Milou kijkt zwijgend naar de twee lijsten die naast elkaar op het prikbord prijken. In tegenstelling tot de eerste dag van de Spelen, zijn deze papieren gelijkwaardig aan elkaar: het is geen gesplitste grote lijst, maar betreffen de scores van twee verschillende dagen.

De Twist en de theorie. Dag drie en dag vier. 

In ronde drie staat haar naam glorierijk bovenaan. Ze heeft daar een totale score van 269 punten en ze kan haar trotse reactie vrij gemakkelijk weer naar boven halen in gedachten.
Maar haar gevoel wordt overheerst door teleurstelling als ze naar de scores ernaast kijkt. Dat betreft de huidige ranglijst en die bevalt haar allesbehalve. 

Derrick heeft haar eerste plaats overgenomen, waardoor zij tweede staat met 307 punten. Alsnog heel goed, maar: omdat de vragen van gisteren uit honderd vragen bestonden, is niet heel moeilijk uit te rekenen dat zij slechts achtendertig goede antwoorden heeft gemaakt. Anderen begrijpen die puntentelling net zo goed als zij en langzaam maar zeker beginnen kandidaten hun cijfers voor de theorie te bespreken met elkaar. Twee personen, Resa en Orlando, hebben daar een perfecte score voor ontvangen en zijn direct met honderd punten gestegen in het klassement. Resa heeft het ook nog eens zeer goed gedaan in de Twist en heeft, met haar groot aantal punten bij de theorie, een derde plek weten te bemachtigen. Als verliefd zijn dit effect heeft, dan tekent Milou daar ook graag voor. 

Haar grootse overwinning op de Twist valt in het niet door deze nieuwste gegevens.

De afvallers zijn vrij snel weggegaan uit de eetzaal, waar het geluid is doordrongen van gelukkige en feestende figuren: zij zijn nu met vijfenveertig stuks over en klaar voor ronde vijf. 
Milou kan de spanning haast niet aan, wat heeft de jury vandaag voor haar en de anderen in petto? Ze ziet hoe Felix enkele woorden met Liesbeth en Tim wisselt en kort naar de deur kijkt, voordat hij zijn blik doelloos langs haar en de anderen laat gaan.
Haar vader is afwezig, wanneer zal die op komen dagen?

Dan vliegen de deuren ineens open en ze knallen met harde geluiden tegen de muren aan. Ralf en Jared stormen naar binnen, vergezeld door enkele leden van hun crew. Het feit dat die laatsten allemaal in hun wolf zijn - grauwende, overwegend donkerbruine exemplaren - zorgt ervoor dat iedereen in een keer stil is. 
Het lijkt alsof ze door de andere groep worden aangevallen, terwijl niemand er echt klaar voor is. Is de situatie ernstig genoeg om hun kleren te scheuren en in hun wolf te veranderen?

Milou ziet het ze denken.

Ze kijkt met een schuin oog naar Resa. Zij kijkt verbluft en pijn straalt uit haar blik: zij wist duidelijk van niks. Pleegt haar zielsverwant nu een soort van verraad? Wat is er aan de hand?

"Stilte!" brult Ralf, hoewel iedereen allang gestopt was met praten. Van de weeromstuit schuifelt iedereen wel wat dichter naar elkaar toe, geholpen door de wolven die langzaam de eetzaal doorkruisen en de groep begint te omcirkelen. Het onbegrip viert hoogtij. Milou proeft zelfs wat angst her en der. Haar eigen hart klopt ook in haar keel. Er is iets goed fout. 

"Alfa Vince is vermoord," gromt Jared en de stilte wordt nog dieper. Iedereen staart geschokt voor zich uit. Ongeloof overheerst.  

