Het eerste wat Derrick ziet als hij de kantine van de Arena binnentreedt, onderwijl de allerhande vragen van de afgelopen test van zich af schuddend, zijn de grote rode cijfers op het scoreboard: die duidelijk zichtbaar in de Arena oplichten.
Het gejuich staat op standje tien: in de kantine, maar ook duidelijk hoorbaar vanaf de tribunes, geeft het hem een indicatie van de verandering die er is geweest in zijn afwezigheid.

"Wauw, dat was me een race!" hoort hij iemand bewonderend uitroepen. 
"En hoe sierlijk ze dat ook deed," het ontzag druipt ervan af. 
Derrick heeft het nare gevoel dat hij iets geweldigs heeft gemist.

Terwijl hij zich een weg baant, de trap af en zigzaggend door het publiek, is hij op zoek naar een jurylid om zich - volgens instructies - te melden.
Om zich heen golft het publiek alle kanten op, zowel in beweging als in geluid. De Arena is the place to be en in het kasteel erboven is het, net zoals in het aanliggende dorp, praktisch uitgestorven. Mensen zitten dan ook hutjemutje bij elkaar op de houten banken. Het past maar nèt. Gelukkig kunnen weerwolven tegen een stootje, want eerlijk gezegd betwijfeld Derrick of alle veiligheidsnormen wel in acht worden genomen. Is dat misschien iets voor een Alfa om zich druk over te maken? Hij kan altijd een balletje opgooien, als hij zin zou hebben om de party-pooper te spelen. Gelukkig is er voldoende water in de buurt, mocht er brand uitbreken.

Hij laat de negatieve 'wat als' gedachten van zich af glijden en ziet alle vier de juryleden op hun vaste plekje op de middelste tribune zitten. Vince en Liesbeth praten zacht met elkaar, Tim is een papier vol aan het schrijven en Felix zit op een tablet te pielen, hoewel hij daar niet helemaal bij lijkt te zijn met zijn gedachten. Toch is dat apparaat de reden waarom Derrick die laatste aanspreekt, wetende dat de signalen van de enkelbanden via tablets lopen. Hij is klaar met de theorie - wat wordt begeleid door enkele van zijn oude leraren - en toe aan wat actie. Hoe eerder zijn naam op de lijst komt voor de Twist, hoe liever het hem is. 

"Hé Felix, ik ben klaar met de theorie, wil je mij daar gereed voor melden?"

Felix knikt en kijkt hem met glanzende ogen aan, de opwinding straalt er vanaf. Derrick fronst verward, aangezien die blik niet helemaal lijkt te matchen met hun situatie. 

"Heb je haar gezien?" vraagt die dan en automatisch kijkt Derrick naar de Twist, waarin Orlando inmiddels zijn uiterste best aan het doen is, en in welke richting Felix knikt. 

"Milou?" gokt Derrick dan en weer knikt Felix, heftiger dit keer. Maar dan kijkt die laatste goed naar de ander en ziet al aan zijn houding wat hij hem nog niet heeft verteld. "Nee, jij was theorie aan het doen," spreekt hij teleurgesteld. "Man, je hebt wat gemist. Ze leek wel door de kettingen te vliegen!"

Het publiek juicht hard: Orlando heeft net een moeilijk onderdeel weten te overwinnen. Toch is dat geluid niks vergeleken met waar Derrick mee begroet werd, toen hij de kantine betrad. 

Het lijkt hem een goed idee om Milou goed in de gaten te houden. Het kleine zestienjarige meisje blijkt een tegenstander van formaat te zijn. En ze kan niet eens in een wolf veranderen. Hij ziet om zich heen dat iedereen langzaam tot dat besef lijkt te komen. Ze heeft haar genen mee, mocht ze ooit een wolf krijgen, dan zal zij onverslaanbaar zijn. Daar is hij van overtuigd. 

"Mèn, die punten zullen lastig in te halen zijn," mompelt Felix dan, terwijl hij tegelijk wat toetsen indrukt om Derrick uit het vakje 'theorie' te halen. Zijn blik flitst naar Derrick, wiens positie op de ranglijst dusdanig hoog is - momenteel staat hij bovenaan, vijftien punten vóór Milou - dat híj als één van de weinigen van haar zou kunnen winnen, althans: dat geldt voor nu. De Spelen duren nog enkele dagen en er kan van alles gebeuren in die tijd.
Felix perst zijn lippen op elkaar. Waarschijnlijk ziet hij in dat hij niks meer mag zeggen omdat hij jurylid is. Al betwijfeld Derrick hoe hij met enkele opmerkingen van invloed kan zijn op de hoofdzakelijk fysieke opdrachten.  

