Azel

De dagen daarna ben ik veel bezig met oefenen met mijn geest. Ik weet mijn geest om te toveren tot een zeer fijn gereedschap. Ik leer om mijn geest bijna onbewust te gebruiken en de emoties van de mensen en andere wezens om mij heen te voelen. Ook leer ik om Carolien met mijn geest te monitoren. Als ik merk dat ze wakker is en behoefte heeft aan gezelschap kom ik naar boven, of als ze zich alleen voelt dan raak ik haar zacht aan met mijn geest. Tijdens haar dromen monitor ik haar ook, wat maar goed is.

Steeds vaker merk ik dat ze nachtmerries heeft. Het duurt dagen voor ik door heb dat ik die nachtmerries weg kan jagen door met mijn geest heel zacht Carolien's geest aan te raken. Daardoor voelt ze zich al snel een stuk beter. Nadat ik dat heb uitgevonden begint ze ook meer te eten. Het kost Sira en mij steeds meer moeite om de steeds groter wordende hoeveelheden meegesmokkeld eten te verdoezelen. Uiteindelijk wordt het risico te groot en haal ik met Darius elke dag eten uit een van de restaurants een stukje van de Academie vandaan. Als Carolien het verschil al merkt dan laat ze het niet zien.

De derde week nadat Carolien wakker geworden is komt de verrassing. In de ochtend zit ik in de Zomerzaal wanneer er enkele juichende stemmen klinken. Ik kijk op van mijn goed gevulde bord om de deuren half open te zien. Het gejuich wordt steeds luider als meer mensen door hebben wat er aan de hand is. Ik kan zelf mijn ogen niet geloven. Daar, in de deuropening, zwaar leunend op een staf die veel weg heeft van de staf op mijn schoot, staat Carolien.

Ze heeft op de een of andere manier haar gewaad aan gekregen. Het gewaad verheult niet dat ze veel spiermassa kwijt is geraakt. Ze ziet er ook nog steeds zwak en kwetsbaar uit. Maar ik ben buiten mezelf dat Carolien weer terug is. Ik weet niet hoe ik het zo snel voor elkaar krijg, maar in zeer korte tijd vind ik mezelf aan haar zijde en help ik haar naar haar gouden troon. Onbewust sla ik mijn rechter vleugel om haar heen terwijl haar linker arm om mijn nek ligt en mijn rechter arm over haar rug. De helft van haar gewicht leunt nu op mij terwijl we samen door het middenpad van de Zomerzaal lopen.

Op het podium waar de Magister tafel op staat laat ik haar voorzichtig in haar troon zakken. Net als ik legt ze haar staf op haar schoot neer tijdens het zitten. Ik wil al blijven staan als Sira haarzelf omhoog werkt en mij met een stevige hand in de stoel naast Carolien. Daar pak ik mijn bord weer en ga ik verder met eten. Aan het einde lopen de leerlingen luid pratend de zaal uit. Enkele Magisters blijven en verzamelen zich om mij en Carolien heen. Een van hun vraagt vol verwondering: 'Hoe is het mogelijk? Hoe kunt u van een bewusteloosheid naar lopen gaan in geen tijd?'

Carolien legt een hand op mijn schouder. 'Azel heeft goed voor mij gezorgt. Hij heeft mijn emoties en nachtmerries onder controle gebracht. Zonder hem zou ik hier nu niet zijn.'

Een andere Magister komt nu met een vraag op de proppen. 'Wat was er aan de hand? Waarom was u bewusteloos?'

Carolien zucht. Met mijn nieuwe empatische vaardigheden merk ik dat ze geen zin heeft om erover te praten. Ik antwoord dan maar voor haar. 'Een stel oude herinneringen waren terug gekomen en richtte veel schade aan in haar geest.'

Carolien kijkt kort op zij. Ik geef haar kort een knipoog. Dan sta ik op en help ik haar op haar benen. 'Genoeg vragen voor vandaag. Haar geest is nog niet genezen en jullie zetten haar wel enorm onder druk.'

De Magisters stappen opzij terwijl ik haar help om terug naar haar toren te gaan. Onderweg is ze vooral stil. Vervolgens lopen we samen de trap van haar toren omhoog. Ze heeft er veel moeite mee en moet haar staf gebruiken om niet te vallen. Wanneer we bij haar bed zijn gaat ze dankbaar erin liggen. 'Bedankt dat je het voor mij heb opgelost. Alleen... hoe wist je dat ik het niet kon zeggen?'

Ik laat mijn hoofd zakken. 'Na onze eerste keer spreken met onze geesten waarschuwde jouw draak mij over mogelijke stres en schade die te intieme communicatie zou veroorzaken. Daardoor heb ik mezelf getraind in het gebruik van mijn geest. Ik voel iedereens emoties om me heen.'

Carolien lijkt enthousiast. 'Empathische vaardigheden. Gaaf! Ik had niet verwacht dat je dit zelf ook zou ontdekken!'

Ik voel haar enthousiasme in mijn geest. Ik lach zacht als ik het voel. 'Ik heb het voor jou geleerd, Chaliera.'

Ik weet niet waarom ik haar aanspreek met haar drakennaam. Blijkbaar waardeert Carolien het wel. 'De naam die mijn draak mij gegeven heeft. Ik moet toegeven dat ik in eerste instantie niks had met die naam maar nu... ik zou graag mijn draak weer horen. Hoe ze die naam uitspreekt. Ik mis het eigenlijk een beetje.'

Ik leg mijn hand zacht op haar hoofd. 'Als je het wil zal ik je vaker zo noemen. Je hoeft het alleen maar te zeggen.'

Carolein gaat liggen. 'Alleen af en toe, alsjeblieft. Niet te vaak maar af en toe.'

Ze sluit haar ogen weer en valt diep in slaap.