Dan - het voelt voor haar aan als uren later, maar zal niet meer dan enkele seconden gekost hebben - ademt Milou scherp in. "Ik ... Wat! ..." roept ze. Er komt niet echt wat uit, terwijl haar gedachten allemaal door elkaar kolken. Schok vermengt zich met afschuw. Wat is er gebeurd? Waarom is hij dood? Hij is een koning, hij zal wel vijanden hebben gehad. Aast er iemand op de troon? Wie heeft dit op zijn geweten?
Ze moet een luide snik inhouden terwijl haar hart verkrampt. Vince is niet alleen haar Alfa, hij is haar vader. Waarom brengen deze - praktisch - vreemdelingen dat nieuws? Wat is er aan de hand? 

Dat is het moment dat ze na begint te denken. De schok maakt plaats voor wantrouwen. Waarom reageert Felix zo nep? Hij kijkt wel geschrokken, maar ze kent hem langer dan vandaag: Felix zou daar niet plompverloren blijven staan, hij zou direct actie ondernemen. Ze concludeert: hij is aan het toneelspelen. 
Milou knijpt haar ogen samen terwijl ze de situatie verder overdenkt. 

"Wie heeft dat gedaan?" Orlando snauwt de woorden naar Ralf. Iedereen lijkt uit hun verdoofde toestand te ontwaken. Toch beseft Milou dat in ieder geval Orlando niet doorheeft wat er precies gaande is. Theoretische kennis is dus ook niet alles. 

"Dat weten we niet." Ralf lijkt wat van zijn woestheid te hebben verloren. Hij kijkt langs Orlando, richting Resa, en Milou ziet kort wat in zijn blik schemeren waardoor ze ineens zeker is van haar vermoedens.

Jared schraapt zijn keel en zegt: "Jullie moeten ons helpen de moordenaar te vinden. We weten zeker dat diegene zich nog in het kasteel bevindt."

Milou balt haar vuisten in onmacht. Ze weet niet wie dit bedacht heeft, maar om op die manier een spel te beginnen is ronduit wreed. Ralf voelt dat aan, die kijkt schuldig naar Resa. Milous blik flitst naar Felix, maar die lijkt er wat minder moeite mee te hebben. Hij heeft zijn handen in zijn zakken. Nu nog een gemoedelijk deuntje erbij en hij zou het toonbeeld van onschuld zijn. 

Alle juryleden zijn verdacht stil.

"Goed, vorm groepjes van vijf," zegt Ralf. "Stel vragen. Kom erachter wie de Alfa heeft vermoord en waarmee. Je mag een verdachte maximaal vijf vragen stellen, dus kies wijs."

Hij zwijgt even. Het kwartje begint inmiddels bij iedereen te vallen.

"Wij zullen ons in de tussentijd met het lijk bezighouden. Binnenkort weten wij hoe hij is vermoord en dat zullen wij communiceren met jullie. Maar hoe sneller de dader wordt gevonden, hoe beter dat uiteraard is."

De sfeer slaat om. Waar Milou nog steeds woedend stilstaat, verkrampt tot op het bot, beginnen de anderen om haar heen te lopen en groepjes te vormen. De sfeer verandert van de dreigende spanning in een frivolere soort. 

"Milou, wil jij bij ons horen?" 

Ze weet eindelijk weer wat beweging in haar ledematen te krijgen en ze kijkt met een ruk naar Derrick en Resa, die tegen haar aan het praten zijn. Resa vervolgt: "We staan in de top drie, we kunnen beter bij elkaar blijven."

Het is een rotsmoes, maar op dit moment vindt Milou alles rot. 

"Eh, prima," mompelt ze daarom. Langzaam ontspant ze haar vuisten, maar haar tanden houdt ze opeengeklemd. 

Lulu komt erbij staan en zegt, quasi-opgewekt: "Milou, ik gok dat jij in no time de dader kan vinden. Ik wil graag bij jullie horen als dat goed is?"