Derrick merkt hoe de band om zijn enkel begint te flitsen en te trillen en beseft dat hij zich moet melden bij de Twist. Hem zal je niet horen protesteren dat hij praktisch direct aan de beurt is. 
Snel neemt hij afscheid van Felix en loopt naar de start toe, achterin de zaal, op zoek naar Ralf: de leider van de crew.

Hoewel Ralf vier jaar ouder is, kent Derrick hem wel. Waar eerst allebei hun vaders de onder aanvoerder van hun Alfa's waren, heeft Ralf inmiddels promotie gemaakt en die plek van zijn ouwe  overgenomen. Waarschijnlijk vond hij deze Spelen een buitenkansje om alle betreffende roedels af te gaan, om te zien wat Mångata nou eigenlijk voor vlees in de kuip heeft. Iets wat hijzelf ook zou doen. 
Ralf is - in tegenstelling tot hijzelf - volkomen tevreden met zijn positie en zal voor geen goud willen ruilen met een Alfa en alle extra verantwoordelijkheid die daarbij komt kijken. 

Ralf is nergens te bekennen, hij ziet alleen Jared en die is in gesprek met Milou. Derrick besluit om daar dan maar bij te gaan staan. 
Milou kijkt even schuw naar hem op, maar heeft ook een vastbesloten trek op haar gezicht. Het lijkt wel alsof ze iets van Jared wil, wat hij onwillig is te geven. Derrick grinnikt in zichzelf: hij wenst de andere man veel succes om standvastig te blijven. Zijn bewondering voor haar groeit.
Dan kijkt hij beter naar haar gezicht en begrijpt in een flits waar dit om gaat. Hij lacht luid en beiden kijken hem afwerend en onbegrijpend aan. 

"Milou, Jared is een Sjamaan," verduidelijkt hij. "Hij is de arts van de roedel, zogezegd. Hij is goed met verband, zeker. Maar hij kan ook genezen door middel van aanraking. Handig in het vuur van een gevecht, maar door de snelle heling van de weerwolf, jeukten zijn handen waarschijnlijk om een echt project onder handen te krijgen. Eentje die daadwerkelijk wat heeft aan zijn wonderhanden."

Natuurlijke Sjamanen zijn zeldzaam, in heel Mångata weet hij er eigenlijk maar één aan te wijzen en dat is Jared. 
Waarschijnlijk heeft hij het idee dat hij vals heeft gespeeld door haar te genezen - vandaar zijn onwil om het haar te vertellen - maar Derrick vindt dat niet meer dan terecht. Anderen genezen, zoals hij net ook al bedacht, een stuk sneller dan Milou doet. Niemand anders zou met die last de Twist hoeven slechten, dus waarom zou zij dat wel moeten? 

Toevallig wist hij van haar gespleten lip - die nu genezen is - anders was hij er nooit achter gekomen. 

"Ik heb niet valsgespeeld," zegt Milou fel, maar de schuwe blik in haar ogen blijft en hij begrijpt dat ze eigenlijk vindt van wel. 

"Nee, jij hebt niet valsgespeeld," erkent hij dan ook vlug. Hij weerstaat de drang om plagend 'maar Jared wel' te zeggen, want daar heeft niemand wat aan. 
"Als er iemand heeft valsgespeeld, is het Rik: hij heeft jou met die blessures opgescheept. Je hebt goed gebruik weten te maken van de huidige omstandigheden, dus dat lijkt me alleen maar goed."

Langzaam ziet hij de blik in haar ogen veranderen. Ze neemt zijn woorden van hem aan. 

Jared vraagt met zijn ogen op de vloer gericht: "Mag ik het nogmaals doen? Je hebt je maag en ribben behoorlijk belast net. Ik zag je al weer moeilijk bewegen." Derrick hoort de gretigheid in zijn stem. 

Milou kijkt naar Derrick, schattend. Derrick zegt: "Hee, ik wil graag winnen, maar dan het liefst onder eerlijke omstandigheden. Als deze genezing betekent dat je op je fitst bent om de volgende opdrachten aan te gaan, juich ik dat van harte toe." Hij zwijgt even en vervolgt dan met een uitgestreken gezicht: "Dan is straks mijn overwinning des te zoeter."

Hij ziet haar ogen flitsen en merkt dat de oude Milou zich weer presenteert. Dat is hoe hij het graag ziet. 

Terwijl Jared haar handen vastpakt, wat ervoor zorgt dat haar beginnende protest in de kiem wordt gesmoord, vraagt Derrick hem: "Waar is je broer? Ik ben zo aan de beurt voor de Twist en heb waarschijnlijk wat instructies nodig."

Milou's ogen beginnen te glanzen en dit keer is het haar beurt om een plagende toon op te zetten. "Wist je dat nog niet? Hij heeft net zijn zielsverwant ontmoet en zal waarschijnlijk de hele dag onvindbaar zijn."

Dat vraagt om meer uitleg.