?'

Rayquaza vliegt zo ver mogelijk naar beneden om Suicune in de ogen aan te kijken. 'Al vanaf de geboorte heeft Zaphira het in haar om de Pokemon wereld terug in balans te brengen. Zij kan de wapens in hun volle eer herstellen. Ik zag die potentie in haar. Ze heeft de ziel van een Pokemon, naast dat ze met liefde haar leven zou geven als ze een Pokemon ermee zou redden. Ik heb nog veel meer over voor haar.'

Suicune wend haar kop af. 'Misschien heb je gelijk. Ik heb haar ook mijn wapen gegeven. Ze heeft ook de Ninetails die hier al een maand de boel op stelten zet gekalmeerd. Die reist nu mee in een Pokébal. Ik twijfel er ook over of ik met haar mee wil gaan. Ze heeft karakter en is betrouwbaar, maar ze is nog zo vreselijk...'

Rayquaza maakt de zin af. '...jong en onervaren. Ik weet het. Maar ze weet wel hoe ze voor mijn jonkie moet zorgen.'