Als dan ook Iris erbij komt, begint Derrick steeds meer te glimmen. Hij mompelt iets over een dreamteam, 'hij en allemaal prachtige vrouwen', en Milou voelt hoe de woede door haar heen golft. Ze beseft dat de laatste twee erbij zijn gekomen omdat ze inderdaad wat van haar verwachten. Zij is bekend met de vermoorde, meer dan de rest dat is. Zij zal allicht ook de dader snel op kunnen sporen. 
Zowel Iris als Lulu staan onderaan in de huidige ranglijst. Als hun groepje verliest, zullen zij afvallen. Er staat veel op het spel voor ze. 

"Nou, kom op dan," ze grauwt meer dan dat ze praat. Het zal iedereen duidelijk zijn dat ze absoluut geen zin heeft in dit spel. 

Ze stampt richting de klapdeuren - verderop in de eetzaal, bij de buffettafels - en vervolgens linea recta de keukens in, waar haar oudtante Solange de scepter zwaait. Zij is zesenveertig jaar, maar ziet eruit alsof ze midden dertig is. Haar huid heeft dezelfde koffie-met-melk kleur als die van Milou, net zoals hun opflitsende groene ogen exacte kopieën zijn van elkaar. Solange is alleen iets grijzer, het staat haar prachtig. 
Momenteel zit ze aan de werktafel en roert in een kopje waar de damp uit slaat. De rest van het personeel is nergens te zien. Solange kijkt op en heeft een berustende blik in haar ogen. 

Milou gaat vol in de aanval en vuurt af: "Ben jij de moordenaar?"

"Wow," reageert Solange, ze heft haar handen verdedigend op en lacht vervolgens kort. "Nee," zegt ze dan droog. Ze kijkt de vijf vragend aan en de blik in haar ogen vertelt voldoende: 'nog vier vragen te gaan, verpruts dit niet.'

"Rustig," sist Iris en zij trekt Milou naar achteren. Milou merkt op dat de zeventienjarige niet meer zo blij lijkt te zijn met haar teamkeuze. Momenteel kan dat haar niets schelen.
Milou gromt recalcitrant. Ze voelt zich echt even een puber en heeft zin om overal tegenaan te schoppen, zo niet figuurlijk, dan maar letterlijk.

De anderen weten ook niet zo goed hoe ze moeten beginnen en dralen kort. De vlijmscherpe, zeer onnodige actie van Milou heeft hun allemaal lichtelijk geschokt. 

"Solange, wil je ons wat vertellen over je relatie met Alfa Vince?" vraagt Resa dan. 

Weer lacht Solange en ze zegt: "Ik zou nu gewoon 'nee' kunnen zeggen. Jullie zijn net begonnen, dus ik geef als tip om jullie vragen beter te doordenken. Voor deze keer zal ik meegaand zijn."

Ze schraapt haar keel en zegt: "De Alfa is getrouwd met mijn nichtje en dat maakt ons familie. Hij is een goede werkgever en ik ben degene die zijn kruidentuin verzorgt."

Het is duidelijk dat ze haar woorden zorgvuldig kiest. Ze denkt goed na voordat ze iets zegt en lijkt haar gegevens van een bepaald script op te lepelen. 

Milou zegt vanuit de achterhoede, ze is alweer iets gekalmeerd: "Ze vervullen allemaal een rol. Iedereen heeft karaktereigenschappen die niet hun eigen zijn. Vraag door over die kruidentuin, dat is in het echte leven helemaal niet waar."

Solange kijkt haar waarschuwend aan en Milou haalt haar schouders op. Had ze dat niet moeten zeggen? 

Derrick staat naast Milou en hij mompelt zachtjes: "Milou, ik dacht niet dat ik dit tegen jou moest zeggen. Doe alsof je een Alfa bent. Zou een Alfa zo reageren?"
Milou wil reageren, maar stopt halverwege een beweging. Ze fronst: daar moet zij eerst langer over nadenken voordat zij daar een goed antwoord op heeft.